Goed... ik heb dus al een tijdje het volgende probleem...
Ik voel me echt talentloos.
Op school ben ik super gemiddeld, mijn cijfers liggen meestal tussen de 6,5 en de 7,2. Ik haal het dus wel, maar echt bijzonder ben ik niet.
Bovendien; alles waar ik goed in dacht te zijn blijkt nu allemaal erg tegen te vallen.
Ik dacht bijvoorbeeld dat ik goed was in presenteren. Echter had ik vanmorgen mijn betoog. Alles was goed aan het betoog, behalve ik. Ik was te enthousiast en daarom letten de mensen alleen nog maar op mijn lichaamstaal en niet meer op wat ik vertelde... Sinds kort weet ik dus dat ik eigenlijk helemaal niet zo goed tegen kritiek kan, dus ik hield mijn mond maar; ik wist dat hij gelijk had (leraar).
Bovendien was de hele opbouw verzonnen door mijn partner... De leraar stond deze opbouw aan te prijzen en die had zij dus verzonnen... Het enige wat fout was aan onze presentatie was ik...
En daar gaat mijn laatste talent waar ik in zou kunnen uitblinken.
Het komt er op neer dat ik vreselijk gemiddeld ben en dat iedereen beter is dan ik op de gebieden waarin ik dacht uit te blinken.
Ik vorm de gemiddelde factor van mijn hele school.
Mag ik nu even heel emo in een hoekje zitten?
-zucht-
Life is hard and then we die
Ik ben altijd een stijve hark wanneer ik daar sta... met knikkende knieën, een haperende stem, ik kom niet uit mijn woorden...
Alleen dan niet betogen. Nou, jammer dan, het is niet alsof je dat de rest van je leven wil blijven doen 
Ik wil zo graag ergens goed in zijn, klinkt raar maar ik wil ook is een x dat mensen zeggen dat je dat goed kan, maar ach