• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson (in opleiding)
    Alec Bradley (in opleiding)
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 21 jan 2012 - 19:26 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    ok
    tot straks xD


    “To live will be an awfully big adventure.”

    kmoe weg
    bye (doeg)


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Laurel Thompson
    Ik liep verveeld door de gangen. Ik had gemerkt dat de mensen anders naar me keken. Van iemand die ze gemakkelijk konden uitlachen was ik veranderd naar iemand waar ze mee moesten oppassen. Een jongen staarde me aan, ik had er genoeg van.
    "Had je wat?" beet ik hem toe en hij keek snel weg. Deze nieuwe mij stond me wel aan. Ik liet niet meer over me heen lopen, ik kwam voor mezelf op. En om eerlijk te zijn, ik was een bitch. Maar... als dat nodig was om te overleven, graag dan.

    [ bericht aangepast op 22 jan 2012 - 9:33 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alec Bradley
    Ik liep verveeld door de gangen, richting training. Ik had hier lieber niet gelopen, maar het was dit of mijn hele familie dood en dan liep ik hier toch rond.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Laurel Thompson
    Zoals gewoonlijk was ik alleen. Niemand wou met mij bevriend zijn. Ik kwam bij de training en wrong me vlak voor een jongen door de deur. Terwijl ik passeerde zag ik een flits van een veel te bekend blauw en ik verstijfde. Het was het blauw dat ik ook altijd in de spiegel zag, het was het blauw des duivels, zoals ik het noemde. Ik staarde met open mond naar de tattoo op zijn hand. Blijkbaar had ik een lotgenoot gevonden.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alec Bradley
    Een meisje stak me voor en in een flits zag ik een tattoo op haar voorhoofd, hetzelfde blauw als de mijne.

    [ bericht aangepast op 22 jan 2012 - 9:47 ]


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Laurel Thompson
    Ik staarde hem even aan voor ik mijn bitchie-zelf terugvond. Ik draaide hem snel de rug toe en liep verder. Mijn gezicht verraadde niets van de verwarring die ik voelde.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Laurel Thompson
    Ik was me bewust van de priemende blik van de trainer, dus keek ik de jongen niet meer aan. Uit mijn ooghoek zag ik de trainer grijnzen.
    "We werken vandaag in teams." zei hij. Hij duidde een paar mensen aan, die samen moesten werken. "En Laurel gaat bij Alec." eindigde ze. Een steek van verdriet ging door me heen. Alec leek zo op Alex en aan Alex wou ik niet denken. Het deed te veel pijn. Ik keek gespeeld geërgerd voor me uit en liep naar Alec.
    "Zo, jij hebt ook de zeer betwijfelbare eer." zei ik, wijzend naar zijn tattoo. Ik keek meteen weer weg, alsof het me niet interesseerde.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alec Bradley
    'Ook goedemorgen.' zei ik bot terug.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Laurel Thompson
    Ik keek ongeïnteresseerd naar mijn nagels.
    "Ja, ja. Whatever." bromde ik en toen begon de trainer aan zijn uitleg.
    "De bedoeling is dat jullie een twee tegen twee gevecht houden. Jullie vechten dus, tot iemand het opgeeft. Daarbij is alles toegestaan, behalve wapens." Onze wapens hadden we al in het begin van de les moeten wegleggen, dus we konden meteen beginnen. Ik keek Alec schattend aan. Hij leek sterker dan mij, maar ik had onlangs de beste vechter van hier verslagen. Ok, er was veel geluk bij komen kijken, maar het was me toch gelukt, niet? Hij was nieuw, dus veel techniek zou hij ook niet hebben. Het zal waarschijnlijk niet te moeilijk worden, dacht ik bij mezelf.
    "Klaar?" vroeg ik onverschillig, terwijl ik voor hem ging staan.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alec Bradley
    'Altijd.' zei ik zelfzeker.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Stephanie Norems
    Ik plukte nog wat kruiden en bracht ze naar oude vrouw. Weg uit het bos, weg van Nathan. De vrouw betaalde me er voor en ik ging richting huis.
    'Ik ben thuis!' riep ik zoals altijd toen ik binnen kwam. Niemand zou weten wat er vandaag was gebeurd.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Katherine Bright
    'Hey.' zei ik toen Stephanie thuis kwam.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Stephanie Norems
    'Hoi,' zei ik vrolijk. Ergens verbaasde me het helemaal niet dat Katherine hier weer was. 'Blijf je eten?'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Katherine Bright
    'Als het geen probleem is, dan graag.' zei ik vriendelijk en glimlachte even.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe