Innocent Waters - 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 13 maart 2012 - 21:48 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi

Ik trok verbaasd mijn wenkbrauwen toen ze me een ijskoude, dodelijke blik toewierp.
"Tenzij je me weg wilt jagen, zou ik maar ophouden met je sarcasme," sneerde ze en ze keek meteen weg. De lichte glimlach die haar zo had gesierd was volledig verdwenen.
"Dat was geen sarcasme, Chiara. Je hebt alles in huis, je gebruikt het alleen niet," zei ik, dit keer serieus. Ze was mooi; adembenemend prachtig, met haar lange, blonde lokken, lichtgroene ogen, lange benen en slanke lijf.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Miah Callisto Quorra
'Is dit je manier om meisjes in je bed te lokken? Want als dat zo is, het gaat hem niet worden.'
Was het werkelijk zo'n type? Ja, natuurlijk. Als hij zo'n gedrocht als Brianna mee naar huis zou kunnen nemen, zou hij het bij ergere type's proberen. En ook bij meisjes die eruit zagen als ik.
Ik sloeg de overige helft van het glas achterover, bevrijdde mijn zicht van de lange lokken en liet mezelf van de barkruk afglijden.
Ik had het gehad met die harde muziek, schreeuwende mensen, het gerinkel van glas en de jongens met hun opgehitste blikken. Ik wilde hier weg.

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi

Oeps. Gemeende complimentjes vatte ze blijkbaar helemaal verkeerd op.
Ze haalde een hand door haar haren en stond op. Ze had het weer helemaal gehad met me, maar dit keer had ik toch echt niets fout gedaan. Of was het verboden om complimentjes te geven?
Ikzelf sprong ook van mijn kruk, ging voor haar staan en legde mijn hand lichtjes op haar bovenarm.
"Nee, helemaal niet. Meestal dringen de meisjes zich gewoon aan me op, maar anders zou ik het heel anders aanpakken."
Door te gaan dansen, slaapkamerwoordjes in hun oren te fluisteren, handje hier, kusje daar. Maar ik moest geen van die dingen bij Chiara proberen, dat was wel duidelijk.
"Ga nog niet weg, Chiara. Je hebt me nog niets over jou verteld. Ik beloof je dat ik geen complimentjes meer zal geven," zei ik en ik zocht met mijn donkere ogen haar lichte en keek haar afwachtend aan, oprecht hopend dat ze bleef.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Miah Callisto Quorra
'Kan dan wel zijn, maar ik heb het helemaal gehad hier.' Ik wierp een geërgerde blik op de halfdonkere ruimte, gevuld met rook en flitsende lichten die uit het niets leken te komen.
Veel te druk. Ik hield van rust, van de koude nacht. Het was zonde om die te verspillen in de zo'n heet hok.
'Ik wil weg,' mompelde ik er nog achteraan. Of dat nou met of zonder Damian was.
Ik voelde na twee glazen die vieze drank al, en ik werd er alleen maar misselijk van leek wel.

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi

"Wil je naar huis of mag ik je vergezellen op een rustige buitenwandeling?" Het was wel duidelijk dat ze hier niet meer ging blijven. Soms had je zo'n gevoel, dat het nu echt genoeg was en dat je hoe dan ook weg wilde en die had ze blijkbaar. Overduidelijk. Maar zo snel gaf ik niet op.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Miah Callisto Quorra
Gek genoeg had ik geen zin om naar huis te gaan. Ik had voor de eerste keer in jaren geen zin om gewoon naar mijn kamer te gaan en daar onder mijn warme, enorme deken te gaan liggen.
Maar dat ging ik echt niet toegeven, dus zei ik maar niks. In plaats daarvan begon ik in mijn tas te rommelen, tot ik het kaartje van de garderobe weer had gevonden en naar het meisje toeliep om het kaartje te overhandigen. Niet snel daarna kreeg ik mijn nepleren, bruine jasje terug, die ik omsloeg.
Half vragend keek ik op naar Damian.

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi

Chiara bleef stil. Ze zijn geen ja, maar ook geen nee. In plaats daarvan liep ze naar de garderobe en pakte ze haar jas. Daarna keek ze me met een vragende blik aan, alsof ze zelf ook niet zo goed wist wat te doen. Maar als ze echt van me af had gewild, dan had ze dat vast wel gezegd of was ze nu gewoon weggelopen.
En dus overhandigde ik mijn eigen kaartje en trok mijn eigen jas aan, die ik over mijn schouder gooide, omdat het hier binnen nog veel te warm was om aan te doen.
"De wandeling dus maar?" zei ik glimlachend met een knikje naar buiten.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Miah Callisto Quorra
Ik mompelde iets dat genoeg op een "ja" leek om ermee door te kunnen gaan. Soepel ontweek ik een dansend groepje dat de dansvloer kwijt was geraakt, en stak mijn armen in de mouwen op mijn weg naar buiten.
Eenmaal daar stond ik even stil, tevreden met de zachte lucht in plaats van de drukkende warmte binnen. Ik schudde mijn lange lokken naar achteren, en wierp een blik over mijn schouder.
Ik hoopte zowel dat Damian toch binnen zou blijven, als dat hij naar buiten zou komen. Vreemde jongen, die Damian.

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi

Hoewel het behoorlijk laat was -of vroeg-, was het buiten toch niet echt koud. Een stuk frisser dan binnen, dat wel, maar niet koud genoeg om meteen door te lopen en zo snel mogelijk naar huis te gaan. Zelfs het weer had het beste met me voor vanavond.
"Welke kant wil je op?" vroeg ik Chiara, nadat ik naast haar was komen staan. Hier en daar zag je jongeren lopen, soms vrolijk en uitbundig in een groepje, soms met z'n tweeën intiem in een donker hoekje en soms compleet van de wereld, struikelend en gierend van het lachend. Ik kon me in alle drie wel verplaatsen.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Miah Callisto Quorra
Met mijn ogen volgde ik een groepje dat voorbij liep. Allen hadden hun handen diep in hun zakken gestoken, regelmatig klonk een hoge giechel maar volgens mij had niemand daar een aanleiding tot gegeven.
Of ze waren niet helemaal helder meer, of er was wel degelijk een reden om te lachen. Was ik die reden?
Ik werd opgeschrikt door Damian, die blijkbaar opeens naast me was gaan staan. Ik keek op. 'Wat jij wilt,' mompelde ik.
Ik was allang blij dat ik weg was van die pokkeplek. En waar we dan nu heen gingen, interesseerde me weinig. Ik sloot enkel twee plaatsen uit: mijn huis, en het zijne al helemaal. De jongeman hield er een aardig aantal bedpartners op na. Niet dat ik vond dat hij nog de heilige maagd moest zijn, maar een aantal dat je je nog kon herinneren was wel zo degelijk.
Toen ik vanuit mijn ooghoeken een blik op hem wierp, besefte ik hoe weinig ik eigenlijk van hem wist. Zijn gehele naam, zijn leeftijd. Standaard informatie waar ik noch naar had gevraagd, noch interesse in had getoond. En toch stond ik inmiddels met hem buiten in de kille, heldere avondlucht.

[ bericht aangepast op 27 maart 2012 - 20:52 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi

"Wat jij wilt," mompelde Chiara en dus wandelden we linksaf de straat in, naar de wat rustigere maar niet verlaten gebieden. Rechtsaf was de stad, maar die was rond dit tijdstip vol met dronken feestgangers en Chiara had daar vast geen zin in, anders was ze wel in de disco gebleven. En dus linksaf.
"Ik had eerlijk gezegd gehoopt dat je iets vrolijker zou zijn, nu zo in de buitenlucht, maar daar is nog vrij weinig van te merken, hè?" zei ik een beetje plagerig met een lach.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Damn, ik zat te kijken of je had geantwoord, niet of je hier had gereageerd *facepalm*

Chiara Miah Callisto Quorra
'Ik zit te wachten op het moment dat je je niet gedraagt als een hitsige tijgerkroeg, misschien dat ik dan wat opklaar.'
Geërgerd schudde ik mijn lange, blonde lokken uit mijn gezicht, aangezien de wind ze steeds voor mijn blikveld waaide. Ik stak mijn handen even in mijn zakken, om mijn armen vervolgens om elkaar heen te slaan.
Damian leek twee keer zo breed als ik, en een kop groter als ik niet op hakken had gestaan. Daarom voelde ik me opeens - zo in de open lucht - erg kwetsbaar en fragiel.

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi

Ik schoot meteen weer in de lach.
"Kom op, zo erg ben ik toch niet? Ik heb je niet eens aangeraakt!" lach ik vrolijk. Normaal gesproken moest ik niets hebben van meisjes die niet lachten, maar zij was gewoon... weet ik veel, wat was ze? Interessant. Sexy. Aantrekkelijk. Yép.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Miah Callisto Quorra
Het leek alsof ik de alcohol voelde branden in mijn lichaam. De behoefte aan meer welde op, maar ik wist waar ik dan zou eindigen. Ik was Damian ondertussen al in een ander licht gaan zien. Laurette had me in het begin van de avond ook wat kunnen laten drinken, iets waarvan ik niet eens was dat er alcohol inzat.
En van net die vloeistof werd ik handtastelijker. Kreeg ik de behoefte aan een jongenslichaam. Of beter; een mannenlichaam. Een gevoel dat ik anders niet had, en ook niet kende.
'Mij niet, nee,' mompelde ik. Onwillekeurig vroeg ik me af wat die blonde del aan het doen was. Was ze nog steeds aan het treuren om Damian's afwijzing, of lag ze inmiddels alweer in iemand anders z'n bed?

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi
Ik had bijna 'nog niet' gezegd, maar ik ben ervan overtuigd dat ze dan boos was weg gestampt en dus beet ik op mijn tong en hield ik mijn grijns zo goed als dat ging in.
"Ik raak nóóit mensen aan zonder hun toestemming," zei ik met een serieuze blik voor een windvlaag mijn jack deed opbollen en Chiara's haren alweer in haar gezicht waaiden. Ik was gewoon veel te vrolijk om serieus te zijn. In een feeststemming. En een feeststemming werd bij mij altijd opgevolgd door een heel ander soort stemming.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen