Zeiktopic.
Bij mij thuis hebben we bijna altijd ruzie, opzich is dat niet zo heel erg, ik sluit me toch wel af op mijn kamer. Maar 's avonds moet ik per se beneden zitten, gezellig tv kijken enso, maar dan krijgen we weer ruzie/gezeik. We hebben het er al eindeloos over gehad, maar nooit komen we eruit, we blijven toch in deze spiraal zitten met dat gezeik. Ik word er eigenlijk gewoon niet goed van, het lijkt me gewoon is fijn als er is een dag is dat we het gewoon gezellig kunnen hebben. Natuurlijk zijn er wel uitzonderingen, zoals de feestdagen ofso, maar zelfs donderdag op mijn verjaardag, werd mijn vader nog kwaad op mij. Ik begrijp dat gewoon niet, ik weet ook wel dat het af en toe normaal is dat je ruzie hebt met je familie, maar wij hebben het bijna iedere dag. Zelfs mijn ouders weten er niks meer op.
Dat was een, nu gaat het op school ookal niet al te best. Ik ben al een niveau lager gezet, andere school, andere klas, andere kinderen, nieuwe mensen, alles nieuw. Dat deed mij niet al te goed, en mijn cijfers ook niet. Die zijn er op achteruit gegaan, op dat hogere niveau waren ze nog beter. Ik voel me gewoon alleen, bijna in iedere les, nu zit ik meestal wel naast een meisje, maar ik weet het niet, zij is zo verschillend. Ik had wel een meisje in de klas waar ik een klik mee had, maar zij is verhuisd. Daar heb ik ook nog een tijdje mee gezeten, nadat zij weg was, was het weer anders. Ik moest weer een beetje overnieuw beginnen, in de pauze zit ik wel bij mijn vriendinnen van vorig jaar, dan ben ik ook echt blij, maar voor de rest ben ik alleen maar chagrijnig en negatief. Het word echt te erg, ik heb gewoon nergens meer zin in, het liefst zit ik de hele dag boven op mijn kamer. Nu moet ik dus zelfs gaan praten met een maatschappelijk werkster, omdat ze vinden dat het niet zo langer kan. Ik weet niet of dat gaat helepen..
Ik moest dit gewoon even ergens kwijt.
stay safe because I like being alive at the same time as you
