• © Copyright Dracy
    Nr 51________________________________________________________________________
    "Het nieuwe jaar is net begonnen, er komen veel nieuwelingen op St.joseph School."

    Dit is het verhaal:

    "Je bent nieuw(of al bekend) op de school en je hebt gehoord over een Glee club, en zanggroep van de school. Het lijkt je wel wat, alleen je denkt dat áls je erbij zou gaan, je buitengesloten word. Je besluit om eens te gaan kijken hoe het is."
    [Je kiest zelf of je Personage bij Glee club komt, je hebt vrijheid om dat te doen.]
    ________________________________________________________________________
    Regels:
    - Het liefste iets meer dan één regeltje schrijven.
    - Niemand doet of zijn of haar personage perfect is.[Beslis niet wat andere doen.]
    - Ruzie mag, maar hou het wel reëel.
    - Pesten mag, tot een bepaalde hoogte.
    - We houden ons aan de verhaallijn, natuurlijk mag je er
    iets vanaf wijken, maar hou het wel zo dat je personage
    er weer makkelijk mee in kan gaan.
    - Max 4 Personages P.P
    - Verkering mag, maar alleen als de ander het ook wil.
    [Dwingen word niet geaccepteerd, alleen als het is afgesproken met elkaar, maar meld dat wel even aan Dracy.]
    - Houd je aan de regels. _______________________________________________________________________
    -Wil je solliciteren? Kan altijd.
    ________________________________________________________________________- Als je iets te zeggen hebt wat niet RPG bedoeld in ga dan praten met [] {} () Dan is het niet verwarrend.
    _______________________________________________________________________
    Als Pavarotti niet online is en het topic is vol. Mag je een nieuwe vragen aan Rajah of aan MisPattinson.

    [ bericht aangepast op 30 maart 2012 - 20:22 ]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Arion

    Mary volgt mijn voorbeeld. Ik laat mijn vest nonchalant open hangen dus ben snel klaar. Ik haal Auryn's jasje van de kapstok en overhandig haar die. Wanneer ik Mary naar de grond zie staren neem ik haar hand vast en trek haar tegen me aan.
    "Heb je er wel zin in? Ik kan het best begrijpen," zeg ik zacht.
    Ik druk een kusje op haar voorhoofd. Haar moeder is tenslotte overleden en we hebben net onze eerste ruzie achter de rug. Het zou niet verwonderlijk zijn mocht ze liever hier willen blijven.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Kyle

    Irial laat een hand door mijn haar gaan en speelt met een plukje.
    "Dat was de bedoeling, maar als je liever wilt dat we eerst samen ontbijten dan blijf ik nog wel even stinken," Lacht hij en kust me.
    Ik kijk hem aan en grinnik even.
    "Je stinkt niet hoor." Zeg ik en kus hem dan weer.
    Ik laat een arm van zijn nek af glijden en knijp even in zijn kont.


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Mary

    Ik schrik even wanneer iemand mijn hand vastneemt en ik zie dat het Arion is.
    "Heb je er wel zin in? Ik kan het best begrijpen."
    Ik sluit even mijn ogen wanneer zijn lippen op mijn voorhoofd geplaatst zijn, en haal kort mijn schouders op.
    "Blijven piekeren heeft geen zin, daarmee komt ze niet terug. Het zal me wat afleiden en goed doen."
    Een flauw glimlachje verschijnt op mijn gezicht en ik kijk hem even aan.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Donna

    "Wat jij wilt. Mij maakt het niet uit."
    Ik sluit mijn ogen en trek hem dicht tegen me aan. Ik geniet van elk moment met hem. Het is geweldig. Zachtjes druk ik een klein kusje op zijn t-shirt en leg mijn hoofd tegen zijn schouder.

    Michael

    Ik duw mezelf uit de rolstoel.
    "Laat mij maar even," zeg ik rustig tegen Lynn.
    Ze knikt er draait zich om. Met een klein glimlachje kijk ik haar na en haal ik een hand door mijn haar. Wat onhandig strompel ik door de gangen. Krukken zouden geen overbodige luxe zijn. Als ik een verdieping lager aankom hoor ik iemand zingen. De stem klinkt plezierig in mijn oren. Onbewust grijp ik naar iets rond mijn nek. Een kettinkje. Fronsend kijk ik naar het klavertje rond mijn hals. Deze is niet van mij. Van Charlotte. Het beeld schiet door mijn hoofd. Het beeld matcht met de stem. Langzaam, omdat ik niet sneller kan, strompel ik richting de stem. Van een afstandje zie ik Charlotte zitten. Zo nonchalant mogelijk leun ik tegen de muur en luister. Met mijn hand speel ik met het hangertje. Ik probeer me zoveel mogelijk te herinneren maar het blijft bij dat ene moment. Het moment geeft me een gelukzalig gevoel. Wat verward haal ik mijn hand door mijn haren en kijk nogmaals naar Charlotte. Voorzicht strompel ik naar haar toe.
    "Mag ik je ketting houden?" vraag ik voorzichtig terwijl ik me naast haar ploffen.
    Mijn been brandt. Lopen was waarschijnlijk niet mijn verstandigste idee maar ik heb nu wel iemand gevonden die ik wilde spreken.
    "Wil je me alles vertellen?" vraag ik.
    "Alles, om me te helpen herinneren."


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Jeremy

    Ik hou van haar armen om me heen en haar zachte kusje op mijn shirt en haar hoofd op mijn schouder. Ik hou van alles dat ze doet, elke kleine beweging. Glimlachend blijf ik haar huid strelen, ze voelt zo breekbaar onder mijn vingertoppen, maar ik weet dat ze allesbehalve dat is. Ik doe mijn best het ritme van mijn hartslag onder controle te houden, maar het is tevergeefs. Ze maakt me gek, door er gewoon al te zijn, en ik vind het absoluut niet erg.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Irial

    "Je stinkt niet hoor," zegt Kyle waarop hij zijn lippen weer op de mijne drukt. Ik grinnik wanneer hij in mijn kont knijpt.
    "Dus ik moet..." Ik laat mijn zin afsterven zodat hij die kan afmaken, kan zeggen wat hij liever zou hebben. Ik haal zijn hand van mijn kont en verstrengel mijn vingers met die van hem. Ik kijk naar onze handen terwijl ik op een antwoord wacht. Onze armbanden raken elkaar.

    Arion

    "Blijven piekeren heeft geen zin, daarmee komt ze niet terug. Het zal me wat afleiden en goed doen."
    Ik knik zachtjes hoewel haar glimlach niet overtuigend is.
    "Geef maar een seintje als het even te druk wordt, dan gaan we naar buiten," fluister ik terwijl ik met mijn vrije hand een lok haar achter haar oor stop. Eens die goed zit laat ik mijn hand over haar wang glijden terwijl ik haar bezorgd aankijk. Mijn moeder loopt te stressen omdat ze haar portefeuille niet vindt.
    "Op de schouw," zeg ik zonder mijn blik van Mary af te halen.

    Charlotte

    "Mag ik je ketting houden?"
    Ik schrik op en staak mijn lied om een gilletje te slaan als Michael naast me neerploft. Ik wend mijn blik af en knik. Hoewel het juweel veel voor me betekent, het het enige tastbare is dat ik nog had van mijn moeder kan ik het niet over mijn hart krijgen hem die terug te vragen.
    "Wil je me alles vertellen? Alles, om me te helpen herinneren."
    Ik kijk hem met grote ogen aan. Hoe moet ik hem in godsnaam vertellen dat hij door onze ruzies de beslissing genomen heeft zelfmoord te plegen? Hoe moet ik hem vertellen dat hij verdomme niet eens het lef had het me recht in mijn gezicht te vertellen dat hij me niet meer wilde? Ik klem mijn kaken op elkaar en sla mijn ogen neer. Ik kan mezelf wel van de trap gooien om wat ik nu ga zeggen.
    "Waar begin ik?" klinkt mijn heze stem.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Geef maar een seintje als het even te druk wordt, dan gaan we naar buiten."
    Ik haal diep adem en knik eens.
    "Dank je," zeg ik zacht, zodat alleen hij het hoort. Ik ga op mijn tenen staan om een kusje op zijn wang te drukken. Voorzichtig verstrengel ik mijn vingers met de zijne en kijk even in zijn ogen.
    "Op de schouw," zegt hij tegen zijn moeder, zonder zijn blik van me af te wenden, en ik moet even lachen. Deze lach is wel echt, en ik bijt even op mijn lip. Gelukkig heb ik Arion, ik zou anders geen idee hebben hoe ik dit moest verwerk- Charlotte. Ik denk even na, en schaam me ervoor dat ze het nog niet weet. Alsof ik betrapt ben, staar ik even naar de grond. Wat een vreselijke vriendin ben ik toch.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Michael

    Ik kijk in haar ogen.
    "Waar begin ik?"
    Ik zucht even.
    "Ik kan het me herinneren, van de ketting. Dat is het enige. Verder is het laatste wat ik me kan herinneren van Jessica. Ze was boos en liep weg. Ik had met iemand anders gezoend en had er absoluut geen spijt van. Dat is wat ik nog weet."
    Ik sla mijn ogen neer.
    "Sorry, dat ik je dit moet vragen," zeg ik zachtjes.
    "Sorry voor alles maar ik moet de waarheid weten. Mijn moeder en Lynn verzinnen iets, maken je zwart. Jij bent mijn enige kans, mijn enige kans op de waarheid. Vertel me alles, alle mooie momenten, alle vervelende. Alles,"
    Ik voel de tranen in mijn ogen branden.
    "Ik wil je zo graag geven wat jij wil maar daarvoor heb ik mijn herinneringen nodig. Ik zal het niet opgeven, voor jou. Ik ga mijn best doen."
    Verweg vind ik mijn stem nogal wanhopig klinken. Misschien ben ik dat ook wel, wanhopig.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Kyle

    "Dus ik moet..." Zegt Irial. "Zelf kiezen wat je doet, ik wacht op je, al is het eeuwen. Ik ben hier, en ik blijf hier." Zeg ik melo-dramatisch en kijk ook naar onze handen die verstrengeld zijn.
    Ik kijk glimlachend als onze armbanden elkaar raken.


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Donna

    Ik hoor zijn hartslag snel op en neer gaan. Er verschijnt een klein lachje op mijn gezicht en ik druk een klein kusje op zijn lippen.
    "Ben je zenuwachtig?" vraag ik plagerig.
    Lachend kijk ik hem aan en leg mijn hoofd weer tegen zijn borstkas.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Jeremy

    "Ben je zenuwachtig?"
    Ik schud mijn hoofd en druk nog snel een kus op haar lippen voor ze haar hoofd neerlegt.
    "Nee, jij doet dit gewoon," zeg ik zacht.
    Glimlachend kijk ik haar aan.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Donna

    "Nee, jij doet dit gewoon."
    Ik grinnik zachtjes.
    "Gemene ik," fluister ik zachtjes en ik kruip wat dichter tegen hem aan.
    "Ik zal het nooit meer doen."


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Jeremy

    "Gemene ik. Ik zal het nooit meer doen."
    Toch kruipt ze nog dichterbij.
    "Oh, maar mij hoor je helemaal niet klagen," zeg ik geamuseerd.
    Stevig leg ik mijn armen om haar heen.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    [Ik ga slapen. Morgen bij ik vrijwel de hele tijd online want ik ben toch aan het leren.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Arion

    Ik glimlach wanneer ik Mary oprecht zie lachen. Ze bijt weer op haar lip en ik krijg rillingen over heel mijn lichaam. Plots staart ze naar de grond met blosjes op haar wangen.
    "Waar denk je aan?" vraag ik zachtjes. Ik negeer Auryn die ongeduldig om ons heen begint te rennen. Ik hou zielsveel van mijn zusje maar Mary heeft het moeilijk en daar wil ik even voorrang aan geven.

    Charlotte

    "Ik kan het me herinneren, van de ketting. Dat is het enige. Verder is het laatste wat ik me kan herinneren van Jessica. Ze was boos en liep weg. Ik had met iemand anders gezoend en had er absoluut geen spijt van. Dat is wat ik nog weet. Sorry, dat ik je dit moet vragen. Sorry voor alles maar ik moet de waarheid weten. Mijn moeder en Lynn verzinnen iets, maken je zwart. Jij bent mijn enige kans, mijn enige kans op de waarheid. Vertel me alles, alle mooie momenten, alle vervelende. Alles. Ik wil je zo graag geven wat jij wil maar daarvoor heb ik mijn herinneringen nodig. Ik zal het niet opgeven, voor jou. Ik ga mijn best doen."
    Zijn excuses doen pijn, het zijn vlijmscherpe messen die me steken om zo alle leven uit mijn lichaam te doen lopen. Hij excuseert zich alleen omdat hij niet meer weet dat hij er zelf een eind aan gemaakt heeft. Toch doe ik wat hij vraagt, ik vertel hem alles. Ik vertel hem hoe ik meteen voor hem gevallen ben toen ik hem ontmoette, ik vertel hem hoe hij Jessica als soort van zijn vriendin omschreef toen ik het vroeg, hoe hij voor mij gekozen heeft. Met spijt in het hart vertel ik hem over de situatie met Mary, over hoe ik voor hem gekozen heb. Hierna volgen er enkele gelukkige momenten die ik met een schamper glimlachje beschrijf. Ik vertel hem over het misbruik en hoe ik bij hem mocht logeren en hoe moeilijk zijn familie het me maakte omwille van mijn -gebrek aan- geloof. Ik vertel over de ruzies en onenigheden. Ik vertel over hoe hij me meenam naar zijn oma en tenslotte over de witte roos met het briefje. De hele tijd staar ik naar mijn voeten.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.