Laatst zat ik met mijn moeder aan tafel en zegt ze: 'Je heb toch een afspraak bij psychiatrie op 18 april?' Ik kijk haar echt zo aan van: Wtf. Ik had werkelijk geen idee, maar mijn moeder pakt de kalender, ze had het er zelfs opgeschreven en volgens haar had ik gebelt en kreeg ik die datum te horen en werd die brief naar me opgestuurd. Maar ik wist werkelijk van niets.
Nu komt ineens die brief binnen. -2 weken te laat- en zegt mijn zusje: 'Ja, die afspraak heb je op 18 april, ik werd erover gebelt maar jij was niet thuis dus heb ik het aan mama vertelt.' DOH, Nikki, je bent nog niet helemaal gek gelukkig.
Ugh, zit er zo'n ellelange vragenlijst bij, moet ik zelfs mijn naam, voornaam, meisjesnaam en alles invullen. Goh, print gewoon een sticker uit en plak het erop! Als ik compleet gestoord zou zijn en mijn naam niet eens kan invullen, kan ik dat vast ook niet met de rest en zou ik allang opgenomen zijn. Maar fuck, zo'n lijst is nog moeilijk eigenlijk... Ik kreeg het al even te kwaad bij sommige vragen en zie nu nog erger op tegen mijn afspraak. Iemand zin om me een beetje moed in te praten?
Your make-up is terrible
.
<3
