[RPG] Hogwarts School Of Witchcraft And Wizardry • New edition [77] - Speeltopics

Martenvilijn schreef:
[Ik kan het rooster niet zien en waar starten leerkrachten? Omdat die niet op de trein zitten.]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Ashley Lestrange
Ik was net aangekomen op Perron 9 ¾. Het grootste gedeelte van de vakantie heb ik alleen doorgebracht, vluchtend voor mijn bloedeigen ouders. Ik heb ze sinds onze ontmoeting vorig jaar niet meer gezien; ze hadden me toen bijna - tot Caleb kwam - bont en blauw geslagen.
Een zucht rolde over mijn lippen toen ik er over nadacht en met een stalen gezicht liep ik verder. Ik keek er naar uit om Caleb weer te zien, op één ding na...
De persoon die ik wel als laatste wilde zien, ving mijn aandacht toen ik zijn kille ogen op me voelde rusten. Ik keek op en zag Serpen, maar niet de Serpen die ik kende. Nee, de Serpen die me heeft geslagen, waardoor ik mijn kindje kwijt was geraakt. Automatisch sloeg ik mijn armen rond mijn buik toen de herinnering weer naar boven kwam.

Het was 's avonds toen ik door de straten van Londen dwaalde. Mijn vorige verblijfplaats was een verlaten huis - helaas waren de eigenaars weer terug van vakantie en was ik op één haar na gesnapt. Ik stak mijn handen diep in mijn zakken en liep snel verder. Het was uitgestorven; het enige licht wat mijn pad verlichtte was het zwakke licht van de maan en dat van de knipperende lantaarnpalen.
Plotseling zag ik een gestalte in de verte. Ik kneep mijn ogen samen om er een beter beeld van te krijgen en wikkelde mijn vingers automatisch rond mijn toverstok in mijn zak, tot ik zag dat het Serpen was. Een zachte zucht van opluchting rolde over mijn lippen.
''Serpen...-'' groette ik zachtjes, maar zo blij leek hij niet. Ik trok een wenkbrauw op. ''Wat... leuk om je weer te zien.''
Hij kwam dichterbij en ik zette automatisch een stapje naar achteren. ''Gaat het wel?'' vroeg ik, toen hij niks zei. Hij was uiteindelijk zo dichtbij gekomen waardoor ik tegen een muur opbotste. Ik slikte even toen ik de woede in zijn ogen zag. ''Waarom-''
Toen voelde ik zijn vuist met een rotvaart tegen mijn buik aan komen - mijn bolle buik, doordat ik al zes maanden zwanger was van Caleb. Ik hapte naar adem en sloeg mijn armen rond mijn middel. De pijn was ondraaglijk; er verschenen tranen in mijn ogen terwijl ik dubbelklapte. Ik hoorde Serpen nog wat zeggen voordat hij van me wegliep, terwijl ik voelde hoe de angst groeide terwijl het leven in mijn buik verdween.

Ik schudde mezelf wakker en kwam tot de ontdekking dat ik stil was gaan staan. Serpen was al de trein in gelopen en mijn zicht werd wazig door de opwellende tranen, die ik snel wegknipperde. Met snelle passen en een hand rond mijn buik liep ik de trein in, op zoek naar een lege coupé.


Felice Scabior
Ik was al vroeg van huis vertrokken. Mijn ouders sliepen nog - ik had toch geen zin om afscheid te nemen. Het was nou niet zo dat ik ze haatte, maar echt houden deed ik nou ook weer niet. Ik kon het niet, van iemand houden; niemand heeft me geleerd hoe het moest. Wat het was. Maar ik miste het niet, helemaal niet, zelfs.

Ik had zojuist een paar derdejaars uit mijn coupé weggejaagd en zat nu onderuitgezakt op een bankje, terwijl mijn voeten rustten op het bankje tegenover me. Ongeinteresseerd bekeek ik mijn gemanicuurde nagels en toen ik de coupédeur open hoorde gaan, keek ik met een opgetrokken wenkbrauw op. Een arrogante twinkeling scheen in mijn ogen en mijn mondhoeken krulden omhoog toen ik zag dat het Serpen was - zelfverzekerd en hatelijk zoals altijd. Ik streek een zwarte haarlok uit mijn gezicht.
''Serpen,'' groette ik hem droogjes. Ik nam de moeite niet om normaal te gaan zitten en hem de plek te gunnen door mijn voeten weg te halen - in tegendeel, zelfs. Ik liet mijn blik weer vallen op mijn nagels.
''Leuke vakantie gehad?''

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Axel Ash Blaze * Wachter * Hufflepuff

Langzaam maar zeker liep ik naar beneden. Ik wilde eens eerder beneden zijn dan mijn tweelingzusje Alayne. Maar helaas, altijd als ik eerder beneden wilde zijn, zat zij al aan de tafel met een kom muesli of een bord met een beschuit op. Serieus, dat kind kon gewoon niet uitslapen! Bij mij is het meer het 'Al schiet je een kanon af, dan nog wordt Axel niet wakker' riedeltje. Altijd moet mijn moeder me wakker komen schudden, een gewone wekker zit er voor mij niet in! Zelfs op schooldagen kom ik altijd net op tijd uit bed.
Maar dit keer, dit keer werd ik wel wakker door mijn wekker die ik speciaal had gekoppeld aan mijn koptelefoon zodat ik het oorverdovende piepje direct hoorde.
"Nou broertje, dat is dan de zoveelste keer dat je eerder wakker wilde zijn," hoonde Alayne en ze nam een hap van de beschuit.
"Doe jij nou maar niet zo stoer, want ik moet nog zien dat jij dit jaar haalt zusje," spuugde hij en hij pakte een bakje yoghurt, strooide er wat muesli in en ging zitten. Ja, hij at niet graag 's ochtends. Vooral niet op dagen zoals deze. Ik moest vrij vroeg opstaan wilde ik op tijd op het station zijn. We moesten minstens een uur met de auto. Helaas was mijn vader op zakenreis en durfde mijn moeder niet met de auto te rijden dus konden ze eerst met een gewone Muggle-trein.
"Kom, we moeten gaan broertje van me," zuchtte Alayne en ik stond op om vervolgens mijn koffer te pakken en het bakje yoghurt mee te nemen naar het Muggle-station.

Hyelka Morticia Akemi * Prefect * Slytherin

Daar stond ik dan mooi. Mijn ouders die me niet even naar het station konden brengen. Nou ja, vanaf de plek waar ik stond was het niet ver lopen. Ja, ik woonde oorspronkelijk in Zweden en was dan ook met mijn ouders mee verschijnseld naar London. Maar mijn ouders waren zo koppig dat ze meteen terug wilden gaan naar huis. Ik sleurde mijn loodzware hutkoffer achter me aan naar het station waar de Hogwarts Express zou vertrekken. Ik zuchtte toen ik me bedacht dat ik nog wel even kon gaan sprinten wilde ik op tijd bij de trein zijn. Dus zette ik een sprintje in en trok mijn koffer mee alsof het niks was. De rugzak die ik op mijn rug had - een Darkrai pokémon tas - bevatte mijn spullen voor in de trein. Niet dat ik veel nodig had in de trein, het bevatte alleen een boek, een dartset en een gewaad. Ja, een dartset. Ik kon me stierlijk vervelen in de trein en dan hing ik gewoon het bord op het raam en ging ik darten tegen de verveling. Zo ben ik nou eenmaal.
Toen ik eindelijk op het station kwam sprintte ik meteen door de muur heen en zag ik de grote trein alweer staan. Hogwarts, here I come!

Hazel Lycan Delikov * Seeker * Gryffindor

Ik kon niet meer wachten. Ik zou eindelijk weer naar Hogwarts gaan. Ik kon het gewoon niet geloven. De vakantie was zo snel omgegaan dat het onwaarschijnlijk leek dat ik nu alweer naar school moest. Ik checkte snel mijn laatste spullen en liep toen naar de auto. Het ritje duurde ongeveer een kwartier en dat vond ik dan ook we weer genoeg aangezien ik daarna nog een halve dag in de trein moest zitten.
"Hazel, ga je wel opletten op Hogwarts?" vroeg mijn tante en ik zuchtte.
"Wat verwacht je dat ik ga doen? Een heel leger tegenkomen dat mij wil vermoorden? Kom op zeg! Het is wel Hogwarts hè."
"Dat weet ik wel, maar ik vroeg het alleen," zuchtte mijn tante en mijn oom gaf gas. Oscar en Jack zaten naast me en Alice en Sharon achter me. Normaal gezien zou Alice niet meegaan vanwege haar bijbaantje, maar ze had vrij weten te krijgen zodat ze me toch af kon zetten. Ik zuchtte en veranderde in een lynx welpje waarna ik bij Alice op schoot sprong. Ik was wel blij dat ik een Transformagus was. Zo kon ik tenminste aan mijn leven ontvluchten. En ik had gewoon een hele schattige transformatie. Een lynx welpje, wie kan dat nou weerstaan? Oké, misschien een beetje veel ego, maar het is gewoon schattig. Vind ik dan. Mijn oom dacht daar heel anders over. Hij had niks met katten en al helemaal niks met lynxen. Hij had een hekel aan het vuil dat ik veroorzaakte als ik een lynx welpje was. Haren en mijn ontlasting in de tuin. Tja, dat krijg je met katten.

[ bericht aangepast op 29 juli 2013 - 21:35 ]

It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

Serpen Acelin Parsel • Leerling • Slytherin
'Hallo Felice,' groet ik haar terug zonder enige emotie in mijn stem of op mijn gezicht. Helemaal niks. Ik til haar voeten op en verplaats ze naar de grond, daarna neem ik plaats tegen over haar en smijt mijn rugzak in de hoek.
'Hmhm en jij?' vraag ik ongeïnteresseerd. Ik haal mijn wand uit mijn broekzak en zwaai er een beetje mee rond. Verveeld kijk ik uit het raam en wacht totdat de trein gaat rijden. Op naar Hogwarts. Op naar mijn broertje. Op naar de ondergang van de toverwereld. Op naar mijn macht. Een geamuseerde grijns laat mijn lippen omhoog krullen bij deze gedachten. Felice zal me wel willen helpen, haar kan ik goed gebruiken. Veel beter dan Ashley met dat stomme kind van haar. Niet dat het me iets doet, absoluut niet, maar hoe ze het in haar hoofd haalt om van hem een baby te willen? Ik heb geen idee wat er met dat wijf gebeurt is of aan de hand is, maar ze is absoluut de oude, wel betrouwbare Ashley niet meer.

Sean Connor Duke • Leerling • Slytherin
Ik stap in de bus en ga op de laatste lege plek zitten. Mijn koffer houd ik tussen mijn benen in geklemd. Mijn gedachten zijn bij Tate. Zal hij het redden? Ik zou voor hem willen zorgen, maar ik moet absoluut naar school. Mijn vader heeft me geen toekomst gegeven, dus dan moet ik het maar zelf zien te doen. Ik speel een beetje met de sleutel van het huis die ik nog in mijn hand heb en niet veel later geeft een stem in de bus aan dat we bij het station gearriveerd zijn. Ik stap uit, sleep mijn koffer mee en loop richting de muur tussen perron tien en negen. Nog geen vijf seconden later sta ik op het afgeladen volle perron negen en drie kwart. Ik zie Ashley naar binnen lopen en loop achter haar aan. Ze is wel aardig, dus misschien kan ik bij haar gaan zitten. Ik heb nu even geen zin in Serpen. Die zal weer allemaal ideeën bedacht hebben die toch niet lukken en hij zal me waarschijnlijk beschouwen als "niet in staat om met zijn plannen mee te doen" of zo, omdat ik er vandaag zo geweldig uit zie. Kuch.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Felice Scabior
''Hallo Felice,'' groette hij terug. Een frons sierde mijn voorhoofd toen hij mijn voeten optilde en ze op de grond zette, om vervolgens zelf te gaan zitten. Ik zuchtte en legde mijn voeten weer terug, die op zijn schoot terecht kwamen. Het boeide mij niks, zolang ik maar comfortabel zat.
''Hmhm, jij?'' vroeg hij toen. Interesse was niet echt terug te vinden in zijn stem en hij leek heel ergens anders met zijn gedachten te zitten, toen hij zo heen- en weer zwaaide met zijn wand.
''Nee,'' zei ik droog. Mijn vakantie was doodsaai geweest.
Een kleine grijns sierde zijn lippen - ik nam aan dat hij weer aan zijn plannetjes dacht. Ach, ik zou hem er vanzelf wel over horen.
Mijn blik dwaalde af naar het raam en zonder enige uitdrukking op mijn gezicht keek ik naar alle blije gezinnetjes. Het deed me niets, helemaal niets. Ik plukte een beetje aan mijn haren terwijl een verveelde zucht over mijn lippen rolde. ''Waar denk je aan?'' mompelde ik monotoon.

Ashley Lestrange
Na een tijdje wist ik een lege coupe te vinden en plofte ik neer, zonder het door te hebben gehad dat Sean me was gaan volgen. Ik haalde even diep en langzaam adem om de tranen weg te werken en ik trok mijn knieen op, terwijl mijn armen nog steeds rond mijn lichaam waren gevouwen.
Hoe moest ik dit in godsnaam aan Caleb vertellen? Het zou zijn hart breken, net zoals de mijne was gebroken. Ik wilde de relatie tussen hem en zijn broer niet nog meer verslechteren, dat verdiende Caleb niet.
Serpen was Serpen niet meer. Ik miste mijn oude beste vriend, maar hij leek wel dood te zijn. Het deed me pijn, pijn omdat het hem niks meer kon schelen.
Ik beet op mijn onderlip en keek uit het raam.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Adam James Black || Student || Slytherin
"Adam! Kom nu eindelijk eens beneden! je hebt nog een uur voor we weg moeten!" hoor ik mijn moeder van beneden roepen. Ik kreun geërgerd en stap mijn bed dan maar uit. Ik heb echt geen zin in nog een jaar op Hogwarts, het is dat mijn moeder het niet wilde dat ik voor nog maar één jaartje naar Durmstrang zou gaan. Mijn vader heeft dat altijd al gewild, dat ik naar Durmstrang zou gaan. Maar mijn moeder ging er niet mee akkoord omdat ze niet wil dat ik te ver van haar af naar school zou gaan.
Na mijn vorige jaar op Hogwarts heb ik er echt geen zin meer in.. Zouden mensen nogsteeds weten van dat ik.. tijdens het kerstbal.. Ik schud mijn hoofd, niet aan denken Adam. Gewoon niet aan denken. Snel doe ik een spijkerbroek met een T-shirt en een vest aan met daaronder mijn afgetrapte sneakers.
Als laatste haal ik een borstel door mijn haren, spuit ik wat deoderant op en loop ik naar beneden. Eenmaal beneden vervolg ik mijn weg richting de keuken door het grote landhuis.
"Wil je ook een broodje met ei, James?" vraagt mijn moeder me lief. Ja, mijn moeder noemt me James, vind ze beter bij me passen op de één of andere manier. De band met mijn familie is eigenlijk nooit bepaald sterk geweest, maar na mijn 'ongeluk' tijdens het kerstbal van vorig jaar mogen ze me allemaal.. Rare manieren om hecht te worden met je familie. Een tante van me verafschuwt me juist hierdoor, maar ja zij is getrouwd met een Weasley dus haar boeit me echt helemaal niets. Er zijn verder ook wel een paar familieleden die me nu haten, maar zij zijn allen uit de familie verband. Dus dat doet me niets.
Als ik heb ontbeten staat mijn vader al klaar met mijn koffer bij de voordeur. Het is alweer half tien, wat betekent dat de Hogwarts express over een halfuur zal vertrekken.
"Kom James, niet zo treuzelen! We moeten gaan, anders mis je-je laatste jaar op Hogwarts!" roept mijn moeder me toe terwijl ze me vooruit duwt richting de voordeur.
"Oh, niet dat ik dat erg zal vinden" mompel ik droog.
"Ja, James, dat zal je erg vinden!" roept mijn vader boos.
"Ja, ja, als ik dit jaar op Hogwarts niet afmaak ben ik een zwakkeling en hiermee een schande voor de familie. Bla, bla bla" zeg ik zuchtend "Ik ben mijn hele leven al een schande geweest, dus dat zou me echt geen fuck schelen, pa" zeg ik hoofdschuddend.

Matt Bryan Johnson || Student, Chaser || Gryffindor
"Matt! Wakker worden! we moeten bijna gaan!" roept Pete naar me terwijl hij me met een kussen wakker slaat.
"Ugh, laat me slapen, Pete!" roep ik geërgerd.
"Nee! We moeten zo richting Hogwarts, sukkel!" Pete slaat me nog een keer, als hij doorkrijgt dat het toch niet werkt zegt hij zacht 'Aquamenti' en niet veel later krijg ik een straal water in mijn gezicht.
"Gast! Dat je mag toveren betekent niet dat je mij ermee moet wakker maken!" roep ik zuchtend, ik stap maar uit mijn bed aangezien Pete toch niet zal gaan opgeven "Heb jij er zin in?" vraag ik dan aan Pete.
Hij knikt "Ja, eindelijk weer onze vrienden zien" zegt hij vrolijk.
"Ja.. dat is ook het enige.. dit is wel ons laatste jaar en hierna moeten we écht geld gaan verdienen om een eigen huis te kunnen kopen, we kunnen niet voor eeuwig alle herbergjes af voor slaapplekken" zeg ik ontmoedigt "We moeten echt zorgen dat we een toekomst krijgen, Pete"
Pete knikt instemmend "Ja, je hebt gelijk.. misschien moeten we op de helft van het jaar gaan zoeken naar een baan of zo, dan kunnen we tenminste genoeg opties bekijken" zegt Pete dan.
Ik knik "Ja, dat moeten we maar doen"

Mabel Aurora Winter || Student || Ravenclaw
Rustig slenter ik de trap af terwijl ik een hand door mijn natte haren haal, ik heb nog even snel gedouchet voor ik richting het station zou gaan met mijn moeder.
Ik heb me al aangekleed en ben nu klaar om te gaan, we moeten een uur reizen voor we er zijn dus moeten we nu al gaan als ik nog rustig wil zoeken naar een plekje in de trein.
"Kom je, Mabel?" vraagt mijn moeder, mijn koffer staat al in de auto, net zoals mijn mooie witte kerkuil. Ik heb haar nog maar net, mijn vorige uit was overleden aan ouderdom dus heb ik een nieuwe moeten kopen.. En aangezien ik een naam wil die bij haar past heeft ze nog steeds geen naam.
Samen met mijn moeder stap ik in onze auto. Het is een betoverde auto, hij kan namenlijk vliegen.
"Op naar je zesde jaar op Hogwarts" zegt mijn moeder glimlachend terwijl ze de auto start.

Jake Daniël Jackson|| Student, Seeker, Captain || Ravenclaw
"Jake! Wakker worden! Je laatste jaar op Hogwarts breekt aan!" roept mijn moeder vrolijk van beneden naar boven.
Kreunend kom ik uit bed, ik ben dood moe. Eigenlijk heb ik er ook best zin in, net zoals mijn moeder er overduidelijk zin in heeft. Als ik me heb aangekleed en een blik in de spiegel heb geworpen om te zien of mijn haar niet alle kanten op staat, ookal doe ik het altijd wel warrig door elkaar, loop ik snel naar beneden: Ik heb honger. Als ik beneden ben loop ik naar de keuken en geef mijn moeder een kus op haar wang, iets wat ik altijd doe en nee ik schaam me er niet voor. Ik geef gewoon om mijn moeder, en in tegenstelling van andere van mijn leeftijd laat ik het haar zien horen en voelen.
"Je eten staat al klaar, tover jij zo meteen zelf even je koffer naar beneden Jake? Je bent al zeventien dus dat mag je lekker zelf doen" zegt mijn moeder met een vrolijke lach.
"Zal ik doen mam" zeg ik zuchtend.

Teamin Jace Sangue || Student, Prefect, Chaser || Hufflepuff
Ik word wakker van de zon die in mijn ogen schijnt. Als ik op de klok kijk zie ik dat het half negen is, tijd om op te staan. Als ik mijn kleding aan getrokken heb kijk ik kort uit het raam, na een zomervakantie vol eenzaamheid ga ik eindelijk weer terug naar Hogwarts.. Er zit echter wel één nadeel aan: dit zal mijn laatste jaar worden. Ik haal diep adem en laat dit na een paar seconde vrij.
"Ik heb honger" mompel ik tegen mezelf. Ik loop naar mijn vriezer, die maar op nul graden staat, en haal er een zakje uit met een rode vloeistof er in. Ik gooi de vriezer dicht, dit is mijn laatste zak. Vanaf nu zal ik op Hogwarts mijn voorraad moeten bevorderen. Ik loop naar een kastje en pak een halve liter fles er uit. Ik knip het hoekje van de zak er af en laat de rode vloeistof in de fles druppen. Als dan alles in de fles zit draai ik de dop er op en het lege zakje gooi ik weg. Ik pak mijn rugzak en drink een paar slokken uit de fles waarna ik de dop er opnieuw op draai en de fles in mijn rugzak druk, ver onder mijn Hogwarts gewaad.
Ik loop naar buiten en pak ondertussen mijn bezem, per bezem naar Hogwarts zoals altijd..

Little do you know

Serpen Acelin Parsel • Leerling • Slytherin
Ik besteed geen aandacht aan de voeten die ze op mijn schoot plant. Ik heb op dit alleen maar aandacht voor mijn plannen die in mijn hoofd perfect ontwikkeld zijn de afgelopen maanden.
'Waar denk je aan?' vraagt Felice uiteindelijk. Ik weet dat ze te nieuwsgierig is om haar vragen in te houden en ik kan het haar beter maar meteen vertellen. Ik sta op doe de deur van onze coupé dicht en ga weer zitten.
'Dit jaar doen we het anders, dit jaar gaan we ons niet bezighouden met kinderspelletjes. Dit jaar gaan we voor het echte werk,' zeg ik met een mysterieuze toon in mijn stem. Mijn mondhoeken krullen omhoog tot een grijns.
'Doe je mee?'

Sean Connor Duke • Leerling • Slytherin
Ik ga voorzichtig tegenover Ashley zitten, ik wil haar niet uit haar gedachten halen, maar het is ook zo onbeleefd om niks te zeggen. Ik recht mijn schouders, zet mijn stalen gezicht op en kijk haar aan.
'Hee Ashley,' zeg ik, in mijn stem is nog een beetje te horen hoe ik me voel. Snel kuch ik en probeer ik het opnieuw. Dit keer op de normale 'Sean' toon,
'Hee Ashley,' zeg ik dit keer wat harder, ik kijk haar aan aan. Ze zit ergens over in, maar ik heb geen idee wat.
'Leuke vakantie gehad?' vraag ik. Ik sla mijn armen over elkaar. Het kost me veel moeite om de houding in te nemen die ik normaal in neem. Ik moet snel de zelfverzekerde Sean weer oppakken voordat iemand merkt dat er iets aan de hand is.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Samantha Alysse Mitchell - Jager - Slytherin.
Ik word wakker als ik mijn wekker hoor afgaan. Ik kijk erop en ik zie dat het al negen uur is. Ik weet zeker dat ik het op acht uur had gezet, maar dat zou wel weer zo'n stom grapje van mijn broers zijn geweest, ik stap uit mijn bed en kleed me om, ik doe mijn haar even goed en loop dan na beneden. Als ik beneden ben is het eerste wat mijn moeder zegt 'Héhé, ben je daar eindelijk, je moet echt leren wat eerder je bed uit te komen hoor. Ik zucht en zeg 'Sorry mam, maar iemand vond het leuk mijn wekker een uur later te zetten' en ik kijk mijn broers even aan. Ze beginnen te lachen, en nu weet ik zeker dat zij het waren. Ik loop naar de eettafel en ga zitten. Dan pak ik snel een boterham en eet die op.
Ik kijk even naar de hoek van de tafel en ik zie dat daar onze spullen staan, ook de bezems van Nathaniël en mij. Als iedereen klaar is met eten, staan we op en pakken we onze spullen. Aangezien Aiden zijn rijbewijs heeft gehaald, gaan we met zijn auto. We laden zijn auto in en vertrekken naar het station. Als we er zijn pakken we onze spullen uit de auto en gaan we uit elkaar, ik ga naar mijn vriendinnen en Nathaniël en Aiden waarschijnlijk naar Serpen. We zetten onze spullen in de trein en we gaan naar binnen, ik zie dat Nathaniël en Aiden daadwerkelijk naar Serpen gaan. Ik zelf ga in een lege coupé zitten.


Katherine Leah Themwell - Jager - Gryffindor.
Ik zucht, het is nu al iets over negen en nog steeds is er niemand aan tafel. Ik pak alvast een boterham, en dan zie ik dat Shirley, samen met Collin naar beneden komt. 'Kleine verandering' zegt ze 'Collin brengt ons nu weg, onze ouders liggen nog in een diepe slaap'. Ik knik even snel en maak dan een gebaar dat zij ook aan tafel moeten komen. Ze reageren daarop en gaan ook aan de tafel zitten. 'Heb jij er zin in?' vraag ik aan Shirley. 'Ja hoor, ik ga lekker lol trappen, maar er toch voor zorgen dat ik over ga' beantwoord ze mijn vraag. Ik en Collin moeten lachen. 'Ik weet niet wat ik ga doen, in ieder geval er voor zorgen dat Gryffindor dit jaar de zwerkbalcup wint' zeg ik tegen hun.
Dan zijn we klaar en vertrekken we, het is niet ver van het station af en als we er zijn geven we snel Collin een knuffel en lopen we het station door. Dan gaan we door de muur heen en zijn we bij 93/4. We leggen onze spullen ook in de trein en stappen dan in, Shirley en ik gaan in de zelfde coupé zitten.



Thérésa Charlene Danique Wellingfield - Jager - Ravenclaw.
Ik ben al een uur op als de rest komt, we hebben niet meer zoveel tijd, en we wonen niet al te dichtbij het station. Ik zie Erin, mijn ouders en mijn zusje naar beneden komen en we eten haastig ons ontbijt op. Dan pakken we onze spullen in en vertrekken we naar het station, om tien voor tien komen we eindelijk aan en we nemen nu al afscheid van onze ouders, of nou ja, ik. Ik loop wat verder weg en ik draai me even om. ik zie dat Erin hun ook een snelle knuffel geeft en dan achter me aan loopt, met een afstand ertussen, dat wel. Ik ga door de muur heen, en ik kom in 93/4 terecht. Ik loop naar de trein en daar stop ik ook mijn spullen in. Dan ga ik de trein in en ga ik opzoek naar of een coupé waar andere ravenclaws in zitten of naar een lege coupé. De lege vind ik eerst en ik doe de deur open. Ik ga zitten en wacht op andere ravenclaws.



Aishlinn Marléne Davis - Drijver - Hufflepuf
Het is pas half acht, maar aangezien ik op twee uur rijden van het station woon, moeten wij zometeen al weg. Ik kijk naar mijn spullen, en ik zie mijn bezem bovenop liggen, ik heb hem dit jaar nieuw gekocht, als cadeautje van mijn ouders voor mijn verjaardag nog. Ik zit nu nog alleen met mijn ouders en tot mijn verbazing komt ook Felix naar beneden. 'Wat doe jij hier?' vraag ik verbaasd aan hem. 'Meegaan om jou uit te zwaaien' beantwoord hij mijn vraag. Ik lach even, normaal doet hij dat nooit, aangezien hij nog steeds een beetje jaloers is. 'Dat is lief van je' zeg ik tegen hem.
Nu glimlacht hij, en hij gaat naast mij zitten aan de eettafel. Mijn moeder kijkt op de klok en zegt dat we even moeten dooreten. Ik eet snel mijn laatste boterham op en pak mijn spullen. Ik leg ze in de auto en we stappen alle vier in. Twee uur laten komen we om half tien aan. Ik pak mijn spullen en loop met mijn ouders naar de muur, daar nemen we afscheid. Ik loop door de muur en kom op het perron terecht. Ook ik leg mijn spullen in de trein en ga dan zelf de trein in. Ik ga naar de eerste coupé die ik zie, en ik zie dat daar nog niemand zit.

[ bericht aangepast op 29 juli 2013 - 22:13 ]

That is a perfect copy of reality.

[ bericht aangepast op 29 juli 2013 - 22:08 ]

Thank you for the tragedy, I need it for my art.

Felice Scabior
Na mijn vraag stond Serpen op, waardoor mijn voeten weer op het bankje ploften. Hij schoof de deur dicht, ging weer zitten en ik legde mijn voeten droogjes weer op zijn schoot.
''Dit jaar doen we het anders, dit jaar gaan we ons niet bezighouden met kinderspelletjes. Dit jaar gaan we voor het echte werk,'' zei hij. De mysterieuze ondertoon in zijn stem beviel me wel, evenals het gespreksonderwerp. Ik ging wat rechter zitten, ditmaal oprecht wat meer geinteresseerd. ''Doe je mee?''
Een brede grijns sierde mijn lippen. Ein-de-lijk, iets leuks.
''Ja, natuurlijk,'' zei ik, blij omdat er waarschijnlijk gewonden zouden vallen.
Dit jaar werd veelbelovend.
''Leg uit. Wat is jouw definitie van het 'echte werk'?'' vroeg ik benieuwd. Ik wilde alles weten. Elk detail. Elke vloek.

Ashley Lestrange
Ik schrok op uit mijn gedachten. ''Hee Ashley,'' klonk er; de stem sloeg halverwege over en de persoon klonk een beetje... down. Precies zoals ik me voelde. Ik keek op en zag Sean.
''Hee Ashley,'' herhaalde hij, na gekucht te hebben. Hij klonk nu een stuk gevoellozer en verbaasd keek ik hem aan.
''Hey,'' antwoordde ik. Mijn stem was zacht, maar ik nam er niet de moeite voor -zoals hij heeft gedaan- om mezelf te vermannen. Ik was veranderd na Caleb - al was mijn sadistische deel nog wel aanwezig.
''Leuke vakantie gehad?''
Ik knikte zwakjes - haast automatisch, zonder me bewust te zijn van mijn leugen. Ik hield me meer bezig met Sean, die zich een beetje oncomfortabel leek te voelen.
''Gaat het wel?'' vroeg ik voorzichtig. Ik mocht Sean wel. Ik was wel een beetje met hem omgegaan omdat hij Serpen ook heeft geholpen.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Rick Angster ~Teacher DADA~head Slytherin

Ik las het handboek door dat de leerlingen voor mijn vak moesten kopen. Het was een nieuw handboek maar ik was niet echt zeker of ik wel het juiste had gekozen, dit was eigen aan hem. Overal onzeker over zijn, dat haatte ik. Waarom was ik niet zelfverzekerd? Ik zuchte, vanavond komen de leerlingen en is er een groot feest, en morgen zou ik al voor de klas staan! Al meteen het eerste lesuur voor het eerste jaar Ravenclaw en Huffelpuf.
Ik zuchtte. Ik pakte perkament om zijn vier lessen van morgen voor te bereiden. Ik ga de eerstes als eerste de ontwapeningspreuk leren, die is niet zo moeilijk. Hij zou ze ook niet teveel huiswerk geven maar een 20 centimeter lang perkament over de ontwapeningspreuk. Of meschien toch maar 25 centimeter? Nee, dat is teveel dacht hij.
Ik vroeg mij af hoe laat het was. Ik keek op de klok en het was half tien. Over een half uur zou de Zweinsteinexpres vertrekken. Hij keek uit het raam, vanuit zijn raam had je een goed zicht op het spoor, dat vond ik wel handig want zo kon ik zien of de trein eraan kwam of niet. Hij stond op. Het was nog ochtend dus ging hij naar Hogsmeade, ik had al ontbeten dus ging ik even wat thee drinken in de drie bezemstelen. Ik liep de gang op en ging naar de grote hal. Ik ging naar buiten en ik liep richting Hogsmeade.



[sorry dat het zo kort is, de volgende wordt langer.]

We will not be quiet, Stonewall was a riot!

Serpen Acelin Parsel • Leerling • Slytherin
Ik zie dat ze geïnteresseerd raakt bij de woorden die ik uitspreek. Ze doet sowieso mee. En ja hoor, ze stemt gelijk in. Ik zie dat ze zich erop verheugt.
'Mooi zo,' grijns ik, 'dat is dan nummer één en het echte werk?'
Ik kijk even om ons heen, 'we gaan dit keer niet zo openbaar werken,' begin ik mijn plan, 'we doen het rustig aan, stap voor stap en ongemerkt. Ik vertel je alles als we een betere plek hebben om te praten. Er zijn teveel oren die mee kunnen luisteren op dit moment.'
Ik grijns en kijk even uit het raam.

Sean Connor Duke • Leerling • Slytherin
'Gaat het wel?' vraagt ze. Ik vervloek mijn gedrag in gedachten en knik.
'Ja, er zat iets in mijn keel,' lieg ik blindelings.
'Met jou? Je ziet er behoorlijk moe uit,' probeer ik om het gespreksonderwerp op haar af te schuiven. Ik wil absoluut niet dat iemand er achter komt wat er bij mij thuis gaande is. Het zou over komen als een zwakke plek en die moet ik vermijden. Zwakke plekken zijn gevaarlijk. Mensen kunnen je ermee neerhalen.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[Omg, iedereen begint hier al en ik moet het hoofdstuk nog afmaken + de Hufflepuff girl...]

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Nathaniël Jake Mitchell - Wachter - Slytherin.
Ik loop samen met Aiden door de trein heen opzoek naar de coupé waar onze vrienden zitten, als ik die niet kan vinden, maar wel de coupé zie waar Serpen en Felice inzitten, trek ik Aiden terug en doe ik de deur van hun coupé open en roep 'Hallo, als we storen moeten jullie het maar even zeggen, dan jagen we wel wat eerste jaartjes in een andere coupé weg'. Aiden lacht even en gaat alvast zitten, ik blijf daarentegen in de deuropening staan. 'En? Fijne vakantie gehad?' vraagt Aiden aan hun. Ik schud mijn hoofd even, wat een domme vraag. 'Was jullie gesprek belangrijk?' vraag ik aan Felice en Serpen. Tja, als volger vind ik dat ik het recht heb om te weten wat hun allemaal uitspoken en voor geweldige ideeën zij hebben. Soms wou ik dat Samantha hier ook kon bij zijn, dan zou ik zeker weten dat ze allang een volger van Serpen was geweest.

That is a perfect copy of reality.

Hyelka Morticia Akemi * Prefect * Slytherin
Eenmaal op de trein zuchtte ik en liep een lege coupé in om me snel om te kleden. Daarna liep ik door naar de Prefect coupé. Heel veel zin had ik er ook niet echt in. Ik was het al een jaar, maar dan nog. Met de ketting met het familiewapen nog om mijn nek kwam ik de Prefect coupé binnen. Ik ging zitten naast mijn mede-Prefect Nihuel. Of was het Nuhuel? Nou ja. Ik kwam wel weer op zijn naam. Ik wist dat ik er dicht bij zat.
"Dus, jij durft het weer aan om een jaar met mij Prefect te zijn Nihuel?" vroeg ik hem en ik keek hem aan. "Stoer hoor." Ik haalde het dartset uit mijn tas en hing het op de muur. Ik ging onderuit hangen en ik gooide naar het dartbord. Ik gooide drie keer triple 20 en gilde zelf 'One-hundred and Eighty!' Die gast naast me moest me nu alweer raar vinden. En ik zat nog maar net in de trein. Oh wacht, hij heeft vorig jaar al het hele jaar met me opgescheept gezeten. Naja, ik zeg altijd maar: Doe wat je niet laten kan.


Axel Ash Blaze * Keeper * Hufflepuff

Op het station liep ik door de muur naar perron 9 3/4. Samen met Alayne ging ik in een coupé zitten en ik wachtte tot de trein begon te rijden. Het duurde nogal lang dus begon ik maar een gesprek met Alayne. Ondanks dat we een tweeling waren zat zij in Slytherin.
"Dus, hoe zit het met Slytherin. Heb je zin in je laatste jaar op Hogwarts?"
"Tja, heb er wel zin in. Kan ik daarna eindelijk weg van jou," pestte mijn zus me. Ja, zo kende ik mijn zusje weer.
"Jammer dat je geen Prefect bent, kon ik je daar mee pesten," grijnsde ik en ze keek me zuur aan. Ze had er altijd een hekel aan gehad dat ze geen Prefect was geworden, maar ik vond het geniaal. Ze had jankend op haar kamer gelegen toen ze geen brief had gekregen. En ik maar lachen natuurlijk. Ik had in die dagen nog nooit zoveel gelachen.

It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen