Devil's Love. - Topic 1. - Speeltopics

Al enkele jaren is het rustig tussen het vagevuur en de hemel.
Echter hebben ze niet ingezien dat hun aardse kinderen,
Welke allemaal goden zijn, maar te jong dit te kunnen gebruiken,
Elkaar kennen, Elkaar mogen, Elkaar leuk vinden.
Natuurlijk vinden de ouders dit niet het beste,
aangezien de kinderen van de vijand geen perfecte match zijn voor hun engeltjes/duiveltjes,
Willen ze de kinderen uit elkaar trekken.

Dus, nu jullie even ingelicht zijn:
De kinderen wonen samen in een groot huis, dit is omdat ze geen ouders hebben die voor hun zorgen,
Er zijn wel begeleiders, welke niet altijd weten wat ze met de kinderen aan moeten.
De kinderen weten niks van hun ouders af, enkel van hun magie, welke ze soms gebruiken ook al weten ze niet wat ze doen.
Ze gaan niet naar school, dat krijgen ze in het huis.

Rollen:

Kinderen van Zeus x Hera:
- Nevada Wrendall Palkings. - Delightfully
- Levina Abigail Dacre - BarnOwl
- Elijah Nemerya Baratheon. - Pwettyness.
- Zoon : Reservatie Raccoon.
- Zoon :

Kinderen van Satan x Susan (Susy)
- Sai Mara Dwell.- Ellison.
- Gaio Demetri Chloris- Infano.
- Zoon Gereserveerd voor Faisean.
- Chavez Horace Williams - Roar
- Dochter: Reservatie lachlan.


Regels:
- Geen one-liners, minimaal negentig woorden.
- Geen mary of Gary Stue's.
- Gelieve door te geven als je een langere tijd afwezig bent.
- Ruzie en 16+ is toegestaan in de rpg, geen geruzie erbuiten.
- Reserveringen blijven 48 uur staan, anders verwijderd.
- Twee weken geen reactie zonder er iets van te horen is eruit.
- Niet alleen 1 op 1 spelen.
- Niemand Negeren.
- Alleen IK open topics, indien ik dat niet kan zal ik er iemand voor aanwijzen.
- MAX 2 characters.

B E G I N :
De kinderen liggen in de slaapzalen, enkele zwerven in tweetallen of alleen door de gangen.
De Begeleiders zijn NPC en kunnen daardoor de kinderen op keuze wegsturen.

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

-MT-

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

(Yeah alvast mijn topics )

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

| Finally! Mijn topics. |

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Ellison schreef:
-MT-

---

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Nevada Wrendall Palkings.

Ik weet dat het over onze 'bedtijd' is, maar op de een of andere manier kan ik maar niet wennen aan alle regels die ons aan deze plek binden. Regels zijn er om overtreden te worden, niet waar? En een regel over het slapengaan lijkt me niet bepaald belangrijk.
Het is niet bepaald gemakkelijk om door het donker over de gangen te sluipen. De ijzige kou van de stughouten vloer trekt zonder moeite door mijn sokken en maakt dat ik met kippenvel bedekte armen langs me heen voel om niets te raken. Er is wel wát licht, maar niet genoeg om de volledige gang uit de duisternis te trekken.
Er rolt een beverige zucht over mijn lippen zodra ik de overloop gevonden heb. Ik ga zo naar de Hel als ik al die regels blijf overtreden.
‘‘Alex?’’ fluister ik haast onhoorbaar, terwijl ik met mijn vingers naar de plek naast me reik. De vertrouwde warmte van zijn lichaam kalmeert me enigszins. Het is ook niet niets voor iemand die bang is voor het donker om gewillig over verduisterde gangen te sluipen.
Ik ben haast bang dat mijn hevig kloppende hart ons zal verraden, tot ik gevonden heb waarnaar ik heb gezocht: het luik van de zolder. Het is geen gezellige ruimte, en ik durf te wedden dat hij in de afgelopen jaren bar weinig gebruikt is. Toch vormt hij een veilige haven tegen de leiding.
Vermoeid wrijvend over mijn slapen wacht ik tot ik het trappetje gevonden heb, waarna ik voorzichtig omhoog klim. Het hout kraakt, maar niet hard genoeg om de anderen wakker te maken.
‘‘Schiet op,'’ prevel ik zacht naar beneden, zodra ik het donkerblauwe tapijt onder mijn knieën voel en bij het luik vandaan kruip. De laatste keer heb ik kaarsen achter gelaten, gezien er geen lampen in dit vertrek te vinden zijn. Laat staan stopcontacten.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

      • Gaio Demetri Chloris

      "Meneer Chloris. Moet ik u – opnieuw – herinneren aan de tijden voor de nachtrust?"
Mijn wangen beginnen automatisch ietwat te gloeien – terwijl de zachte schemering ervoor zorgt dat mijn rode wangen niet gezien worden. De mannelijke begeleider – welke in de deuropening van de gezamenlijke woonkamer is verschenen – werpt zijn blik onderzoekend op mijn gezicht. Hoogstwaarschijnlijk vraagt hij zich af wat ik hier doe ; met een gigantisch boek in mijn handen, terwijl ik – schijnbaar – al gedurende enkele tijd in bed zou moeten liggen. Echter, er werd door geen enkele begeleider rekening gehouden met het feit dat het onthouden van regels en andere zaken nog niet bepaald tot mijn mogelijkheden behoren.
De impact van mijn ongeluk blijft me iedere dag opnieuw achtervolgen ; al was het maar het kleinste detail dat ik op de een of andere manier wist te vergeten. Daarnaast kon ik me nog steeds niet herinneren wie ik was, wat mijn achtergrond was en hoe ik in godsnaam in dit godvergeten huis terecht was gekomen – tussen personen die ik op geen enkele manier herkende.
      "H – Het spijt me, meneer."
Haastig druk ik het gigantische boek tegen mijn borst en schuifel langs de imposante man de hal in – waar ik vervolgens met een zachte tred de trap op schiet. Alhoewel ik over het algemeen geen problemen heb met de begeleiders, bezorgde deze man me iedere keer opnieuw rillingen ; alsof iets binnen in mezelf een vervelend gevoel aan hem had gekoppeld voordat ik hier terecht was gekomen.

Zachtjes leun ik met mijn rug tegen de koele muur van de overloop op de bovenverdieping, terwijl mijn blik voor een kort moment langs de trap naar beneden gaat en ik de mannelijke begeleider in een kamer zie verdwijnen. Opgelucht laat ik mijn adem langs mijn lippen glijden – alsof ik ontsnapt ben aan iets wat veel erger is dan enkel en alleen toegesproken worden.
      Het zachte gekraak dat zich enkele meters van me af bevindt zorgt ervoor dat ik gehaast mijn blik opzij werp en mijn boek steviger tegen mijn borst druk. De koelte van de vloer dringt door in mijn blote voeten – wat ik echter probeer te negeren doordat ik me focus op de duisternis die zich naast me bevindt, waar zojuist het geluid vandaan was gekomen.
Alhoewel de duisternis me altijd al had aangesproken en ik er nooit problemen mee heb gehad om in het donker te zitten, overspoelt me een angstig gevoel – alsof ik mijn ongeluk opnieuw aan het beleven was en in de grote, zwarte leegte werd gezogen ; totdat ik opnieuw een zacht gefluister hoor ; "schiet op".

[ bericht aangepast op 13 sep 2013 - 22:18 ]

---

•

Alexander Denis Thomson

Ondanks dat de regels zijn dat we nu allang in de slaapzalen horen te zijn ,leken ik en mijn halfzusje daar geen zin in te hebben. Samen met Nevada zwierf ik wat door de gangen, beiden konden we niet slapen en hadden zin om nog wat rond te dolen. Ik hoorde een beverige zucht haar lippen verlaten en ik keek haar even aan. Ik wist heus wel dat ze niet van het donker hield. En het feit dat het redelijk koud was hier in de gangen maakten het er vast niet beter op.
‘‘Alex?’’ Haar stem was slechts een bijna onhoorbare fluistering en haar vingers raakten mijn arm aan. "Geen zorgen ,ik ben hier."fluister ik zacht terug naar haar en sla beschermend mijn arm over haar schouder. Ze is mijn halfzusje en ik voel me ook verantwoordelijk voor haar. Het duurde nog even tot we het luik van de zolder vonden. Ik vroeg me af ,waarom ze hier zo graag naartoe wilde.
Nevada wreef vermoeiend over haar slapen en ik keek haar vragend aan ,een antwoord kreeg ik niet ,omdat ze het te druk had om het trapje te vinden . Als ze die uiteindelijk gevonden heeft klimt ze behendig naarboven. Het houten trapje ,was al erg oud en je kon het hout horen kraken onder je voeten. ‘‘Schiet op,'’ prevelde ze zacht en ik grinnikte zachtjes. "Ja ,ja."zei ik met een grijnsje. Nevada wilde vast niet graag betrapt worden. Ik klom in een wat sneller tempo naar boven en voelde al gauw ,het blauwe fluweel van het tapijt onder mijn vingers. Ik klom nu helemaal naarboven en haalde het trappetje weer op en deed het luikje dan weer dicht ,zodat niemand merkte dat we hier zaten."Heb je de lucifers meegebracht?"vroeg ik haar dan op een zachte toon. de vloer was nog steeds te dun om op een normale manier te kunnen praten ,ze zouden ons zo kunnen horen ,waarschijnlijk zou de vloer ook hol zijn ,waardoor het niet goed genoeg geïsoleerd is.Ik besloot neer te zitten op het tapijt .

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Levina Abigail Dacre
Langzaam maak ik de deur van mijn slaapkamer open eigenlijk horen we al in bed te liggen maar zoals wel vaker heb ik geen zin om te slapen of kan ik juist niet slapen en wil ik even rond dwalen op de gangen, met alleen mijn sokken aan loop ik de gang op die donker en best koud aanvoelt. Het liefst zou ik willen dat ik gelijk vuur kon maken in plaats van om eerst bliksem te laten inslaan dan kon ik misschien iets beter zien en had ik het ook wat warmer, maar ik kan moeilijk een gedeelte van de muur in brand steken, althans... nee doe toch maar niet voor het geval dadelijk alles afbrand. Als ik de stem van een begeleider hoort verstop ik me snel om het hoekje en houd ik me tegen de muur aangedrukt, toch maar goed dat ik geen vuur kan maken dan was ik misschien nu betrapt ik luister wat hij zei. "Meneer Chloris. Moet ik u – opnieuw – herinneren aan de tijden voor de nachtrust?" Dus er is nog iemand uit bed, ik ben dus niet de enigste. Ik wacht tot de begeleider en de jongen waar hij het tegen had weg zijn en dan loop ik ook weer voorzichtig aan.

Nevada Wrendall Palkings.

‘‘Lucifers?’’ Herhaal ik hem zachtjes, waarna mijn handen naar mijn broekzakken grijpen. Ik heb er wel een paar. Ik kan moeilijk hele doosjes mee smokkelen, maar ik heb er standaard een paar in mijn zak. Het is namelijk niet zo dat mijn gave ervoor is om mij te redden.
Ik leg de staafjes voorzichtig naast me neer, waarna ik ze langs de muur haal om de kaarsen één voor één aan te steken. Hoewel de kleine gloed die de oude kaarsen verspreiden minimaal is - werkt het weinige licht beter dan niets.
In het gelige licht kan ik de zolder zien. Het lage plafond, de spinnenwebben, de stoffige meubeltjes, Alexander die zich naast me op het donkere tapijt heeft gestteld. Mijn mondhoeken krullen magertjes omhoog bij het zien van zijn vertrouwde gelaat.
Met opgetrokken benen laat ik mijn hoofd voorzichtig in mijn handen zakken.
‘‘Het is erger geworden, de laatste paar dagen,’’ murmelde ze lichtelijk vermoeid, doelend op haar gave. Er waren niet veel mensen die wisten wat ze kon; zijzelf wist het pas een tijdje, maar toch.
‘‘Ik zie steeds iets anders. Ik heb al drie dagen niet geslapen.’’ Soms, als de boodschappen onduidelijk waren of juist te scherp, reageerde haar lichaam heftiger. Ze wist niet aan wie ze het anders zou moeten vertellen, dus hoopte ze gewoon dat Alexander zou willen luisteren.
In de eerste plaats zag ze meestal alleen een stuk van de omgeving, waarna de rest langzaam werd ingevuld. Maar hier veranderde de omgeving continue, het putte haar werkelijk uit en de hoofdpijnen werden daarnaast ook steeds heviger.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Sorry, ik was bij mijn broer en moest weer een paar uur terug met de trein [: Mijn topics! Niet veel gemist, zie ik]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Alexander Denis Thomson

‘‘Lucifers?’’ herhaalde ze zacht en ik knikte ter bevestiging. Ze ging met haar handen door haar broekzakken en haalde dan iets uit ,wat vast de lucifers waren ,zodra ze die aanstak werd de ruimte verlicht en kon ik Nevada weer beter zien. Veel licht gaven die oude kaarsen niet ,maar wel net genoeg om toch een meter verder te kunnen zien in het donker,de rest waren nogsteeds duistere schimmen. Ik keek even om me heen ,de ruimte zag er onverzorgd en stoffig uit ,niet echt erg aangenaam ,maar ah...
Nevada had zich ook op de grond neergezet en leunde met haar hoofd op haar handen.‘‘Het is erger geworden, de laatste paar dagen,’’begon Nevada plots en ik kijk haar even aan. Ik wist dat ze het over haar gave had.Een levend orakel zijn was niet niets... ‘‘Ik zie steeds iets anders. Ik heb al drie dagen niet geslapen.’’ zei ze dan en ik kijk haar meelevend aan. "Wat voor soort dingen zie je dan? Hebben ze niets gemeenschappelijks? "vroeg ik haar dan en schoof wat dichter bij haar toe ,aangezien ik dat fijner vind op te praten.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

      • Gaio Demetri Chloris

      Alhoewel het zachte gefluister voor een kort moment was afgenomen, weerklonk het nu op een gedempte toon door de hal – waardoor ik voor een aantal seconden verbaasd mijn blik rond laat glijden. Plotseling flitst het idee van de zolder door mijn gedachten – waar ik immers verschillende keren had gezeten, op zoek naar boeken of gegevens over de personen hier in het huis ; mijn eigen gegevens.
Mijn hoofd zakt ietwat naar beneden – ik was al die tijd alleen op de zolder geweest, maar de personen die ik zojuist had gehoord waren minstens met zijn tweeën. Het viel me iedere keer zwaar wanneer ik de banden tussen de andere personen in het tehuis zag ; ze leken allemaal zo vertrouwd met elkaar, alsof ik een buitenbeentje was waar niemand mee wilde praten. Ik had me verschillende keren afgevraagd waarom niemand de moeite had genomen te vragen waar ik vandaan kwam – ik was er inmiddels nog maar een dag of vijf.

      Woede en onmacht beginnen zich op te bouwen in mijn gedachten, waardoor ik een stekende pijn achter mijn ogen voel branden – alsof mijn lichaam zoekt naar een manier om de gevoelens naar buiten te brengen. Zonder ook maar op of om te kijken loop ik met gebogen hoofd verder de gang in – mijn knokkels worden langzaam wit doordat ik mijn vingers krampachtig om de randen van het boek heb geslagen.
Plotseling merk ik dat ik door mijn blinde woede tegen iets op ben gelopen – wat echter geen harde, koude muur is ; maar het lichaam van een warm persoon. Direct verdwijnen alle woedende gedachten uit mijn hoofd en worden mijn wangen opnieuw vuurrood ; terwijl ik uit een reflex mijn arm rond de schouder van de persoon voor me sla om te voorkomen dat hij of zij misschien valt.
      "H – Het spijt me," mompel ik dan weer zachtjes.

---

•

[Mijn personage kwam nieuw in het huis toch? Tenminste ik dacht dat ik het had gezegd in het topic?..]

---

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Butera schreef:
[Mijn personage kwam nieuw in het huis toch? Tenminste ik dacht dat ik het had gezegd in het topic?..]

| Oh, jaa – dat kan wel. Gaio is er ook pas vijf dagen, dus hij denkt dat iedereen elkaar al kent etc. |

---

•

[Uh oh, ik heb geen idee wat voor beginpost ik moet schrijven o-o]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."