[Speeltopic] Nyctophilia • One Direction 1 - Speeltopics

Ooit komt er een dag we vrij zijn.
Ooit komt er een dag we vrij zijn.
Ooit komt er een dag we vrij zijn.
Ooit komt er een dag we vrij zijn.
Er komt een dag dat we vrij zijn.

Als je heel stil bent, kun je horen dat deze gedachten rondspoken in de hoofden van de vijf jongens van One Direction. Het lijkt het perfecte leven wat deze jongens hebben, maar je wilt niet in hun voetsporen treden. Voor nog geen goud zou je dat willen. Wat niemand namelijk weet is dat deze band niets liever wilt naar het moment van voor het beroemd zijn. De momenten dat ze zichzelf konden zijn, of het moment dat ze zichzelf kunnen zijn, omdat ze geen contract meer hebben lopen met hun huidige management.
Louis, de jongen die uit wilt komen wie hij werkelijk is. Louis wilt niet langer rondlopen met het geheim dat Zouis Malikson echt is. Hij wilt Zayn niet voortdurend zwart maken en alleen bij hem in de buurt komen, zodra alle camera's verdwenen zijn. Hij wilt niet meer dat het management de romance uit elkaar probeert te drijven.
Niall, de kleine blonde Ier, die niets liever wilt dan terug naar Ierland. Terug naar Ierland, omdat hij het beroemd zijn zat is en verschrikkelijk last heeft van heimwee. Hij wilt niets liever dan bij zijn familie zijn en als onbekende gitarist in de kroegen wil jammen. Het gene wat hem nog altijd het beste bevalt.
Liam, de jongen die word gedwongen om door te gaan. Door te gaan terwijl zijn gezondheid op het spel staat en waar het binnenkort nog eens een keer faliekant mis mee kan gaan als hij geen rust krijgt.
Harry, de jongen die zijn relatie op het spel moet gaan zetten. Hij word verplicht om te doen dat hij single is, of met iemand anders moet daten, omdat zijn echte vriendin zwanger is. Een slechte iets voor de imago van de band vind het management, dus daar moeten ze ook niet aan denken.
Gaat het deze jongens samen lukken om hun eigen leven te gaan leiden? Misschien met een klein beetje hulp van hun familie? Stappen te ondernemen voor het straks echt mis gaat? Of is het al te laat?

I'm not the option you shouldn't have chosen.

Rollen •
• Harry Edward Styles • Kanga
• Louis William Tomlinson • Roe
• Niall James Horan • KiliOfDurin
• Liam James Payne • PresIey
• Zayn Javadd Malik • quin98

• Jillian 'Jill' Hailey Summer • Beifong
• Louise Hadewych Cleadde • Whisperings
• Mikayla 'Mickey' Danelea Daly • Roe
••



Invullijstje •


Regels •


Het begin:
De jongens zijn net ingelicht over een project waardoor zij de eerstkomende weken zoveel uur per dag achtervolgd zullen worden door een cameraploeg. Het zou een begin zijn voor een tv programma waardoor fans mee kunnen kijken in het dagelijkse leven van deze vijf jongens, maar ook een eind moet komen aan de roddels. Natuurlijk geweldig voor hen, maar voor de jongens een nachtmerrie die werkelijkheid word.
Deze avond zijn ze nog vrij, om te doen hoe of wat, zodat ze morgen hun levensstijl om kunnen gooien. Maar was dat wel een slimme zet geweest?

[ bericht aangepast op 28 feb 2014 - 19:26 ]

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Mickey Daly
Ik kon er niets aandoen dat een zachte grinnik over mijn lippen rolde toen Niall met zijn ogen rolde door mijn constatatie. Ik moest ook eerlijk zijn dat het niet een van de snuggere opmerkingen waren. Ik denk dat deze opmerking ook kwam door de eerste woorden, die zijn mond hadden verlaten, om daarna de goede reactie er pas achteraan te gooien. Een reactie die voor een glimlach zorgde van Niall zijn kant, die mij weer goed liet voelen. 'Je zult ook niet meer zonder me hoeven, al zou je dat wel willen. Ik laat je echt niet meer alleen.' Het was de waarheid, want nu ik met eigen ogen had gezien hoe het met de jongen ging, kon ik dat ook niet. Ondertussen probeerde hij zich los te krijgen, wat niet echt lukte, waar de vloeken alleen maar een bevestiging voor waren. Iets wat gelukkig al snel stopte, want het was naar mijn gevoel ook beter als hij nog heel even rustig bleef liggen. Mijn duim streek heel zachtjes over zijn wang, om een glimlach te laten zien, die als maar breder werd door zijn woorden en stralende gezicht toen ik hetzelfde terug zei. 'Dat word nog even rustig voor je doen, om terug op krachten te komen. Iets waar ik je persoonlijk bij ga helpen. Al zal dat beginnen bij nog voor een moment je ogen sluiten.' zei ik zachtjes terwijl ik zijn eerste vraag beantwoordde door naast hem plaats te nemen. Het kleine beertje, wat ik aan het hoofdeinde had gezet, zette ik op zijn borst, om 'hij lijkt op je,' over mijn lippen te laten rollen en mijn arm stevig om hem heen te wikkelen. 'En dat laatste is heel erg lief van je, maar ook iets wat ik graag hoor,' voegde ik er nog aan toe. Mijn ogen gleden over het gezicht van de jongen naast me, om te glimlachen. Ik was blij dat ik hier op dit moment was en kon zijn. 'Niall, het is heel lief bedoeld van je, ik zou ook niets liever willen dat dat allemaal, maar het gaat nu eerst om jou. Jij bent degene die terug op krachten moet komen en de rest is bijzaak, want dat komt allemaal op zijn pootjes terecht. Dat is iets waar je niet aan moet twijfelen,' Het was waar, want het was niet de bedoeling dat we hier binnenkort weer zaten. Daarbij wist ik nu al dat ik geen zin had om terug te kern naar Ierland, zodra deze vakantie afgelopen was. Daarvoor was ik te graag bij hem en hield ik teveel van hem. Waarschijnlijk zou ik daar nog wel wat op te verzinnen, maar tot dat moment ging het om ons twee, om Niall.

Louis Tomlinson
Ik liet een glimlach zien toen Zayn zijn armen zich alsnog automatisch om mijn middel heen wikkelde. Dat betekende al dat hij niet boos was op mij, wat ik ook niet gedacht had, dus waren de woorden alleen maar een kleine bevestiging. 'Kunnen we er niet iets aan doen? Gewoon het management vergeten en voor onszelf kiezen?' mompelde ik zachtjes, want eigenlijk wist ik het antwoord zelf ook wel. Het was onmogelijk aangezien we niet onder het management en contract uit konden. We moesten onszelf opzij zetten tot de momenten dat er geen camera's waren, ook al vonden zij dat nog teveel momenten. Ik was dan wel blij dat er nog een glimlachje af kon bij de jongen door mijn volgende woorden, net als bij mij door zijn reactie. 'Ik hou ook van jou, Zaynie, en dat zal ik ook altijd blijven doen. Het maakt niet uit wat mensen zeggen of doen,' zei ik naar waarheid, want al gaven ze me al het geld van de wereld, alles wat mijn hart begeerde, kon het nog niets veranderde. Daarbij was het laatste de jongen, want hij was alles wat ik nodig had, dus dat was simpel. Dit alles versterkte mijn laatste woorden alleen, die ik uiteindelijk ook kreeg, want zijn lippen drukte Zayn al snel weer tegen de mijne. 'Geen sorry, want ik snap het.' Ik nestelde me beter tegen hem aan, om mijn armen af te laten glijden naar rond zijn middel. 'Je kunt me ook gewoon brengen hoor, want zodra ik uitgerust was, mocht ik gaan. Ik ben klaar wakker, dus dat zie ik als uitgerust.' Nee, misschien was ik nog niet helemaal uitgerust, maar dat zou hier nooit lukken. Ik wilde gewoon naar huis en ging daar voor zorgen ook. 'Zayn, treiter me niet en breng me gewoon naar huis, want ik voel me prima. Daarbij weet ik dat jij dat ook wilt, dus hup hup.' Ik keek de jongen met onschuldige oogjes aan. 'Alsjeblieft.'

[ bericht aangepast op 22 feb 2014 - 23:01 ]

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik

'Ik zou niks liever willen dan dat te doen Lou en dat weet jij ook maar we weten allebei heel goed waarom dat niet kan' zei ik, ik haatte dat contract echt ik wou dat ik het nooit geaccepteerd had. Nu zaten we namelijk ook nog is vast aan dat stomme tv programma waardoor we de hele tijd gefilmd zouden worden, nou als ik ergens geen zin in had was het dat wel. Ik glimlachte door de volgende woorden van de jongen en knuffelde hem even. ' Dat is lief' zei ik tegen hem en drukte een kusje op zijn neus. Het liefste zou ik het hele beroemdheid opgeven als ik dan met Louis kon zijn maar het kon niet. We konden er gewoon niet mee stoppen en we moesten dus maar zorgen dat we elkaar niet meer leuk vonden of zo,wat dus echt niet kon. 'Alsnog moet jij daar geen last van hebben' zei ik en glimlachte toen hij weer dichter tegen me aankwam. 'Nou zou ik je in dat geval gewoon meenemen?' vroeg ik grijnzend en tilde hem op. Ik zette hem op het bed neer en draaide mijn rug naar hem toe. ' Spring op me rug, dan ga we hier weg' zei ik terwijl ik wachtte tot de jongen op me rug sprong en we eindelijk dit ziekenhuis konden verlaten.

Kuch,kuch..

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Louis Tomlinson
'We maken een nieuw twitteraccount om daar te spammen en het bekend te maken. Management heeft niets door en de fans die zien het echt wel,' mompelde ik, om mijn armen nog steviger rond de jongen te slaan. Ik ging nu de raarste dingen opnoemen, maar ik was het gewoon spuugzat dat we niet konden doen wat we wilde. Met dat programma werd het helemaal erg en het leek wel of ze dat expres zodat wij allemaal nog geïrriteerde werd. Het liefste verscheurde ik mijn contract dan ook, maar kon het niet maken. We moesten de komende tijd nog volmaken tot we een nieuw contact konden tekende, of stoppen. 'Ik ben lief, want kijk teveel naar jou,' mompelde ik met een lichte glimlach door het kusje op mijn neus. Het beroemd zijn, had zijn voordelen, als grootste dat ik deze vier jongens had leren kennen, maar ergens had het meerdere nadelen. 'Ik heb liever dat je -je op mijn afreageert dan iemand anders. Ik kan het er wel bij hebben en alsnog...' zei ik, om een zachte zucht over mijn lippen te laten rollen. Het eek niet echt mee te zitten en alles wat door mijn hoofd spookte, zorgde voor nog meer hoofdpijn. Pas de woorden dat we echt naar huis gingen, lieten me breed grijnzen, om mijn armen te verplaatsten naar de nek van de jongen. 'Ontvoer me maar, Malik,' antwoordde ik, om mijn tong uit te steken. Het duurde dan ook niet lang voor ik deed wat de jongen zei waardoor ik al snel als een koala dicht tegen hem aangeklemd had op zijn rug. 'En thuis is het tijd voor ons twee. Geen camera's, gezeur, niets.'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik

' ja, goed idee ik zou het bijna doen' zei ik lachend tegen Louis maar we wisten allebei dat we zelf dit niet konden doen. We zouden moeten wachten tot het volgende contract zou komen. Als ik nog zou doorgaan zou ik daar veel dingen aan willen veranderen, zodat het voor alle jongens beter werd. We zouden gewoon onze eigen beslissingen mochten maken dan en zelf bepalen wat goed voor ons was. Mocht dit niet dan zou ik stoppen, dan was is ik er echt klaar mee. Dan maar niet beroemd zijn, daar kreeg ik nu toch al langzaam een hekel aan. Ik glimlachte door de woorden van Louis die verklaarde waarom hij zo lief was, ' Oh daarom ben je zo lief' lachte ik al wist ik dat hij toch altijd liever was en hij dat echt niet van mij had. ' Ik reageer het wel op mezelf af jij verdient dat niet Lou' zei ik en glimlachte naar hem. ' Ja ik zal je ontvoeren naar je eigen huis' lachte ik en voelde daarna hoe hij op mijn rug zat. Ik liep gauw de kamer uit en keek even de gang door. Gauw begon ik naar de uitgang te lopen, ik moest de dokter nu niet tegenkomen. Ik liep naar mijn auto toe en opende de deur voor Louis. Ik pakte hem vast en haalde hem langzaam van me rug af. ' Eindelijk naar huis' zei ik met een glimlach terwijl ik zelf in de auto ging zitten en deze startte.

Louis Tomlinson
Ik keek met twinkelende oogjes naar Zayn. 'Kom op, laten we dat doen. Het word leuk en niemand komt erachter,' rolde over mijn lippen, ondanks ik dondergoed wist dat het niet echt kon. We zouden nog geduld moeten hebben, ondanks dit bij iedereen een beetje opraakte. Nou ja, een beetje? Zeg maar dat iedereen het goed zat was. Langzaam begon iedereen volgens mij een hekel te krijgen aan deze keuze, omdat het onze keuze niet was. Een zachte zucht rolde over mijn lippen terwijl een grijns nog steeds rond mijn lippen speelde door de jongen in mijn buurt. Een zacht kusje drukte ik tegen zijn wang, wetende dat ik sowieso niet zonder hem zou kunnen. Met Zayn aan mijn zijde keek ik ineens wel tegen alles aan. Ik rolde met mijn ogen bij zijn reactie, om wel te knikken. 'Kom je er nu pas achter, schat?' zei ik met een grijns, al wist ik dat in zijn gedachten hij iets anders dacht. Toch was ik het daar niet mee eens. 'Zayn Javadd Malik, jij reageert je gewoon op mij af, want ik wil niet dat je ermee rond blijft lopen. Daarbij hoor je ook genoeg van mijn kant aan,' zei ik serieus, want dit meende ik ook serieus. 'Eigenlijk moet er nog Tomlinson bij om het af te maken, want je mist een beetje Tommo power,' rolde over mijn lippen met een bedenkelijke ondertoon. Het duurde daarna niet lang voordat we het erover eens waren dat de jongen me naar mijn eigen huis zou ontvoeren en ik op zijn rug zat. Het ging goed komen nu, want we konden eindelijk naar huis. Iets wat bevestigd werd toen we beide in de auto zaten en de jongen deze startte. 'Eerst dit,' zei ik zachtjes, om de jongen aan zijn shirt naar me toe te trekken en een zacht kusje op zijn lippen te drukken. 'Oké, laten we gaan,' mompelde ik erna met wat tegenzin, om goed te gaan zitten.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall Horan
Ik glimlachte bij de aanrakingen van Mickey die mijn gloeiende huid deden tintelen. Het voelde gewoon zo fijn. Het was verschrikkelijk dat ik er met koortsdromen tijden een dronken coma achter had moeten komen hoeveel mijn buurmeisje voor me betekende, maar goed. Het was nou eenmaal niet anders. Ik grinnikte vaag bij het beertje op mijn borst en haar woorden. Met wat moeite sloeg ik onbehouwen mijn armen om haar heen, waardoor de draden in mijn arm wat tegensputterden, maar toch meegingen. Ik had teveel drank in mijn lichaam om het ook maar te voelen. "Ik hou van je. Je bent m'n alles." mompelde ik nogsteeds in het Iers en nogsteeds in een flinke dubbele tong in haar oor. Ik stelde voor om als ik morgen weer thuis was te gaan shoppen voor een ring. Mickey was wat terughoudender, wat ik nu niet snapte, maar goed. Ik mompelde nog eens dat ik van haar hield en liet toen toch weer mijn hoofd op het kussen zakken. "Mag ik een kusje voor het slapen gaan?" vroeg ik met grote blauwe ogen aan haar terwijl ik mijn hand om het beertje op mijn borst sloot en die stevig tegen me aan hield. Die ging dus nooit meer ergens heen behalve dicht tegen me aan. Net als het meisje die hem aan me had gegeven blijkbaar. Ze was nu mijn verloofde en als ze verdomme dachten dat ik nu niet nog meer reden zag om te ontsnappen naar het platteland van Ierland om daar te leven als boeren knecht en kroegmuzikant dan hadden ze het goed mis. "Mevrouw Mickey Horan. Klink goed." zei ik zacht grinnikend voor toch mijn oogleden weer langzaam begonnen te zakken. Ik was echt erg moe en wilde meer slapen, maar ik wilde ook wakker blijven bij Mickey en haar gewoon tegen me aan voelen. Meer had ik niet nodig om rustig te worden, maar ook om standvastiger te worden dan ooit. Ik zou tot het uiterste gaan om met haar terug te gaan naar ons thuisland. In mijn eentje was het nooit gelukt, maar samen, samen konden we alles aan. Zelfs dit verdomde management en hun verdomdere tuigje.

[ bericht aangepast op 24 feb 2014 - 23:13 ]

---

Bowties were never Cooler

Mickey Daly
Er was al een grote last van mijn schouders gevallen doordat Niall wakker was en een glimlach weer op zijn gezicht te vinden was. Dat was misschien nog wel het allerbelangrijkste waardoor het vertrouwen dat het goed moest komen alleen maar toenam. Heel zachtjes gleden mijn vingers nog over zijn gloeiende huid, om breed te glimlachen door zijn reacties. Uiteindelijk wikkelde ik mijn armen rond het lichaam van de jongen toen ik de zijne met wat moeite, licht onbehouwen, om mij heen voelde. 'Ik hou ook van jou. Zonder jou had ik hier echt niet rondgelopen.' mompelde ik met een paar twinkelende oogjes. Ik draaide mijn hoofd ietwat om vervolgens een zacht kusje op zijn neus te drukken. 'Heel veel zelfs.' voegde ik eraan toe. De volgende woorden van de jongen lieten me wat terughoudender doen, maar dat kwam omdat ik wilde dat Niall eerst weer zichzelf was. Dat hij nog even rust zou houden. 'Kom hier dan, dronken dropje van me,' antwoordde ik, om me voorover te buigen en mijn lippen tegen de zijne te drukken. Ik kon al geen 'nee' zeggen zeggen tegen de jongen, al helemaal niet met de grote ogen en daarbij gaf ik het ook met alle liefde. Ik wist ook dat ik met alle liefde hier zou blijven of alles op alles zou zetten om de jongen mee terug te krijgen naar ons thuisland. Ik kon op zich dan ook wel raden wat er omging in het hoofd van de jongen, die nu mijn verloofde was. 'Dat komt omdat de achternaam bij een perfecte jongen hoor,' zei ik met een zachte lach, maar het was wel de waarheid. Net als dat ik er wel aan kon wennen. 'En ga jij nu nog maar even lekker slapen,' zei ik zachtjes toen de oogleden van de jongen weer begonnen te zakken. 'Ik ben hier nog steeds als je wakker bent en zal over je waken,' verliet mijn mond naar waarheid. Voor geen goud dat ik nu nog bij de jongen weg zou gaan. We konden het samen, daar twijfelde ik niet aan. Daarbij zouden de ogen van het management toch ook een keer geopend worden? 'Daarbij hebben we er beide meer aan als je uitgerust bent, denk ik.'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

snowflake, had jij toevallig mijn berichtje gelezen inmiddels?

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Zayn Malik

We zaten in de auto en ik keek even met een glimlach naar Louis.Toen hij zich naar me toetrok kuste ik hem heel kort terug maar trok al snel mijn hoofd terug. ' Lou niet buiten' zei ik tegen hem terwijl ik inmiddels al begon te rijden. Ik maakte een hand los van het stuur en pakte daarmee zijn hand vast. ' ik ben zo blij eindelijk uit dat ziekenhuis verlost te zijn' lachte ik omdat ik echt een hekel aan ziekenhuizen had. ' Oh en nog even over dat twitter account, jij weet net zo goed als ik dat we dat niet kunnen doen en dat het dus ook niet gaat gebeuren' zei ik tegen hem al zou ik het liever wel willen doen. Al snel kwamen we weer thuis aan en daar was ik best blij mee, we woonde best dichtbij het ziekenhuis. Ik liet Louis hand los en stapte de auto uit. Ik liep om de auto heen naar louis zijn kant en hield de deur met een glimlach voor hem open. Daarna liep ik naar de voordeur toe en opende deze met mijn sleutel die ik gelukkig wel in alle haast gewoon had meegenomen. ' Eindelijk weer thuis'

Niall Horan
Ik glimlachte van het kusje wat ze op mijn lippen drukte en ik hield haar zo goed als ik kon met mijn slappe dronken armpjes haar tegen me aan. Ik hield zo veel van haar en zelfs in deze stomdronken staat liet ze mijn hele lichaam branden en tintelen van geluk door elk klein dingetje wat ze deed. Ik wilde nu nog liever dan ooit met haar weg. Zeker nu ze mijn verloofde was. Ik had haar expres buiten de pers gehouden. Nooit iets laten doorschemeren. Altijd gezegd dat ik single was. Alleen gebelt en geskypet als ik echt alleen was. Gewoon om te zorgen dat als ik wel wegkwam we nog een gewoon leven samen konden lijden en zij ook niet gestalkt zou worden door de pers. Ik had er een gigantische hekel aan en wilde haar er niet tot verdoemen. Gelukkig leek ze er nooit moeite mee te hebben, want veel konden we erdoor niet praten. Niet genoeg in elk geval. Mijn verloofde was nu het enige wat ik had. Met een glimlachje mompelde ik haar toekomstige naam. Ik vond het toch wel erg leuk om te zeggen. Bij haar woorden schudde ik loom mijn hoofd terwijl mijn ogen al dicht begonnen te zakken. Ik was doodmoe en straalbezopen. Ik glimlachte bij haar woorden en richtte me nog heel even kort op om haar een kusje op haar voorhoofd te drukken voor ik toch weer naar achter zakte en indommelde. Mijn mond zakte een klein stukje open en een zacht snurkgeluidje kwam uit mijn mond. Zo met Mickey in mijn armen sliep ik rustig en vertrouwd teriwjl in mijn hoofd nu wel fijnere toekomstsenerio's speelden dan voor de rest van mijn leven in een tuigje als een circusaapje op het podium zingen en dansjes doen tot ik mezelf wist te verhangen op een moment dat ik onbewaakt was. Nee, nu waren de mogelijkheden weer gelukkig en eindeloos, samen met mijn Mickey terug in ons prachtige thuisland.

---

Bowties were never Cooler

Mickey Daly
De glimlach bij Niall door het kusje kreeg, liet me er nog eentje op zijn lippen drukken. Dit was waar ik het voor deed, om Niall te zien glimlachen, ondanks ik ook niet kon ontkennen dat ik deze momenten had gemist. Een vriendje, of beter gezegd verloofde, die vaak van huis was en doodongelukkig was, omdat hij niet naar huis mocht, was natuurlijk niet niets. Toch liet me dat niet minder van hem houden, genoot ik nog meer van de momenten dat we samen waren en zette ik nog steeds alles op alles om de jongen weer gelukkig te zien, te zorgen dat we samen terug konden naar Ierland. Zonder alle hectiek, pers, die niets wist, en alles wat er in het leven van Niall kwam kijken. Ik snapte heel goed dat de jongen er een hekel aan had gekregen, ondanks hij mij er altijd buiten had gehouden. Iets wat soms lastig was om te horen, of te lezen, maar ik wist hoe of wat en ik was hem dankbaar ook. 'Leg je er nu maar bij neer, schat,' zei ik zachtjes toen hij loom zijn hoofd schudde, om toe te kijken hoe zijn ogen dicht zakte en de volgende woorden over mijn lippen te laten rollen. Een nog bredere glimlach verscheen op mijn gezicht bij het kusje op mijn voorhoofd voor Niall toe besloot nog bij te slapen. Ik ging ietwat beter op bed bed liggen, om dichter tegen hem aan te kruipen en mijn armen ook beter om zijn lichaam te wikkelen. Mijn ogen waren nog steeds gericht op het gezicht van mijn verloofde, die er naar mijn mening toch schattig bij lag. Ik hoopte dat zijn dromen nu wel een stuk vrediger waren en dat het rustiger, beter, zou worden. Dit was gewoonweg geen leven en kon je iemand niet aandoen. 'Voor je het weet, zijn we weer thuis,' mompelde ik zachtjes. Ik wist niet hoe, maar er moest een manier zijn en die zou bekend worden. 'Tot die tijd blijven we samen hier. Ik hou teveel van je, om je hier alleen te laten.' voegde ik er zachtjes aan toe.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Ik trok een klein pruillipje toen ik de woorden naar me toegeworpen kreeg dat ik de jongen buiten geen kusje mocht geven. Ik zakte ietwat onderuit op de stoel, om mijn armen over elkaar te slaan en voor me uit te kijken. Een moment, want al snel kwam een onschuldige grijns op mijn gezicht. 'Dan word het thuis,' zei ik, al was ik het er nog steeds niet helemaal mee eens. Toch wist ik dat ik het geduld de laatste minuten wel op moest kunnen brengen. Het nam niet weg dat ik Zayn zijn hand we stevig vastpakte. 'Jij zit gewoon met je hoofd bij hele andere dingen.' zei ik, om mijn blik naar voren te richten. Nee, ik wist dat de jongen een hekel had aan ziekenhuizen en zelf kon ik hem geen ongelijk geven. Misschien vreemd, omdat we negen van de tien keer door mij zaten. 'Niet lief,' mompelde ik bij het idee over twitter. Natuurlijk was het niet zijn schuld, maar wat het management ons flikte, maakte alles kapot. Niet alleen bij ons twee, maar ook bij de andere drie. Eigenlijk was het te bezopen voor woorden, moesten we er tegenop kunnen, maar we wisten allemaal dat we niets anders konden dan gehoorzamen. Mijn gedachten werden onderbroken door Zayn, die de deur aan mijn kant opendeed waardoor ik heel even verbaasd keek. Daarna stak ik heel onschuldig mijn armen uit, als teken dat hij me moest dragen. Niet dat daar naar geluisterd werd, want de jongen liep doodleuk naar de voordeur toe. 'Zaaaaaaaayn!' brulde ik onschuldige, om de jongen met onschuldige ogen aan te kijken. 'Help?'

( Ja, die heb ik ^^)

[ bericht aangepast op 26 feb 2014 - 15:46 ]

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Wat heb ik gemist?]

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

(Louis en Niall lagen in het ziekrnhuis door drank,Niall is net bij en zijn vriendin die voor iedereen nog onbekend is is bij hem. Louis is net met zayn naar huis en Harry en Jillian staan nog op het balkon te praten)