Wàt, in godsnaam, scheelt er met me? - Stamcafé

Als het topic hier niet goed staat, meld het gerust, maar ik vond het bij de andere subfora niet helemaal passen omdat het niet helemaal rond dat ene draait...

Ik voel me de laatste tijd gewoon zo rot en ik heb geen idee waarom. Niets gaat nog goed, zelfs Quizlet voelt niet zo vertrouwd meer als vroeger. Ik heb om de haverklap huilbuien en ik kan er gewoon niets aan doen. Hoe het komt, daar heb ik ook al geen idee van. School? De mensen rond me? Alles wat ik alle jaren hiervoor in me opgekropt heb? I have no f*cking idea.
Ik voel me gewoon zo rot, ik heb alles geprobeerd om er vanaf te raken. Quizletten, lezen, opbeurende films bekijken, schrijven, ga. Zo. Maar. Door.
Ik ben het zó zat, ik wil me gewoon goed voelen, maar het lúkt me gewoon niet, ik ben het zo kotsbeu.

Sorry, dit moest er even uit.

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Neem even een pauzetje van alles. Sluit je pc een paar dagen af en doe even iets anders. Kan best relaxend zijn.

Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

Je komt in de puberteit.

Your make-up is terrible

Warm bad, goed boek. Wees even iemand anders, vergeet alles. Kom dan gezellig terug naar ons, slechte Q dagen duren niet lang.

Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

PMS!

Puberteit is wel het eerste waar ik aan moet denken.

Ik ken het gevoel maar al te goed. Als je eens wil praten, mag je me altijd een berichtje sturen

Bedankt, iedereen.
Het kan inderdaad zijn dat het aan de puberteit ligt. Ik heb dat woord altijd gehaat, weet niet waarom. Maar tja, het is meer dan een scheldwoord.

[ bericht aangepast op 8 maart 2014 - 15:46 ]

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Bumble schreef:
Je komt in de puberteit.

"I shut my eyes in order to see.'

Ik zou het mijn god niet weten. Ik denk dat iedereen wel eens last heeft van zulke periode's in het leven. Ik heb daar zelf ook last van, maar geen zorgen je komt er wel doorheen. Het gaat eigenlijk vanzelf wel over.

There is a bitter triumph in crashing when you should be soaring

Misschien moet je juist minder moeite doen om jezelf tevreden te houden en gewoon een tijdje je gevoelens eruit laten gaan. Laat je gaan als je zin hebt om eens een lekker potje te janken en als je alleen wilt zijn, dan ga je toch een keertje lekker een boek lezen in je kamer in plaats van op stap te gaan? Iedereen maakt wel eens zo'n periode mee. Uiteindelijk gaat het over.

I'm like Coca Cola, I can open happiness too.

Puberty strikes again, my dear!

"Well, well. Look who we've got here!"

Puberty sucks. :c

Had ik ook een tijd, maar het was echt heel erg. Ik voelde me haast elke dag doodongelukkig - niet zo erg dat het depressie was of zoiets, maar het was niet leuk om constant stemmingswisselingen te hebben en plotseling te beginnen huilen - dus heeft mijn mama Sint-Janskruid pilletjes voor me gekocht. Geen raar spul, of drugs of weet ik veel, maar het helpt echt. (:

En veel succes, ik weet waar je door gaat.

[ bericht aangepast op 9 maart 2014 - 9:38 ]

help

Ik neem aan dat het inderdaad puberteit is, maar dat maakt het natuurlijk niet beter. Bij mij hielp het toen een leraar me vertelde dat het normaal was om me af en toe zo te voelen en dat ik gewoon moest huilen als ik die neiging had, omdat het ergens vandaan komt en het een manier van uiten is. Of zoiets dergelijks. Het kwam daar in ieder geval op neer. Praten luchtte ook erg op, misschien dat het helpt voor jou. Het wordt vanzelf weer beter. ^^

"Die Erinnerung ist das einzige Paradies, aus dem wir nicht vertrieben werden können."

Een woord, puberteit.
Dit hoort er allemaal bij en iedereen krijgt daar wel eens mee te maken als hij of zij en jaar of 13, 14 is. Het is heel naar, maar je went eraan en leert ermee om te gaan. Wat je kunt doen is vooral erover praten met een goede vriendin of misschien met je moeder. Wat zit je dwars? Als je dat niet wilt kun je het ook van je af schrijven of lekker muziek luisteren. Een goed boek lezen misschien? Zorg ervoor dat je jezelf afleidt. Soms is het ook goed om alles er gewoon uit te gooien en even lekker te huilen, want je moet het niet opkroppen.
Geloof me, ik heb dit ook gehad en makkelijk is het niet. Al die stomme hormonen waar je opeens mee moet dealen! Je komt er uiteindelijk wel sterker uit.

If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

Meh, ik vind het niet leuk om te horen dat jij hier ook last van hebt. Ik ken het gevoel en voor mij heeft het afsluiten van de PC en een paar dagen lang geen wifi niet geholpen. In tegendeel zelfs.
Ik hoop dat jij je in ieder geval snel weer beter voelt, en anders staan mijn pb en gb altijd voor je open.

:)