Ik snap mezelf niet meer - Lifestyle

Ik ben nooit de meest actieve persoon geweest, maar vroeger had ik de drang om ten minste de echte basisdingen wel te doen, zoals schoolwerk. Als ik wou afvallen dan had ik de discipline om meer fruit te eten. Als ik meer wou lezen dan las ik gewoon meer. Snap je, gewoon het probleem op lossen door te handelen.

Het ding nu is dat ik vaak niet eens de druk meer voel om iets te doen, wat dan ook. Soms (zoals nu) voel ik me ineens super wanhopig, gewoon omdat ik besef dat ik niet eens die druk heb. Dan kijk ik even vanbovenaf op mij leven en dan realiseer ik me dat ik echt veel dingen wil, dan bedenk ik plannen om die dingen mogelijk te maken, dan besef ik dat er zoveel mogelijk is. Maar vaak is dat gevoel zo snel weg, en de meeste tijd kan ik me nergens toezetten, ik denk voornamelijk omdat het niet nodig lijkt. Ik ben niet depressief ofzo, maar ik krijg mezelf er niet toe, meestal omdat ik vaak ook niet het gevoeel heb dat het de moeite is me ertoe te zetten. (vb: goede punten halen; kan leuk zijn maar hoe dringend is dat? iedereen haalt wel eens slechte punten, blijven zitten is het einde van de wereld niet,... en zo denk ik verder totdat het probleem geen probleem is en op de moment dat ik dat denk/concludeer lijkt het ook zo echt, dan geloof ik het ook)

Ik weet niet eens wat ik van dit topic verwacht maar ik hoop dat iemand misschien een gelijkaardig probleem heeft gehad of misschien zelfs heeft.

---

effort never betrays you

Wel, leuk is het niet, maar aan jezelf sleuren kan wel, als je beseft dat er een probleem is. Sleep jezelf uit de zetel en doe wat je moet doen, of je nu wil of niet. Wanneer je betere punten wil, zet jezelf dan ergens met weinig afleiding of laat je eens opvragen. Je kan andere mensen ook vragen wat meer druk op je te zetten, dan lukt het misschien ook wel.

---

Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

Ja, gewoon geen motivatie om dingen te doen. Helaas ben ik wel klinisch depressief en heb ik een angststoornis waardoor dit mede komt. Ik krijg nu medicijnen, maar vaak vraag ik aan mijn vriend of hij wilt helpen om dingen te gaan doen, zodat hij me kan aanmoedigen of sturen zodat er alsnog iets van terecht komt.

---

Your make-up is terrible

Vreemd genoeg herken ik dit maar al te goed. Mijn motivatie is de laatste tijd ver zoek. Vorig schooljaar begon ik altijd mooi op tijd om opdrachten voor mijn eindwerk klaar te krijgen, dit schooljaar stel ik het veel te lang uit en begin op de laatste moment. Ik moet me dan haasten om toch nog iets goed te kunnen maken van mijn opdracht. Ik vind het schandalig dat ik de dingen de laatste tijd te erg uitstel, ik weet zelf niet wat er met me aan de hand is. Ik heb gewoon geen zin meer in zoveel dingen. Misschien heeft het met persoonlijke redenen te maken die er overlaatst waren, maar ik weet niet. Ik vraag mijn ouders bijvoorbeeld om me te helpen zeggen van begin aan dit of dat, maar helaas werkt dat ook niet echt...

---

16 - 09 - '17

Querencia schreef:
Vreemd genoeg herken ik dit maar al te goed. Mijn motivatie is de laatste tijd ver zoek. Vorig schooljaar begon ik altijd mooi op tijd om opdrachten voor mijn eindwerk klaar te krijgen, dit schooljaar stel ik het veel te lang uit en begin op de laatste moment. Ik moet me dan haasten om toch nog iets goed te kunnen maken van mijn opdracht. Ik vind het schandalig dat ik de dingen de laatste tijd te erg uitstel, ik weet zelf niet wat er met me aan de hand is. Ik heb gewoon geen zin meer in zoveel dingen. Misschien heeft het met persoonlijke redenen te maken die er overlaatst waren, maar ik weet niet. Ik vraag mijn ouders bijvoorbeeld om me te helpen zeggen van begin aan dit of dat, maar helaas werkt dat ook niet echt...

Dit heb ik ook. Ik vertel het probleem soms aan vrienden en mijn ouders spreken me vaak genoeg aan maar het dringt maar erg zelden door als zij me er op aanspreken. Het ding is da tik ook goed besef dat het probleem super belachelijk klinkt; ik lijk een perfect normale persoon voor iedereen op school onder vrienden doe ik ook gewoon wel wat van me verwacht komt. Het loopt gewoon mis als het op mezelf aan komt.

Mijn grootste probleem is nu ook dat het al zo lang geleden is dat ik een keer iets echt heel goed heb bereikt op eigen krachten dat het steeds moeilijker wordt om er in te geloven. De laatste x dat ik echt een schoolresultaat had om echt op trots te zijn is al meer dan een jaar geleden.

---

effort never betrays you

Steveo schreef:
(...)
Dit heb ik ook. Ik vertel het probleem soms aan vrienden en mijn ouders spreken me vaak genoeg aan maar het dringt maar erg zelden door als zij me er op aanspreken. Het ding is da tik ook goed besef dat het probleem super belachelijk klinkt; ik lijk een perfect normale persoon voor iedereen op school onder vrienden doe ik ook gewoon wel wat van me verwacht komt. Het loopt gewoon mis als het op mezelf aan komt.

Mijn grootste probleem is nu ook dat het al zo lang geleden is dat ik een keer iets echt heel goed heb bereikt op eigen krachten dat het steeds moeilijker wordt om er in te geloven. De laatste x dat ik echt een schoolresultaat had om echt op trots te zijn is al meer dan een jaar geleden.

Dat herken ik ook. Ik ben er voor vrienden als ze me nodig hebben voor iets, voor mijn mini-onderneming op school werk ik dan ook weer goed samen met andere, maar eens ik aan het werk voor mezelf moet beginnen gaat het mis. Ik was al van plan om van vorig jaar mijn theorie rijbewijs te gaan halen, helaas is het er nog altijd niet van gekomen, gewoon omdat ik geen zin heb om die boek in mijn handen te nemen en er voor te gaan studeren. Taken en toetsen? Die maak en leer ik op de laatste moment. Het is echt erg...

---

16 - 09 - '17

Querencia schreef:
Vreemd genoeg herken ik dit maar al te goed. Mijn motivatie is de laatste tijd ver zoek. Vorig schooljaar begon ik altijd mooi op tijd om opdrachten voor mijn eindwerk klaar te krijgen, dit schooljaar stel ik het veel te lang uit en begin op de laatste moment. Ik moet me dan haasten om toch nog iets goed te kunnen maken van mijn opdracht. Ik vind het schandalig dat ik de dingen de laatste tijd te erg uitstel, ik weet zelf niet wat er met me aan de hand is. Ik heb gewoon geen zin meer in zoveel dingen. Misschien heeft het met persoonlijke redenen te maken die er overlaatst waren, maar ik weet niet. Ik vraag mijn ouders bijvoorbeeld om me te helpen zeggen van begin aan dit of dat, maar helaas werkt dat ook niet echt...

Precies dit.

---

-

Ik heb precies hetzelfde. Ik wil heel veel dingen doen, maar ik heb er gewoon geen zin in. En dan bedenk ik genoeg redenen waarom ik het neit zou doen en blijf ik met m'n luie reet op de bank zitten, want waarom niet?
Dingen die echt belangrijk zijn stel ik uit tot het allerlaatste moment, gewoon omdat het eerder "niet hoeft".

---

"The worst things in life come free to us." -Ed Sheeran

Ik herken mijzelf hier ook in. Ik ben ook goed in alles uitstellen. Wat goed helpt om je schoolwerk te maken is al het elektronica, je laptop en telefoon ergens wegleggen zodat je er niet op kan kijken. Dingen die je graag wil doen kan je altijd met vrienden doen. Je kan je vrienden natuurlijk niet laten zitten tenzij je een goeie reden hebt.

---

Dress like you're going to meet your worst enemy today.

Ik herken dit echt zo erg :')

---

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

maar ik snap niet waarom jullie zo kalm blijven ik ben serieus wanhopig/moedeloos hierdoor.

---

effort never betrays you

dubbelpost, sorry

[ bericht aangepast op 16 maart 2014 - 21:08 ]

---

16 - 09 - '17

Steveo schreef:
maar ik snap niet waarom jullie zo kalm blijven ik ben serieus wanhopig/moedeloos hierdoor.

Ik soms ook, maar je er steeds in opjagen heeft ook niet veel zin, zo krijg je stress en loopt het zeker in het honderd.

---

16 - 09 - '17