• Ik heb vaak, vanwege de kleinste dingen, een "alleen" gevoel. Als iemand me ook maar een beetje afwijst of een kleine opmerking maakt word ik verdrietig. Dan heb ik het gevoel dat ik altijd op de laatste plek sta, niemand naar me wil luisteren en een hopeloos geval ben. Vaak keer ik in zulk soort gevallen in mezelf, want als ik er wat van zeg of boos word beginnen mensen te lachen, te zeggen dat ik me aanstel en me in ieder geval niet helpen(dat denk ik dan).
    Weet iemand wat ik hier tegen kan doen?


    Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…

    Ik heb precies hetzelfde. Sorry.


    Some infinities ar bigger than other. -John Green. [Redrosex -> Solise.

    Ik herken het wel. Vaak denk ik dan: ''de eerste zullen de laatste zijn en de laatste de eerste'' Maar ik weet niet of je gelovig bent en of dat werkt voor jou...


    It took me four years to paint like Raphael, but a lifetime to paint like a child - Pablo Picasso

    Misschien het niet in een keer maar tegen een persoon uit de groep vertellen. Dan heb je eentje die ook weet hoe je je voelt en daar rekening mee kan houden.
    Anders kun je nog naar je mentor gaan. Want het is natuurlijk echt niet leuk om je zo te voelen.


    wat was dit ookalweer

    ik ken het... ik heb al vanalles geprobeerd ( behalve pillen...)


    "Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

    Dit is een te kort aan zelfvertrouwen. Je kan je zelfvertrouwen aansterken door elke ochtend voor je naar school vertrekt een lijstje maken van alle positieve dingen aan jezelf, een liedje of muziek luisteren/zingen onderweg naar school en veel knuffels geven.
    Je moet je ook vooral niets aantrekken van dit.
    Je bouwt zelf aan je eigen, sommige zijn geboren met zelfvertrouwen, andere weer niet. En wat je zeker niet mag doen is jezelf vergelijken. Je bent zoals je bent, en daat kan niemand wat aan doen.


    i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

    Niks.
    Gewoon niet zo denken.


    I live for the applause, you will die for it.

    Ik heb dit ook. Momenteel heel erg en ik maak me zelf altijd wijs dat mijn vrienden mij niet mogen..
    @ Rivaille, ik vind dat makkelijk gezegd eerlijk gezegd. Mensen hebben hier grote moeite mee.


    Danmarks Dynamite.

    Gilinsky schreef:
    Ik heb dit ook. Momenteel heel erg en ik maak me zelf altijd wijs dat mijn vrienden mij niet mogen..
    @ Rivaille, ik vind dat makkelijk gezegd eerlijk gezegd. Mensen hebben hier grote moeite mee.
    Nee, mensen moeten niet denken dat overal zo'n oplossing voor is. Sowieso zeggen de meeste personen die zich zo voelen ''Niet waar, je liegt, blabla'', als iemand anders tegen hun zegt dat ze wél speciaal enzo zijn.

    Ik heb ook veel meegemaakt de laatste 3 jaar en ik had ook zo'n gedachtes. Gewoon stoppen met zo te denken.


    I live for the applause, you will die for it.

    Misschien heb je gelijk, maar ik heb heel veel moeite met niet zo te denken en ik kan dat niet zomaar veranderen. Ik zoek er ook oplossingen voor, maar het maakt me niet speciaal.
    - Ik hoop dat dat logisch is verklaard.. -


    Danmarks Dynamite.

    Gilinsky schreef:
    Misschien heb je gelijk, maar ik heb heel veel moeite met niet zo te denken en ik kan dat niet zomaar veranderen. Ik zoek er ook oplossingen voor, maar het maakt me niet speciaal.
    - Ik hoop dat dat logisch is verklaard.. -
    Ik snap het wel, het is moeilijk. Maarja..


    I live for the applause, you will die for it.

    Proberen te relativeren? Ik denk altijd bij een tegenslag 'Is dit nog belangrijk over een jaar?'. Meestal is het antwoord nee en dat helpt dan.
    Volgens mij is dit trouwens een groter probleem van je niet goed in je vel voelen, niet zeker zijn van jezelf, etc... Maar het is moeilijk om daar zomaar een oplossing voor te bieden.


    Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

    Rivaille schreef:
    Niks.
    Gewoon niet zo denken.

    Tja, daar zit wel wat in. Je kunt je manier van denken erg beïnvloeden als je de keuze maakt je te focussen op het positieve.
    Let bijvoorbeeld eens op je houding. Hoe zit je er bij in de klas? Door rechtop te gaan zitten kun je je gevoel/gedachten (onbewust) al beïnvloeden.
    Ik wil niet zeggen dat je dit zomaar even doet, want het kost veel tijd om nieuwe gewoonten aan te leren.


    You are beautiful, you are love.

    Ik denk dat de doorsnee tiener hier wel eens last van heeft. Ik heb het zelf ook heel vaak, het gevoel dat je nergens bij hoort en dat mensen je niet mogen. Dat kan me heel down maken. Op het moment zelf denk ik meestal 'héél veel mensen hebben dit gehad, en uiteindelijk is het met iedereen goed gekomen!' en luister ik vrolijke muziek. Het hoort gewoon bij het hele puber zijn, denk ik! Good luck

    Misschien je denkwijze iets aanpassen. Natuurlijk is dat makkelijker gezegd dan gedaan, maar het ligt echt aan de manier van denken en relativeren hoe je met dingen omgaat en hoe hard ze binnenkomen.


    26 - 02 - '16

    Daar heb ik ook een tijdje last van gehad vroeger. Het heeft allemaal met de puberteit te maken. Er is niet echt een oplossing voor. Je moet proberen je eroverheen te zetten en als iemand je een keer afwijst denken: volgende keer beter.
    Praat er een keertje over met je vrienden, er zijn vast wel mensen die je vertrouwt en waarbij je je ei kwijt kunt. ;)


    If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.