MSV - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 13 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ja, goed,' antwoordde Michelle. Ze werd plotseling weer zenuwachtig voor haar bezoek aan de raad en wilde er niet te lang bij stil staan door er wéér over te vertellen. 'Met jou ook?'

Every villain is a hero in his own mind.

'Het gaat wel oké,' zei Cordelia, die haar eigen antwoord direct in twijfel nam. Eigenlijk ging het helemaal niet, want ze had een bewogen ochtend gehad.
'Je draagt een mooie jurk,' vond ze. 'Kan ik je nog iets te drinken aanbieden?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Dank je,' glimlachte Michelle, 'en bedankt, maar ik heb nog.'

-
'Wat ben je nu van plan?' vroeg Venomis na een tijdje. 'Ga je 't hem betaald zetten?'

Every villain is a hero in his own mind.

Emily keek Ariana aan. 'Ik heb geen flauw benul hoe ie eruit ziet. Hoe moet ik het hem betaald zetten? Hij kan iedereen zijn!'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Even overwoog ze Venomis om Erichs naam te noemen, maar ze zag er toch vanaf. Het leek haar beter als die niet in contact met elkaar traden.
'Je moet gewoon nagaan wie er nieuw in de stad zijn.'

Every villain is a hero in his own mind.

Kato vond het zowel attent als een tikje vervelend dat Cordelia Micheille wat te drinken aanbood. Het was net alsof hij geen goede gastheer was, terwijl hij haar van alles had voorzien. Hij schrok nogal van die gedachten en stond op toen Liae zachte geluidjes begon te maken, waaruit hij opmaakte dat ze een nieuwe luier nodig had.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Emily knikte. 'Jemig, wat een gedoe.' Ze keek even naar Maerle en zuchtte. 'Ik ben - dankbaar dat je het me verteld hebt. Het verklaart veel, al vind ik de gedachte maar niks.' Ze streek even over Maerles haren. 'Hé.' Ze draaide haar hoofd met een ruk om naar Ariana. 'Zou hij de moordenaar van Ferapyle zijn? Hij kan zich immers voordoen als iedereen...' Ze rilde bij dat nieuwe inzicht. Als dat zo was, had ze een moordenaar op haar kinderen laten passen. Had ze bij een moordenaar in bed gelegen...

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Oké,' knikte Cordelia. Ze zette een kan met sap op tafel, zodat Kato of zij bij konden schenken als ze dat wilden. Ze vulde zelf ook een glas en schoof een stoel bij. 'Leuk dat je langs komt,' zei ze. Ze wist niet hoe lang Michelle al op bezoek was. Ze was zelf best een tijdje weggeweest, dacht ze tenminste.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik zou het werkelijk niet weten,' antwoordde Venomis. 'Iemand die van gedaante kan veranderen hoeft nog geen mensen te doden...'
Het was makkelijk geweest als de schuld in de schoenen van de alien werd geschoven, maar eigenlijk wilde ze niet dat de ander met de eer ging strijken.

-
Michelle glimlachte. 'Ja, ik was vandaag een dagje vrij. Jij ook?'

Every villain is a hero in his own mind.

'O, fijn,' zei ze. 'Ik werk op dit moment niet. Ik wil het misschien weer gaan oppakken als Liae niet meer zo afhankelijk is van de fles.' Ze glimlachte eventjes. 'Ik heb vanmorgen gezwommen.'

[ bericht aangepast op 30 juni 2014 - 0:14 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Dit is wel vast de volgende dag.

Rodey was vroeg wakker geworden, terwijl Zipp nog lag te slapen. Het eerste waar hij mee op stond was dat hij Venomis al een tijd niet had gezien en dat hij zich lachwekkend veel zorgen maakte. Hij zou er tenminste om moeten lachen, maar dat deed hij niet. Het verontrustte hem meer. Haar afwezigheid stak steeds vaker en hoewel hij wist wat dat was, wilde hij daar liever niet aan toegeven.
Dat Venomis Ariana was, moest geheim blijven, maar Rodey had geen idee of ze dat geheim nog wel zouden kunnen behouden als ze samen zouden zijn. Samen zoals hij en Emily ooit samen waren…
Rodey had geprobeerd om daar niet meer aan te denken. Nooit meer. Hij mocht niet aan hun tijd op het Instituut denken, niet aan hun kus op het feest, niet aan Emily’s verklaring dat ze van hem hield. Het was belachelijk en onhaalbaar.
Rodey wist dat hij er beter aan zou doen om Venomis te vertellen wat hij voelde, zodat hij Emily voor eens en voor altijd kon vergeten, maar hij had het niet gedurfd. Hij had de tijd gehad, omdat zij het dorp al had verlaten en naar het bos was gegaan, waar niemand hen zou kunnen storen. Wel afluisteren, maar niet storen en dat had hij graag gewild.
Nu zou hij haar echter in haar hotelkamer moeten opzoeken. Ook daar zouden ze alleen zijn, maar dat zou zo’n vreemde plek zijn, dat Rodey zich als nog niet op zijn gemak zou voelen. Het zou zijn alsof het niet de juiste context was. Alsof hij compleet buiten de toon viel in een grote groep. Hij wist niet of hij dat kon.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Nee... Nee, je hebt gelijk. Ik ga me dingen verbeelden.' Emily zuchtte. 'Ik ga denk ik maar terug naar mijn eigen kamer. Maerle moet zo gevoed worden en...' En eigenlijk wilde ze graag even alleen zijn, maar dat zei ze niet. Ariana was ten slotte een steun voor haar en ze wilde haar vriendin niet afvallen.
Ze stond op en nam Maerle in haar armen. 'Zou je me nog even kunnen helpen met het ei?' vroeg ze aarzelend.
Ariana knikte en bracht het ei mee het kleine stukje naar haar hotelkamer. Ze legde het in de wieg en Emily glimlachte dankbaar naar haar. 'Tot snel.'
Ariana liep terug naar haar eigen kamer en Emily zette Maerle op haar schoot, terwijl ze haar borst vrijmaakte. Ze zuchtte en probeerde haar gedachten op een rijtje te zetten.
Baiel was dood.
Dat drong nog niet werkelijk tot haar door, want ze had gedacht dat Baiel beter was geweest.
Iemand had zijn plaats ingenomen.
Dat verklaarde waarom ze zich niet meer tot hem aangetrokken voelde en waarom hij zo veranderd was.
Ze was een alleenstaande moeder met twee kinderen.
Ze sloeg haar ogen neer. Nu was het zeker dat Baiel niet meer terug zou komen. Ze was alleen. Ze moest haar kinderen alleen opvoeden en kreeg daarbij niet de hulp van een man, zoals Cordelia van Kato kreeg, zoals haar moeder van haar vader had gekregen. Ze slikte. Ze was Glaie, maar dan met twee kinderen in plaats van één.
Het voelde raar om aan Glaie te denken, die de tante van Baiel was. Glaie was teruggegaan naar de nereïdegrot, dus dan zouden Baiels ouders inmiddels ook weten van de ziekte van hun zoon. Ze waren hem nooit op komen zoeken, besefte Emily plotseling, terwijl Baiel nooit had gezegd dat ze een slechte band met elkaar hadden. Had hij zich daarover stilgehouden? Waarom had Emily er nooit naar gevraagd? Ze had wél verteld over haar eigen ouders en haar slechte band met hen.
Ze had nog zoveel tegen Baiel willen zeggen. Het gevoel van verdriet bekroop haar, het gevoel dat ze haar man nu werkelijk kwijt was. Het was alleen zo moeilijk om Baiel en zijn vervanger los van elkaar te zien. Hij had precies hetzelfde eruit gezien, precies hetzelfde... Hij was drie maanden lang Baiel geweest. En ze had op hem gezeurd, en had hem beledigd, en ze was kwaad op hem geweest... En steeds had ze gedacht dat het Baiel was.
Maar het was Baiel niet. Baiel was nooit veranderd, Baiel was nog steeds dezelfde hij gebleven, tot het einde van zijn dood, maar dit stomme wezen had zijn eerwaarde verpest.
Baiel was altijd degene gebleven die zichzelf had opgeofferd voor Ariana. Vanaf nu moest ze hem als Baiel eren. Haar man... Ze slikte en voelde haar ogen vochtig worden. Hij was dood.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Het was een opluchting voor Haliae om even met Cordelia gesproken te hebben, al was het ook een zware last. Met haar nieuwe uiterlijk en het feit dat ze niet meer leefde - niet écht, in ieder geval - merkte ze dat Cordelia ook bang voor haar was en dat was niet wat Haliae wilde. Ze had meer dan zes jaar rondgedwaald zonder enige structuur in haar bestaan en nu ze Cordelia eindelijk weer had gesproken, wilde ze haar leven terug. Haar bestaan. En als dat niet kon, een klein stukje daarvan.
Ze was het water uit gegaan toen Cordelia alweer in haar huisje zat en begon weer aan haar lange dwalen over het eiland. Ze was ook buiten het eiland geweest. Ze was al eens teruggegaan naar de nereïdegrot, naar haar moeder, maar die was nauwelijks meer aanspreekbaar. Haar oom en tante hadden grote moeite dat Baiel geen contact met hen op had genomen en Haliae wilde hen zo graag vertellen wat daar de reden voor was, maar ze kon het niet. Ze konden haar niet horen.
Ze bleef staan. Een zwarte vogel keek haar recht aan - maar dat kon niet. Niemand kon haar zien. Alleen Cordelia had de gave om haar te zien, of een ander wezen dat die gave bezat. Zou de vogel die gave ook bezitten? Ze stak haar hand uit naar het dier, dat haar nog steeds recht aan leek te kijken. Het verroerde zich niet. Pas toen ze het probeerde aan te raken, sprong het een stukje opzij - wat betekende dat het wist dat haar hand het wilde aanraken.
'Kun je me zien?' vroeg ze met grote ogen, al zou de zwarte vogel haar toch niet verstaan.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Allie zuchtte. 'Daar heb ik toch niets aan? Ik moet voor het ei zorgen! Ik moet Quinty zogen! Iemand moet intussen werken en geld verdienen zodat we ergens anders kunnen wonen.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Nou, ik kan ook best voor het ei zorgen,' snoof Oliver. 'En dan zoek ik wel een bijbaantje, of zo.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain