Ik heb een probleem, en geen klein probleem. Ik kan niet meer normaal met mijn beste vriendin omgaan. Ik kan niet normaal iets leuks met haar doen, ik kan blijkbaar geeneens normaal naar haar verjaardag. Het ergste is dat het niet onze schuld is en ik ben confused en een klein beetje radeloos....
En voor het gemak noemen we mijn beste vriendin D.
(Pas op, dit verhaal kan lijken op de verhaallijn van een slechte drama-serie.)
Alles dat al gebeurt is, voor de lieve mensen die meer dan genoeg tijd hebben om dingen helemaal te lezen.
Gister;
Gister was D jarig. Als je het verhaal hier boven gelezen heb snap je al dat haar verjaardagen vaag zijn. Van de 20 mensen die uitgenodigd waren zijn er 5 gekomen. De avond daarvoor waren al haar ideeën mislukt en haar stiefpa was alleen maar opmerkingen aan het maken over dat ze een hoer was, in combinatie met de domme verhalen die hij vertelde. Hierdoor had ze na twee uur al genoeg van haar verjaardag. Toen besloot ze haar ex van 23 uit te nodigen. Niemand praatte met hem, dus besloot ik maar met hem te praten. D was al boos, omdat haar beste vriend mij meer aandacht gaf, want hij vind me leuk. Toen ik echter met haar ex ging praten vertrok haar gezicht al helemaal. Ze begon steeds als we met ze tweeën waren dingen te zeggen zoals 'Hij kijkt steeds naar me', 'volgens mij wil ie me terug', 'ik denk oprecht dat ie me weer leuk vind' enzovoort.... Ik negeerde het... Op een gegeven moment gingen we een rondje lopen. Ik en haar ex van 23 liepen in het midden, en de rest bleef achter of rende vooruit. Toen we terug waren van het rondje zei ze tegen me dat ze het schattig vond dat ik hem leuk vond. Hij is zeven jaar ouder dan mij, en aangezien ik nog maar 16 ben heb ik niet die interesse in hem, puur omdat ik niet op die manier naar hem kijk. We gingen film kijken en D vroeg of hij naast ons kwam zitten op de bank. Echter hij ging tussen de leuning en mij inzitten, omdat hij niet naast zijn ex wilde zitten, die tegen een andere jongen aanzat, terwijl ze met haar andere ex Appte. Dat begreep ik. Hij begon eerst met door mijn haar kriebelen, nadat D had gezegd dat ik dat fijn vind. Na een tijdje viel ik inslaap en had hij mijn benen over zijn schoot en mijn hoofd op zijn schouders gelegd, zodat ik gewoon lekker lag. Hij vindt mij dus leuk. Dat gaf hij ook toe. Mijn probleem is dat hij zeven jaar ouder is en de ex van mijn beste vriendin. Toen de jongen van 23 naar huis was gegaan, gingen de overgebleven mensen slapen. Alleen D werd boos op mij, dat ik op haar verjaardag meer aandacht gekregen had van iedereen. En omdat alle jongens die haar leuk vonden, mij nu leuk vinden. Ik snap dat ze dit niet leuk vindt, maar ik kan er niks aan doen. Ik reageer er niet op, maar als ik in slaap val dan heb ik geen controle over hoe mensen mij neer leggen of als iemand alleen zie lopen, dan ga ik daar mee praten. Het ergste was... Toen ik vroeg waarom mensen mij nu leuk vinden ipv haar kreeg ik dit antwoord 'je bent een minder makkelijke, intimiderende stoere versie van haar'. Wat het er voor mij niet beter op maakte... En dan heb ik nog mijn ex, die nog steeds beschermend over me is en bang dat ik een verkeerde keuze maak. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit fijn vind, want het versterkt het grote broer gevoel, maar andere zeggen dat ik en hij elkaar niet zo zouden moeten behandelen...
Jup, slechte drama-serie alert. Veel te lang verhaal. Maar ik ben echt ten einde raad en moest het even kwijt...
We've lived in the shadows for far too long.
