Naam:
Calanthe Anfisa Callas
Calanthe, betekent mooie bloem.
Anfisa betekent bloemenmeisje
Geslacht:
Vrouw
Leeftijd:
17, geboren op 24 februari
Uiterlijk:
[FC: Barbara Palvin]
Calanthe heeft een aantrekkelijk voorkomen dat niet enkel voortvloeit uit haar mooie gezichtje, maar ook uit het feit dat ze zich goed verzorgt. Zo zal je haar nooit betrappen op een vlek of scheur in haar kledij, ondanks dat ze zich zo vaak in de buitenwereld bevindt en ook vaak in bomen klimt. Dat komt voornamelijk omdat ze zich zeer sierlijk kan voortbewegen en haar kleren blijven daarbij nooit achter een tak of wortel steken. Natuurlijk gebeurde het toen ze jonger was wel eens dat ze een moddervlek op haar knieën had of een scheurtje in haar broek. Toch bleef dat zelfs toen zeer beperkt.
Ze heeft lichtgrijze ogen en lange lichtbruine haren, die van nature best stijl zijn. Ze draagt haar haren altijd los en gebruikt enkel een bloemenkrans om die uit haar ogen te houden. Daarom loopt ze ook bijna dagelijks met een bloemenkrans om haar hoofd. De bloemen die ze daarvoor gebruikt plukt ze natuurlijk niet. Meestal zijn ze door anderen al geplukt of afgetrapt. Ook wanneer ze voelt dat de bloemen toch zullen gaan sterven omdat hun tijd voorbij is of omdat ze ziek zijn, verlost ze hen uit hun leiden. Ze weet dat ze het een eer vinden om eerst nog door zoveel mogelijk mensen gezien te worden.
Het liefst draagt Calanthe jurken en die jurken moeten steeds zeer fleurig en fladderig zijn. Als kleren te strak zitten, voelt ze zich al snel opgesloten. Als het kan loopt ze ook op haar blote voeten. Schoenen belemmeren haar enkel in het contact met de natuur.
Verder is Calanthe niet heel klein, maar zeker niet zeer groot. Ze is zelf zeer tevreden met haar 1m72. Haar lichaam is slank, maar bezit de juiste vrouwelijke rondingen op de juiste plaatsen. Ze is zeker niet ontevreden over haar lichaam.
Innerlijk:
Calanthe is goedaardig. Zo zal ze nooit vrijwillig iemand kwaad doen. Ze houdt liever haar mond dan iets gemeens te zeggen. Ook kwaad wordt ze echt niet gauw, maar er is één situatie waarin ze beide al heel snel doet. Zodra iemand de natuur schaadt en zeker als dat doelbewust is, zal ze haar woede met geen mogelijkheid kunnen temperen en zal ze zich later ook niet schuldig voelen over enkele gekwetste hartjes. In zulke gevallen, kan ze zo verschrikkelijk kwaad worden dat het absoluut indrukwekkend is, ook al staat het zo erg in contrast met hoe ze eigenlijk normaal gezien is.
Zolang iedereen de natuur respecteert is ze het engeltje van de groep. Ze zal niet gauw iets doen wat niet mag. Niet omdat ze daar bang voor is, maar omdat ze daar gewoon de behoefte niet toe voelt. Ze zal niemand kwetsen of geen ruzie zoeken en zal eerder irritante mensen negeren dan er woorden aan vuil te maken. Vaak doet ze zich dommer voor dan dat ze is, omdat ze weet dat mensen haar op die manier met rust laten. Als iemand gemeen wil doen en terecht komt bij iemand die het toch allemaal niet snapt, dan heeft het voor die persoon ook geen nut meer natuurlijk. Het is al van jongs af aan haar tactiek geweest, en maar goed ook, want eigenlijk is Calanthe iemand die zich alles wel zeer erg aantrekt. Ze kan wakker liggen over een woord dat op een verkeerd moment gevallen is en dat op haar had moeten slaan. Ze voelt zich al snel gekwetst of eenzaam, dat terwijl ze zelf vaak de eenzaamheid verkiest in het bos. Het is daarom ook zeer tegenstrijdig. Ze is liever alleen in de natuur, maar zodra ze zich tussen de mensen bevindt, vindt ze het afschuwelijk om alleen te zijn. Het is erger om niemand te hebben, terwijl er zoveel mensen om je heen lopen, kletsend, lachend...
Ze is dus erg gevoelig en dat uit zich dan ook snel in tranen. Iets wat Calanthe zelf ook haat, ze vindt dat ze zichzelf zeer aanstelt, wanneer ze zo voor het kleinste in tranen uitbarst. Hoe hard ze ook probeert, de tranen kan ze meestal niet tegenhouden. Het is nu eenmaal een natuurlijke reactie van haar lichaam, die ze grondig haat, maar waar ze hulpeloos tegenover staat.
Calanthe weet niet wie haar moeder is en daar heeft ze toch best wel wat problemen mee. Ze is namelijk achtergelaten in de bossen als baby. Natuurlijk gaf haar vader de nimfen de opdracht om voor haar te zorgen, maar toch bracht de kleine Calanthe veel tijd alleen door. De nimfen hadden vaak andere dingen te doen, zoals het verleiden van verschillende mannen of zich verstoppen in hun bomen, terwijl de kleine Calanthe huilend door de bossen liep, op zoek naar iemand om haar te helpen. Toch was er eentje die er altijd wel was voor haar. Ana was als haar eigen moeder. Natuurlijk hield zij haar nimfenstreken en was ze soms in geen velden en wegen te bespeuren, maar wanneer Calanthe iemand nodig had, was zij er altijd. Nu nog spreken ze af en toe af in de bossen rond het kamp.
Mentaal heeft Calanthe het best zwaar met haar verleden en het feit dat ze geen echte moeder heeft. Daaraan is haar eenzame aard waarschijnlijk ook te wijden. Delen kan ze moeilijk, omdat dat haar als kind simpelweg nooit geleerd heeft. Haar spullen zijn die van haar. Ze zal daarentegen ook niet snel vragen naar de spullen van iemand anders. In al haar levensjaren heeft ze maar 1 keer een geschenk gekregen. Dat was van haar vader, op de dag van haar 16e verjaardag. Het geschenk was niet bepaald iets om in te pakken. Haar vader gaf haar namelijk de gave om de natuur aan te voelen, die ze weliswaar al zeer lichtjes bezat, maar op haar 16e verjaardag leerde hij haar hoe ze zich erop moest concentreren en hoe ze de gave moest omarmen.
Ondanks het feit dat hij niet vaak op bezoek komt en ze maar sporadisch eens kunnen praten, houdt Calanthe echt van haar vader. Hij is haar grote voorbeeld en ze kijkt dan ook enorm naar hem op. Wat hij zegt, zal ze dan ook zonder nadenken doen, wat misschien wel een gevaar kan vormen, als hij verwoed geraakt in het gekonkel van de goden en daarbij alles doet om te winnen...
Goddelijke Ouder:
Pan
Door haar vader kan ze de natuur wat aanvoelen. Dat houdt in dat ze het aanvoelt en zelfs misselijk kan worden als een plek vervuild of stervende is. Wanneer ze zingt kan ze de planten en kleine bosdiertjes ook kalmeren.
Waar is hij/zij goed en slecht in:
Een van haar grootste talenten is boogschieten. Wanneer ze op queeste is of op het trainingsveld staat, zal je dan ook altijd een boog in haar handen zien.
Ook zingen kan ze behoorlijk goed, al laat ze dat nooit aan iemand horen. Meestal zondert ze zich af in de bossen om te zingen.
Zwaardvechten is haar zwakke plek. Haar spieren zijn niet op de juiste manier ontwikkelt om zo'n zwaar voorwerp lang in de lucht te houden. Daarom gebruikt ze ook eerder messen wanneer haar boog overbodig is.
Eigenlijk is ze in het algemeen niet goed in doden, maar ze laat zich daardoor niet tegenhouden als het op vechten aan komt.
Grootste angst:
Ze is ontzettend bang dat haar vader ooit zal sterven, omdat de mensen de natuur teveel aantasten en vervuilen.
Ook heeft ze claustrofobie, aangezien ze gewend is aan de weidsheid van de natuur en meestal ook buiten slaapt, is ze nooit gewend geraakt aan kleine ruimtes. Zodra ze zich opgesloten voelt, kan ze echt gaan panikeren.
Extra:
Calanthe heeft best vaak contact met haar vader. Ze zondert zich namelijk zoveel mogelijk af in de bossen om te genieten van de stilte van de natuur en vaak communiceren ze dan via natuurlijke wegen, zoals het ritselen van de wind door de bomen,..
