[RPG] The Weak Ones - Rollentopic - Rollentopics

• Fysieke statistieken
Deze man heeft vooral brede, gespierde armen, desalniettemin is er met zijn borstkas ook niets mis mee. Hij laat zijn bovenlichaam echter uiterst weinig zien, gezien er afdrukken opstaan die hij niet met de wereld wil delen. Op zijn rechterbovenbeen is een groot litteken te bemerken, wat in zijn verleden gebeurt is en teveel herinneringen met zich mee draagt. Hierdoor laat hij dit eveneens niet bemerken aan enig ander. Wanneer een individu hiernaar vraagt, klapt hij direct dicht. Dit is dan eveneens geen vraag die hij fijn vindt, waardoor deze beter vermeden kan worden. De warmte die in eenieder hun kijkers te bespeuren zijn, valt bij hem te ontbreken – een onbarmhartige, ijskoude blik is wat je tegemoet komt wanneer je, je hieraan waagt. Zijn duistere, koolzwarte poelen hebben tevens dezelfde kleur als koude diepte van de zee. Zijn norse gelaatsexpressie en bijtende opmerkingen zorgen ervoor dat hij ieder mens wegjaagt. De tatoeages die zijn robuuste lichaam sieren, daar kijkt hij zo nu en dan wel naar – een reden waarom hij ze genomen heeft, is hetgeen dat hij enkele plekken niet meer wilde zien op zijn lijf. Zijn huidskleur heeft een licht gebruinde tint, bleek is hij alles behalve. Van zichzelf heeft hij lichtbruin haar, waar lichtere plukken in zitten vanwege het feit dat hij veel buiten is en de zon ze verkleurt. Sal’s haren zijn over het algemeen nogal warrig als hij er niets meedoet, maar als hij bezig is, werkt hij het liever wat naar achteren. Sal verzorgt zichzelf goed, al heeft hij op sommigen dagen geen zin om zich te kappen, maar dan heeft hij hooguit nog een paar stoppels die nauwelijks te zien zijn. Op zijn voorhoofd zijn lichte rimpels ontstaan door het feit dat hij zo vaak fronst of geagiteerd is door personen. Verder heeft hij sterke kaaklijnen, en heeft een lengte van ongeveer 190M.

      CRUEL MAN
Zu’Salgan is enorm hardleers. Het gegeven dat hij adviezen links laat liggen en alsnog zijn eigen roekeloze activiteiten uitvoert, heeft hem de naam “brompot” opgeleverd. In de omgang is hij zwijgzaam, laconiek als zowel kil. Zijn humeurige als zowel wrede karakter heeft hem vele bijnamen opgebracht, waaronder “verklikker” en “rotzak”. Het deert hem allemaal echter niet wat ze over hem zeggen, omdat hij enkel om zichzelf geeft in dat opzicht.
Verder ziet hij er wellicht zelfverzekerd uit, maar dit is echter alles behalve waar. Hij heeft een laag gevoel van eigenwaarde, iets wat hij in feite al jaren heeft, zo lang hij zich kan herinneren. Een leuke jeugd heeft hij dan ook niet gehad, wat er aan meehelpt dat hij zo geworden is. Deze man is een ongelooflijke einzelgänger, wat concludeert dat hij alles, maar dan ook alles, opkropt. Angst is een slechte raadgever – daar houdt hij zich eveneens aan, hij handelt niet naar gevoelens. Regelmatig is deze man gemeen naar iets of iemand, zonder zorg ofwel gevolgen van gekrenkte gevoelens. Hij is beledigend en wreed, soms zelfs wel krankzinnig.
      Tevens houdt hij zich voornamelijk met zichzelf bezig, bekommerd zich niet om andermans problemen en heeft soms zelfs het kwaadaardige verlangen om een persoon te kwetsen. Gemotiveerd door wrok gaat hij zo nu en dan op zoek naar zulke momenten. Zoiets kan enorm lang aanhouden, totdat je weer lucht voor hem bent en hij verdergaat met zijn eigen zaken. Vriendelijk is hij absoluut niet en gezellig net zo min, hij is het liefst op zichzelf en houdt afstand van menig ander. Eveneens is hij niet in staat om humor in dingen te vinden, behalve als hij zelf spottend richting een ander bezig is. Hij zal al snel gebruik maken van enig vorm van bedrog wanneer hij daar zelf voordeel uit kan trekken. Hij is achterbaks en heeft gebrek aan loyaliteit.
      GREED AND TERRORIZING
In de afgelopen jaren heeft zijn persoonlijkheid een enorme metamorfose ondergaan. Zo is er van de liefhartige, zorgzame tienerjongen vrijwel niets meer te bekennen. In deze plaatsen zijn onbegrip, achterbaksheid en sarcasme in de plaats gekomen. Vroeger was het een jongen die de problemen van enig ander aanhoorde en mocht dit nodig zijn, advies gaf. Hij was een man die erg veel respect opbracht voor de vrouwen, waardoor hij nooit ofte nimmer hen met een hand (op een slechte wijze) aan zal raken. Hij is niet meer te herkennen met de jongen die hij enkele jaren geleden was.
Het gegeven dat hij veel voedsel op kan, gaat aan eenieder voorbij – het is hem meer aan zijn eetgewoonten te letten. Hij kan namelijk eten als een zwijn, deze man is niet enkel vraatzuchtig, het lijkt wel alsof hij ieder moment weer uitgehongerd is. Verder is hij niet in staat om geduldig te wachten of vertraging te tolereren. Elk ogenblik van de dag moet hij wat te doen hebben, hij moet bezig blijven en hij vindt het lastig lui neer te ploffen en niets uit te voeren.
      Sal kan hebzuchtig zijn naar specifieke zaken waar zijn oog op is gevallen. Wanneer hij het ziet, zal en moet hij het hebben – al moet hij over lijken gaan. Overigens is hij een enorme flirt, maar ziet vrouwen niet als een zelfstandig persoon die haar eigen zaakjes wel op kan knappen. Voor hem moeten ze in de keuken staan, de was doen, etc. Alles wat een moderne vrouw dus niet doet. Hij noemt ze zwak en heeft regelmatig seksuele praatjes, maar verder dan dat zal hij vaak niet gaan. Eerder praatjes dan de daadwerkelijke acties dus, tenzij het verder gaat dan enkel zijn verlangens, maar sinds zijn laatste liefde heeft hij dat niet meer toegelaten. Jaloers kan hij daarentegen wel gemakkelijker raken, maar enkel en alleen als er een bepaalde band is gevormd – dan kan hij erg bezitterig reageren, hoewel hij het niet uit zal leggen aan iemand.
Verleden – Sal heeft in feite een redelijk normale jeugd gehad met ouders die genoeg aandacht aan hun kinderen gaven. Het ging eveneens prima op school: hij begreep sommige zaken wellicht niet heel goed, maar hij kon er best tevreden over zijn. Dit veranderde allemaal het ogenblik dat hij een jeugdvriendin maakte, één die van de andere families kwam. Ze trokken steeds vaker met elkaar op en uiteindelijk moest hij er toch daadwerkelijk aan geloven: de zestienjarige Sal was verliefd geworden op de jongedame. Het duurde even voor het zover kwam, echter na plusminus een jaartje tijd waren ze een koppel. Zijn ouders waren het er niet mee eens en hij werd langzaam maar zeker steeds meer verwaarloosd. Sal zijn moeder was nog de ergste van de twee, die brandde plekken in zijn huid met haar sigaretten en eiste hem telkens de relatie te beëindigen. Hij weigerde, geen idee van wat er later zou komen.
      Vlak voor zijn twintigste verjaardag werd hem geboden naar de vader van het meisje te komen. Hoewel hij geen flauw idee had wat er aan de hand was, kwam hij toch aangezien dat respect liet zien. Daar aangekomen, volgde een lang gesprek en ondanks het in eerste instantie de goede richting op scheen te gaan, merkte Sal dat het niet goed zou eindigen. Uiteindelijk kwam het erop neer dat de jongeman met de vader moest vechten, onder het mom van "laat aan je sterkte zien dat je mijn dochter waardig bent". Zijn krachten had hij niet genoeg aandacht gegeven om het te winnen, waarna hij - zonder enige medelijden van de vader - een zwaard door zijn been kreeg. Een soort van afscheidsgroet, laten we zeggen. Het doet nog altijd pijn als hij erop leunt, wat hij dus liever niet uit probeert. Wanneer hij te lang loopt, lijkt Sal te hinken door de pijn die hij voelt. Daarna heeft hij haar nooit meer gezien, wat een gigantische reden in de transformatie van zijn persoonlijkheid is geweest.
      Daarbij is de enige met wie hij nog vrijwillig contact heeft zijn zusje, zijn vader is jaren geleden er met een ander vandoor gegaan. Zijn moeder is niet meer dezelfde als toen, wat Sal meegenomen heeft in zijn gedachten en bewijst het des te meer voor hem dat liefde een zwakte is waar hij zich beter niet aan kan dagen. Hedendaags leeft hij alleen, ergens aan de rand van de stad, een plaats waar meer rust voor hem lijkt te zijn. Vaak denkt hij terug aan de dagen die hij samen met zijn vader door heeft gebracht: vroeger kampeerde hij zowat elk weekend met zijn vader ergens diep in de bergen, waar hij pas op rust kwam, dan zouden ze samen vissen en naar de blauwe lucht staren tot het donker werd. Door dit regelmatige gebeuren was hij sterker naar zijn vader toe gegroeid. Hij leerde Sal eveneens de kracht van het water te besturen en als een klein jochie keek hij regelmatig toe hoe zijn lieftallige vader bezig was hiermee.
Relaties –