- Okay, opgelet, dit is een zeiktopic -
Ik had al een paar maanden last van mijn knie, maar ik was er nog nooit mee naar de huisarts gegaan, omdat de pijn na een halfuurtje meestal al wel weg was. Soms bleef het ook wel 3 dagen, maar meestal was het na een halfuurtje weg. Drie weken geleden had ik een voetbalwedstrijd, en toen kon ik er tijdens de wedstrijd opeens niks meer mee. Erop staan deed harstikke zeer, dat ging gewoon niet, en na de eerste helft ben ik echt jankend van het veld afgestrompeld. Er was wat icespray opgesprayt om het te koelen, het was ook te slecht weer om de wedstrijd verder te spelen, dus na die eerste helft gingen we daar weg. Toen ik thuis kwam, was ik naar mijn moeder gegaan om te vragen of ze misschien een afspraak met de huisarts kon maken. Ze vond dat ik niet zo moest overdrijven en dat het niet nodig was om naar de dokter te gaan. Toen ben ik maar gaan douchen - best wel lang, bijna 2 uur, oeps - en toen ik onder de douche uitkwam kon ik nog steeds niet op mijn rechterkant staan, mijn knie deed gewoon teveel pijn. Uiteindelijk heb ik zelf maar de huisartsenpost gebeld - terwijl ik normaal nooit bel want ik ben doodsbang aan de telefoon, maar dat terzijde - en toen kon ik vier uur later daar terecht. Toen ik er was, moest ik ook nog een half uur wachten en uiteindelijk ben ik maar 2 minuten bij de dokter binnen geweest. Hij heeft even hard in mijn knie geknepen (waarvoor snap ik nog steeds niet) en zei toen "Ja, neem maar paracetemol, morgen is het over."
Drie dagen later had ik er nog steeds last van, en had mijn moeder een afspraak bij onze eigen huisarts gemaakt. Toen kon ik ook eindelijk krukken ophalen, ik had ze tot die tijd van de voetbalclub kunnen lenen, want ik kon er nog steeds niet op staan. De huisarts zei na wat onderzoek "Ja, het is een jumpersknee." Wat het inhoudt weet ik nog steeds niet, maar dat was het dus niet. Maar goed, hij zei "Kom over twee weken maar terug voor controle."
Mijn moeder vond het te lang duren, en had vorige week donderdag een afspraak gemaakt bij een fysio. Die heeft uiteindelijk iets met strekken en rekken en buigen en voelen gedaan, en toen een briefje naar de huisarts geschreven. Wat hij geschreven had, was ons niet bekend.
Ondertussen kon ik nog steeds niet lopen en heb ik ook contact gehouden met de fysio van de voetbalclub (die simpele blessures kan verhelpen en er ook wel wat verstand van heeft, maar niet echt een fysio is.) en die vroeg "Wil je niet een second opinion?" want ook hij had nog nooit van een jumpersknee gehoord. Ik wilde dat wel, maar moest nog even met mijn moeder overleggen. En uiteraard vond die dat niet goed, want ik was al naar een fysio geweest en dat was prima zo, het was onaardig om de vervolgafspraak af te zeggen en blablablabla. Toen is de fysio van de voetbalclub met mijn ouders gaan praten, mijn vader was het al snel met de second opinion eens en mijn moeder is na een kwartiertje ofzo toch nog overgehaald. Dus er was een afspraak gemaakt bij een hele goede fysio (naar recensies enzo) voor afgelopen dinsdag.
Afgelopen maandag ben ik nog naar de huisarts geweest. Die had het briefje van de fysio gekregen, waarvan wij de inhoud niet wisten. In dat briefje stond dat ik een slijmbeursontsteking had. De huisarts was het er niet mee eens, ging wat voelen aan mijn knie, pakte toen een soort van sportbijbel erbij en kwam toen tot de conclusie dat ik wel het 'Sigrid Larsson Johannessen' blessure ding of hoe dat ook heet had. Een verwijzing voor het ziekenhuis gekregen, voor een of andere orthopeed, want er moest wat aan gedaan worden. Mijn moeder had al haar vraagtekens erbij, aangezien de dokter invulde dat ik kruisbandletsel had, omdat ik anders geen verwijzing kon krijgen volgens hem. Terwijl dat in ieder geval uitgesloten was.
Ondertussen loop ik al drie weken met krukken, morgenmiddag gaat de vierde week in. De afspraak met het ziekenhuis zou nog wel even duren, en mijn moeder vertrouwde het niet zo qua doorverwijzingsding dat de dokter had aangevinkt. Gelukkig kon ik afgelopen dinsdag de second opinion doen. ik was toen wel bijna flauwgevallen, zag zwarte vlekjes voor mijn ogen dansen, net als die ruisende vakjes op de tv als ie geen beeld geeft, was ontzettend duizelig, kreeg bijna geen adem meer enzo maar gelukkig kon ik snel op de behandeltafel van de fysio gaan liggen en kreeg ik wat water, wat echt ontzettend aardig was. En die ervaring was niet echt heel fijn trouwens, daar heb ik de afgelopen week wel meer last gehad maar voorheen nooit, maar het is waarschijnlijk niet belangrijk haha. Tijdens die second opinion werd er een echo van mijn knie gemaakt, en daaruit bleek dat mijn kniepees ernstig beschadigd is. Ook kwam bij het strekken en buigen naar voren dat er iets in mijn gewrichtsspleet (geen idee wat het is, heb er geen verstand van) aan het irriteren is, maar dat is niet het grootste probleem volgens die fysio.
Dinsdagavond na de second opinion gelijk naar de fysio van de voetbalclub geweest om te zeggen wat er was, want hij heeft ervoor gezorgd dat ik die second opinion kon doen, dus ik vond dat wel zo aardig. Hij zei dat ik waarschijnlijk tot mei niet meer mocht voetballen. Boem, dat kwam hard aan. En ik baal er ook ontzettend van.
Vandaag had ik een afspraak bij de fysio van de second opinion, want die behandelen mij nu ook verder, en nemen mij wel serieus. Ze proberen het krukkenlopen af te bouwen binnen twee weken, als de huisartsen me serieus hadden genomen dan was ik er nu al vanaf geweest. Ik kan nu nog steeds met moeite mijn knie belasten, want dat doet gewoon ontzettend zeer, maar daar moet ik even doorheen bijten. Al mag ik er niet teveel gewicht opzetten omdat mijn knie nu drie weken zo ongeveer niks gedaan heeft, dus dat is wel vervelend.
Maar de fysio die zei ook dat ik tot oktober (als het sneller gaat, september) niet meer mag voetballen.
OKTOBER.
DAT ZIJN NOG 8 MAANDEN.
:c
En het herstel van mijn kniepees wordt op 4 / 5 maanden geschat, aangezien de huisartsen mij niet serieus namen en me gewoon leuk rond lieten lopen met krukken terwijl er niks aan mijn knie(pees) gedaan werd. En nu gaat het allemaal heel lang duren, door die fucking huisartsen en ik ben daar gewoon even heel boos over, en dan laat ik dat ik de komende acht maanden niet mag voetballen even achterwege, waar ik ook ontzettend van baal trouwens. Maar goed, de huisartsen die denken "Oh, ja, uh, prima, doe dit en zus en zo maar het komt vanzelf wel goed." Niet dus.
De huisarts vertrouwde ik ook langer niet meer, sinds ik een paar maanden geleden ontzettend buikpijn had en er ook pas na 3 maanden serieus naar gekeken werd. Maar nu is mijn vertrouwen in de huisarts al helemaal weg. En ja, dat knieën ingewikkelde dingen zijn, weet ik nu ook wel.
Sorry voor dit zeiktopic, maar ik moest het gewoon even kwijt. Ben ook drie kwartier bezig geweest met dit te typen, en ondertussen is het al zaterdag, maar ja, dat maakt voor de inhoud van dit bericht niet zoveel uit, tenzij er echt dingen heel vaag geworden zijn. Maar sorry voor t zeiktopic, ik word er zelf echt even helemaal gek van...
so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly
