Naam • Harry Edward Styles.
Leeftijd • Eenentwintig. (Een februari.)
Uiterlijk • Met zijn 1.80 is Harry wat langer dan de gemiddelde mensen, maar zeker niet de meest intimiderende. Zijn lengte maakt hem vaker klungelig dan intimiderend. Op het eerste gezicht is zijn lichaam dun en tenger, maar als je wat beter kijkt zie je dat de jongen wel degelijk een stel goede spieren beschikt, al beschrijven de meeste mensen een aantal van zijn vormen als vrouwelijk. Zijn huid is licht gebruind door het vele in de zon zitten, niet dat hij graag zont of iets dergelijks, maar hij komt gewoon graag buiten. De jongen heeft vrolijke bruine krullen, die nu ze te lang worden achterover worden gehaald en hij nog langer lijkt. In vergelijking met de meeste mensen heeft Harry aardig grote handen, die verschrikkelijk lomp maar ook heel precies te werk kunnen gaan, met ringen om zijn lange, dunne vingers waarmee je hem nooit zonder ziet.
Hij heeft de meest groene ogen die je ooit zult zien, die zowel vriendelijkheid als moordlust kunnen uitstralen. Diezelfde ogen kunnen niks weergeven over zijn gevoelens of juist boekdelen spreken, dat ligt aan zijn stemming. Ook niet onopvallend zijn -zijn volle, rozige lippen, wat meestal het tweede ding is dat mensen gelijk zien, naast zijn sprekende ogen. Hij heeft een aardige verzameling tatoeages die op verschillende plekken op zijn lijf zitten, de een opvallender dan de ander. Niet allemaal even mooi, maar stuk voor stuk met een betekenis. Van sommige heeft hij wel degelijk spijt, en compenseert dat door en andere tattoo er overheen te laten zetten.
Zijn kledingstijl is verder een beetje apart. Zijn zwarte skinny jeans en bruine, afgetrapte laarzen missen nooit bij zijn outfit, maar wat hij er bovenop aanheeft kan flink verschillen. Negen van de tien keer heeft het een fleurige print die de meeste mensen belachelijk vinden, maar hij vindt het mooi. Meestal zie je hem wel met een shirt met v-hals of een met de bovenste knoopjes los, wat goed de tatoeages op zijn borst showt, net als de ketting met het kruis eraan dat nooit zijn hals verlaat.
Karakter • Harry is vooral een hele lieve en spontane jongen. Hij kan af en toe een beetje raar zijn, maar dat is altijd goed bedoelt. Je moet hem nemen zoals hij is, anders kun je maar oprotten. De jongen kan er namelijk niet tegen als hij gebruikt word. Als hij kwaad is moet je hem wel heel erg ver hebben gekregen, en duurt het wel even voordat je hem weer kalm hebt gekregen, ook heeft hij dan de neiging met dingen te gaan smijten. Maar over het algemeen een stuiterende bal vrolijkheid. Hij is erg beschermend tegen over zijn vrienden en familie en zal alles doen om ze te beschermen. Hij flirt graag, maar zodra hij een echte relatie heeft is hij zo trouw als een hond en zal hij nooit iets doen om zijn vriendin of vriend te kwetsen en doet juist alles om diegene gelukkig te maken. Hij zal dus ook erg van slag zijn als hij dat wel gedaan heeft. Vreemdgaan is volgens hem het onvergeeflijkste dat er is en dan is hij ook niet bang om gelijk zijn relatie te verbreken als zijn partner hem dat geflikt heeft, al doet het natuurlijk ontzettend veel pijn. Over het algemeen komt hij heel zelfverzekerd en arrogant voor, maar dat is alleen omdat hij stiekem best onzeker is. Degenen die hem echt kennen snappen hoe dat zit en bij hen doet hij dan ook normaal. Daar is hij dan ook aanhankelijker dan een puppy bij en wordt vrij snel jaloers als hij even niet meer het middelpunt van hun aandacht is.
Veel mensen voelen zich geïntimideerd als ze hem voor het eerst ontmoeten, vanwege zijn lengte en aardige verzameling tatoeages, maar de jongen is de onschuldigheid zelve. Daardoor hebben mensen ook al snel een vooroordeel klaar, en dan doet hij er alles aan dat te veranderen. Vooral omdat hij absoluut niet is wie de meeste mensen denken dat hij is. Normaal gesproken is hij erg sociaal en wil overal mee in betrokken worden, omdat hij zich anders buitengesloten voelt, en wilt altijd graag helpen met allerlei dingen. Toch heeft hij ook zo zijn dagen dat hij zich het liefst op zijn kamer opsluit en de hele dag naar muziek luistert, en dan moet je het ook niet wagen om hem te storen, want anders is de kans groot dat je moet rennen voor je leven. Door het feit hoe hij is behandelt in zijn verleden, is hij nog aanhankelijker geworden dan hij al van zichzelf was, en stort compleet in als iemand hem verlaat, al is het voor korte tijd. Het is meer uit de hand gelopen verlatingsangst.
Eigenlijk is Harry ook gewoon erg eenzaam. Dat zal hij nooit toegeven, maar ondanks zijn sociale voorkomen zal hij ervoor zorgen dat mensen niet te dicht bij zijn hart komen. Hij is lange tijd alleen geweest, ook toen hij nog thuis woonde, of zo voelde het tenminste. Daarom houdt hij mensen af om niet gekwetst te worden, maar houdt het masker succesvol op door overal aan mee te doen en de lach nooit van zijn gezicht te halen.
Reden van weglopen van huis • Kort gezegd, eigenlijk had Harry niet eens moeten bestaan. Zijn ouders hadden het nooit al te breed en zaten niet te wachten op een tweede kind om te voeden, maar ze konden hem ook niet zomaar weggeven. Om die redenen is grotendeels gedaan alsof hij niet bestond en zodra hij oud genoeg was mocht hij zijn eigen eten gaan kopen, nog later mocht hij het ook zelf gaan betalen. De dagen dat hij niet compleet genegeerd werd -werd hij we volledig afgemaakt met woorden. Als hij ook maar een negen haalde voor een toets werd hij voor waardeloos uitgemaakt en Harry heeft vaak zat naar zijn hoofd geslingerd gekregen hoeveel gelukkiger ze zouden zijn als hij nooit geboren zou zijn.
Hij mocht nooit iets, behalve huishoudelijke taken doen, dus begon de eenzaamheid het beste van hem te krijgen. Logischer wijs flipte Harry op een dag, de eenzaamheid en de nooit eindigende beledigingen werden hem teveel. Hij propte zijn tas vol met spullen die hij dacht nodig te hebben en ging ervandoor zonder een berichtje achter te laten. Dat is nu al ongeveer vier jaar geleden. Hij wilde zijn school echt wel afmaken, maar het ging gewoon niet meer. Sindsdien heeft hij niemand meer gesproken en houdt zichzelf voor dat ook niet te willen, alleen is niets minder waar.
Geschiedenis • Harry is geboren als jongste in het gezin, maar hij had er net zo goed niet kunnen zijn. Vanaf veel te jonge leeftijd had hij al veel te veel verantwoordelijkheid over zijn eigen leven en moest noodgedwongen dingen leren die geen enkel kind zo jong zou hoeven. Buiten dat hij bijna compleet voor zichzelf moest zorgen, buiten voor het dak boven zijn hoofd, moest hij ook nog eens zijn uiterste best doen op school. Het was dus niet erg vreemd dat Harry onder heel veel druk stond en ongelukkig werd.
Zelfs als hij toestemming zou hebben het huis te verlaten buiten voor school en boodschappen te doen, zou hij er alsnog geen tijd voor hebben. Daardoor was het moeilijk voor hem om vrienden te maken buiten school en daarbij probeerde hij niet door te laten schijnen wat er thuis gebeurde. Harry schaamde zich kapot, zowel voor de situatie als voor zichzelf. Als je namelijk iedere dag hoorde dat nooit iemand van je zou kunnen houden, ging je dat op een gegeven moment geloven. Fysiek gezien is hem nooit wat gedaan, maar mentaal is hij kapot gemaakt. Hij had zijn masker harder nodig dan ooit en hij liet zichzelf geloven dat het oké was, dat hij oké was. Halverwege zijn een na laatste jaar ging het mis na een zenuwslopende dag en hij is vertrokken zonder een keer om te kijken. Harry hoopt ooit nog school op te kunnen pakken, maar nu focust hij zich vooral op gewoon rondkomen en iets van de wereld zien.
Extra • Harry is absoluut niet hetero. Hij weet het niet zeker omdat hij nooit echt heeft kunnen experimenteren, maar het kan hem ook niet zoveel schelen. Met zo'n instabiel leven zou een relatie het alleen nog gecompliceerder maken. Sowieso houdt hij mensen liever op afstand, gezien hij deels nog steeds geloofd wat al die tijd tegen hem is gezegd. Aan de andere kant weet hij heel goed dat het allemaal onzin is, het blijft toch een beetje moeilijk. Harry draagt overal waar hij gaat zijn camera mee, niet een moderne, maar een vintage omdat dat meer betekenis meegeeft, vindt hij dan. Hij zal nooit zijn kans missen om een nieuwe foto te maken. Goede herinneringen zijn belangrijk, ze helpen hem als hij het even niet meer ziet zitten en zich afvraagt waarom hij in godsnaam ooit is weggegaan.
Het is meh, maar voor nu laat ik het zo denk ik.
Because I love him, do I need another reason?
