De namen van ons katten waren trouwens (stel je geen vragen bij de hoeveelheid, wij kunnen er niet aan doen dat we een straatkat zo zielig vonden dat we 'm in huis namen en er later achter kwamen dat het een vrouwtje was die zwanger was van vijf kittens. De negende was die van bij mijn moeder): Titus, Ieniemienie (stel je hier ook geen vragen bij, dat was omdat ik toen twee was en ik Marcus Aurelius niet kon uitspreken), Koffie, Korosie (ja, met een k, om het nog ietwat op een naam te laten lijken), Gnab, Felleke (jap ... de duistere namen periode in mijn leven), Sneeuwkool (helemaal zwart met één witte vlek) en Yoeri (van de reclame. "Yo, ik zin de Yoeri en ik wil ook aangesproken worden als de Yoerie.") Jammer genoeg hadden we een duivenmelker in de straat en hebben we nu nog één kat over.
Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried
