Oke eerst en vooral sorry voor het geval het topic verkeerd staat en/of spellingsfouten want het is eigenlijk al best wel laat maar ik ben te enthousiast en ik typ dit met mijn gsm. Ik zal het even zo kort mogelijk proberen uit te leggen.
Dus een aantal maanden geleden zag mijn moeder iets in het lokale 'weekblad?' Staan over een open podium. Nu is het zo dat mijn zus en ik zo actief mogelijk covers enzo proberen te maken voor youtube enzo. Ook zingen we iedere dag enz. Dus voor ons was dit wel interessant. Vooral ik wou hier echt weel aan mee doen. Dus ik vroeg het dan aan mijn zus of ze zin had om het samen te doen, maar ze was niet echt enthousiast en was nog niet zeker of ze het wel wou doen. Vorige week dacht ik terug aan dat open podium en vroeg toen weer of we gingen meedoen aan haar via facebookchat omdat ik bij mijn vader zat en zij bij mijn moeder. Ze zij toen dat ze best wel zou willen meedoen maar dat het al over een paar dagen zou zijn en dat we alleen de avond daar voor konden oefenen en de dag zelf ook nog een beetje. Na veel gedoe hebben we ons ingeschreven en we begonnen gisteren met repeteren. Alleen werder we na een tijd nogal hopeloos omdat geen enkel liedje goed genoeg ging. Uiteindelijk hadden we dan vandaag, enkele uren voor het optreden toch een paar nummers geoefend die doenbaar waren. Dus we gingen rond vijf uur naar de plaats waar het open podium was. Toen we daar aankwamen hoorde we een groepje spelen en we waren al helemaal ontmoedigd omdat ze stukken beter zongen en gitaar speeldd. We besloten dus maar even met iemand van de crew te gaan praten omdat we dachten dat we uit de boot gingen vallen aangezien ze alleen nederlandse liedjes zongen, rn wij enkel Engelse nr's hadden geoefend Maar dat bleek geen probleem te zijn. We gingen toen terug luisteren en vlak voor we opmoesten kwam er iemand van de crew even terug nog wat uitleg geven. Ondertussen kwam er iemand voorbij en ik botste tegen hem op. Ik verontschuldigde mij en inneens draait hij zich om en begon ook vragen te stellen. Het bleek dus dat hij ons moest gaan voorstellen. Toen ze alle drie weg waren vroeg mijn moeder of we die persoon nergens van kende en ik knikte alleen wist ik niet meer van waar. Mijn moeder zij toen dat hij een acter was van zonestad. Mijn zus en ik werde toen nog zenuwachtiger omdat we het misschien gingen verknallen. Vijf minuten later koesten we op het podium. En na een kleine soundcheck begonnen we met zingen. Nu is het zo dat we nogal wat applaus hebben gekregen. De organisator is ook naar ons gekomen en heeft gezegd dat hij ons nog wel gaat contacteren voor meer van dat soort kleinere evenementen. En er is kans dat we in oktober bij levensloop aan het parcour mogen gaan zinging geld in te zamelen voor kankerpatiënten. Ik ben dus echt wel blij. Ook omdat ik niet meer in de schaduw van mijn zus sta. Vroeger kreeg zij heel veel complimenten maar vandaag werden we allebei aangesproken enzo 
Dit topic was dus totaal nutteloos dus ik zal ook maar een vraag stellen...waarom zijn juulie op dit moment blij?
Music is my escape from Bullshit in life <3
