• The City of Madness

    “ The funny thing is, nobody ever really knows how much anybody else is hurting.
    We could be standing next to somebody who is completely broken and we wouldn't even know it. ”






    Ver in het zonnige Miami lijkt alles geweldig. Het is een oord vol nieuwe kansen en een plek waar er geen zorgen lijken te zijn. Feesten, zonnen aan het strand en misschien liefdes. Niets lijkt er slecht te zijn aan de stad. Althans het lijkt toch zo maar niets is minder waar. Zoals overal zijn er hier ook mensen ongelukkig, hebben ze wel problemen waar ze van weg proberen te vluchten, problemen die niet aan de buitenwereld blootgesteld mogen worden omdat ze dan kwetsbaar zijn voor iedereen. En wat word de druppel die hun emmer laat overlopen of hebben ze nog geen weet van hun problemen of zien ze nog niet hoe een simpele begroeting hun grootste hel zou kunnen worden?

    Miami een bruisende stad gelegen in zuidoostelijk Florida in Miami-Dade County aan de rivier de Miami. Iedereen die er woont is anders, heeft een anders verleden en een andere toekomst. What's your story?

    Verhaallijn
    In deze RPG volgen we een groep jongvolwassenen mensen die op één of andere manier elkaar kennen of elkaar nog moet ontmoeten. Iedereen heeft een ander verhaal dit kan zowel een vrolijk verhaal zijn als een duister verhaal, al kan de toekomst altijd onvoorspelbaar zijn. De ene studeert aan een universiteit, de andere probeert het kleine beetje geld dat hij heeft te verdienen door drugs dealing. Jij bepaald het zelf.
    Het is nu een warme zomer aan de kust van Miami het perfecte weer voor wat te chillen aan het strand of een feestje te vieren aan het zwembad. Wat stoers te doen met wat vrienden of onschuldige mensen te misleiden. Er is een boel te beleven en een boel die er nog te beleven valt.
    De jongeren wonen voornamelijk aan het kustgebied van Miami, iets verderop in de donkere stegen heb je een welbekende stripclub waar zowel man als vrouw welkom zijn en iets mogen drinken aan de bar, ook word er binnenkort een groot strandfeest gehouden, de perfecte plek voor een geweldig feest of de perfecte plek voor wat slachtoffers?

    Rollen
    Mannen:
    • Christian Matthew Davis - RhaegaI 1.03
    • Alvar Alexandre López - Gereserveerd - RhaegaI 1.07
    • Alec Douglas Royce - Gereserveerd - Raccoon 1.02
    • Tyler Fernando Castillo - Gereserveerd - Barone 1.05
    • Francisco 'Paco' Manuel Xanti - LukeRHemmings 1.02
    • Taidgh Zook Arlind - CorIeone 1.04
    • James-Dean Austin - QueenStark 1.03
    • Obe Donald Teicher - Donnie 1.06
    Vrouwen:
    • Ellie Elysia Davis - RhaegaI 1.06
    • Samantha Riley Knox - Raccoon 1.02
    • Kendall Richele Gould - Ziegler 1.01
    • Kylie Shae Adams - Gereserveerd - Kit
    • Charlie Noelle Royce - Barone 1.03
    • Angelique Roselyne Deloffre - Serenata 1.03
    • Serena Adriana Theresa Rhodes - Curia 1.04
    • Cadence Skyler Humphrey - Gereserveerd - Superior 1.03
    • Allia Naia Arlind - Targarye 1.04
    • Braelyn Hailey Montgomery - Healy

    Regels
    • Minimaal 200 woorden oftewel 7 regels.
    • Geen perfecte personages.
    • Maximaal 3 rollen per persoon, houd de mannen en vrouwen gelijk!
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Meld het als je voor een langere tijd niet kan reageren; 1 week niet reageren zonder een reden is er zonder pardon uit.
    • Alleen ik en Raccoon maken nieuwe topics.
    • 16 + is toegestaan, maar geef het van te voren even aan in het rood.

    Het begin
    Het is een warme en zonnige namiddag en iedereen is uitgenodigd om 's avonds naar een feest te gaan op het strand van Miami — de perfecte plek voor een te gek feest of toch de perfecte plek voor wat slachtoffers? Sommige zijn al onderweg naar het strand, zijn nog bezig met de voorbereidingen of maken zich klaar voor de avond. Hoe gaat dit strandfeest aflopen?

    [ bericht aangepast op 8 aug 2015 - 19:40 ]


    But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

    MT


    I just caught the wave in your eyes

    [MT
    Boschetto >>> Barone]


    El Diablo.

    Mt post morgen


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Mt


    Bowties were never Cooler

    MT


    That is a perfect copy of reality.

    Targarye schreef:
    MT


    Rise and rise again until lambs become lions

    HeaIy schreef:
    MT


    En het moeilijkst is niet het communiceren van, maar het toegeven aan jezelf.

    Francisco 'Paco' Manuel Xanti
    Na een lange dag op de universiteit, had ik Joaquim opgehaald bij het dagverblijf en was met hem naar de SPCA gegaan om daar nog een paar uur te werken. Vanavond was er een feestje, en zou het kleine mannetje bij een goede vriendin van me blijven slapen. Dit zou de eerste keer zijn dat hij zonder een echte noodzaak van me was gescheiden sinds zijn geboorte. Toch had ze tegen me gezegd dat het goed voor me zou zijn om een keer weer onder mijn leeftijdsgenoten te komen buiten werk of studie. Nu zou ik dus vanavond naar een feestje gaan, maar echt veel zin had ik er niet in. Ik was nerveus, bang dat niemand me zou mogen, en waarschijnlijk zou ik na een half uurtje weer bij haar op de stoep staan om ook te komen logeren. Nu was ik dus maar hokken aan het schoonmaken, terwijl mijn kleine mannetje met de hondjes speelden die erin hoorden te zitten. Bij de honden met problemen hield ik hem wel weg, dab mocht hij met de puppies gaan spelen, of iemand hier wist wel iets leuks om met hem te doen. Ik drukte een kusje op zijn kruin en ging verder met een bezem en een tuinslang. Het rook hier naar honden, een geur die me deed kalmeren. De meesten van deze dieren hadden al een boel meegemaakt in hun jonge leventjes, net als ik, maar toch kwamen ze er met wat hulp bovenop, en ik hoopte dat het voor mij ook het geval zou zijn. Ik maakte het laatste hok schoon en sloot toen ook de laatste hond weer op. Hierna hielp het kindje me met voeren. Ik vulde de bakken met water en hij de anderen met de hoeveelheid brokjes die ik hem vertelde. Soms was hij iets opstandig, maar eigenlijk altijd luisterde hij goed en was echt de liefste die ik me kon wensen. Eenmaal klaar pakte ik zijn handje vast en liep met hem naar de kantine, om zijn tasje te pakken, zodat hij straks met Julia mee kon en ik me thuis om kon kleden voor het verduvelde feest. Julia was al op ons aan het wachten en Joaquim zwaaide me al uit voor ik tijd had gehad om alles door te nemen wat hij mocht en wat niet. God, wat werd hij snel groot. Nog een kus en dat was toch echt het punt dat ik hem met pijn in mijn hart achterliet. 'Het is maar voor een avondje.' hield ik mezelf voor, maar toch voelde het of ik hem te kort deed, en niet zo'n beetje ook, nu ik zonder hem richting huis liep.

    [ bericht aangepast op 9 aug 2015 - 17:04 ]


    Bowties were never Cooler

    Taidgh Zook Arlind – Other half: Allia Naia Arlind

    “You’ve got a way to keep me on your side. You give me cause for love that I can’t hide.
    For you I even know I’d try to turn the tide. Because you’re mine, I walk the line.”




    Hij zat op de rand van een antiek bed dat misschien nog jonger was dan de klant waar hij het net mee gedeeld had. Met zijn linkerhand wreef hij eens in zijn bezweette hals terwijl hij naar zijn voeten op de houten vloer keek. Achter hem hoorde hij de oudere vrouw iets zeggen wat op een compliment leek – alsof het hem beter zou moeten doen voelen of alsof het een poging was om zijn ego te doen strelen.
    Hij draaide zijn hoofd amper haar richting uit, net genoeg om haar silhouet in zijn ooghoek waar te nemen en forceerde een glimlach. De klant was nog steeds koning, maar dat wilde niet zeggen dat het schuldgevoel hem niet langzaamaan vanbinnen op vrat.
    “Daar kan die vent van me nog wat van leren.” De vrouw wikkelde behendig de witte lakens om haar lichaam waarna ze naar hem toe schuifelde en er niets beters op leek te vinden dan haar armen losjes om zijn hals, waarvan de zweetdruppeltjes nog steeds parelden, te slaan. Hij vond het iets of wat vreemd dat de vrouw naar hem was toe gekomen. Waarom zou ze vrijwillig het bed delen met een volstrekte vreemde terwijl ze thuis een liefdevolle man op zich had wachten? Naar wat hij had horen vertellen, had de vrouw ook nog twee kinderen – iets waardoor hij haar acties helemaal niet begreep. Moest ze juist niet trouw zijn aan haar gezin? Op deze manier was ze namelijk toch allesbehalve een voorbeeld voor haar kinderen.
    Hij grinnikte echter zachtjes om haar opmerking, alsof hij bescheiden was en haar zinloze woorden wel leek te appreciëren. Zijn blik viel enkele seconden later op de zwarte klok die met een loshangend nageltje bengelend aan de al te kale muur van de striptent hing. Haar uurtje was voorbij en even leek het alsof zijn schuldgevoel zijn hele lichaam had overgepakt.

    Driehonderd dollar zat nu in zijn broekzak, wachtend om rijkelijk te spenderen, om op zijn plaatselijke spaarrekening te storten of om naar zijn familieleden in Albanië te sturen. Waarschijnlijk zou het geld op de eerste manier de deur uitvliegen, niet alleen omdat hij reeds geld naar zijn familie had gestuurd, maar ook omdat er deze avond een strandfeestje plaats vond. Ellie had hem deze keer wel weten te overtuigen om met haar mee te gaan – iets dat niet vaak gebeurde. Taidgh was echter wel het feesttypetje, maar de angst om iemand tegen het lijf te lopen waarmee hij al het bed had gedeeld, was hem soms toch echt te groot waardoor hij liever thuis met zijn vriendin in de zetel vertoefde. Echter wou hij Ellie deze keer niet alleen laten te gaan – uit.. nou ja.. jaloersheid. Het was niet dat hij trots was op zijn jaloerse karakter, die pas naar boven kwam toen hij haar leerde kennen, allesbehalve, maar hij had wel een goede reden. Dat dacht hij tenminste toch.
    Hoe dichter de Albanese jongeman de bloemenwinkel naderde, hoe harder het hardnekkige schuldgevoel een weg naar boven zocht en zich daar nestelde. Daar in diezelfde winkel werkte immers het mooiste en meest speciale meisje dat hij ooit in zijn hele leven had mogen aanschouwen. Ellie – het meisje waarmee hij al één jaar en drie maanden een relatie had en die vanaf hun eerste ontmoeting zijn hart had weten te veroveren. Hij wist nog steeds het ogenblik dat de twee elkaar voor het eerst zagen in geuren en kleuren te vertellen, de gevoelens die hij toen ervoer en die – nu een jaar later – nog steeds niet waren vervaagd. Hij was ervan overtuigd dat zij diegene was die zijn leven een beetje draaglijker maakte, die hem onder controle kreeg en hem de rust schonk waar hij zo hard naar had verlangd. Zij was diegene die hem bijna als het ware zo ver kreeg dat hij binnen de lijntjes kleurde – I walk the line, because you’re mine, zoals de legendarische zanger Johnny Cash het zou zeggen en Taidgh kon niets anders dan het met hem eens zijn.
    Echter leek het nu alsof zijn hart uit zijn borstkas leek te bonzen toen hij het schattige bloemenwinkeltje betrad en zijn vriendin even verder met haar rug naar zich zag staan. Met zijn pokerface op, zijn moed bij elkaar geraapt liep hij naar het bruinharige meisje toe waarna hij zachtjes zijn armen rond haar middel sloot en haar tegen zich aantrok en haar vertrouwde gerustellende geur in zich opnam.
    “Guess who’s back, love. I’ve missed you.”

    [ bericht aangepast op 10 aug 2015 - 11:54 ]


    Rise and rise again until lambs become lions

    Mt


    I am not as think as you drunk I am