November - Creativiteit

Index RPG Actieve Topics Zoek

15 sep 2015 - 16:15

Ziegler 20534

Nu ik inmiddels alweer in het tweede jaar van de lerarenopleiding Nederlands zit, begin ik me steeds meer te verdiepen in poëzie. We zijn bezig met poëzieanalyse en dit bevalt me erg goed. Veel gedichten zien er vreemd uit, maar zodra je ze gaat analyseren, blijkt er toch iets heel anders te staan dan ik had gedacht. Daarom wil ik graag mijn lievelingsgedicht met jullie delen: November.
Wat is jouw lievelingsgedicht en waarom? c:

November
© J.C. Bloem

Het regent en het is november:
Weer keert het najaar en belaangt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.

En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
Schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.

De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.

Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan de tid;
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.

Big girls cry when their hearts are breaking

15 sep 2015 - 16:24

Kaikeyi 6493

Wat een mooi gedicht! Mijn favoriet is een Engelse. Door mijn zus heb ik deze leren kennen: The Tiger by William Blake.

TIGER, tiger, burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Could frame thy fearful symmetry?

In what distant deeps or skies
Burnt the fire of thine eyes?
On what wings dare he aspire?
What the hand dare seize the fire?

And what shoulder and what art
Could twist the sinews of thy heart?
And when thy heart began to beat,
What dread hand and what dread feet?

What the hammer? what the chain?
In what furnace was thy brain?
What the anvil? What dread grasp
Dare its deadly terrors clasp?

When the stars threw down their spears,
And water'd heaven with their tears,
Did He smile His work to see?
Did He who made the lamb make thee?

Tiger, tiger, burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Dare frame thy fearful symmetry?

The truth is out there.

15 sep 2015 - 16:25

Ziegler 20534

Watney schreef:
Wat een mooi gedicht! Mijn favoriet is een Engelse. Door mijn zus heb ik deze leren kennen: The Tiger by William Blake.

TIGER, tiger, burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Could frame thy fearful symmetry?

In what distant deeps or skies
Burnt the fire of thine eyes?
On what wings dare he aspire?
What the hand dare seize the fire?

And what shoulder and what art
Could twist the sinews of thy heart?
And when thy heart began to beat,
What dread hand and what dread feet?

What the hammer? what the chain?
In what furnace was thy brain?
What the anvil? What dread grasp
Dare its deadly terrors clasp?

When the stars threw down their spears,
And water'd heaven with their tears,
Did He smile His work to see?
Did He who made the lamb make thee?

Tiger, tiger, burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Dare frame thy fearful symmetry?

Ik ben niet erg goed in Engels dus ik vind het moeilijk om dit gezicht helemaal te begrijpen. Kun je misschien jouw interpretatie geven? c:

Big girls cry when their hearts are breaking

15 sep 2015 - 16:34

Kaikeyi 6493

Ziegler schreef:
(...)

Ik ben niet erg goed in Engels dus ik vind het moeilijk om dit gezicht helemaal te begrijpen. Kun je misschien jouw interpretatie geven? c:

Deze sites leggen het een en ander uit, al zijn ze wel in het Engels:
http://www.bachelorandmaster.com/britishandamericanpoetry/the-tyger.html#.VfgqwJcYonM
http://cummingsstudyguides.net/Guides2/Tiger.html

Ik vind vooral dit gedicht erg mooi omdat het in mijn intepretatie goed de overeenkomsten tussen Good and Evil weergeeft. Dat we allen, zowel onze goede als kwade kanten hebben. In het gedicht gaat het vooral over het afvragen of de tijger, of wat de tijger symobliseert door een goede hand of door een slechte hand is gecreert. Omdat dit gedicht nogal oud is, zit natuurlijk ook God en Satan in. (godsdienstige overwegingen) Maar ik neem liever de bovengenoemde interpretatie sinds ik zelf niet gelovig ben.

The truth is out there.

15 sep 2015 - 16:44

Ziegler 20534

Watney schreef:
(...)

Deze sites leggen het een en ander uit, al zijn ze wel in het Engels:
http://www.bachelorandmaster.com/britishandamericanpoetry/the-tyger.html#.VfgqwJcYonM
http://cummingsstudyguides.net/Guides2/Tiger.html

Ik vind vooral dit gedicht erg mooi omdat het in mijn intepretatie goed de overeenkomsten tussen Good and Evil weergeeft. Dat we allen, zowel onze goede als kwade kanten hebben. In het gedicht gaat het vooral over het afvragen of de tijger, of wat de tijger symobliseert door een goede hand of door een slechte hand is gecreert. Omdat dit gedicht nogal oud is, zit natuurlijk ook God en Satan in. (godsdienstige overwegingen) Maar ik neem liever de bovengenoemde interpretatie sinds ik zelf niet gelovig ben.

Oh dat klinkt mooi! Dat is juist het leuke eraan dat er zoveel mogelijkheden zijn qua interpretaties.

Big girls cry when their hearts are breaking

15 sep 2015 - 16:47

takiwatanga 54391

Dit gedicht van "Auteur onbekend" vind ik heel mooi:

And God asked the feline spirit
Are you ready to come home?
Oh, yes, quite so, replied the precious soul
And, as a cat, you know I am most able
To decide anything for myself.

Are you coming then? asked God.
Soon, replied the whiskered angel
But I must come slowly
For my human friends are troubled
For you see, they need me, quite certainly.

But don't they understand? asked God
That you'll never leave them?
That your souls are intertwined. For all eternity?
That nothing is created or destroyed?
It just is....forever and ever and ever.

Eventually they will understand,
Replied the glorious cat
For I will whisper into their hearts
That I am always with them
I just am....forever and ever and ever.

Het gedicht gaat over een kat die stervende is, 'God' vraagt aan de kat of hij klaar is om te gaan. De kat zegt dat hij zijn baasje niet zomaar in de steek kan laten, omdat ze hem zullen missen, waarop 'God' zegt dat de kat altijd bij ze zal zijn, in hun hart c;

26 - 02 - '16

15 sep 2015 - 18:48

Wiarda 9677

Ik kan niet echt kiezen, maar deze gedichten van Toon Tellegen zijn een paar van mijn favorieten:

Ik heb een ziel
die precies in mij past-

ik doe alles met mijn ziel
klop op mijn ziel en stof hem af
schaaf aan mijn ziel en blaas de krullen weg
boor gaten in mijn ziel en vul ze weer op
met nuchtere gedachten.

Ik wou dat ik meer zielen had
en van een andere soort
oneffen zielen kromme zielen
zielen als spartelende zilvervisjes
als meisjes in een winterjas
zwarte zielen.

Maar mijn ene ziel-
een tamelijk vierkante effen en solide ziel-
vult reeds alle beschikbare ruimte
en krimpt geen milimeter
zolang ik leef.

Ik trok een streep:
tot hier,
nooit ga ik verder dan tot hier.

Toen ik verder ging
trok ik een nieuwe streep,
en nog een streep.

De zon scheen
en overal zag ik mensen,
haastig en ernstig,
en iedereen trok een streep,
iedereen ging verder.

Het regent
maar iedereen weet:
na regen komt...

het ligt op het puntje van ieders tong-
na regen komt moedeloosheid
nee
na regen komt zwaarmoedigheid
nee
na regen komt zwartgalligheid
komt zorgbarendheid zorgwekkendheid
---zorgonverzekerbaarheid
zompigheid zondigheid...

het regent
en iedereen wordt nat
iedereen weet het bijna
iedereen hoest rilt denkt koortsachtig na
waadt door het water dat tot de ramen staat
dat stijgt en stijgt
iedereen grijpt iemand vast
laat iemand niet meer los-
na regen komt... komt...

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

15 sep 2015 - 19:22

Hamming 803

Watney schreef:
Wat een mooi gedicht! Mijn favoriet is een Engelse. Door mijn zus heb ik deze leren kennen: The Tiger by William Blake.

TIGER, tiger, burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Could frame thy fearful symmetry?

In what distant deeps or skies
Burnt the fire of thine eyes?
On what wings dare he aspire?
What the hand dare seize the fire?

And what shoulder and what art
Could twist the sinews of thy heart?
And when thy heart began to beat,
What dread hand and what dread feet?

What the hammer? what the chain?
In what furnace was thy brain?
What the anvil? What dread grasp
Dare its deadly terrors clasp?

When the stars threw down their spears,
And water'd heaven with their tears,
Did He smile His work to see?
Did He who made the lamb make thee?

Tiger, tiger, burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Dare frame thy fearful symmetry?

Dit is ook zeker een van mijn favorieten Daarnaast ben ik een enorme fan van Edgar Allan Poe. 'The Raven' en 'Dream within a Dream' zijn grote favorieten.

I don't understand that reference. - Castiel

15 sep 2015 - 19:36

Baudelaire 5783

ik kan ook niet kiezen ugh:

Oscar Wilde met Requiescat

TREAD lightly, she is near
Under the snow,
Speak gently, she can hear
The daisies grow.

All her bright golden hair
Tarnished with rust,
She that was young and fair
Fallen to dust.

Lily-like, white as snow,
She hardly knew
She was a woman, so
Sweetly she grew.

Coffin-board, heavy stone,
Lie on her breast,
I vex my heart alone,
She is at rest.

Peace, peace, she cannot hear
Lyre or sonnet,
All my life's buried here,
Heap earth upon it.

of
Onbekende tumblr dichter/dichteres

he was laughter and sea salt
a fine balance of what i needed in another person,
and what i lacked in myself.

he was fire and diamonds
a passionate, priceless pair of eyes,
and a golden soul.

i could barely tell the difference between him
and the ocean,
maybe it was about the way he moved like water
slipping through my fingertips,
or the way he loved: like he was about to drown.

he was smoke and peaches,
a dreamlike illusion of evanescence and sweetness,
a kind reminder of “nothing beautiful can last,”
a fleeting hope.

he was warmth and kisses,
a vanilla mirage of lips and steam.
i could never put my finger on what made him so addictive,
maybe it was the way his voice crept down my spine,
or the way he could seem to melt ice with his mind.

he was everything and always.
a design of skin and bones that i had the chance to hold,
he was a transient symbol of eternity
that i have never otherwise witnessed.
he was first, and he was love.
and he’ll always have a part of me.”

Of Tuinfeest door Martinus Nijhoff

De Juni-avond opent een hoog licht
Boven de vijver, maar rond om de helle
Lamp-lichte tafel in het grasveld zwellen
De boomen langzaam hun groen donker dicht.

Wij, aan 't dessert, eenzelvige rebellen,
Ontveinzen 't in ons mijmerend gedicht,
Om niet, nu 't uur eind'lijk naar weemoed zwicht,
Elkanders kort geluk teleur te stellen.

Ginds, aan de overkant, gaan reeds gitaren,
En lampions, en zacht-plassende riemen,
Langzaam over verdronken sterren varen—

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen,
Geenszins om liefde, maar om de sublieme
Momenten en het sentiment daartusschen.

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

15 sep 2015 - 19:58

Miesmuizer 10662

Ik ben niet erg gevorderd in het gedichten lezen en heb er ook nog niet veel gelezen, maar deze vind ik altijd verschrikkelijk mooi. Hij hoort bij een fanfic, Sun-kissed Hurricane, Perfect Storm.

Kilometers

The largest hurricane ever recorded was 1,520 kilometers across.
She swept through cities and brought them to their knees,
Showed them their gods through rainstorm windows
By the glow of lightning strikes,
To the chorus of thunderbolts.
She was 1,520 kilometers across.
But my hurricane is small, and he is greater than she ever was.
He is smaller than the distance between my fingertips when I
Spread my arms wide to beg for him.
He is slender enough to fit inside the curve of my body when I
Lay my head down to dream of him.
He is mortal enough to have substance beneath my hands,
To have bones and skin and flesh,
To breathe in and out,
To leave footprints where he walks, where his slight body meets the earth,
He is 1,520 kilometers wide.
He is a sun-kissed hurricane that I never saw coming,
That I never could,
That could level my cities and never even try.
I am brought to my knees by the way
The air refuses to settle when he leaves a room. By the way
Elements are born in his gaze. By the way
He cannot pass by without touching and moving and shaping and changing every thing,
Every boy-city,
In his path.
He is blue eyes and massive storm, 1,520 kilometers wide.

I am swept away.

[ bericht aangepast op 15 sep 2015 - 19:59 ]
He cannot pass by without touching and moving and shaping and changing every thing, every boy-city, in his path.

15 sep 2015 - 22:01

Ziegler 20534

Ah kei leuk, allemaal mooie gedichten!

Big girls cry when their hearts are breaking

Index RPG Actieve Topics Zoek