Ik verveel me en ik heb veel gedachten dus die ga ik nu allemaal typen. Hier.
Morgen heb ik twee mondelingen - één voor Frans en één voor Engels en ik ben er echt niet klaar voor. Kijk; meestal boeien dit soort dingen me dus geen flikker, maar als ik mijn best ervoor heb gedaan, moet het gewoon perfect worden. Maar goed. Frans gaat floppen, dat weet ik nu al, niet meer over nadenken.
Engels daarentegen, kan nog wel goed gaan. Sowieso ben ik gewoon een stuk beter in Engels dan in Frans, maar het stuk is ook gewoon beter en leuker en alles. Maar het ligt ook heel veel aan de mensen waarmee ik het doe. Het is namelijk een soort journaal en ik ben twee keer de geïnterviewde. De ene keer ben ik een vluchtelinge uit Syrië en de andere keer een vrouw die een zeemeermin heeft gezien. De meid die de zeemeermin heeft gezien is een white girl. En ze wilde een selfie maken met de zeemeermin. Cool. En ik ga stuk om mezelf. Als ik het een beetje goed en overdreven Amerikaans breng, ben ik gewoon een perfecte white girl. Maar ik ben bang dat ik weer helemaal bang ga zijn als ik daar eenmaal sta. Want ik kan een hoop lullen, maar als mensen eindelijk echt aandacht aan me geven, word ik helemaal schuw. En dan ga ik weer trillen en hoppen op mijn been en dan krijg ik weer reacties van ''haha leuk dansje'' en dan denk ik daNSJE ??????? WELK DANSJE???
Aaaaah. Ik wil het gewoon perfect doen, maar de andere mensen in mijn groepje zijn best wel slecht in Engels - ik bedoel write uitspreken als 'writte'.. Nou ja, die heb weer andere kwaliteiten, zeggen we dan.
Waarom zijn die kersjes van Haribo altijd zo hard omg. Niet oké.
HARIBO MACHT KINDER FROH UND ERWACHSENEN EBENSO.
dag.
He cannot pass by without touching and moving and shaping and changing every thing, every boy-city, in his path.