• Hoi,

    De enige eden waarom ik hier een topic over maak is omdat ik compleet in de war ben, heartbroken en mijn familie en vrienden bevooroordeeld zijn.

    Ik leerde in oktober een super lieve vent kennen en het klikte echt fantastisch. Eind november, vrij vlot dus al, hadden we officieel dan een relatie. Het ging allemaal hartstikke prima.

    Nu was het wel zo dat ik lichamelijk met mezelf in de knoop zat/zit. Paniekerig, bang dat er wat was als ik ergens pijn had. En hiervoor zou ik naar een psycholoog moeten (gelukkig heeft het achteraf een andere reden)

    Mijn vriend (het woord ex vriend feels surreal) vond dat best lastig om mee om te gaan, omdat zijn exen ook vaak dit soort problemen hadden, en ergens begreep ik dat.

    Afgelopen weekend was alles weer fijn. Ik kreeg het idee dat het weer goed ging na een rottige week en maandag zei mijn huisarts dat ik door hyperventilatie al mijn klachten krijg. Ik hoef hiervoor alleen naar een ademtherapeut/fysio.
    Diezelfde avond ervoor zei mn vriend dat hij veel nadacht erover en niet goed wist wat hij kon en wilde doen (over de telefoon)
    Ik was maansag en gisteren opgetogen dacht dat als ik even netjes aan mezelf ging werken ik binnen no time weer de oude was.

    En toen rond etenstijd appte hij ineens of we op een neutrale plek af konden spreken om te praten. Hij woont wat verder weg, zeker 3 kwartier met de auto, en we spraken af op een bospad bij mij in de buurt.

    Hij zei dat hij de knoop door moest hakken en ineens geen gevoelens neer had. En dat hij me niet aan het lijntje wilde houden etc. Ik was out of my mind. Boos verdrietig, allebei. Ik ben uitgestapt en naar huis gereden.

    Later op app zei hij dat het misschien ook wel gewoon rust en ruimte nodig heeft tussen ons. En omdat ik alleen maar huil en me ellendig voel probeer ik me daarmee te kalmeren. Maar ik wil me er niet aan vastpinnen. Over een week of twee komt hij mijn spulletjes die bij hem thuis liggen brengen en gaan we erover praten.

    Maar zou dat helpen? Hoop ik op iets wat sowieso niet gaat gebeuren? En hoe kom ik hier even door...ik heb al moeten stoppen met mijn opleiding, werk en zit mn dagen uit te tellen, afleiding vinden lukt me nagenoeg niet meer.

    Het is best even een verhaal en als iemand nog iets wil weten om het beter te begrijpen ask me. Maar alsje alsjeblieft help me. Ik wist niet dat ik het hier zo vreselijk moeilijk mee zou gaan hebben. Bij mijn vorige ex was ik er na 2 dagen al overheen.

    Liefs


    The Definition of Insanity

    No one..? 😶


    The Definition of Insanity

    Misschien moet je het de komende twee weken even wat rust geven. Schrijf het even voor jezelf op, waarom een break en waarom een break-up. Vaak als je dan elkaar weer ziet en erover praat weet je wel de beste te kiezen, en dan kan je ook horen hoe hij er in staat.

    Probeer toch even met wat andere dingen bezig te gaan, hobbies, series kijken en geeft het echt wat rust. Zoiets is vaak pijnlijk en moeilijk, en dat kan alleen de tijd makkelijker maken. Maar je moet het ook zo zien dat je hoe dan ook straks weer vooruit kan, met of zonder hem. En als het zonder hem is, komt er wel weer een plekje voor een nieuw iemand. (:


    The truth is out there.

    Ik zou me er inderdaad niet op vastbijten dat het weer goed komt. Blijkbaar heeft hij moeite met jouw probleem en is niet capabel (genoeg) om daarmee om te gaan. Vind het toch altijd raar dat mensen in zulke tijden zich toch enigszins terugtrekken als ze het niet begrijpen, en bijvoorbeeld niet even meegaan naar de psycholoog. Hij/zij zou dan eventueel ook tips kunnen geven om er mee om te gaan. Probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken, je moet er niet op gaan hopen dat het goed komt. Als hij dit al niet aankan, hoe gaat dat dan in de toekomst? Anyway, sterkte.


    "Well, well. Look who we've got here!"

    Om eerlijk te zijn lijkt het er niet op dat die keus bij jou ligt. Het is op dit moment jouw (ex-)vriend die moet beslissen of hij het nog eens wil proberen. En als hij toch weer bij jou terug wil komen, moet jij er eens over nadenken of je wel samen wilt zijn met iemand die jou in de steek laat op momenten dat jij het moeilijk hebt, want dat is wat hier lijkt te gebeuren.


    “I'd rather laugh with the sinners than cry with the saints. The sinners are much more fun.” - Billy Joel

    Barnabas schreef:
    Ik zou me er inderdaad niet op vastbijten dat het weer goed komt. Blijkbaar heeft hij moeite met jouw probleem en is niet capabel (genoeg) om daarmee om te gaan. Vind het toch altijd raar dat mensen in zulke tijden zich toch enigszins terugtrekken als ze het niet begrijpen, en bijvoorbeeld niet even meegaan naar de psycholoog. Hij/zij zou dan eventueel ook tips kunnen geven om er mee om te gaan. Probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken, je moet er niet op gaan hopen dat het goed komt. Als hij dit al niet aankan, hoe gaat dat dan in de toekomst? Anyway, sterkte.


    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

    Kvothe schreef:
    Om eerlijk te zijn lijkt het er niet op dat die keus bij jou ligt. Het is op dit moment jouw (ex-)vriend die moet beslissen of hij het nog eens wil proberen. En als hij toch weer bij jou terug wil komen, moet jij er eens over nadenken of je wel samen wilt zijn met iemand die jou in de steek laat op momenten dat jij het moeilijk hebt, want dat is wat hier lijkt te gebeuren.


    Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

    Bedankt voor jullie reacties. Ik ben in ieder geval al gestopt met huilen. We praten niet meer en ik heb een soort brief geschreven om het los proberen te laten. Ik vind het nig steeds moeilijk want zoals jullie zeggen dat hij me in steek laat juist wanneer ik hem nodig heb...ja dat doet eigenlijk ook best zeer. Ik ben er ook best boos om. Praten gaan we sowieso nog doen en mn keuze zal dan gemaakt worden. Want denk dat een relatie (dit is mijn eerste) soms echt lastig is maar het moet niet te erg lastig worden.


    The Definition of Insanity