Ja, literatuur is echt het vak waarbij ik steeds gedichten schrijf. Vandaag kwam ik erachter dat ik niet de enige was. Aan de ene kant naast mij zat iemand anders ook een gedicht te schrijven. Aan de andere kan was iemand aan het tekenen.
De professor kwam naast ons zitten omdat er een presentatie gegeven werd. Ik kan me zo voorstellen dat zij onze activiteiten niet al te amusant vond. Vooral toen bleek dat niemand én de tekst gelezen had én het boek had meegenomen.
Anyway, dit wilde ik even kwijt, maar hier is dan toch het gedicht:
He could not
He could not move.
He could not try.
In the prison
Of his mind.
He could not laugh,
He could not scream.
Still after days
He could not sleep.
He could not see,
He could not feel.
Though there was pain
It seemed unreal.
He could not dream,
He could not think.
And in his room
He seemed to sink.
He could not live
The simplest life.
Like everyone
Who walked outside.
We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.
