Eenzame relatie - Liefde, Vriendschap & Familie

Hey Q'ers,

Ik kan me voorstellen dat jullie niet echt zitten te wachten op liefdesproblemen tijdens de Kerst, maar ik wilde toch graag dit topic schrijven omdat ik ergens mee zit.
Mijn vriend en ik zijn 3 en half jaar bij elkaar en van die tijd wonen we een jaar samen. De laatste tijd gaat het niet zo goed tussen ons.
Zoals sommigen van jullie wel weten worstel ik het laatste halfjaar met een psychische stoornis. Ik ben vooral veel thuis en voel me hier ook prettig. Echter voel ik me de laatste tijd vaak eenzaam.
Mijn vriend werkt de hele week van 's morgens vroeg tot in de avond. We zien elkaar wel elke dag, maar we ondernemen nooit iets samen. Ik probeer aan te geven dat dit voor mij belangrijk is, maar mijn vriend stelt andere prioriteiten. Elk weekend gaat hij op stap en dat vind ik prima. Ik vertrouw hem en vind het belangrijk dat hij dingen doet die hem blij maken. Ik vind het alleen wel lastig dat hij elk weekend een of twee avonden weg is en pas 's morgens rond 7uur thuis komt. Vervolgens slaapt hij de halve dag en de andere helft van de dag heeft hij geen energie om iets met mij te doen.
Ik heb de laatste tijd het gevoel dat hij onze relatie vanzelfsprekend ziet en er niet langer in wil investeren, terwijl ik juist het gevoel heb dat ik extra aandacht nodig heb nu. Wanneer ik hierover probeer te praten, raakt hij geïrriteerd en eindigt het in een ruzie.

Oké, een heel gedoe, maar ik ben benieuwd of jullie advies voor me hebben?

---

I was an angel living in the garden of evil

Ah gosh, dan reageert hij ook echt niet fair zeg. Het is net alsof hij jouw "probleem" niet wilt erkennen.
Het enige advies dat ik kan geven is; praat met elkaar. En misschien eindigt dat weer in een ruzie, maar zorg er voor dat je duidelijk verteld wat je dwars zit, zonder er omheen te draaien. Want ik zie eigenlijk geen andere oplossing dan dat je met elkaar communiceert hierover.
Misschien is een tip dat je zelf moet proberen om volledig rustig te blijven tijdens het gesprek - ondanks dat hij misschien geïrriteerd raakt of boos?

Krolock schreef:
Ah gosh, dan reageert hij ook echt niet fair zeg. Het is net alsof hij jouw "probleem" niet wilt erkennen.
Het enige advies dat ik kan geven is; praat met elkaar. En misschien eindigt dat weer in een ruzie, maar zorg er voor dat je duidelijk verteld wat je dwars zit, zonder er omheen te draaien. Want ik zie eigenlijk geen andere oplossing dan dat je met elkaar communiceert hierover.
Misschien is een tip dat je zelf moet proberen om volledig rustig te blijven tijdens het gesprek - ondanks dat hij misschien geïrriteerd raakt of boos?

Thanks!
Dat laatste is zeker belangrijk, ik word snel emotioneel als ik me niet begrepen voel, wat ervoor zorgt dat hij nog geïrriteerder raakt. Beter tel ik eerst tot 100..

---

I was an angel living in the garden of evil

Westwick schreef:
(...)
Thanks!
Dat laatste is zeker belangrijk, ik word snel emotioneel als ik me niet begrepen voel, wat ervoor zorgt dat hij nog geïrriteerder raakt. Beter tel ik eerst tot 100..

Snap ik. Heb ik zelf ook wel eens. Diep ademhalen...
Het komt vast wel goed! Ik duim voor je.

Als praten niet lukt is het dan een optie om een brief te schrijven? Als je hierin kunt uitleggen hoe jij je voelt en alles ziet misschien, ziet hij het zelf niet zo in. Wel moet je dan oppassen dat hij dingen anders kan gaan lezen dan jij bedoelt. Dus blijf dan opletten dat je je eigen mening gebruikt en hem niet aanvalt

Veel succes

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Sowieso gaan praten, natuurlijk. Ik zou het ook niet tof vinden als je elkaar doordeweeks al bijna niet ziet en hij dan ieder weekend gaat stappen zonder jou. Maar wat als je het hem doordeweeks eens gewoon vraagt? Of jullie het weekend wat samen kunnen doen?

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Misschien heeft hij een andere opvoeding genoten dan jou en komt hij uit niet zo'n warm gezin of zo? Ik weet het niet. Maar mijn ouders hebben een heel gezonde relatie en zijn echt zo'n oerkoppel, dat is omdat ze niet naast elkaar leven. Uiteraard heeft iedereen zijn eigen leven, maar ze zitten na een werkdag toch altijd samen om hun hart uit te storten over alle domme scenario's van die dag. Ik ben dus ook van mening dat het belangrijk is om niet naast elkaar te leven en te blijven zorgen voor elkaar en de ander niet voor lief te nemen. Misschien ben jij ook anders opgevoed en heeft je vriend nooit een voorbeeld gehad van hoe een goede relatie eruit ziet en dat je voor elkaar moet blijven zorgen omdat je anders uit elkaar groeit? Misschien moet je dat zo zeggen? Ik weet zeker dat hij niet wilt dat je ineens gaat inzien dat er betere mannen rondlopen die wel naar je omkijken. Hij moet een tandje bijsteken want je hebt er recht op en hij moet ook belang hechten aan jouw gevoelens hierover. Ik zou met hem communiceren hierover, inderdaad.

[ bericht aangepast op 26 dec 2016 - 14:14 ]

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

POK POK POOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOK

---

POK POK POOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOk

Ik zou er inderdaad met hem over proberen te praten. Ik zou dan vooral duidelijk maken hoe jij de situatie ziet, hoe jij je er bij voelt en hoe jij het graag zou zien. Je zit namelijk samen in een relatie en het moet niet altijd gaan zoals hij het wil. Hij moet ook rekening houden met jou en met jouw behoeften, zeker als je nu worstelt met een psychische stoornis. Good luck!

---

You're never fully dressed without a smile

Het belangrijkste in een relatie is communicatie (en dat rijmt ook nog eens). Je moet met je vriend blijven praten, ook al raakt hij geïrriteerd en komt er misschien ruzie. Probeer het dan op een andere manier te brengen dan dat je normaal doet. Gooi het vooral op jezelf, door te zeggen: 'Ik vind het jammer dat wij weinig tijd voor elkaar hebben. ' Of: 'Ik baal ervan dat we weinig leuke dingen doen samen.' Geef vooral hem niet de schuld door het zo te brengen: 'Jij doet nooit iets leuks met mij of jij maakt geen tijd voor mij.' Dan kan hij zich aangevallen voelen.
Geef aan wat je hier bij ons aangeeft en zeg dat je ermee zit dat jullie zo weinig dingen samen doen. Misschien heeft hij niet eens door dat jij je eenzaam voelt, juist omdat hij bepaalde dingen als vanzelfsprekend ziet. Bij samenwonen is er juist de valkuil dat je langs elkaar heen gaat leven en dat wil je voorkomen. Een relatie is geven en nemen en vooral tijd voor elkaar vrij maken naast je eigen leven. Geef dat gewoon bij hem aan. Hij moet ervoor zorgen dat er tijd voor jou vrij komt, minstens één keer per week om samen iets leuks te ondernemen (en ook jij moet tijd voor hem vrij maken!). Het hoeft niet eens op een vaste dag te zijn, als jullie maar aandacht aan elkaar besteden. Dat kunnen grote dingen zijn, zoals een uitje, vakantie of etentjes. Maar ook met kleine dingen kun je al helemaal van elkaar zijn, zoals een film/serie kijken, samen koken, kroelen na de seks of samen sporten. Het hoeft helemaal niet lang te duren of uitgebreid te zijn, dat kun je hem ook vertellen.

Heel veel succes!

---

If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.