De Engelenmaker was inderdaad erg cool, al weet ik niet zeker of ik het echt leuk vond om te lezen, per se, maar dat ligt waarschijnlijk aan mij en wat dingen die ik extra creepy vind die in dat boek gebeurden. Het was wel spannend en iets waar een hele hoop over te zeggen viel tijdens mij literatuurgesprek in de zesde, en ik gok dat dat heeft bijgedragen aan mijn tien daarvoor, dus ik zou het desondanks aanraden, haha. 
Verder is Het Diner van Herman Koch volgens mij een vrij standaard titel en op zich nog wel goed leesbaar en De Aanslag van Harry Mulisch is inderdaad een enorme klassieker, al kan ik Mulisch (en zijn schrijfstijl) persoonlijk niet zo goed uitstaan. Maar dat is een beetje mijn probleem met veel Nederlandse literatuur in het algemeen, vrees ik. Heel veel ervan gaat over blanke mannen met een doodgewoon leven waar ze heel ontevreden over zijn en wiens vader meestal in de Tweede Wereldoorlog vocht en/of om het leven kwam, waardoor zij daar nog issues mee hebben. Daar is niets mis mee, en ik snap waarom dat een Groot Ding was en is, maar idk man, misschien koos ik op de middelbare gewoon alleen maar de verkeerde boeken, maar een beetje variatie zou best leuk zijn.
Oh, Hart van Steen van Renate Dorrestein is er eentje met een vrouw als hoofdpersoon die niets met WOII te maken heeft, voor zover ik me herinner. Spijkerschrift van Kader Abdolah was interessant omdat het zich voor grote delen in Perzië afspeelde en dus eens een verhaal vertelde dat heel anders voelde. En als laatste zou ik graag nog even Karakter van Bordewijk (en zijn werk in het algemeen, geloof ik) heel sterk willen afraden, want holy shit, ik heb nooit een droger boek gelezen. Als je graag iets wilt hebben om over te kunnen klagen, is dat een goed idee, maar anders zou ik er een bochtje omheen maken. 
"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan
Karube
