• IN TIMES OF PEACE, PREPARE FOR WAR
    “Be careful, only those you trust can betray you”



    VOLGORDE
    Nathanaël > Suze > Nina — Outside
    Anna > Serilda > Benjamin — Kerkers
    Eleonore > Wolfgang — Room 808
    Aurora > Ryker — Room 802
    Reiner > Johann — Room 803
    Dagmar > Salvatore — Hallways


    ALONE
    Lorenzo — Room 801
    Inez — kerkers
    Klaus — Hallways


    NOG NIET IN HET VERHAAL
    Pascale, Anastasiya, Eva, Isolde, Finlay, Ingvar


    HET VERHAAL
    First of September, 1938
    Na het einde van de eerste wereldoorlog in 1918 bleef het onrustig in Duitsland. De verloren oorlog en het aftreden van Keizer Wilhelm II zorgde voor veel ontevredenheid onder de Duitse bevolking. Daar maakte de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP) dankbaar gebruik van. Hun leider Hitler wist met zijn spreektalent steeds meer leden te werven, waarna hij in 1923 door middel van een mislukte staatsgreep de macht probeerde te grijpen. Nadat Hitler met een relatief lichte straf vrijkwam wou hij de macht op een legale manier veroveren middels politieke wegen en deed dit met veel succes. In de jaren die volgden is Hitler steeds machtiger geworden, waardoor hij zelfs in januari 1933 verkozen werd tot rijkspresident, wat vrijwel direct leidde tot een verdeeldheid in Nazi-Duitsland tussen zijn voor- en tegenstanders. Langzaam maar zeker veranderde Hitler Duitsland van een beginnende democratie in een totalitaire staat, met hemzelf als absolute dictator.

          Ergens op het platteland op de grens van Duitsland en Zwitserland, ver weg van de politieke machtspelletjes, staat Montreuxe; een chique kostschool voor jongens en meiden tussen de 12 en 21 jaar. Montreuxe staat bekend om haar uitstekende educatie en haar excellente leerprogramma's. Al generaties lang worden studenten vanuit heel Europa daardoor naar Montreuxe gestuurd. In deze RPG richtte we ons op de achtstejaars, die na een turbulente zomer thuis - al dan niet geïndoctrineerd, terugkeren naar Montreuxe voor een nieuw schooljaar. Hitler wordt met de dag voelbaar sterker, wat zorgt voor een gespannen sfeer. Toch heeft er al die jaren binnen de muren van Montreuxe rust en vrede geheerst. De ligging van het internaat in the middle of nowhere heeft hierbij een grote rol gespeeld. De studenten hebben daardoor al die tijd maar weinig meegekregen over wat zich in de buitenwereld afspeelt. Technologie is in deze tijd nog amper ontwikkeld, waardoor de leerlingen afhankelijk zijn van de krant en de brieven van hun geliefden die eens in de zoveel tijd worden geleverd.
          De kostschool heeft altijd gefungeerd als veilige haven, maar met een aankomende oorlog in het vooruitzicht lijken de spanningen tijdens de zomer hoog op gelopen te zijn. Er hangt iets in de lucht, dat niemand kan negeren. Iedereen bereidt zich, bewust of onbewust, voor op wat er komen gaat. Zo keren niet alle studenten dit schooljaar terug en worden vriendschappen meer dan ooit op de proef gesteld. Wie is er nog te vertrouwen?

    Ondanks dat onze characters aan de vooravond van de tweede wereldoorlog staan, blijft het een internaat vol tieners, die midden in hun pubertijd zitten, dus drama gegarandeerd.


    ACHTSTEJAARS


    • Eleonore Madeline de Marigny — Ester Expósito — Varian — 1.2
    Monika Eberhardt Nina Helene Ackermann — Kristine Froseth — Varian — 1.4
    • Dagmar Elin Cohen Jørgensen ✡ — Renee Murden — Iotte — 1.1
    • Anna Pradl — Imogen Poots — Livgardet — 1.1
    • Suze Mae Polak ✡ — Bogdan Kadritskaya — Reeses — 1.4
    • Aurora Camorra — Cindy Kimberly — calice — 1.4
    • Inez Renata Borghesius — FC — Mazu — 1.5
    • Pascale Sophie Mulder — FC — Mazu — 1.5
    • Anastasiya Pelagiya Belova — FC — Epione — 1.5
    • Serilda Marie LaRue — Scarlett Leithold — Rionach — 1.5
    • Eva Mina Maria Reiss — FC — Dimitrescu — 1.6
    • Isolde Lorelei Adler — Romee Strijd — Iotte — 1.6



    • Wolfgang Theodore Schultze — Froy Gutierrez — Iotte — 1.1
    • Frederick Ryker Aschenburg — Thyme Stidworthy — Amren — 1.4
    • Johann Franz Voss — Janis Ancens — Livgardet — 1.2
    • Klaus Kahl — Lucky Blue Smith — calice — 1.3
    • Lorenzo Andrea Cavallo — FC — Epione — 1.2
    • Benjamin Adrian Ziegler — Daniel Brühl — Zemo — 1.3
    • Reiner Artur Birchenfelt — Chris Evans — Dimitrescu — 1.4
    • Nathanaël Izja Borghesius — Maxence Danet-Fauvel — Amren — 1.5
    • Finlay Docherty — FC — Varian — 1.6
    • Ingvar Gustav Sernander — Philip Kamper — Livgardet — 1.6
    • Salvatore Camorra — Tom Cornelisse — calice — 1.6
    • Moritz Peer König Jr. — FC — Reeses — 1.6

    REGELS
    • Er is een minimum van 150 woorden
    • De hoofdregels van Quizlet gelden ook hier
    • 16+ is toegestaan, gelieve wel boven je post vermelden
    • Houdt het gezellig en leuk voor iedereen
    • Bij voorkeur minimaal 1 keer in de week de mogelijkheid hebben om te kunnen posten, mocht dit niet lukken, laat me dit dan alsjeblieft van te voren weten, bij twee weken radiostilte is er een kans dat je uit de RPG wordt gezet
    • Indien je niet meer met deze RPG mee wil doen, gelieve jezelf uit te schrijven bij Iotte
    • Vermeld de naam van je char, de plek waar hij/zij is en het gezelschap boven je post





    KAMERINDELING

    Jongens
    Kamer 801 — Nathanaël Izja Borghesius & Lorenzo Andrea Cavallo
    Kamer 802 — Wolfgang Theodore Schultze & Frederick Ryker Aschenburg
    Kamer 803 — Johann Franz Voss & Reiner Artur Birchenfelt
    Kamer 804 — Benjamin Adrian Ziegler & Klaus Kahl
    Kamer 805 — Valentino Camorra & Felix Hubert Keller

    Meisjes
    Kamer 806 — Dagmar Elin Jørgensen & Inez Renate Borghesius
    Kamer 807 — Nina Helene Ackermann & Suze Mae Polak
    Kamer 808 — Eleonore Madeline de Marigny & Anna Pradl
    Kamer 809 — Lucrezia Dulce De Angelis & Adalyn Viktoria Kühn
    Kamer 810 — Muriel Ada Durchdenwald & Aurora Camorra




    ROOSTER

    Montag
    08:30 - 09:40       Duits, Herr Werner

    09:45 - 10:55       Wiskunde, Herr Müller

    11:00 - 12:10       Biologie, Frau Zimmermann

    12:10 - 12:55       Pauze

    13:00 - 14:10       Geschiedenis, Herr Köning

    14:15 - 15:25       Muziek, Herr Seidel

    15:30 - 16:40       CKV, Frau Keller


    Dienstag
    08:30 - 09:40       Engels, Herr Schmid

    09:45 - 10:55       Verzorging, Frau Weiß

    11:00 - 12:10       Economie, Herr Walter

    12:10 - 12:55       Pauze

    13:00 - 14:10       Scheikunde, Herr Kaiser

    14:15 - 15:25       M&O, Herr Berger


    Mittwoch
    08:30 - 09:40       CKV, Frau Keller

    09:45 - 10:55       Aardrijkskunde, Herr Günther

    11:00 - 12:10       Natuurkunde, Herr Krämer

    12:10 - 12:55       Pauze

    13:00 - 14:10       Frans, Frau Vogt

    14:15 - 15:25       Filosofie, Herr Bergmann



    Donnerstag
    08:30 - 09:40       Techniek, Herr Dietrich

    09:45 - 10:55       Informatica, Herr Schreiber

    11:00 - 12:10       Duits, Herr Werner

    12:10 - 12:55       Pauze

    13:00 - 14:10       Wiskunde, Herr Müller

    14:15 - 15:25       LO Jungs, Herr Becker
                                  LO Mädchen, Frau Meyer


    Freitag
    08:30 - 09:40       Engels, Herr Schmid

    09:45 - 10:55       Kunst, Frau Brandt

    11:00 - 12:10       Verzorging, Frau Weiß

    12:10 - 12:55       Pauze

    13:00 - 14:10       Informatica, Herr Schreiber

    14:15 - 15:25       Levensbeschouwing, Herr Vogt

    15:30 - 16:40       LO Jungs, Herr Becker
                                  LO Mädchen, Frau Meyer

    inclusief NPC docenten
    LESOVERZICHT
    AARDRIJKSKUNDE
    Dagmar Elin Jørgensen
    Johann Franz Voss
    Klaus Kahl
    Benjamin Adrian Ziegler
    Reiner Artur Birchenfelt
    Nina Helene Ackermann
    Lucrezia Dulce De Angelis


    BIOLOGIE
    Frederick Ryker Aschenburg
    Lorenzo Andrea Cavallo
    Muriel Ada Durchdenwald
    Reiner Artur Birchenfelt


    ECONOMIE
    Wolfgang Theodore Schultze
    Dagmar Elin Jørgensen
    Eleonore Madeline de Marigny
    Lorenzo Andrea Cavallo
    Klaus Kahl
    Benjamin Adrian Ziegler
    Frederick Rycker Aschenburg
    Reiner Artur Birchenfelt
    Aurora Camorra
    Lucrezia Dulce De Angelis
    Valentino Camorra
    Inez Renata Borghesius


    FILOSOFIE
    Muriel Ada Durchdenwald
    Suze Mae Polak
    Aurora Camorra
    Valentino Camorra


    FRANS
    Benjamin Adrian Ziegler
    Frederick Rycker Aschenburg
    Suze Mae Polak
    Lucrezia Dulce De Angelis
    Inez Renata Borghesius


    GESCHIEDENIS
    Dagmar Elin Jørgensen
    Anna Pradl
    Eleonore Madeline de Maringy
    Lorenzo Andrea Cavallo
    Klaus Kahl
    Benjamin Adrian Ziegler
    Frederick Rycker Aschenburg
    Suze Mae Polak
    Aurora Camorra
    Lucrezia Dulce De Angelis
    Reiner Artur Birchenfelt
    Inez Renata Borghesius


    KUNST
    Anna Pradl
    Eleonore Madeline de Marigny
    Lucrezia Dulce De Angelis


    LEVENSBESCHOUWING
    Dagmar Elin Jørgensen
    Aurora Camorra


    MAATSCHAPPIJLEER
    Reiner Artur Birchenfelt


    M&O
    Eleonore Madeline de Marigny
    Lorenzo Andrea Cavallo
    Klaus Kahl
    Frederick Rycker Aschenburg
    Inez Renata Borghesius


    MUZIEK
    Anna Pradl
    Valentino Camorra


    NATUURKUNDE
    Lorenzo Andrea Cavallo
    Muriel Ada Durchdenwald
    Reiner Artur Birchenfelt
    Nina Helene Ackermann


    SCHEIKUNDE
    Wolfgang Theodore Schultze
    Johann Franz Voss
    Lorenzo Andrea Cavallo
    Muriel Ada Durchdenwald
    Frederick Rycker Aschenburg
    Reiner Artur Birchenfelt
    Nina Helene Ackermann


    TECHNIEK
    Benjamin Adrian Ziegler
    Wolfgang Theodore Schultze
    Johann Franz Voss


    S P O R T T E A M S


    HOCKEY
    Captain Dames: Eleonore Madeline de Marigny
    Dagmar Elin Jørgensen (midmid)

    Captain Mannen: Frederick Rycker Aschenburg



    KORFBAL
    Captain Dames: Inez Renata Borghesius
    Johann Franz Voss


    PAARDRIJDEN
    Anna Pradl


    SCHAKEN
    Eleonore Madeline de Marigny
    Johann Franz Voss
    Muriel Ada Durchdenwald
    Aurora Camorra
    Valentino Camorra
    Reiner Artur Birchenfelt


    TENNIS
    Anna Pradl
    Muriel Ada Durchdenwald


    VOETBAL
    Captain Heren: Wolfgang Theodore Schultze (linksback)
    Lorenzo Andrea Cavallo (links mid)
    Klaus Kahl
    Benjamin Adrian Ziegler (spits)
    Reiner Artur Birchenfelt (spits)
    Valentino Camorra

    E X T R A

    DAMES BAKCLUB VOOR THEEKRANSJES
    Voorzitter: Anna Pradl
    Aurora Camorra


    DEBAT CLUB
    Voorzitter: Benjamin Adrian Ziegler
    Frederick Ryker Aschenburg
    Dagmar Elin Jørgensen
    Eleonore Madeline de Marigny


    ETIQUETTE
    Dagmar Elin Jørgensen
    Anna Pradl
    Klaus Kahl
    Lucrezia Dulce De Angelis


    GENTLEMEN'S CLUB
    Voorzitter: Klaus Kahl
    Rechterhand: Wolfgang Theodore Schultze
    Bestuur
    Benjamin Adrian Ziegler
    Frederick Rycker Aschenburg
    Reiner Artur Birchenfelt
    Valentino Camorra


    GODSDIENS
    Reiner Artur Birchenfelt


    GYM
    Reiner Artur Birchenfelt


    GYMNASTIEK
    Suze Mae Polak


    JOODSE CLUB
    Voorzitter: Suze Mae Polak
    Dagmar Elin Jørgensen


    KLASSIEKE TAAL
    Dagmar Elin Jørgensen
    Eleonore Madeline de Marigny
    Lorenzo Andrea Cavallo
    Muriel Ada Durchdenwald
    Aurora Camorra


    NEWSPAPER CLUB
    Voorzitter: Dagmar Elin Jørgensen
    Lorenzo Andrea Cavallo
    Nina Helene Ackermann
    Lucrezia Dulce De Angelis


    POLITIEKE WETENSCHAP
    Reiner Artur Birchenfelt

    Nog geen vakken opgegeven: Adalyn, Felix
    VERJAARDAGEN
    JANUARI




    APRIL



    JULI
    4 juli – Suze Mae Polak

    OKTOBER
    11 oktober – Wolfgang Theodore Schultze
    28 oktober – Reiner Artur Birchenfelt

    FEBRUARI
    7 februari – Adalyn Viktoria Kühn



    MEI
    17 mei – Nathanaël Izja Borghesius


    AUGUSTUS


    NOVEMBER
    14 november – Frederick Ryker Aschenburg
    17 november – Eleonore Madeline de Marigny

    MAART
    7 maart – Klaus Kahl
    18 maart – Muriel Ada Durchdenwald
    22 maart – Felix Hubert Keller

    JUNI
    10 juni – Dagmar Elin Jørgensen
    17 juni – Benjamin Adrian Ziegler

    SEPTEMBER


    DECEMBER
    19 december – Lorenzo Andrea Cavallo
    22 december – Lucreia Dulce De Angelis


    geen verjaardagen: Anna, Johann, Nina, Aurora, Valentino, Inez
    RELATIELIJSTJES

    [ bericht aangepast op 1 nov 2021 - 21:03 ]


    someone out there feels better because you exist


    MONIKA EBERHARDT
    NINA HELENE ACKERMANN
    always have an escape plan
    nineteen • room 807 • with dagmar

    “Noem me maar Dagmar,” lachte het meisje. “Aangenaam kennis met je te mogen maken, Nina en welkom op Montreuxe! Heb je een goede reis gehad? Zal ik je eerst je kamer laten zien, zodat je je spullen kan droppen voor ik je een rondleiding door de school geef?”
          Ze knikte en glimlachte dankbaar naar het meisje. “Dat zou fijn zijn.” Voor ze ook maar enkele stappen richting de trap hadden gezet, trok commotie aan de andere kant van de aankomsthal haar aandacht. Een kleine brunette praatte op een felle toon tegen een hautain uitziende jongen. De woorden die over en weer gingen lieten haar gelijk op alert gaan. De blonde jongen werd zeker iemand waar ze met een boog om heen ging lopen, maar dat zou geen probleem moeten zijn. Aan Dagmar’s gezicht te zien was zij ook niet al te blij. Het kriebelde om het andere meisje te helpen, maar dat was wel het laatste wat ze zou moeten doen, wilde ze zichzelf niet al gelijk in de problemen brengen, of aandacht op zichzelf vestigen. Het duurde gelukkig niet lang voordat anderen haar te hulp schoten. Monika liet een zachte zucht gaan.
          “Geen vriend van je, gok ik?” poogde ze voorzichtig, doelend op blonde jongen. Als Dagmar wist wie vrienden waren van hem, wist ze zelf ook gelijk uit wiens buurt ze moest blijven. Een kopje op de voorpagina van de krant was haar ook niet ontgaan. De Joodse club was ontheffen. Tot zo verre het goede idee om hier heen te gaan. Maar, soms was recht onder iemands neus de beste plek om je te verbergen.
          Ondertussen liepen ze richting de gang met de slaapkamers. Ondanks de vele bergen die ze in haar leven had beklommen, waren haar benen geen groot fan van het aantal trappen die ze omhoog moesten lopen. De chauffeur was meegelopen met de spullen en verdween gelijk weer zodra ze bij haar kamer waren aangekomen. Het eerste wat Monika deed bij binnenkomst, was het openen van de grote ramen. Als automatisch gleed haar blik naar beneden. Ontsnappen vanaf deze hoogte ging niet echt lukken, mocht dat ooit nodig zijn. Ze draaide zich om naar Dagmar en keek haar onderzoekend aan. “Er is vast een volgens school-goedgekeurde rondleiding die je mij moet geven, maar… is er ook een alternatief?” Hoe de gewone looproutes in elkaar staken kwam ze van zelf wel achter. Het andere was vele malen interessanter.

    [ bericht aangepast op 3 juni 2021 - 20:10 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    ELEONORE MADELINE DE MARIGNY
    I can tell how intelligent a man is by how stupid he thinks I am
    nineteen • grote hal room 802 • with wolf, klaus and ryker

    “Ik hoop het. Ik vertrouw erop dat dit niet tot problem zal leiden,” merkte Klaus op, over hun reacties op praten met Ryker.
          In tegenstelling tot Wolf, trok Nore haar wenkbrauwen op. Als iemand er problemen van ging maken, dan was het haar ex, en niet zijzelf of Wolf. Voor de vakantie begon wist hij nog een behoorlijke act op te houden, maar als ze af moest gaan op de voorstelling die net had plaats gevonden… Nee, er was zeker iets mis. “Ik denk dat je daarvoor niet bij ons moet zijn, Klaus.”
          De jongens begonnen te praten over de Gentlemen’s Club en wat daar ook voor geregeld mocht worden, Wolf moest het doen. Nore besteedde er weinig aandacht aan, ze zou er later wel over horen. Ze liepen richting de trappen, terwijl Klaus vroeg of hij iets voor haar kon tillen, de schat. Echter, voor ze zelf iets kon zeggen, gaf de Wolf al antwoord.
          “Hoeft niet, Klaus, dat wordt geregeld. Laten we maar eens kijken wie onze kamergenoten dit jaar zijn.”
          Nore wierp hem met vernauwde ogen een blik toe. “Ik heb zelf een mond om te vragen te beantwoorden.” Ze klonk lichtelijk kribbig en gaf Wolf een por in zijn zij om het wat te verzachten. Na een vluchtige blik op Klaus, Nore gokte dat hij de komende woorden liever niet zou horen, bracht ze haar lippen richting Wolf’s oor. “Of heb je soms liever dat ik er andere dingen mee doe?”
          Na de klim omhoog kwamen ze als eerste aan bij Wolf’s kamer, ze zou later wel naar haar eigen gaan. Om één of andere reden leek het haar vriendje een goed idee om in de deuropening te blijven staan. Voor ze een opmerking over kon maken, bereikte Ryker’s stem haar oren. Natuurlijk. Natuurlijk moesten net deze twee jongens een kamer delen. Het was wel duidelijk welke van de drie benamingen voor zijn kamergenoot bedoeld waren. “Het is niet heel gezond om over jezelf in derde persoon te praten,” merkte Nore onschuldig op richting Ryker, waarna ze Wolf een zachte duw in zijn gaf. Ze hoopte dat hij niet over zich heen liet walsen door Ryker. “Wat ontzettend fijn om te zien dat je nog wel degelijk leeft, Frederick,” vervolgde ze op een scherpe toon. Het was duidelijk aan haar gezicht af te lezen dat ze verre van blij met hem was, maar dat was beter dan de andere optie: bezorgdheid. Zijn blauwe oog zag er van dichtbij nog beroerder uit.
          Zijn aandacht verschoof al snel naar enkel Klaus, waarop Nore hem de rug toekeerde en Wolf’s koffer het lege bed op sleurde. Ze was zelf nogal van het orderenen en moest zich inhouden om niet Wolf’s hele kast te gaan indelen op kleur, of op wat dan ook. In plaats daarvan gaf ze de kledingstukken maar gewoon aan de jongen zelf. Pas toen Ryker de kamer verlaten had keek ze weer naar Klaus. “Ik zei het toch.”


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

          KLAUS KAHL      
    Most people like flying kites, riding bikes in the woods, baking cake 'cause its good, I mean I would if I could...

    W. Nore & Wolf Ryker & Reiner• Kamer 803


    "Maak je geen zorgen Kahl.” Waren Wolf zijn woorden toen Klaus had aangedrongen op het feit dat de situatie tussen hem en Ryker niet voor problemen mocht zorgen. “I got this.”
    "Ik denk dat je daarvoor niet bij ons moet zijn, Klaus.” zei Nore met opgetrokken wenkbrauwen.
    Klaus ging niet in op Nore haar woorden. Ze begreep het waarschijnlijk niet. Natuurlijk zou Ryker pissig zijn. Hij had daar alle reden toe. Dat kon zijn niet begrijpen, als meisje. Bovendien had geen van haar vriendinnen nu een relatie met Ryker. Klaus was benieuwd of ze dan nog zo koeltjes over de situatie zou doen.
    Verder liet hij het onderwerp ‘Ryker’ rusten. De tijd zal het leren.
    “Hoeft niet, Klaus, dat wordt geregeld.” wees Wolf zijn voorstel om iets voor Nore te tillen af. Oja, Wolf en Nore waren met hele andere redenen naar Montreuxe gestuurd. Natuurlijk werden hun tassen voor hen gedragen. Hij zou graag een zomervakantie doorbrengen bij een van zijn vrienden. Om te zien hoe hun thuissituatie is. Maar dat werd niet toegestaan door zijn ouders. Nog niet. Zodra hij van school af was, zou Klaus zijn leven er heel anders uit gaan zien.
    “ Laten we maar eens kijken wie onze kamergenoten dit jaar zijn.”

    Na de trappen richting de achtste verdieping te hebben beklommen liepen ze eerst naar de kamer van Wolf: 802.
    “This is me.” Wolf opende de kamer deur en vrijwel meteen leek aan de grond genageld.
    Het zou toch niet...
    Klaus geloofde niet in God, niemand zou hem ooit met opzet zo gemaakt hebben. Nore, ja. Wolf, ja. Hijzelf? Dat kon niet het werk van een schepper zijn. Tenzij de Here ook een sadistisch randje had... wie weet. Maar op deze momenten begon hij te twijfelen aan het bestaan van een Hogere Macht. Zat er dan toch iemand van boven mee te kijken, of eerder - in deze situatie- te lachen.
    Ryker en Wolf als kamergenoten. Dat moest wel een grap zijn.
    “Oh kijk eens aan, als we daar niet de bitch, de beste vriend en darling Eleonore hebben,” Ryker was duidelijk in een slecht humeur. Klaus wou niet eens weten hoe hij zich zou voelen wanneer hij terug naar Montreuxe moest komen met zo’n blauw oog en een gekaapte vriendin. Laat staan wat hij zou doen... Voor Klaus was Ryker’s reactie nog mild.
    ”Nou, stap je nog de kamer binnen of blijf je de rest van de dag als een standbeeld in de opening staan, Wolfje?”
    Nore gaf Wolf een zachte duw de kamer in.
    “Het is niet heel gezond om over jezelf in derde persoon te praten,” ging Nore op hem in. “Wat ontzettend fijn om te zien dat je nog wel degelijk leeft, Frederick,”

    Klaus zei niets, hij was niet van plan zich in deze cockfight te mengen of een kant te kiezen.
    Ryker leek vastberaden om door te gaan met het uitpakken van zijn koffer. Prioriteiten, I guess.
    Zelf leunde Klaus leunde tegen de deurpost aan met zijn armen gekruist.
    “Goede vakantie gehad, gozer? Ik hoorde van Reiner dat je met je familie gejaagd hebt. Vertel eens, hoe vaak heb je misgeschoten?” informeerde Ryker naar zijn zomer.
    “Prima zomer.” zei Klaus neutraal. “We moeten maar eens samen gaan jagen, dan zal je zelf ervaren dat ik niet vaak mis schiet.”
    Meteen verbeelde Klaus zich dat hij zich met Ryker in het bos bevond. Hij zag voor zich hoe hij zijn jachtgeweer op Ryker’s voorhoofd richtte. Hij voelde zijn vinger op de trigger en haalde hem over. Om met één simpele spierbeweging het leven van Ryker te eindigen.
    Zie, geen God. Klaus vond opnieuw bevestiging voor zijn atheïsme in zijn eigen geest. Hij wilde Ryker niet van het leven beroven, maar toch zocht zijn geest graag zulke scenario's op.
    ”Als jullie me excuseren, ik heb met Reiner afgesproken dat ik hem zou opzoeken zodra ik klaar was. Ik wens jullie een fijne dag verder,” Kort maakten hij oogcontact met Ryker en toen verliet de jongen de kamer.
    Klaus volgde hem met zijn ogen terwijl hij de kamer verliet en zijn heil zocht in de kamer naast die van hem en Wolf.
    Reiner, gozer, ik ben het. Openen die deur,”
    De kamerdeur van 803 ging open en vervolgens met een klap weer dicht.

    Samen met Wolf en Nore bleef Klaus achter.
    “Ik zei het toch.” zei Nore, die hem aankeek alsof ze zojuist een lastige wiskundige formule had bewezen.
    “Je moet hem niet zo uitdagen.” Gaf Klaus eindelijk zijn mening. “Geef die jongen wat ruimte. Hij heeft tijd nodig.”
    Hij mocht Nore ontzettend, maar ze moest geen oorlog tussen zijn beste vrienden veroorzaken.
    Wolf, regel die meeting! Volgens mij kunnen jij en ik allebei vanavond wel een goede borrel gebruiken." Hij sloeg zijn beste vriend op zijn schouder. "Dan ga ik maar eens peilen hoe het met Herr Aschenburg staat. Ik vertel hem ook wel van de meeting later vandaag, het lijkt me beter dat jullie even niet in dezelfde ruimte zijn.” Klaus ademde diep in en wou de kamer uitlopen. Voor hij de kamer echt verliet keek hij nog om.
    Nore.” zei hij op een strenge toon en hij keek zijn goede vriendin aan. ”Als hij,” Klaus knikte naar deur van kamer 803 ”..ooit ook maar met een vinger aan je komt, dan vertel je mij dat.”

    Zonder te kloppen opende Klaus de deur van kamer 803.
    Reiner opende het gothische raam van zijn slaapkamer.
    “Wil je een peuk?” vroeg hij aan Ryker. Zo te zien was Klaus op het perfecte moment binnengekomen.
    “Graag.” Antwoordde hij op zijn neef, terwijl hij de deur achter zich dichtdeed in de hoop ongenodigde gasten buiten te sluiten.
    Reiner pakte met zijn tanden een peuk uit het pakje en zonder op een antwoord te wachten pakte hij het pakje van Reiner over en volgde zijn voorbeeld. Uit zijn zak haalde hij een aansteker en stak de sigaret op.
    “Ik was serieus trouwens.” Richtte Klaus zich tot Ryker. “Je zou een keer met ons mee moeten gaan jagen. Kan lachen worden. Even alleen met de mannen.” Hij nam een hijs en deed geen moeite om de rook de kamer uit te blazen. “Alhoewel.. “ Klaus tikte met een vinger op zijn eigen rechteroog. “... we willen natuurlijk niet dat je nog zo een oploopt.” Zei hij grijnzend, hij bedoelde er niets verkeerds mee.
    "Zoals jullie waarschijnlijk al wel wisten, maar toch als reminder: vanavond wil ik voor het eten de Gentlemen's Club bij elkaar.* Er moet vanavond een feest worden georganiseerd... je weet wel... zodat we het nieuwe jaar kunnen inluiden én zodat potentiele leden zich kunnen aanmelden." Vanavond zou het laatste moment zijn voor de jongens die geen lid waren van de Gentlemen's Club om een gooi te doen naar het lidmaatschap. "Ik ben wel benieuwd wat voor een nieuw bloed we krijgen dit jaar."
    Hij zou Ryker later vragen hoe het met hem ging, gezien de omstandigheden. Hij wou dat niet doen waar zijn neefje bij was. Reiner was een goede kerel, maar er miste bij hem, iets wat Klaus wel terugzag in Ryker.

    *kan ook een ander moment, ligt even aan de tijd van de skip. kan ook aan het begin van het feest ofzo, maar moest ff een tijd kiezen.

    [ bericht aangepast op 4 juni 2021 - 17:36 ]

    FREDERICK RYKER ASCHENBURG
    nazi • student • zijn blauwe oog • 19 • kamer 803 • with Reiner & Klaus

    Ryker wierp een korte blik naar Eleonore, maar hield zijn kaken stevig op elkaar gedrukt, om te voorkomen dat hij woorden haar kant op zou vuren waar hij spijt van ging krijgen. Hij gaf de dame een snelle rol met de ogen, waarna hij zich weer focuste op het uitpakken vaan zijn koffer. Bij het horen van zijn volledige naam ging er een rilling over zijn rug heen. Het deed hem herinneren aan thuis, wanneer zijn ouders het op hem gemunt hadden. Dat Eleonore hem zo noemde, deed zeer. Na drie jaar samen wist ze toch wel beter? “De naam is Ryker,” sneerde hij naar de dame, zondere verdere aandacht aan haar te besteden. Als Eleonore lastig wilde doen, omdat ze beledigd was dat Ryker niets van haar moest hebben op dit moment, dan deed ze dat lekker. Misschien dat het Wolfgang wel lukte haar dat irritante gedrag af te leren.
          Op Klaus’ opmerkingen reageerde hij niet echt, daar hij wel andere dingen aan zijn hoofd had en zo snel mogelijk de kamer wilde uitvluchten. Iets wat hij enkele seconden later ook deed. Voordat iemand in 802 nog wat tegen Ryker kon zeggen, was hij al Reiner’s kamer in gelopen en had hij de deur achter zich dicht gedaan. “Wolfgang is mijn kamergenoot,” zei Ryker als antwoord op beide vragen van zijn vriend. “Het gezicht van die jongen alleen is al genoeg om mijn bloed te laten koken. En dan heb je nog de draak van een ex die wel heel veel ballen heeft gekregen tijdens de zomer,” bromde hij verder, waarna hij neerplofte op het bed tegenover die van Reiner en zijn langverwachte vraag stelde. In gedachten zat hij weer bij Eleonore en het feit dat hij haar zojuist een draak had genoemd. Ze was absoluut geen draak, maar mensen beledigen die hem pijn hadden gedaan was zijn manier van dealen met dingen. Als hij zijn ex gewoon een slechterik maakte in zijn hoofd, dan kon hij zichzelf overtuigen dat hun break-up het beste voor hem was geweest.
          Ryker wierp een korte blik terug op Reiner toen hij zijn mond opende om te antwoorden. “Al was Suze je nichtje. Je zou inmiddels beter moeten weten dan voor Joodse mensen opkomen. In ieder geval als je - je gezicht heel wilt houden, of je reputatie,” zei Ryker terug, terwijl hij zijn nagels bestudeerde. Hij rolde zijn ogen bij het horen van Reiner’s overige woorden. Alsof dat het minder erg maakte. De jongen had in de eerste plaats nooit met de Jood een relatie moeten aangaan. Ryker kon zich niet herinneren dat hij ooit achter Reiner’s relatie had gestaan. Toen Ryker dan ook hoorde dat het uit was tussen de twee, had hij zich moeten inhouden Reiner niet mee te sleuren naar een bar en het te vieren.
          Ryker wilde net antwoorden dat hij een peuk wel zag zitten, toen de deur weer openviel en Klaus naar binnen wandelde, die de vraag voor hem beantwoordde. Een van Ryker’s wenkbrauwen ging fronsend omhoog. “Jij ook goedemorgen,” zei hij tegen Klaus, waarna hij zich omdraaide naar Reiner, zijn zin in een peuk instant verloren. Wat moest zijn beste vriend nou weer hier? Was Ryker niet duidelijk genoeg geweest dat hij niet met een van hun drie wilde zijn op dit moment?
          ”Laat voor mij die peuk maar zitten,” zei Ryker uiteindelijk, terwijl hij tegen de muur aanleunde. Zijn wenkbrauw ging weer omhoog in een vraag toen Klaus opnieuw voorstelde om eens samen te gaan jagen. Kennelijk wilde de jongen dat toch erg graag. “Is goed man, ik ga wel eens mee,” zei Ryker, al dan meer om zijn vriend in een goed humeur te houden. Hij werd immers niet graag afgewezen. Zijn kaken klemde zich op elkaar toen zijn blauwe oog erbij betrokken werd. Hij likte zijn lippen en vouwden zijn armen in elkaar.
          “Als een fervente jager zou je moeten weten dat je niet zo makkelijk een blauw oog als deze oploopt,” sneerde Ryker naar de jongen. Het eerste en enige wat hij erover ging zeggen. Gelukkig had Klaus de focus van een zeef en was het gesprek al op een ander onderwerp beland. De Gentlemen’s Club, ook niet bepaalde iets waar Ryker’s hartje sneller van ging bonzen. Vanavond een diner, of een feest, nieuwe leden. Ondanks dat Ryker in het bestuur zat, kon het hem weinig schelen vandaag. Hij had belangrijkere dingen aan zijn hoofd, zoals zijn blauwe oog en zijn hatelijke vader.
          ”Verplichte aanwezigheid? In plaats van nieuw bloed zoeken, zou je beter wat doen aan al die inactieve leden. Stel ze een ultimatum: of opnieuw meedoen aan de ontgroening of ze worden eruit gegooid,” stelde Ryker voor, terwijl hij zijn schouders ophaalde. Nu ging hij toch wel zin krijgen in een peuk, waardoor hij er ook een uit het pakje haalde en het opstak. Het kalmeerde zijn emoties gelijk. Ryker had weinig behoefte om vanavond weer in een ruimte te moeten zijn met Wolfgang en het liefst glipte hij er dan ook onderuit.
          ”Maar goed, je wilt een feest organiseren: dat zou ik aan lul Ziegler overlaten. Een van zijn enige kwaliteiten,” ging Ryker rustig verder. Hij wandelde de kamer door, ongeïnteresseerd dat de rook nu overal kwam. Dat was een probleem voor Reiner en zijn nog onbekende kamergenoot. “Maken we er een exclusief feest van? Of is de hele school, ongeacht afkomst en status, uitgenodigd?”

    [ bericht aangepast op 8 juni 2021 - 11:43 ]


    That is a perfect copy of reality.

          REINER BIRCHENFELT     
    The times, they are a-changin'

    W. Ryker and Klaus • Kamer 803


    "Al was Suze je nichtje. Je zou inmiddels beter moeten weten dan voor Joodse mensen opkomen. In ieder geval als je - je gezicht heel wilt houden, of je reputatie,” beet Ryker terug. Het was alsof elke opmerking die hij maakte een gemene moest zijn. Het begon vermoeiend te worden.
    “Daag me niet uit, Ry,” antwoordde hij daarom simpelweg met een rustige stem terwijl hij zocht naar zijn pakje sigaretten. “Dat is nergens voor nodig. En dat gevecht win je toch niet.”
    Ze waren toch vrienden? Een beetje prikken en plagen was geen probleem, dat had Ryker altijd gedaan en dat was onderdeel van hun vriendschap. Maar man, wat was hij onaardig geworden sinds de zomer. Er was geen lol meer aan zo. Misschien moest hij zo Wolfgang of Johann maar eens opzoeken. Die waren hoe dan ook een stuk relaxter dan meneer Aschenburg hier.
    Niet onder de indruk van de jongen zijn dreigementen, bood Reiner hem een sigaret aan.
    De deur ging alweer open. Blijkbaar was het vandaag open huis op zijn kamer.
    “Graag,” reageerde Klaus op zijn vraag aan Ryker terwijl hij binnenliep.
    “Hey Kahl,” humde Reiner met zijn sigaret tussen zijn lippen terwijl hij de jongen zonder verder iets te zeggen het pakje in diens handen duwde. De twee hadden thuis heel wat afgerookt, zowel sigaretten als dikke sigaren. Het was iets waar Reiner niet per se trots op was – het was namelijk helemaal niet bevorderlijk voor zijn conditie. Maar sinds het uit was met Suze, had hij zich laten verleiden door de ontstressende werking van de sigaret. Voordat hij het wist, was ook voor hem het roken een gewoonte geworden.
    “Je zou een keer met ons mee moeten gaan jagen. Kan lachen worden. Even alleen met de mannen. Alhoewel.. “ Klaus tikte met een vinger op zijn eigen rechteroog terwijl hij Ryker aankeek. “... we willen natuurlijk niet dat je nog zo een oploopt.”
    Reiner grijnsde, wetende dat Klaus het op een goede manier bedoelde.
    “Als een fervente jager zou je moeten weten dat je niet zo makkelijk een blauw oog als deze oploopt,” hapte Ryker boos.
    “Ach, wie weet. Had zo het resultaat kunnen zijn van een pittige ruzie met een haasje,” lachte Reiner zachtjes. Hij schudde zijn hoofd terwijl hij een korte blik van verstandshouding uitwisselde met zijn neef. “Maat, we dollen je maar een beetje. Relax,” zei hij toen tegen Ryker met een beheerste, vriendelijke stem.
    Toen het gesprek verschoof naar the Gentlemen’s Club, keek Reiner weer uit het grote raam om de binnenplaats te zien. Eén of twee verdwaalde auto’s met laatkomers parkeerden in de buurt en hij zag zelfs een soort koets met een mooi wit paard arriveren. Wie naar Montreuxe kwam, had geld. Of in elk geval een rijke familie.
    “Prima,” zei Reiner. “Waar wil je samenkomen? Als je het hier wilt doen, is dat goed wat mij betreft.” Hij wierp de jongens een blik. “Mijn kamer kent geen privacy, blijkbaar,” voegde hij er met een niet-onaardige stem aan toe.
    Hij moest zijn slaapkamer maar op slot gaan doen in het vervolg. Ze klopten maar.
    “Ik ben wel benieuwd wat voor een nieuw bloed we krijgen dit jaar,” vroeg Klaus zich hardop af.
    “Ik hoorde dat er best wel wat nieuwe leerlingen naar de school zijn gekomen dit jaar,” antwoordde Reiner met een hum. “Uit andere landen ook.”
    Geen wonder, met de dreigende oorlog die eraan zat te komen. Zwitserland was één van de relatief veiligere plekken om naartoe te gaan. Hij vroeg zich af hoeveel Joodse mensen hier undercover naar school waren gekomen dit jaar… Dat moesten er werkelijk een heleboel zijn. Maar dat ging hij natuurlijk niet delen met de andere twee jongens in de kamer.
    “In plaats van nieuw bloed zoeken, zou je beter wat doen aan al die inactieve leden. Stel ze een ultimatum: of opnieuw meedoen aan de ontgroening of ze worden eruit gegooid,” stelde Ryker voor.
    Reiner stak zijn pakje peuken uit naar Ryker toen hij de jongen naar zijn sigaret zag kijken.
    ”Maar goed, je wilt een feest organiseren: dat zou ik aan lul Ziegler overlaten. Een van zijn enige kwaliteiten,” vervolgde Ryker terwijl hij een hijs nam van zijn net opgestoken sigaret.
    Ah. Gemene opmerking nummer tweehonderdzesendertig. Hij zou een scheurkalender van al zijn uitspraken moeten maken, dan kon hij er misschien nog wat geld mee verdienen ook.
    “Maken we er een exclusief feest van? Of is de hele school, ongeacht afkomst en status, uitgenodigd?”
    “Als je niet iedereen uitnodigt, ga je daar gegarandeerd gezeik mee krijgen later. Dan stappen mensen naar het schoolbestuur,” antwoordde Reiner. “Wordt het een geheim feest trouwens? Met drank en sigaretten?”
    Hij hoopte stiekem van wel. Dat soort feestjes waren altijd een stuk interessanter.
    Hij keek naar Klaus en gaf hem een kort knikje.
    “Heb je trouwens al een idee hoe de ontgroeningen eruit gaan zien, voor de Gentlemen’s Club?” Een klein lachje vormde op zijn gezicht en hij schudde zijn hoofd terwijl hij naar Klaus keek. “Vorig jaar was… intens.”

    [ bericht aangepast op 9 juni 2021 - 16:04 ]


    ars moriendi

          WOLFGANG THEODORE SCHULTZE      
    Some days, I feel everything at once. Other days, I feel nothing at all.
    With Klaus, Ryker en Eleonore • At Bedroom 802


    There are two things from which to choose: profit or loss

    Wolfgang staarde in het gezicht van zijn voormalige vriend Ryker. The odds weren’t in his favour. Dat was wel duidelijk. “Oh kijk eens aan, als we daar niet de bitch, de beste vriend en darling Eleonore hebben,” waren Ryker’s smeuïge welkomstwoorden, waarna hij met zijn ogen rolde en vervolgens stug verder ging met het uitpakken van zijn koffer. De snerend toon in zijn stem was Wolf niet ontgaan. Over een warm welkom gesproken. Niet wetend wat hij moest doen stond Wolfgang aan de grond genageld. ”Nou, stap je nog de kamer binnen of blijf je de rest van de dag als een standbeeld in de opening staan, Wolfje?” vroeg Ryker spottend, het was hem ook opgevallen dat de hij nog steeds niet in beweging was gekomen. Wolf schraapte zijn keel en wou net iets zeggen toen Nore hem onderbrak. “Het is niet heel gezond om over jezelf in de derde persoon te praten,” begroette Nore haar ex onschuldig en gaf Wolfgang een klein duwtje in zijn rug zodat het drietal de slaapkamer konden betreden. “Wat ontzettend fijn om te zien dat je nog wel degelijk leeft, Frederick” ging Eleonore op een scherpe toon verder. Wolfgang kon zien dat ze niet blij was. Wat hem enigszins zorgen baarden. Tuurlijk wist hij wat Ryker voor haar betekende of wat Ryker voor haar betekend had, maar dat zou in zijn ogen verledentijd moeten zijn. Ze was immers nu samen met hem.
          De temperatuur in de kamer leek in een rap tempo te dalen tot onder het vriespunt, en de sfeer was hoogstens ongemakkelijk. Wolf stond met ongemakkelijk met z’n bek vol tanden en Klaus hield wijselijk zijn mond. De spanning was om te snijden. Ryker’s aandacht verplaatste zich daarom snel naar Klaus en liet Wolfgang en Nore voor wat ze waren. Gelukkig maar. “Goede vakantie gehad, gozer? Ik hoorde van Reiner dat je met je familie gejaagd hebt. Vertel eens, hoe vaak heb je misgeschoten.” Vroeg hij Klaus met een geforceerde glimlach op zijn gezicht. Dat was Nore’s teken om haar rug naar haar ex toe te keren om vervolgens Wolf’s koffer op het lege bed te hijsen zodat ze deze zou kunnen uitpakken. Stilzwijgend voegde Wolf zich bij haar en begon zijn kleren in de kast te leggen. “Prima zomer.” Hoorde Wolf Klaus neutraal antwoorden. “We moeten maar eens samen gaan jagen, dan zal je zelf ervaren dat ik niet vaak mis schiet.”
          Al snel liep het gesprek tussen Klaus en Ryker op zijn einde. Dat leek Ryker een mooie gelegenheid om zijn snor te drukken. ”Als jullie me excuseren, ik heb met Reiner afgesproken dat ik hem zou opzoeken zodra ik klaar was. Ik wens jullie een fijne dag verder,” meldde Ryker het drietal zonder Nore en Wolf een blik waardig te keuren en verliet de kamer. Pas toen kon Wolfgang weer opgelucht ademhalen. “Ik zei het toch.” Waren Eleonore’s woorden richting Klaus, ietwat triomfantelijk. “Je moet hem niet zo uitdagen,” was Klaus zijn reactie. “Geen die jongen wat ruimte. Hij heeft tijd nodig.” Ruimte, dat was iets wat lastig ging worden als je een kamer samen deelt, dacht Wolfgang bitter. Dit zou een lang jaar worden.
          “Wolf, regel die meeting! Volgens mij kunnen jij en ik allebei vanavond wel een goede borrel gebruiken." Klaus sloeg zijn beste vriend op zijn schouder. "Dan ga ik maar eens peilen hoe het met Herr Aschenburg staat. Ik vertel hem ook wel van de meeting later vandaag, het lijkt me beter dat jullie even niet in dezelfde ruimte zijn.”
    “Heb ik je ooit laten zitten, Kahl?.” De grijns op Wolfgang’s gezicht kwam eindelijk terug, doelend op de meeting. Klaus ademde diep in en wou de kamer uitlopen, maar draaide zich nog een keer om naar het tweetal. “Nore.” zei hij op een strenge toon en hij keek haar aan. ”Als hij,” Klaus knikte naar deur van kamer 803 ”..ooit ook maar met een vinger aan je komt, dan vertel je mij dat.” Waarna hij om de hoek verdween. Dat kon Wolfgang beamen. “Je moet mij dat ook vertellen.” Zijn blik werd serieus en hij keek zijn vriendin doordringend aan. “Als ik er ooit achter kom dat hij je pijn doet of heeft gedaan,” Wolfgang maakte zijn zin niet af, maar zijn stem klonk duister.
          De laatste kleren werden in de kast opgeborgen en Wolfgang sloeg de kast met een klap dicht. Hij was niet voorbereid om Ryker nu al onder ogen te komen, en had het al helemaal niet zien aankomen dat hij met Ryker een kamer zou moeten delen. Hij moest en zou echt een keer de confrontatie met hem aan moeten gaan, dat wist Wolf maar al te goed. Maar dat zat gewoon niet in zijn natuur. In dat opzicht wenste hij soms dat hij meer op Klaus leek. Hij draaide zich terug naar Nore. “Jouw koffer uitpakken en dan eerst langs de leden van de Gentlemen’s Club?” Vroeg hij haar.


    someone out there feels better because you exist

          KLAUS KAHL      
    Most people like flying kites, riding bikes in the woods, baking cake 'cause its good, I mean I would if I could...

    W. Ryker & Reiner• Kamer 803


    Wanneer het om sigaretten ging leken Klaus en Reiner op elkaar ingespeeld. Zonder veel communicatie hadden binnen no time beiden jongens een sigaret én vuur. Klaus nam een trek van zijn sigaret en luisterde naar Ryker.
    “Als een fervente jager zou je moeten weten dat je niet zo makkelijk een blauw oog als deze oploopt,” zei hij nogal gefrustreerd. Klaus keek de jongen niet aan, daarentegen bleef hij zijn sigaret bestuderen.
    “Ach, wie weet. Had zo het resultaat kunnen zijn van een pittige ruzie met een haasje,” lachte Reiner zachtjes. Klaus keek zijn neef aan en ze wisselden een blik uit. “Maat, we dollen je maar een beetje. Relax,”
    Klaus zijn ogen gleden naar Ryker om zijn reactie te bestuderen. Wat zat hij nu stoer te praten? Klaus vond het een wonder dat hij z’n mond nog durfde te openen met zo’n afgang als uithangbord op zijn gezicht. Hij droeg zijn zwakte op zijn gezicht, iedereen kon het zien.

    De Gentlemen’s Club bleek al snel geen beter onderwerp dan het jagen.
    “Prima.” stemde Reiner in. “Waar wil je samenkomen? Als je het hier wilt doen, is dat goed wat mij betreft. Mijn kamer kent geen privacy, blijkbaar.”
    Klaus grijnsde en sloeg zijn neef op zijn rug. “Spijt me, Rein, maar voor mij heb je toch geen geheimen..”
    “Ik hoorde dat er best wel wat nieuwe leerlingen naar de school zijn gekomen dit jaar,” informeerde Reiner de twee andere aanwezigen. “Uit andere landen ook.”
    Dat zou nog wel eens interessant kunnen worden. Hoe dan ook zouden ze hun best moeten doen om indruk te maken om onderdeel te mogen uitmaken van de elitegroep binnen de school.

    “Verplichte aanwezigheid? In plaats van nieuw bloed zoeken, zou je beter wat doen aan al die inactieve leden. Stel ze een ultimatum: of opnieuw meedoen aan de ontgroening of ze worden eruit gegooid,” stelde Ryker voor.
    Dat plan klonk helemaal niet verkeerd in Klaus zijn oren. “Opnieuw meedoen aan de ontgroening klinkt niet verkeerd.. En stel je nu ook een verplichte aanwezigheid voor alle activiteiten van de Gentlemen’s Club voor? Dat kan nog wel eens werken..*” Klaus zou het idee later uitwerken, misschien was het dé oplossing tegen leden die meer omgingen met gasten buiten de Gentlemens Club dan daarbinnen.
     ”Maar goed, je wilt een feest organiseren: dat zou ik aan lul Ziegler overlaten. Een van zijn enige kwaliteiten,” Ryker liep door de kamer en de sigaret leek nog geen wonderen te hebben verricht.
    “Maken we er een exclusief feest van? Of is de hele school, ongeacht afkomst en status, uitgenodigd?” vroeg Reiner. “Wordt het een geheim feest trouwens? Met drank en sigaretten”
    Klaus luisterde de vragen en opmerkingen van zijn twee vrienden aan. Hij stond op en ging tussen de twee jongens in staan.

    “Het feest wordt voor iedereen. Natuurlijk geheim.” Besloot hij. “We zullen het geven hier, kamer 803, en mijn kamer, 804. Ziegler zorgt voor de drank en sigaretten. Ryker, jij zorgt voor een beter humeur en drinkt dan met mij een goede whiskey. Dan kunnen we vanavond wat ideeën voor de ontgroening doorspreken.” Klaus was bijna bang dat hij zijn vriend de rest van het jaar niet meer zou zien, alleen deze chagrijnige invaller. Misschien zou het vooruitzicht van de ontgroening hem kunnen opvrolijken. “Verder, ik hoef natuurlijk geen Juden op mijn slaapkamer.. laat dat duidelijk zijn“ een kleine glimlach verscheen op Klaus zijn lippen, hij had zojuist een geniaal plan bedacht. “.. en aangezien jij meer ervaring hebt met hun soort, ben jij perfect voor het volgende onderdeel." Hij keek z'n neef aan. "Die joodse studenten zijn gewend aan een aparte ruimte voor hun soort, waarom zou ons feest daar verandering in brengen? Dat zou oneerlijk voor ze zijn. En ik zat te denken... dit lijkt me een perfecte Judenzone.” Met de sigaret tussen zijn wijs- en middelvinger wees Klaus naar Reiner’s bed en zijn kant van de kamer. Hij knikte tevreden. “Jij zorgt ervoor dat de Joodse studenten hier blijven. Er zwaait wat als ik ze op mijn kamer zie.” Klaus zijn stem was dreigend. “En dan denk ik dat we een hele leuke thuiskomer zullen hebben vanavond.”

    “Heb je trouwens al een idee hoe de ontgroeningen eruit gaan zien, voor de Gentlemen’s Club?” Reiner glimlachte bij de gedachte aan de vorige ontgroening. “Vorig jaar was… intens.”
    Klaus drukte zijn sigaret uit in het raamkozijn en draaide zich weer om naar zijn vrienden.
    “Dacht je nu echt dat ik in de zomer niet allerlei nieuwe plannen heb gemaakt? Geloof me, het gaat een ontgroening worden die de boeken in zal gaan.” Met een tevreden glimlach keek Klaus uit het raam en zag hoe de laatste studenten hun weg maakten naar de Montreuxe. Het beloofde een interessant jaar te worden...

    *dit vind ik lol aangezien k bij m’n dispuut altijd tegen verplichte aanwezigheid pleit hahaha



    [ bericht aangepast op 11 juni 2021 - 22:13 ]

    FREDERICK RYKER ASCHENBURG
    nazi • student • zijn blauwe oog • 19 • kamer 803 • with Reiner & Klaus

    Ryker kon de opmerkingen van zijn vrienden over zijn oog absoluut niet waarderen, maar als hij bleef happen zou het verdacht worden. Om nou de echte reden aan ze uit te leggen had hij ook niet bepaald behoefte aan. Ryker negeerde de twee dan ook, zoals wel vaker gebeurde als hij zijn zin verloor om te communiceren met mensen. Of in dit geval: als hij niet dieper op een onderwerp in wilde gaan. Het was beschamend om te moeten vertellen dat hij geslagen werd door zijn vader. Iets wat iemand als Klaus waarschijnlijk nooit zou gebeuren. Misschien Reiner wel, als hij zijn twijfelachtige gedrag bleef voortzetten. Niet dat Ryker hem dat toewenste. Zijn vriend maakte misschien slechte keuzes, maar hij was nog steeds een goede jongen die een vader als die van Ryker niet verdiende.
          “Iedereen heeft geheimen voor jou Kahl, aangezien je alles tegen ons gebruikt,” zei Ryker, terwijl hij zijn beste vriend een knipoog gaf. Het was immers niet als een bijtende opmerking bedoeld, eerder als iets wat gewoon waar was. Klaus was niet de meest betrouwbare persoon van de groep. Het maakte Ryker niet zoveel uit, het zorgde er alleen voor dat hij bepaalde dingen niet vertelde aan hem. Bij de opmerking over dat er veel internationale studenten waren gekomen dit jaar, schoten Ryker’s gedachten naar Inez. Hij wist dat zij vandaag een Italiaan zou rondleiden. Een mannelijke. Iets wat hem niet helemaal lekker zat. Wat als het een aantrekkelijk iemand was en hij Inez’ hart stal door alleen maar zwoel naar haar te kijken? Of wat als deze stomme Italiaan veel charmanter was dan hem en Inez wist in te palmen door slechts een paar woordjes in zijn moedertaal naar haar te fluisteren? Ruw duwde Ryker deze gedachten uit zijn hoofd. Inez was niet zo makkelijk.
          “Ik denk eerder dat mensen naar het schoolbestuur stappen als we wel de hele school uitnodigen. Omdat, weet je wel, feestjes niet bepaald toegestaan zijn,” zei Ryker, terwijl hij zijn schouders ophaalde. Er zaten genoeg mensen op deze school die de Gentlemen’s Club het liefst zagen verdwijnen. Aan de andere kant, er waren meer mensen die er alles voor deden om op z’n minst één keer uitgenodigd te worden voor een van hun feesten. Daarna richtte hij zich op Klaus. “En nee, eigenlijk vroeg ik mij oprecht af of er een verplichte aanwezigheid was. Ik heb nog wat.. Dingen die ik moet regelen vanavond, waardoor ik het feestje niet uit kan zitten.” Hij liep naar zijn vriend toe en gaf hem een schouderklopje. Wat zijn plannen precies waren, hield Ryker voor zichzelf, aangezien niemand dat wat aanging.
          “Weet je zeker dat deze slaapkamers genoeg ruimte geven voor een feestje? Ik vind ze redelijk claustrofobisch. Zeker als we het hele jaar willen uitnodigen, en de jaren boven ons en beneden ons,” zei Ryker op de suggestie om het feestje in 803 en 804 te houden. Niet dat hij een betere plek wist voor een geheim feest, aangezien Montreuxe inmiddels haar studenten wel kende, maar goed. Een grijns verscheen op Ryker’s gezicht toen Klaus hem beval een beter humeur te krijgen. “Komt voor elkaar, maatje. You know me, ik ben op mijn blijst als ik mag bepalen hoe andere mensen moeten lijden.” Hij gaf zijn vriend weeral een schouderklopje, waarna hij een snelle hijs van zijn sigaret nam.
          Bij het zien van de glimlach die op Klaus’ lippen verscheen ging Ryker’s wenkbrauw lichtelijk omhoog. Bij iemand als hem kon dat alleen slechte dingen betekenen, namelijk, en Ryker was benieuwd wat de psychopaat nou weer had bedacht. Niet veel later verscheen er een grijns op zijn lippen. “Dat.. Is misschien wel het beste plan dat je in lange tijd hebt gehad,” zei Ryker goedkeurend. Hij ging weer op Reiner’s bed zitten en keek de jongen kort aan. Hij was er vrij zeker van dat dit Klaus’ manier van hem afstraffen voor zijn afgelopen relatie met Suze was. Duister, wreed en typisch Kahl. Iets wat Ryker zeer kon waarderen.
          ”Rein als bewaker, das een leuke. Je kan beter de deur gewoon op slot doen, dan hoef je niet de hele avond op die mensen te letten en kan je gezellig met ons meedoen,” zei Ryker tegen zijn vriend, terwijl hij wat residu van de sigaret op de vloer gooide. Hij ging verder op het bed zitten en leunde tegen de muur aan, terwijl hij zijn ogen even sloot. Inmiddels waren ze al overgegaan op het onderwerp van de ontgroening. Wat Klaus hier precies voor in gedachten had. Vorig jaar was het al vrij uit de hand gelopen en Ryker was licht ongerust dat zijn vriend dit keer zou doorslaan.
          ”Doe je wel rustig, maat? Straks jaag je iedereen dusdanig weg met je gekke ontgroeningen dat we krimpen in plaats van groeien,” zei Ryker tegen Klaus, terwijl hij een oog weer opende en zijn beste vriend aankeek.

    [ bericht aangepast op 13 juni 2021 - 23:36 ]


    That is a perfect copy of reality.

    AURORA CAMORRA
    Being a bitch is my kink, what the fuck else did you think?
    W. Benjamin and Anna • Kamer 810


    De spanning tussen Aurora en Benjamin leek een hoogtepunt te hebben bereikt. Ze was niet van plan om binnen het eerste uur op Montreuxe al haar hengel binnen te halen. Dat zou iets te voorbarig zijn.
    Zo te zien dacht Ben daar hetzelfde over.
    ''Dan wordt het geregeld, dat is een belofte.'' Nonchalant haalde hij zijn schouders op. ''Normaal zou ik hier iets hebben staan om aan te bieden, maar ja. Begin van het jaar.''
    “Het is je vergeven.” glimlachte Aurora charmant terug. “Zolang je mijn welkomstcadeau vanavond maar niet vergeet.” voegde ze eraan toe op ondeugende toon.

    “Nou ga je me mijn kamer nog laten zien? Ik ga er niet vanuit dat ik vanavond al hier slaap.” Met een serieuze blik keek ze Ben verwachtingsvol aan.
    “Vanavond al? Heb je plannen?” hij leek geamuseerd met het spel dat tussen hen speelde.
    Aurora pakte Benjamin zijn arm vast. “Misschien... dat merk je vanzelf.” sloot ze hun gesprek op speelse toon af.
    “Richting het einde ja.” Aurora en Ben hun ogen vonden elkaar. “Ik ben benieuwd wie je kamergenoot is, ik hoop op het beste voor je, maar je hebt er een paar tussen zitten...”
    Aan Ben zijn arm liep Aurora door de gang richting de deur met ‘810’ erop.
    “Hoeveel geluk heb je normaal?” Vroeg de jongen plagend, hij hield zijn hand op de deurklink.
    Aurora legde haar eigen hand op die van Ben en zocht opnieuw oogcontact op.
    “Ik..” startte ze haar zin serieus. “..heb het geluk altijd aan mijn zijde staan.”
    Ze liet Ben zijn hand los en hij duwde de deur open.

    ''Blijkbaar heel veel.'' Waren Ben zijn eerste woorden nadat hij de deur van Kamer 810 had geopend. Aurora keek naar binnen en zag twee meisjes in de kamer. Ze voelde Ben zijn hand op haar rug en dat voelde niet verkeerd.
    ''Hmh, ik heb je gemist, mein schatzi.. Het is goed om je eindelijk weer te zien.'' zei Ben in het Duits en hij stapte op het meisje aan zijn rechterkant af en gaf haar een kus.
    Daar was dus de minder aantrekkelijke kant van haar net nieuw gemaakte vriend; zijn vriendin.
    ''Muriel, hoe was je vakantie?'' vroeg hij de andere aanwezige dame.
    Zij stond echter op en verliet de kamer zonder blikken of blozen. Als dat haar kamergenoot was, dan was het een kamergenoot die kort van stof was...
    Aurora wendde zich weer tot de twee personen die zich nog wel in de kamer bevonden.
    “Laat me je voorstellen aan Anna.” vervolgde Ben in zijn rol als gastheer. Aurora nam Anna in zich op. Het was een knappe dame me een bleke huid en blonde haren. Ze begreep Ben zijn interesse in haar wel, al maakte haar dat niet minder jaloers.
    ''Dames, dit is Aurora Camorra. Nieuw uit Italië en we moeten haar een beetje welkom heten vanavond. Dus, zin in een feestje?”
    Als Aurora Ben moest geloven dan was zijn vriendin een populaire studente binnen de school. Ze was niet van plan deze blondine meteen op de kast te jagen.
    “Geweldig om je te ontmoeten,” Glimlachte Aurora breed en ze stak haar hand naar Anna uit. Ze had enige moeite met het Duits, maar had voldoende basis gelegd om het gesprek te kunnen volgen. “Ben is alleen maar lovend over je geweest. Is dit ook jouw kamer?” Bij één vraag hield Aurora het echter nooit, ze kon haar nieuwsgierigheid niet onderdrukken. “En zeg eens eerlijk, organiseert Benjamin echt zulke goede feesten? En hoe hebben jullie elkaar ontmoet? Vertel me alles!” Van Anna keek ze naar Benjamin. Ze waren een knap koppel, helaas voor hen had Aurora al besloten haar best te gaan doen om een einde te maken aan hun relatie.


          REINER BIRCHENFELT     
    The times, they are a-changin'

    W. Ryker and Klaus • Kamer 803


    "Weet je zeker dat deze slaapkamers genoeg ruimte geven voor een feestje? Ik vind ze redelijk claustrofobisch. Zeker als we het hele jaar willen uitnodigen, en de jaren boven ons en beneden ons,” fronste Ryker. Reiner knikte. Daar had hij zeker een punt.
    “Ik hoef natuurlijk geen Juden op mijn slaapkamer.. laat dat duidelijk zijn,” zei Klaus.
    Reiner trok zijn wenkbrauwen op toen hij een veel te bekende grijns op Klaus’ gezicht zag verschijnen. Een grijns die niet veel goeds beloofde.
    “.. En aangezien jij meer ervaring hebt met hun soort, ben jij perfect voor het volgende onderdeel. Die Joodse studenten zijn gewend aan een aparte ruimte voor hun soort, waarom zou ons feest daar verandering in brengen? Dat zou oneerlijk voor ze zijn. En ik zat te denken... dit lijkt me een perfecte Judenzone.” Met de sigaret tussen zijn wijs- en middelvinger wees Klaus naar Reiner’s bed en zijn kant van de kamer. “Jij zorgt ervoor dat de Joodse studenten hier blijven. Er zwaait wat als ik ze op mijn kamer zie. En dan denk ik dat we een hele leuke thuiskomer zullen hebben vanavond.”
    Reiner klemde zijn kaken op elkaar maar liet zich niet kennen. De jongen was een meester in het verhullen van zijn ware emoties. Het was de reden dat mensen die hem niet goed kenden hem koeltjes en afstandelijk vonden overkomen, met die neutrale blik in zijn ogen.
    “Waarom wil je die Joden uberhaupt uitnodigen dan?” vroeg hij Klaus. “Is het niet veel gemakkelijker om ons feest stiekem in de kelder van de school te houden? Dan kunnen we tenminste ook nog met dames dansen. Dat zal hier echt niet gaan.” Hij schudde zijn hoofd. “Waarom zou je die Joden in een kleine ruimte willen zetten zodat we alleen maar minder ruimte voor onszelf hebben op die manier? In dat geval denk ik toch dat het gemakkelijker is om ze gewoon niet toe te laten.” Hij drukte zijn opgerookte peuk uit op een schaaltje om deze later weg te gooien. “Daarbij.. wat hebben ze op mijn bed te zoeken? Ik wil ze daar niet hebben zitten. Of was je van plan mijn bed te verschuiven?”
    Ryker schoof wat verder naar achteren op het bed zodat hij tegen de muur leunde.
    ”Rein als bewaker, das een leuke,” zei hij. “Je kan beter de deur gewoon op slot doen, dan hoef je niet de hele avond op die mensen te letten en kan je gezellig met ons meedoen.”
    “Precies,” knikte Reiner hem dankbaar toe. “Ik wil zelf ook van het feest genieten, Kahl. Ik heb niet zo’n zin om de hele avond bewaker te spelen voor een groepje Joden en zo mijn avond te verknallen. Het feit dat het allemaal op mijn kamer kan, lijkt me fair genoeg wat mijn aandeel betreft,” reageerde hij met een rustige stem. Hij trok zijn wenkbrauwen op en keek Klaus aan toen een ander idee in hem opkwam. “Maar is dat niet een leuke ontgroeningstaak? Of.. of kun je, als je dit per se wilt, een andere Jood de wacht laten houden?”

    [ bericht aangepast op 14 juni 2021 - 18:53 ]


    ars moriendi

    A N N A      P R A D L

    20 jaar ~ kamer 810 ~ met Ben en Aurora



    Act brutal with no pity
    Be harsh, show no remorse



    Lang kon Anna echter niet van de rust op Muriels kamer genieten. Vrij gauw klonken er buiten al stemmen voor de deur en ging de deurklink naar beneden. Ze hoorde nu duidelijk een stem in een vreemde taal, maar wel een stem die haar maar al te bekend voor kwam. Tot haar grote geluk liep Ben de kamer binnen en een grote grijns verscheen direct op haar gezicht. Om vervolgens enigszins te verzwakken toen ze een onbekende dame aan zijn arm zag hangen. Hij had haar wel verteld dat hij één van de nieuwe studenten zou moeten rondleiden en dit zou vast diegene zijn, maar toch zat haar iets niet lekker. Zijn hand op haar rug was één van die dingen. Toch liet Ben de nieuwe dame al vrij gauw los en stapte op Anna af.
          'Hmh, ik heb je gemist, mein schatzi.. Het is goed om je eindelijk weer te zien.' Hij boog naar haar toe om haar te kussen en tevreden kuste ze hem terug. Even die meid laten zien dat Ben van haar was.
          'Ik heb jou ook gemist,' vertelde ze hem met een glimlach. Ze wilde vervolgens Muriel aanporren, maar die was al opgestaan en liep richting de deur. Blijkbaar kon ze de zenuwen rondom Lorenzo toch niet aan en wilde ze hem gaan zoeken. Jammer, want ze had haar graag haar aanwezigheid hier, al helemaal met die nieuwe meid. Ze waren allemaal even verward, maar Ben herpakte zich snel.
          'Laat me je voorstellen aan Anna,' stelde hij haar voor aan de andere meid. Anna deed ondertussen haar best om vriendelijk naar haar te glimlachen. Hoe zeer ze deze dynamiek tussen haar en haar vriend niet kon waarderen, ze kon maar beter niet direct een vijand van haar maken. Daar was eventueel later altijd nog tijd voor. 'Dames, dit is Aurora Camorra. Nieuw uit Italië en we moeten haar een beetje welkom heten vanavond,' vervolgde Ben zijn introductie. 'Dus, zin in een feestje?'
          'Welkom, Aurora,' heette Anna de dame welkom, de glimlach nog altijd geforceerd op haar gezicht geplakt. Niet dat dat te zien zou moeten zijn, de afgelopen jaren had ze genoeg tijd gehad om haar neppe glimlach te perfectioneren. Genoeg mensen op deze school om het voor te moeten gebruiken. 'En voor feestjes ben ik altijd in.'
          'Geweldig om je te ontmoeten,' zei Aurora tegen haar met een even brede glimlach als de hare. Zou deze ook zo nep zijn? Vast wel, ze kon zich niet voorstellen dat ze daadwerkelijk zo blij was om haar te ontmoeten, terwijl ze net aan de arm van haar vriend had gehangen. En wie weet wat ze nog meer uitgespookt had buiten Anna's weten om.
          'Ben is alleen maar lovend over je geweest. Is dit ook jouw kamer?' vroeg ze vervolgens en vuurde nog een paar vragen op Anna af. 'En zeg eens eerlijk, organiseert Benjamin echt zulke goede feesten? En hoe hebben jullie elkaar ontmoet? Vertel me alles!' Anna moest heel erg haar best doen om niet met haar ogen te rollen en de glimlach op haar gezicht te houden.
          'Nee, ik heb kamer 808, je zal het met Muriel moeten doen.' Haar blik dwaalde even af naar de deur waardoor ze was verdwenen. Hopelijk vond ze Lorenzo en zou ze een beetje geluk met hem hebben. Ergens overwoog ze ook om zo gauw mogelijk tegen Muriel te beginnen over een plan om Aurora van haar kamer af te werken, zodat Anna haar plek kon innemen en die meid terug te pakken. Aan de andere kant, misschien moest ze nog even afwachten hoe Aurora daadwerkelijk was. 'Ze zit even met wat persoonlijke problemen, maar verder is ze hartstikke prima.' Ze glimlachte nu vergefelijk.
          'Daarnaast kan Ben inderdaad geweldige feesten geven. We kenden elkaar al wel wat langer van onze lessen, maar één van zijn feesten is wel waar de vonk is overgeslagen.' Ze grinnikte onbewust en streek even met haar vingers over Bens arm. Oh, ze kon hele verhalen vertellen over hoe zij en Ben verliefd op elkaar waren geworden en hoe hun zomer was geweest. Ze voelde alleen momenteel niet echt de behoefte om deze aan Aurora te vertellen, dus ze zou het maar moeten doen met de verkorte versie. Hopelijk zou ze later nog een kans bij Muriel hebben.
          'Maar, Italië dus? Het weer is daar vast een stuk beter dan hier.' De neppe glimlach was weer terug en geheel eerlijk was ze ook niet. Ze verkoos namelijk de frisse berglucht boven de beklemmende hitte van het zuiden. Ze was nu eenmaal opgegroeid tussen de bergen, dus zou ze die altijd verkiezen boven alle andere mogelijke omgevingen.


    Stenenlikker

          KLAUS KAHL      
    Most people like flying kites, riding bikes in the woods, baking cake 'cause its good, I mean I would if I could...

    W. Ryker & Reiner• Kamer 803


    "Iedereen heeft geheimen voor jou Kahl, aangezien je alles tegen ons gebruikt,” zei Ryker knipogend. Klaus keek hem met samengeknepen ogen aan. Hadden deze jongens echt geheimen voor hem? Hadden ze na al die jaren nog geheimen voor hem? En zo ja, wat waren dan de geheimen van Reiner en Ryker? Het beviel hem niet, dat zijn vrienden misschien geheimen hadden die ze voor hem verborgen wilden houden. Vrijwel meteen kreeg hij het gevoel dat hij zijn vrienden de komende tijd goed in de gaten moest houden. Zodat stel ze hadden geheimen, Klaus deze te weten zou komen.
    Hij gooide zijn geweldige idee in de groep om een Juden hoek in de kamer van Reiner te creëren.
    "Weet je zeker dat deze slaapkamers genoeg ruimte geven voor een feestje? Ik vind ze redelijk claustrofobisch. Zeker als we het hele jaar willen uitnodigen, en de jaren boven ons en beneden ons,” Opperde Ryker. “Komt voor elkaar, maatje. You know me, ik ben op mijn blijst als ik mag bepalen hoe andere mensen moeten lijden.” Ryker gaf hem een schouderklopje en meteen begon Klaus te grijnzen.
    “Ik heb ook geen seconde aan je getwijfeld.”
    Reiner leek minder enthousiast over Klaus zijn idee voor de avond.
    “Waarom wil je die Joden uberhaupt uitnodigen dan?” bracht hij in tegen Klaus zijn plan.

    Klaus ging zitten op het bureau in de kamer en sloeg zijn vingers in elkaar. Hij luisterde rustig naar zijn neef. Eens zien wat hij hierop te zeggen had.
    “Waarom zou je die Joden in een kleine ruimte willen zetten zodat we alleen maar minder ruimte voor onszelf hebben op die manier? In dat geval denk ik toch dat het gemakkelijker is om ze gewoon niet toe te laten.” Ging Reiner hoofdschuddend verder. “Daarbij.. wat hebben ze op mijn bed te zoeken? Ik wil ze daar niet hebben zitten. Of was je van plan mijn bed te verschuiven?”
    "Rein als bewaker, das een leuke. Je kan beter de deur gewoon op slot doen, dan hoef je niet de hele avond op die mensen te letten en kan je gezellig met ons meedoen,” Ryker kon zoals gewoonlijk Klaus zijn manier van denken wel waarderen. “Dat.. Is misschien wel het beste plan dat je in lange tijd hebt gehad,”
    “Precies,” zocht Reiner steun bij hun gezamenlijke vriend, maar hij doelde waarschijnlijk niet op het laatste. “Ik wil zelf ook van het feest genieten, Kahl. Ik heb niet zo’n zin om de hele avond bewaker te spelen voor een groepje Joden en zo mijn avond te verknallen. Het feit dat het allemaal op mijn kamer kan, lijkt me fair genoeg wat mijn aandeel betreft,” Het leuke aan Reiner uit de tent lokken was dat hij ontzettend veel zelfbeheersing had. Zelfs nu was zijn stem nog altijd rustig. “Maar is dat niet een leuke ontgroeningstaak? Of.. of kun je, als je dit per se wilt, een andere Jood de wacht laten houden?”
      ”Doe je wel rustig, maat? Straks jaag je iedereen dusdanig weg met je gekke ontgroeningen dat we krimpen in plaats van groeien,” zei Ryker tegen Klaus en de jongens maakten kort oogcontact.

    Klaus liet een stilte vallen en dacht na. Uiteindelijk haalde hij zijn vingers uit elkaar, liet zijn ellebogen rusten op zijn knieen en boog zich voorover richting de twee anderen,
    “Eerst het feest...” besloot Klaus. “Reiner, zo te horen regel jij de kelder dus voor vanavond?” Als zijn neef tegen hem inging, dan zou hij met de gevolgen daarvan moeten dealen. “Dan is dat afgehandeld. Reiner regelt de kelder als locatie voor ons feest.” Klaus stak een nieuwe sigaret op. “En over die Jodenhoek, ik dacht dat dat jouw ding was... je kink.. snap je?” Hij nam een heis. “Gezien Suze, weet je wel.” Hij keek zijn neef aan. “Maar goed om te horen dat je over die fetish heen bent. Vertel jij aan de Joodse studenten dat ze niet welkom zijn? Aangezien jij oppert om ze niet langer uit te nodigen.” De klank in zijn stem was enigszins dwingend. “Dan de ontgroening.” Veranderde Klaus het onderwerp. “Maak je maar geen zorgen, Ry, ik zou niets doen wat jij niet ook zou doen.” Opnieuw grijnsde hij toen hij naar Ryker keek. “Alhoewel...” lachte hij toen. “Nee, maak je geen zorgen. Het gaat een interessante week* worden. En ik zal hiervoor een ontgroeningscommissie aanstellen de komende week. Dus als jullie interesse hebben, laat het me weten."

    *of avond, middag, weekend idk, moest ff iets zeggen



    Lorenzo Andrea Cavallo
    Nineteen | With Nate, Suze & Inez | Corridor |



    Suze bedankte hem voor het omhoog helpen en begroette vervolgens Nate. “Ik had jullie wel op een leukere manier willen begroeten…Reiner en Ryker,” Verdomme. Voordat Lorenzo kon reageren voegde een andere stem zich bij het gesprek: Inez. “Heb je behoefte om te praten over wat er zojuist gebeurde? Kan ik iets voor je doen?” Hij glimlachte kort naar zijn beste vriendin, maar begon zijn hoofd te schudden bij de woorden van Suze.
    ''Dit zou niet aan de orde van dag moeten zijn.'' mompelde hij, ietswat geërgerd. Het was echt idioot. ”Het zou niet de orde van de dag moeten zijn, het slaat helemaal nergens op dat ze je zo behandelen. Ieder mens is gelijk toch? Of geldt dat alleen als je aan hun idealen voldoet?” Het bleek dat Nate er net zo over dacht als hij. De andere jongen vroeg nog aan Suze of het echt goed met haar ging, maar de dame bleek het onderwerp liever te veranderen en vroeg naar hoe hun vakantie was.

    ”Nou mijn vakantie was redelijk saai, maar meneer Italiaan schijnt wel dingen uitgespookt te hebben, gezien zijn ouders hem de hele vakantie lang in de gaten hebben gehouden. Hij had alleen geen kans om het mij te vertellen, dus ik wil het nu wel horen. Zullen we anders naar onze kamer gaan? Lorenzo en ik zijn toch kamergenoten,”. Kort rolde Lorenzo even met zijn ogen over Nate zijn opmerking dat hij dingen had uitgespookt. Hij knikte instemmend toen Nate zei dat hij over Suze haar vakantie wilde horen.

    ''Onze kamer klinkt goed. Ik ben toe aan iets dat comfortabel zit.'' antwoordde Lorenzo terwijl ook hij in beweging kwam. ''Zoveel heb ik niet uitgespookt hoor,'' merkte hij op over Nate's zijn eerdere opmerking. ''ouders waar ik niets van doen mocht, nieuwe plekjes in Florence proberen op te sporen, pols breken, nog maals nieuwe plekjes in Florence proberen op te sporen. Allemaal niet belangrijk'' Hij had zich best verveeld en hij gaf zijn pols te schuld er van. Oké, misschien had hij niet in een boom moeten klimmen om ruïnes beter te zien, maar een man moest toch wat?
    ''Hoe was jou vakantie Suze?''


    Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

    You are invited!

    Nadat iedereen zich had geïnstalleerd op hun nieuwe kamer, hun boeken in de bibliotheek opgehaald hadden en herenigd waren met hun vrienden was het Wolfgang die langs de leden van de Gentlemen’s Club gegaan was, op het verzoek van Klaus. Voorzitter Klaus wou de leden van de club namelijk zo snel mogelijk bij een hebben. De meeting vond plaatst in de gloednieuwe lounge room van de club (voorheen de clubruimte van de net opgeheven Joden Club), deze was van de zomer speciaal voor én naar de smaak van de Gentlemen’s Club ingericht - thanks to de rijke pappies.
          Als voorzitter van de club nam Klaus meteen het woord. Het eerste puntje van de agenda was het introduceren van Valentino. De net aangekomen nieuwe Italiaanse student had zich bij zijn inschrijving al aangemeld bij de club en was als eerste van dit jaar geaccepteerd als lid. De leden maakte kennis met Valentino, waarna het gesprek al snel overging naar de reden van de meeting: het jaarlijkse feest. Ieder jaar trapte de Gentlemen’s Club het nieuwe schooljaar af met een geheim feest. Het feest zou traditioneel na het avondmaal plaats vinden in de kerkers van het kasteel. Maar daar moest nog veel voor gebeuren. Klaus zou Klaus echter niet zijn als hij geen taken voor het bestuur in petto had. De taken die hij uitdeelde waren als volgt:
    Wolfgang – spread the word
    Ryker – het brengen van de beste whiskey, die hij samen met Klaus op het feest soldaat kan maken
    Ben – partyplanner en verantwoordelijk voor het regelen van de drank/sigaretten
    Reiner – verantwoordelijk voor het in toom houden van de Joodse studenten op het feest
    Valentino – als brand new lid (die nog wel een ontgroening moet ondergaan), moet hij zich nog wel bewijzen aan de rest van de Club. Om zich te bewijzen geeft Klaus hem de taak om tijdens het feest iemand te versieren, dit meisje wordt door Klaus gedurende het feest aangewezen.

          Het feest was een mooie gelegenheid om te socializen en tevens de enige en laatste mogelijkheid dit schooljaar om lid te worden van de Gentlemen’s Club. Iedereen op Montreuxe wist dat de procedure om lid te worden van deze exclusieve club streng was en gevolgd werd door een zware ontgroening. Het was in ieder geval een lidmaatschap die niet voor iedereen weggelegd was, daar zou Klaus wel voor zorgen.
          Na de meeting gingen de leden uiteen om de voorbereidingen voor het feest in gang te zetten. Om half zes werden alle leerlingen in de grote zaal verwacht. Voor dat het diner begon, hield Herr Hartmann, de directeur van de school, een welkomsttoespraak, waarna het vijf gangen menu werd opgediend - het eten dat Montreuxe haar leerlingen aanbiedt is van uitstekende kwaliteit en bereid door chef-koks.
          Na een uitstekende maaltijd trekken de meeste achtsejaars zich terug op hun kamers en maken zich klaar voor het feest van het jaar, die via word of mouth verspreid is. De feesten van de Gentlemen’s Club zijn namelijk legendarisch, maar illegaal, en iedereen wil daar graag bij zijn. Sigaretten en veel drank, dat is waar ze bekend om staan. Op dit moment, net voor het feest van start gaat, verzamelen de leden van de Gentlemen’s Club zich nog eenmaal bij elkaar om de laatste puntjes op de i te zetten, waarna de eerste gasten langzaam, opgedoft en wel, de kerkers binnendruppelen. Let’s get this party started!



    Aanvang: 20:00
    Locatie: De kerkers van Montreuxe
    Dresscode: Cocktail

    Dit feest wordt je aangeboden door De Gentlemen's Club.


    someone out there feels better because you exist

    ELEONORE MADELINE DE MARIGNY
    I can tell how intelligent a man is by how stupid he thinks I am
    nineteen • room 802 in the garden • with wolf, klaus and ryker

    “Je moet hem niet zo uitdagen. Geef die jongen wat ruimte. Hij heeft tijd nodig,” zei Klaus.
          ”Ik ben helemaal niemand aan het uitdagen,” bromde Nore. “Hij begon zelf met het uitschelden van Wolf. Dan kan hij het terugkrijgen ook. ” Het irriteerde haar lichtelijk dat hij niet voor zichzelf op kwam. Het zat niet echt in hem, met zijn zachtaardige aard, maar hij zou toch wat moeten wilde hij dit jaar overleven. Het tweede deel van Klaus’ opmerking negeerde ze wijzelijk. Nore wist dat ze zelf ook niet bepaald onschuldig gedragen had, maar het was niet alsof haar ex dat wel had gedaan, zoals Klaus leek blijken. Ze ging wel normaal tegen hem doen nadat hij zich ook zo tegen haar droeg. En wanneer hij een fatsoenlijke verklaring had gegeven over zijn doodsestilte in de zomer. Zo moeilijk was het niet om als vrienden met elkaar om te gaan, hoopte ze. Er was in elk geval iets van een reactie uit Ryker gekomen toen ze hem bij zijn eerste naam noemde. Op het verdere gesprek tussen Wolf en Klaus over het feest reageerde ze niet, tot haar naam viel.
          “Nore. Als hij...ooit ook maar met een vinger aan je komt, dan vertel je mij dat.”
          Voor enkele seconden bevroor haar lichaam, net in beweging om de volgende blouse uit Wolf’s tas te halen. Langzaam schudde ze haar hoofd. “Het is Ryker.” Nore richting haar ogen op Klaus. “Hij kan een enorme lul zijn, zoals hij net al heeft bewezen, maar hij zou mij nooit op die manier pijn doen, geen zorgen,” loog ze gladjes. Na al die jaren excuses bedenken voor blauwe plekken, kwam dit er gemakkelijk uit. Hoe was hij op die vraag gekomen? Ze twijfelde of ze hem er later naar moest vragen, ofdat ze het beter kon laten gaan zodat er niet meer aandacht opgevestigd werd.
          “Je moet mij dat ook vertellen,” zei Wolf zodra Klaus verdwenen was. “Als ik er ooit achter kom dat hij je pijn doet of heeft gedaan...”
          Al deze opmerkingen werkten op haar zenuwen, hoe goed bedoeld ze ook waren. “Hey, Wolf.” Nore nam zijn gezicht in haar handen. “Je hoeft je echt geen zorgen te maken, okay? Ik meende wat ik zei net.” Ze voelde zich lichtelijk misselijk door zo recht in hun gezichten te liegen, maar ze wilde zich niet Ry’s woede op haar hals halen. Of er voor zorgen dat Klaus en Wolf’s woede op hem gericht werd, want dat ging ook niet goedkomen.
          Wolf borg zijn laatste kleding op, waarna hij zich weer op haar richtte. “Jouw koffer uitpakken en dan eerst langs de leden van de Gentlemen’s Club?”
          Nore knikte. “Klinkt als een plan. Ik hoop dat je niet de hele avond kwijt gaat zijn aan de Gentlemen’s Club bezigheden? Of ga ik een boze Klaus achter me aan krijgen als ik je claim voor een deel van de avond?” Ze pakte zijn hand vast en verstrengelde haar vingers met de zijne. “En vergeet niet dat ik je leuk vind, okay?” vervolgde ze op een zachtere toon. “Anders zou ik je niet daten.”

          De kelder. Om één of andere reden leek het Klaus een geweldig idee om een feestje te houden in de kelder, uit alle mogelijk ruimtes in het kasteel. Nore dacht eerst dat hij een grapje maakte toen hij het vertelde, maar nee. Ze had het ook niet voor elkaar gekregen het uit zijn hoofd te praten, tot haar frustratie. Wolf had in elk geval slechts een simpele taak gekregen, dus ze was hem niet voor de gehele avond kwijt. Voor ze echter überhaupt naar het feest ging, moest ze eerst nog iets anders regelen. Ryker. De verleiding was zeer groot om simpelweg niet op te dagen, maar Nore wist ook dat het dan later nog moeilijker ging worden om fatsoenlijk met hem te praten. Een deel van haar gooide ze hem momenteel het liefst uit een raam, een ander deel wilde zeker weten of alles wel goed met hem ging. Ze was stiekem wel expres te laat.
          Nadat ze nog een laatste blik over haar schouder had geworpen, trok ze dieper de tuin in. Er stond nu al kippenvel op haar armen van de koude berglucht, iets waar ze weer aan moest wenen na al die tijd in de stad. Misschien was het niet zo’n goed idee geweest om gelijk haar kleding voor het feest aan te trekken.
          Aangekomen bij hun vaste ontmoetingsplek, was Ry al aan het wachten. “Hey, Ry,” begroette ze hem zachtjes. Dezelfde emoties als eerder borrelden op. Frustratie. Boosheid. Bezorgdheid. Nore had zoveel vragen dat ze niet eens wist waar ze überhaupt moest beginnen. “Dus, ik ben eigenlijk wel benieuwd waarom je ineens besloten hebt dat je toch met mij wilt praten, nadat je mij de hele zomer genegeerd hebt.”


    To the stars who listen — and the dreams that are answered