Ik ben gewoon geboren om ongelukkig te zijn. Alles komt me in 1 keer tegemoed. Net op het moment dat ik mijn vriendinnen heel erg nodig heb, laten ze me diep vallen en ben ik alleen. Ik heb gewoon iemand nodig om uit te huilen. In dit geval zijn jullie dat even. Zoals ik al zei laten mijn vriendinnen me diep vallen. 1 daarvan was met goede vrijdag nog wel het hele weekend bij me, komen we op school gaat ze me dik nergeren. Net nu ik ze nodig heb. Want het gaat heel slecht met mijn opa. Mijn opa is dement en hij is ernstig ziek. Hij heeft longontsteking en mijn moeder zegt dat bijna alle mensen met dementie dood gaat met een longontsteking. Ookal zie ik mijn opa weinig, hij is me erg dierbaar. Nu kan ik nergens uithuilen. Daarbij komt ook nog, dat een goede kennis van ons [een vriendin van mijn moeder] ligt in het ziekenhuis met leukemie. Dit komt allemaal tegelijk even over mij heen. Ik hou het echt niet meer binnen, en bij niemand kan ik uithuilen. Dit wou ik even kwijt. Dit is ook de reden alvast dat ik even een tijdje mod af ben. Ik wil wel moderator blijven hoor, maar ik zat even niet functioneren als moderator. Doei.
EDIT: Ik ben met haar gaan praten vandaag. Ze zei dat ze het zelf niet eens door had en haalde een andere vriendin erbij dat zij lullig deed tegen haar. Ik zo, wat heeft dat met ons te maken? Zei; niks. Ik; maar nu heb ik nog steeds geen antwoord. Zei; waarop? en zo ging het een beetje door.. Uiteindelijk heb ik gewonnen, ze zei sorry. Ik weet niet wat ik er van moet denken, het is namenlijk niet de eerste keer dat ze dit doet en beloofd..
when words fail, music speaks.
