Weggestopte gevoelens in mijn verhalen - Stamcafé

Amanda heeft zojuist mijn verhaal gelezen - wel pas twee delen - en herkende er meteen personen in die wij beide kennen. Personen waar ik om geef, maar waar ik me ook over erger. Gewoon wat eigenschappen, wat gebeurtenissen of ideeën en de namen veranderd.
Ik dacht dat ik alleen maar een klein beetje erin had gestopt, maar eigenlijk is het veel erger. Het gaat dieper. Ik heb er in gestopt hoe ik echt over ze denk, hoe ze me eigenlijk toch wel kwetsen. Misschien heb ik het wel een beetje overdreven in mijn verhaal, maar toch. Het is alleen maar de waarheid.
Schrijven is inderdaad een goede manier om van die opgekropte gevoelens af te komen, maar ik moet toegeven dat ik nu toch wel een traantje moest wegpinken nu ik het eigenlijk pas echt doorheb. Ik voel me nu eigenlijk best wel kut.
-zucht-

Hebben jullie dat ook wel eens? Dat je een verhaal begint te schrijven en dan pas beseft hoeveel waarheden erachter zitten? Hoeveel van je eigen gevoelens je erin hebt gestopt?

I may not always be perfect, but I'll always try.

Lieverd, je moet je niet kut voelen. Het is juist goed dat je het van je afschrijft. Dan verwerk je het (:
En ja, ik heb dat ook wel. Maar dat betekent gewoon dat we ons helemaal in ons verhaal storten ofzo?

Dat had ik dus met mijn laatste stand alone voor een schrijfwedstrijd. Ik schrok er zelf van. En mijn idee voor de nieuwe wordt nog harder, maar daar moet ik nog aan beginnen. Maar iets houd me tegen, terwijl ik het toch echt wil schrijven.

Vaagheid heerst :'D

Everything is quiet, except for all the voices in my head that say your name.

Nee, eigenlijk niet.

UNCOMMON schreef:
Lieverd, je moet je niet kut voelen. Het is juist goed dat je het van je afschrijft. Dan verwerk je het (:
En ja, ik heb dat ook wel. Maar dat betekent gewoon dat we ons helemaal in ons verhaal storten ofzo?

I may not always be perfect, but I'll always try.

Bij mij zit er eerder in hoe ik zou willen dat het was.

wees jezelf er zijn al zoveel anderen!!!

Ik heb net hetzelfde. En na dat ik geschreven heb zit ik soms echt te trillen,maar achteraf voel ik me iets beter.

~I'm a Rebel on a Mission.~

ik heb dat er wel eens ingestopt.
in de stories/hoofdstukken/etc. die ik geschreven heb, waaronder ik moest huilen -dus onder het schrijven-, die zijn dan echt van diep zeg maar
maar in sommige zit helemaal niets van echt zeg maar

[ bericht aangepast op 28 jan 2010 - 20:47 ]

Mijn verhalen zijn eerder idealistisch dan realistisch. Het is zoals ik zou willen dat het was, en niet zoals het is. Ook al zijn mijn verhalen fanfiction.

Hope goes lost but never dies.

Het is mooi

I love Cameron Bright,Nick Jonas,Joe Jonas,Kevin Jonas,