Afscheid van je basisschoolklas - Stamcafé

Ik maak deze topic omdat ik gisteren mijn schriftje vond. Daar schreef ik over de afscheidsdisco van onze klas. Toen was ik 12. Nu ben ik 15. Ik had het toen erg moeilijk met het afscheid nemen. Toen ik het verhaaltje las moest ik weer huilen. Ik kan het me allemaal nog prima herinneren.

Mijn vraag is: Hoe vonden jullie het afscheid van je basisschoolklas? Ik bedoel om afscheid te nemen van de kinderen van je klas, niet van de school.

x

[ bericht aangepast op 10 juli 2010 - 12:40 ]

Simple, but effective.

Ik vond het niet eens zo erg eigenlijk, ik heb nooit een goede band met mijn basisschoolklas gehad.

Hope goes lost but never dies.

Niet zo erg, ik was het al lang beu op die school. Het was wel minder om ineens iedereen niet meer te zien.

Don't let 'em say you ain't beautiful.

Mwah, niet zo heel erg. Ik was niet echt bevriend met mijn klas.

Sometimes it's best not to care.

Voor mij was het echt een feest. Na negen jaar op de bassisschool had ik het wel al gehad(:

If you don't understand my silence, you will never understand my words.

bij ons was het afscheid nogal.. hoe zeg je dat?? we hadden dan afscheid na de musical.. Wij hadden het muzieklokaal helemaal omgetoverd tot een soort van disco... maarjah.. eerst begonnen ze met nootjes te gooien, toen gooide ze allemaal drinken op de grond.... en we hadden op het eind ook nog ruzie.. Ook was het niet echt de fijnste klas die ik heb gehad..

En er zijn maar 2 kinderen naar een andere school gegaan, dus....

Ook heb ik pas 1 jaar achter de rug, maar volgensmij heb ik meer vriendinnen enz. nu ik op het voortgezet onderwijs zit.....

Dream not your live, live your dream!

Mijn afscheid was echt zo; `doei.`

I hope heaven needs you more than I do now.

Eigenlijk vond ik het fantastisch. Ik had 0 vrienden op de basisschool, werd gepest en kon echt niet wachten om naar de midellbare te gaan.

I am an idiot, I move.

Ik had wel een band met de kinderen uit m'n basisschool klas. Dus het afscheid was wel moeilijk. De meeste zitten bij mij op de school, dus ik zie ze nog regelmatig.

Sommige moesten huilen,sommige hadden ruzie en de meeste zeiden ; Nou doei he!

Listen to your heart and your dreams come true ~

Ik vond het vooral heel raar.. Om te weten dat je na 8 jaar samen in een klas, nooit meer bij elkaar in de klas zou zitten.
De laatste vrijdag hebben we samen een dropping gedaan en zijn we in een grote tent blijven 'slapen'. Ik kan me ook nog goed herinneren dat er toen een meisje er niet was, toen ben ik samen met 4 andere meisjes op de fiets gestapt en zijn we naar haar toe gegaan.
Toen we daar aankwamen hebben we gevraagd of D niet kwam. Haar moeder vond het allemaal de schuld van L en mij, dus begon ze ons uit te schelden. :'] Fijne herinneringen.

http://ciinderella-.tumblr.com/

Shade schreef:
Eigenlijk vond ik het fantastisch. Ik had 0 vrienden op de basisschool, werd gepest en kon echt niet wachten om naar de midellbare te gaan.

If you have the courage to love, you have the courage to suffer.

Bij ons was het gewoon een feestje. Ik besefte pas de week erna dat ik de helft niet meer zou zien, maar ik vond dat eigenlijk niet zo erg, want ik had niet veel met die mensen.

Het feest zelf stelde ook niet veel voor, rotmuziek & dronken ouders. Wij boekten hem naar buiten :')

Everything is quiet, except for all the voices in my head that say your name.

Ik vond het wel moeilijk, want ik hield van mijn vrienden. Maar, na een tijdje viel dat verdriet wel mee, omdat de meesten in hetzelfde kleine dorp als ik wonen (:

Never run out of reasons to smile...

Ik was blij dat ik daar weg was. Ik had echt een rotklas en er hing altijd een rot sfeer. Heel veel mensen gingen ook huilen en zeiden tegen me dat ze me gingen missen. Jaja, nooit meer iets van gehoort Nee, ik was echt blij!

If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

Niet erg, was wel weer aan iets nieuws toe