Hartverscheurend, - Stamcafé

Wat was het verschrikkelijkste moment in je leven?

De mijne was toen ik afscheid moest nemen van mijn hond. Mijn hond Morris was 2 jaar oud en had een ziekte aan zijn heup. Aangezien hij zo'n grote hond was, was het moeilijk zijn gewicht te dragen. We moesten hem laten inslapen.
s'morgens vóór school moest ik afscheid van hem nemen... en toen ik thuis kwam na school, was hij weg.
fuck. 1 liedje herinnert me aan hem, en die luister ik nu. En ik moest het weer eens weer ff kwijt. oke ik ga verder janken en leren
en ja, mijn honden zijn als broertjes van me.

[ bericht aangepast op 10 feb 2011 - 20:35 ]

I live for the applause, you will die for it.

Overleden opa's en oma's, kat ook ja. Toen me toenmalige beste vriendin me keihard naaide, me vader dreigde dat ie me niet meer wilde.

daar denk ik liever niet aan >.<
maar ik wens je veel succes hoor!!sorry dat klonk mischien raar maar ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen

I'm like Coca Cola, I can open happiness too.

Ahhhhw ;s


Ik weet niet,
Ik denk dat ik dat met de Loverboy toch wel het ergst vond..
Ik dacht namelijk dat hij écht om me gaf, wat dus niet zo was.

Me so good.

Het verschrikkelijkste moment in mijn leven is en blijft dat een vriend van mij onverwachts een auto ongeluk kreeg en kort daarna overleed. Het was namelijk de eerste keer dat ik echt iemand had verloren in mijn leven. en over 2 dagen is ie al weer 2 jaar weg ):

Everything is worse without music.

Mijn vader..

Godfrey schreef:
Het verschrikkelijkste moment in mijn leven is en blijft dat een vriend van mij onverwachts een auto ongeluk kreeg en kort daarna overleed. Het was namelijk de eerste keer dat ik echt iemand had verloren in mijn leven. en over 2 dagen is ie al weer 2 jaar weg ):

I live for the applause, you will die for it.

Ik heb precies hetzelfde meegemaakt. Onze hond was nog geen jaar oud toen we haar lieten inslapen. Ze had heupdysplasie ofzoiets. In z'n ergste vorm. Daar zal ik nooit vrede mee krijgen. ):

Be careful what you wish for, 'cause you just might get it all.

Het verlies van dierbaren!!
2003 mijn lieve oma en ik mis haar nog steeds verschrikkelijk hard, na 8 jaar!
2007 mijn nonkel, werd uiteindelijk nog begraven op mijn verjaardag. O_o
2010 mijn nonkel, énorm onverwachts. Hele familie in shock!
Met kerstmis gaf ik meme een ketting waarop een foto van hem gegraveerd stond en ze zei dat het, het mooiste cadeau ooit was en ze moest huilen... Dat ontroerde mij wel!

You don't run, not when you're with us. You stand your ground and fight.

Ik heb zoveel verschrikkelijke momenten gehad.

Ik heb veel verschrikkelijke momenten meegemaakt, en denk er liever niet teveel aan.

You were much more muchier, you've lost your muchness.

aaargg waarom nou weer zo'n topic D':

I'm like Coca Cola, I can open happiness too.

Mijn vader die twee jaar geleden (november 2009) Korsakov heeft opgelopen en is daardoor een compleet ander mens geworden. Ik herken hem gewoon niet meer terug, het is mijn papa niet meer..

'I would rather fight with you, than make love to anyone else.'

September 2009: hersenbloeding moemoe
Oktober 2009: sterfte + begravenis moemoe
December 2009/ januari 2010: sterfte + begrafenis vava
Januari 2010: sterfte + begrafenis mammie (overgrootmoeder)

Ik denk dat dat het ergste was in heel mijn leven.

Voiceless schreef:
Mijn vader die twee jaar geleden (november 2009) Korsakov heeft opgelopen en is daardoor een compleet ander mens geworden. Ik herken hem gewoon niet meer terug, het is mijn papa niet meer..

Toen mijn vader een hartaanval kreeg een aantal jaren geleden, omdat ik toen heel bang was dat ik hem zou verliezen, wat goddank niet gebeurd is. En twee jaar geleden moest hij opnieuw een tijd naar het ziekenhuis voor zijn hart, maar weeral is hij thuis.
Verder net als jij ook mijn kruising labrador/berner-sennen hondje. Ze is nu net twee jaar en hebben in december haar af moeten staan aan een andere familie omdat mijn vader absoluut niet met haar overweg kon en omdat ze ook een ernstige ziekte heeft in haar schouders (wat kan uitzaaien naar andere schouder en daarna heupen). Wij kunnen de behandeling en alles daarvan niet voor haar betalen en dat andere gezin kon het wel, dus moest ze weg. Dat was heel erg lastig, vooral als ik dan 's middags alleen thuis kom en ze me niet op staat te wachten bij de deur, helemaal blij kwispelend. Toen ze wegreed in die auto drukte ze d'r pootje tegen het raam, dat was echt een vreselijk moment.
Natuurlijk zijn de overlijdens van mijn opa, tante en andere opa ook heel erg, maar deze twee dingen het 'ergst'.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen