• Kennen jullie dat ook? Je schrijft een verhaal, het duurt maanden ondanks dat je elke week schrijft. En dan, voor mij na bijna twee jaar, stopt het. Het voelt zo vreemd. Je kijkt super lang uit om iets af te maken en dan is het opeens voorbij. Floepsie, weg dat eeuwige geschrijf aan dat onbeëindigbare.
    Het is gewoon raar, na 250 hoofdstukken niet meer verder te hoeven:S.
    Kent hier nog iemand dat?


    wie met beide benen op de grond blijft staan komt geen stap verder

    Nee, nog nooit geweest op dat punt :P


    Life is hard and then we die

    PUKKELxDING schreef:
    Nee, nog nooit geweest op dat punt :P

    Ik ook niet eerderxD


    wie met beide benen op de grond blijft staan komt geen stap verder

    Wow, super! ;D
    Ik heb dat nog nooit gehad. Ik schrijf echt nooit wat af


    Stop being afraid of what could go wrong and start being positive about what could go right

    Nee, ik ben dingen altijd heel snel zat en dan stop ik gewoon midden in een verhaal.


    Best way not to get your heart broken, is to pretend you don't have one.

    Ja dat ken ik en persoonlijk vind ik dat nogal een rot gevoel. Ik denk dat daarom de meeste van mijn verhalen niet echt een 'einde' krijgen.


    If you don't understand my silence, you will never understand my words.

    Gelukkig ben ik nog niet zover, maar ik schrijf de laatste tijd ook niks meer, omdat ik daar gewoon bijna geen tijd meer voor heb en soms ook geen zin meer in heb.

    Hm, ik heb maar twee verhalen van de 2197486 uitgeschreven, de een had 160 ofzo, en toen had ik wel echt van, shit wat ga ik doen haha.


    Everything is worse without music.

    Het langste verhaal dat ik ooit heb beëindigd eigenlijk het enige, ssthad 20 hoofdstukken. (krul)


    Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

    PUKKELxDING schreef:
    Nee, nog nooit geweest op dat punt :P


    Noem mezelf baas, want ze weten wie ik ben.

    Ik beëindigde mijn verhaal op 55 hoofdstukken, maar soms mis ik inderdaad mijn hoofdpersonen wel eens.


    And this I believe: that the free, exploring mind of the individual human is the most valuable thing in the world.

    Ik mis mijn hoodfpersonages bijna altijd :-)

    Tragically schreef:
    Ja dat ken ik en persoonlijk vind ik dat nogal een rot gevoel. Ik denk dat daarom de meeste van mijn verhalen niet echt een 'einde' krijgen.

    begin je dan epilogen te schrijven?
    Morgaine schreef:
    Ik beëindigde mijn verhaal op 55 hoofdstukken, maar soms mis ik inderdaad mijn hoofdpersonen wel eens.

    Volgens mij krijg ik dat ook wel... Ik ben inderdaad nogal aan ze gehecht geraakt...


    wie met beide benen op de grond blijft staan komt geen stap verder

    Dat heb ik pas twee keer meegemaakt en dat voelt idd heel raar ;o.
    Ik ga dan idd echt mijn personages missen, ;x.


    "No one is born in this world to be alone."~ (Saul, One Piece.)

    RESURGAM schreef:
    Het langste verhaal dat ik ooit heb beëindigd eigenlijk het enige, ssthad 20 hoofdstukken. (krul)

    Lol.


    -

    Ik ben eigenlijk altijd al gestopt geweest na maximum 30 hoofdstukken, dus ik ken dat gevoel niet echt. Nu zit ik met een verhaal aan de 60 en ik zit nog boordevol inspiratie, dus ik hoop dat gevoel ook eens te mogen voelen. :3


    Let the Night embrace you