[RPG] Geen weg meer terug [10] - Forum spelletjes

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ bericht aangepast op 28 april 2011 - 16:09 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dewi
Uiteindelijk eindigde ik met mijn rug tegen de muur en Savoy voor me, even keek ik paniekerig om me heen voor een uitweg, maar die was er natuurlijk niet. Kalm blijven Dewi, probeerde ik mezelf toe te spreken. Ik ademde even diep in, aan paniek had ik momenteel niks en.. Als hij me echt wilde doden had hij dat allang gedaan toch? Ik moest me verdomme gewoon groot houden, hij verdiende het plezier niet om mij bang te zien. Hij streek een lok haar uit mijn gezicht en ik sloeg zijn hand opzij. "Ben je bang?" vroeg hij grinnikend, ik keek hem strak aan. "Niet meer," antwoordde ik kalm. Als ik hem een knietje zou geven, zou dat dan pijn genoeg doen zodat ik langs hem kon glippen? Nee, elke poging die ik zou doen zou nutteloos zijn.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lala, ik wachten op Samantha, blijkt dat zij moest wachten op mijn reactie.x]

Chase - Vampierjager.
Vurig wens ik dat Odile met ladder en al naar beneden zal vallen. Maar helaas, het mocht niet zo zijn. Verdomme.
'Ik kan je natuurlijk niet vertellen wat de verrassing is, mijn lief. Dan zou het hele spel voorbij zijn. En ik speel graag zulke spelletjes.' "Ik hoop dat je beseft dat vampiers minder makkelijk om zeep te helpen zijn dan je wellicht denkt.' Sorry, Odile, maar nu ben jij degene die "wellicht" verkeert denkt. Gelijk denk ik aan een meisje, ook een vampier. Ook haar hebben we pas om zeep geholpen, zoals Odile dat zo prachtig verwoord, haar lichaam ligt ergens in het bos. Als het goed is in de schaduw, of misschien niet, het maakt me niet zo uit. Maar nu vraag ik me af of ze haar al gevonden hebben, dan wordt het leuk. 'Nee, ik denk precies goed, liefje,' grijns ik. 'Trouwens, ik geloof dat Dewi in de problemen zit.' Ik had haar voorbij zien lopen en ik voel het, ik voel het als een vampier iets slechts van plan is. En eigenlijk zou ik Dewi moeten helpen, maar zoveel geef ik nou ook weer niet om dat mens.

everything, in time

Odile - Goede vampier.

Onderzoekend neem ik hem in me op en laat de woorden tot me bezinken. Vreemd genoeg maken ze me niet eens kwaad of agressief. Ik ben verbazend rustig. Alhoewel.. dat is maar schijn, want ik erger me rot aan dit ellendige misbaksel.
"Nee, ik denk precies goed liefje," hoor ik hem op een toon van een haast nog sadistischer aard zeggen dan de mijne. Ik probeer zijn lichaamstaal te lezen, maar het gaat me lastig af. Normaal gezien valt iemands doel makkelijk te achterhalen, maar bij hem blijft het één groot vraagteken. En dat bevalt me niet.
"Trouwens, ik geloof dat Dewi in de problemen zit." Mijn wenkbrauwen fronsen zich, waarna ik even geschrokken een paar keer met mijn ogen knipper. Dewi.. waar ís ze? Ogenblikkelijk spring ik razendsnel op en kom op de grond vlak voor James terecht. 'Vertel me eens..' zeg ik kalm, haast fluisterend. 'Waarom ben jij hier?'

No growth of the heart is ever a waste

Chase - Vampierjager.

Zodra ik haar heb gewaarschuwd over Dewi, staat ze vlak voor mijn neus op de grond. "Vertel me eens... Waarom ben je hier?" Ook mijn stem is een stuk zachter, maar daarom nog niet liever. 'Dat heb ik je al gezegd, ik kom Dewi redden. En natuurlijk wat extra's halen voor Damiën en mij, maar dat is geheim. Ga jij nu maar je heldendaad verrichten,' ah bah, wat is zij ongelooflijk schijnheilig. Mevrouw - oh - kijk - mij - nou - ik - ben - goed - voor - de - mensen. Ja ja, nadat je er eerst een stuk of tienduizend hebt vermoord.

everything, in time

Yue
Verrast voel ik hoe hij een arm om me heen slaat. "Gaat het wel?" Ik slik en schud mijn hoofd. "Ik.. ik weet niet." Mijn stem klinkt zacht en breekbaar, en zo voel ik me ook. "Het went wel. Al die doden. Hoe langer je er mee geconfronteerd wordt, hoe sneller je leert te vergeten en verder te gaan." Ik knik en maak een snotterend geluid. "Het is moeilijk, liefje, dat weet ik. Maar Elif heeft een erg lang leven gehad en ze is gestorven voor een nobel doel, probeer haar te herinneren als de hartelijke persoon die ze was." Zijn poging om me te troosten maakt me blij, maar zijn woorden maken me verdrietig. Hij heeft gelijk, dat weet ik, maar toch is het naar. Zonder na te denken sla ik mijn armen om Lew heen en snotter een zacht "Dankje". Mijn hoofd komt nauwelijks boven zijn schouders uit en ik voel me ineens heel klein. Ik slik en laat hem los. "Je hebt gelijk, we kunnen beter naar huis gaan."

Savoy
"Ach Dewi, ik snap niet waarom je bang bent.. Ik drink toch elke keer maar héél weinig?" Ik grijns en breng mijn gezicht naar haar nek. "Voor mijn doen dan.." Ze probeert me weg te duwen als ze begrijpt wat ik van plan ben, maar ik zet mijn tanden al in haar keel. God, wat is haar bloed nog lekker. Het lijkt gewoon maar beter te worden elke keer dat ik het proef.

Dewi
Ik slikte en de angst kwam weer terug, erger deze keer. "Nee," mompelde ik ontzet, ik probeerde hem weg te duwen, maar het had weinig zin. Ik voelde hoe hij zijn tanden in mijn nek boorde, het brandde vreselijk. Ik had mijn handen nogsteeds op zijn borstkas liggen van de poging om hem weg te duwen, ik balde mijn vuisten en nam daarmee zijn shirt mee in mijn handen. "Stop nou," fluisterde ik, elke keer als er van mijn bloed gedronken werd leek het wel meer pijn te doen. Er rolde een traan over mijn wang, mijn keel brandde ontzettend en ik was bang dat hij zich niet meer in zou kunnen horen. "Alsjeblieft..?" voegde ik er nog aan toe. Het was vreselijk om te moeten smeken, hém te smeken, maar ik had geen keus.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ik knik langzaam. 'Dewi redden,' herhaal ik. Ondertussen neem ik hem in me op. Hij heeft geen hekel aan me, hij koestert een diepgewortelde haat tegen me. Ik herinner me toen ik vijftig jaar terug in de spiegel keek dat mijn gezichtsuitdrukking identiek was op de vooravond van de nacht dat we voor eens en altijd met Kazinsky afrekenden. Dewi redden was slechts bijzaak voor hem. Maar wat heb ik hém aangedaan dat hij me zo haat? Pure haat is een gevaarlijke emotie en op dit moment besef ik dat ik hem heb onderschat en onderschatting kan uiteindelijk leiden tot de eigen ondergang. Ik probeer de geuren te onderscheiden, maar kan die van Dewi niet vinden. Waarschijnlijk omdat de zijne te penetrant is. 'Dewi interesseert je geen ruk,' zeg ik dan. 'Ik weet niet wat je denkt, maar ik weet wel wat je vóelt.' Ik loop dichter op hem af. Nu sta ik zo dicht bij hem dat we elkaars adem kunnen voelen. Toch blijf ik roerloos staan terwijl ik zijn ogen in me opneem.
'En voelt het goed?' vraag ik dan. 'Om zulke diepe haat te koesteren? Ik kan je garanderen dat die bevrediging waarop je zo hard hoopt tegen gaat vallen. Het vreet je op van binnen, ook al denk je misschien van niet. Je haat tegenover mij en misschien wel jegens anderen neemt je leven over, maakt je geest een gehoorzame slaaf. De haat en diepe woede is je leven geworden en daardoor ben je blind voor warmte. Je zou voor die haat moorden als je de kans kreeg. Maakt dat je een mindere zondaar dan ik?' Ik verbaas me even over wat ik zonet allemaal naar buiten heb gegooid, maar er zit een kern van waarheid in waar zelfs hij niet omheen kan. Er is veel wat ik niet van hem weet, maar dit weet ik wel. Want op dit gebied verschilt hij niets van mij. Ik ben zijn Kazinsky. En ik moet boeten voor wat ik heb gedaan.
Ik draai me om en hol de gang in. Dewi.. problemen. Meteen wordt mijn aandacht naar de trap getrokken, nu ik eindelijk in staat ben de geuren van elkaar te onderscheiden. Ik sprint de trap op en race de gang in. Savoy's kamer! Zonder waarschuwing trap ik hard de deur in, waar Savoy Dewi vast heeft. Mijn ogen worden groot als ik het bloed over haar hals zie stromen en ik knijp hard in mijn vuisten om niet toe te geven aan deze drug. Ik kan het me niet permitteren. Zo snel als ik kan stort ik me op Savoy, sleur deze van haar af en smijt hem met een harde knal tegen zijn kamermuur.
'Het spel is over,' zeg ik kil.

[ bericht aangepast op 7 mei 2011 - 21:41 ]

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Verrast voel ik hoe hij een arm om me heen slaat. "Gaat het wel?" Ik slik en schud mijn hoofd. "Ik.. ik weet niet." Mijn stem klinkt zacht en breekbaar, en zo voel ik me ook. "Het went wel. Al die doden. Hoe langer je er mee geconfronteerd wordt, hoe sneller je leert te vergeten en verder te gaan." Ik knik en maak een snotterend geluid. "Het is moeilijk, liefje, dat weet ik. Maar Elif heeft een erg lang leven gehad en ze is gestorven voor een nobel doel, probeer haar te herinneren als de hartelijke persoon die ze was." Zijn poging om me te troosten maakt me blij, maar zijn woorden maken me verdrietig. Hij heeft gelijk, dat weet ik, maar toch is het naar. Zonder na te denken sla ik mijn armen om Lew heen en snotter een zacht "Dankje". Mijn hoofd komt nauwelijks boven zijn schouders uit en ik voel me ineens heel klein. Ik slik en laat hem los. "Je hebt gelijk, we kunnen beter naar huis gaan."

Savoy
Ik voel hoe ze me bij mijn shirt pakt, en geniet van mijn macht. Als ze me smeekt te stoppen haal ik mijn mond van haar hals weg en glimlach gemeen. "Het spijt me Dewi.. Je bloed smaakt gewoon zo heerlijk." Ik lik mijn lippen af en veeg een druppeltje bloed op Dewis nek weg. Ik wil nog wat zeggen als Odile binnengestormd komt. Ik zucht, daar gaan we weer. Ze smijt me tegen een van de muren en ik vang de klap op met mijn arm. "Het spel is over." zegt ze ijzig en ik kijk haar grijnzend aan. "Ik was eigenlijk al klaar, om je de waarheid te zeggen. Je bent net wat te laat. Maar als jij nog wilt, ga je gang. Zorg alleen dat je geen vlekken maakt op het behang."

Dewi
Alles wat Savoy deed bezorgde mijn kippenvel, hij maakte me bang, ookal wou ik dat het niet zo was. Opeens stopte hij en vlak daarna kwam Odile binnenstormen die hem op de grond smeet. God zijn dank. Mijn benen trilde licht en ik zakte via de muur op de grond, met grote ogen keek ik naar Savoy en Odile. Ik legde mijn hand even in mijn nek en bekeek die toen, bloed. Ik slikte en zweeg verder, mijn concentratie nu volledig op Savoy en Odile gericht. [kort, geen inspiratie verdomme ;l]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dewi
Plots kwam ook Lew erbij. 'alles goed, popje' vroeg hij me en ik haalde mijn schouders op. "Heb me wel eens beter gevoeld," antwoordde ik met flauw glimlachje. Ik keek toe hoe hij het laken van het bed aan stukken scheurde, hij bond de reep stof rond mijn nek. Het voelde aan als een soort halsband, maar het moest nou eenmaal. Hij zei me naar beneden te gaan en ik knikte, ik was niet van nut hier. Ik stond op en liep naar buiten en hoorde nog net Lew's woorden. Elif was dood. Ik slikte en liep gauw naar beneden. "Yue?" Lang hoefde ik niet te zoeken voordat ik haar zag. "He," zei ik zachtjes toen ik der zag.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oké ik was heel eventjes *kuch* afwezig (a)

Ash - Vampierjager

met grote stappen loop ik naar Chase toe natuurlijk zou hij al weten dat Dewi gebeten is, en natuurlijk wist ik dat hij het hier zat was. Toen ik heb zag draaide ik hem op zodat hij me aankeek 'Wij gaan Dewi hier weghalen, ook al moet ik haar hier wegslepen. Zoals je waarschijnlijk al weet is ze gebeten' de woorden komen zuur uit me mond. 'Daalijk zal ik met Odile gaan praten, ik weet dat je haar niet mag maar ik denk dat dat het beste is' ik zuchtte 'Zij helpt om Dewi te redden of ik doe het alleen'

Trust me. I'm the doctor

Odile - Goede vampier.

Ik merk hoe Savoy me met een valse grijns aankijkt.
"Ik was eigenlijk al klaar, om je de waarheid te zeggen. Je bent net wat te laat. Maar als je nog wilt, ga je gang. Zorg alleen dat je geen vlekken maakt op het behang." Nu is het mijn beurt om te grijnzen. 'No worries. Er komen geen vlekken op dit behang. Zo wel, dan zijn ze van jouw bloed.' Daarop draai ik me naar Dewi.
'Alles in orde?' vraag ik peilend en met een zachter gezicht dan dat waarmee ik Savoy heb uitgekafferd. Hoewel de situatie er totaal niet staat, glijden mijn ogen toch onwillekeurig naar de hand bij haar hals, waar een stroompje bloed naar beneden glijdt. Ik zet een korte stap naar achteren, want ik ken mezelf goed genoeg. "Alles goed, popje?" hoor ik ineens. Wat geschrokken draai ik me naar Lewis. Shit. Hopelijk denkt hij niet dat ik mijn zinnen op Dewi heb gezet. Maar hij is al bezig een stuk laken om haar hals te binden. Ineens komt hij op mij af gelopen. Zijn blik is nu heel moeilijk de plaatsen.
"Elif is dood." Automatisch zakt mijn mond een stuk open en laat ik de woorden tot me doordringen. 'Nee..' fluister ik zo zacht dat het voor mensenoren behoorlijk lastig moet zijn om te horen. Nu ben ik het die met een verslagen blik naar beneden kijkt.
'Dan moet ik haar begraven,' zeg ik voorzichtig. 'Wie of wat is hiervoor verantwoordelijk.' Meteen gaat mijn aandacht uit naar James en die andere. Maar het kan net zo goed een clan zijn. Want immers, ik was toch de hele tijd bij James? Alhoewel.. ik weet ook nog steeds niet hoe lang Elif dood is. Ik voel me rot, vooral nu ik me bedenk dat het onder andere mijn missie is om te voorkomen dat er nog meer sterven. Het lijkt of geluk ons nooit gegund is. Niet alleen ik, maar ook Lew, Yue en de mensen moeten hiermee leren leven.

[ bericht aangepast op 8 mei 2011 - 22:21 ]

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Trillend blijf ik in de tuin staan. Ik ruik de bloed-geur ook. Zou Dewi..? Nee, dat kan niet. Odile was hier, dus ze heeft haar wel beschermt. Tenzij Odile degene was die.. Mijn ogen worden groot en ik voel paniek opkomen. Nee! Zo mag ik niet denken. Odile zou nooit zoiets doen. Toch? Ik slik en bijt op mijn lip. Gelukkig komt Dewi naar buiten en opgelucht omhels ik haar. "God, ik dacht even dat je dood was." Ik voel de tranen weer over mijn wangen stromen en kijk haar aan. Ik slik nog een keer en praat zacht verder. "Ik.. Elif... Ze is dood. Lew en ik hebben haar in het bos gevonden."

Savoy
Ik merk dat Odile en Lew het over Elif hebben. Aangezien ze me nu al niet zo mogen besluit ik het maar voor me te houden dat ik verantwoordelijk ben voor haar dood. Het zijn toch maar details, niet waar? Ik schraap mijn keel en onderbreek hun gesprek. "Zouden jullie misschien even op kunnen flikkeren? Dit is en blijft namelijk mijn kamer." Ze werpen me allebei een dodelijke blik toe en ik hef mijn handen verontschuldigend op. "Oke, ik heb niets gezegd, ga gerust door, en stoor je vooral niet aan mij."

Dewi
"God, ik dacht even dat je dood was," zei Yue tegen me. "Ik ook," fluisterde ik als antwoord en omhelsde haar ogen, ik merkte dat ze huilde en wreef zachtjes over haar rug. "Ik.. Elif... Ze is dood. Lew en ik hebben haar in het bos gevonden," vertelde ze me, ze sprak zachtjes. "Ik weet het, maar ze heeft mooie leeftijd bereikt, niet waar?" Ik glimlachte flauwtjes, maar hij verdween al gauw weer. Ik voelde me kut, behoorlijk klote, ik trok het hier verdomme niet meer. Ik liet Yue voorzichtig los en keek haar aan. "Gaat het weer een beetje..?" vroeg ik na een tijdje voorzichtig aan der, ze leek in ieder geval weer ietsjes gekalmeerd.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

-

[ bericht aangepast op 9 mei 2011 - 18:30 ]

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."