De oester en zijn onaardigheid. - Uitkomsten

Oesters zijn niet zo aardig als je denkt. (13 x uitgekomen)

Vroeg in de ochtend op een dag midden in de zomer liep de olifant langs het strand en zag daar de oester liggen.
'Hallo oester,' zei hij en hij klopte op zijn schelp.
Het bleef even stil. Toen klonk een aarzelende stem: 'Ja..?'
'Ik ben het, de olifant,' zei de olifant. 'Mag ik even binnenkomen?'
'Binnenkomen?' Vroeg de oester.
'Ja,' zei de olifant. 'Is dat zo raar?'
'Voor mij wel,' zei de oester.
'Maar op zichzelf is het niet raar,' zei de olifant. 'Of kom ik ongelegen?'
Weer was het een tijd stil. Toen deed de oester langzaam en voorzichtig zijn schelp open. De olifant stapte meteen naar binnen.
'Zo,' zei hij. 'Daar ben ik.'
Hij keek om zich heen en vond dat de oester een prachtig huis had. De muren waren glanzend wit en het was heel koel binnen. Er stond een krukje in de hoek. Daar ging de olifant op zitten. Hij knikte tevreden.
'Ik moet je wel iets vertellen..' zei de oester die in de tegenoverliggende hoek zat.
'Ga je gang,' zei de olifant.
'Ik weet me nooit te gedragen. Dat is echt zo, olifant. Heel even gaat het wel. Maar daarna gaat het altijd mis.'
'Nou,' zei de olifant, 'tot nu toe valt het best wel mee. Wat een gemakkelijk krukje is dit, oester.'
'Tot nu toe wel, maar straks vast niet meer,' zei de oester somber. 'Zullen we dansen?'
'Dansen?' zei de olifant. 'Nu meteen? Hier?'
Het leek hem tamelijk nauw om te dansen en hij hoorde nergens muziek. Bovendien zat hij net makkelijk en had hij meer zin in een gesprek of iets lekkers.
Maar de oester trok hem al overeind en begon met hem te dansen. Met veel moeite deden zij twee passen om elkaar heen.
Toen trapte de oester op de slurf van de olifant.
'Au!' zei de olifant.
'Ik zei het wel,' zei de oester.
De olifant vroeg of hij weer mocht gaan zitten.
'Ik ben uitgedanst,' zei hij. Hij was toch al niet zo'n danser.
'Heb je je bezeerd?' vroeg de oester.
'Ach,' begon de olifant, 'het valt allemaal wel mee.'
Maar de oester wilde met alle geweld de pijnlijke plek op de slurf zien en er een zoen op geven.
'Zo,' zei hij. Het was een dikke, luidruchtige zoen.
'Kom,' zei de olifant met een vreemde stem. 'Ik ga weer eens, oester.'
De oester pakte hem bij zijn achterpoten, deed zijn schelp wijd open en slingerde hem op het strand.
'Hola!' riep de olifant.
'Zie je wel,' zei de oester, 'dat ik me nooit weet te gedragen! En het spijt me niet eens! Dat is nog het ergste, olifant! Niets spijt me, niets!'
Hij snikte en sloeg zijn schelp zo hard dicht dat de splinters in het rond vlogen.
De olifant holde zo vlug mogelijk het strand af. Het is dat ik liever niet huil, dacht hij. Hij wreef met zijn slurf in zijn ogen en zuchtte af en toe diep. Maar toen hij aan de rand van het bos de eekhoorn tegenkwam vertelde hij hem hoe gezellig hij bij de oester op bezoek was geweest.
'We hebben gedanst, eekhoorn. Een soort wals, volgens mij. Toen ik wegging kon ik niet meer op mijn benen staan!' zei hij opgetogen.
De eekhoorn schudde zijn hoofd en keek de olifant vol bewondering aan.