cupid`s wrong (part 2)

Doe de vorige maar. Ff proberen om alles wat er gezegd wordt, in het rood te krijgen. En wat er gedacht wordt in het blauw.

Mogelijke uitkomsten

werken (11 x uitgekomen)

Tegen 1 uur begon ik de kranten rond te brengen. Ik was eindelijk weer bij zijn straat. En daar stond hij. Mijn engel. Het leek alsof hij voelde dat hij bekeken werd want hij keek me gelijk aan. Hij kwam naar me toe. Lichtelijk in paniek zei ik tegen mezelf: rustig blijven. Vlak voor me bleef hij staan. Kan ik je helpen? Vroeg hij. Hij pakte de stapel folders uit mijn handen. Ik bloosde, en zei: dank je, ik begin meestal daar. Ik wees naar het huis op de hoek, twee huizen van zijn huis vandaan.

Ik ben Lauren. Zei ik maar. Ik ben Yordi. Zei hij. Alsof ik dat niet wist dacht ik. Samen liepen we langs de 14 huizen, tot we weer op het punt stonden waar we begonnen. Hoe oud ben je? Werd er gevraagd. 15, hij wist duidelijk niet wat ie moest doen hij stond er zo ongemakkelijk bij. En jij? 13,5 zei hij. OMG, mijn engel is jonger dan mij.

Toen begon hij over van alles te praten. We hebben er wel 2 uur staan praten, ondertussen schoot mijn krantenwijk niet op. Maar het was het zo waard. Toen werd hij door zijn moeder geroepen, dat hij boodschappen moest gaan doen. Balen, ik moet toch ook verder. Ja, ik moest toch wat zeggen. Hij gaf me gauw een knuffel, en liep toen naar zijn huis.

OMG, OMG, hij gaf me een knuffel, in mijn gedachte flipte ik helemaal, we hebben ook vet veel gepraat. Half dromend heb ik mijn kranten weg gebracht. `s avonds zei kailey: ik ga even naar een vriendje. Ik ging ook naar vriendinnen dus dat maakte niks uit. Er was kermis in de stad en daar zouden we heen gaan.

Maandag
We moesten zoals gewoonlijk weer naar school. Mijn beste vriendin Samantha (of Sam) merkte meteen al dat ik vrolijker was dan anders. Ik vertelde haar het hele verhaal, en we hadden afgesproken dat zij een zaterdag naar mij toe zou komen. Ze woonde zo`n 15 km verder, maar dat had ze er wel voor over. We bij ons op school was het leuk om in een schriftje te schrijven met 2 of 3 personen. Dit bleven we dus ook de hele week door doen. Ik schreef alleen maar over Yordi, en zij over haar vlam. We schreven verhaaltjes waarin we bedachten hoe het zou zijn als ik wat hem had. Ondertussen wist de hele klas al dat ik een jongen leuk vond. En alles waar wij het over gehad hadden op zaterdag.

Tijdens mijn ronde op dinsdag was hij er weer niet. Balen. Zijn buurjongen kwam naar me toe. Ik kende hem al beetje. Zijn naam was Rickson en hij was 2 maanden jonger dan mij. Hey Rickson, alles goed? Zei ik, hij pakte de stapel kranten en liep met me mee. Ja hoor, met jou? Hij wist dat ik verliefd was op Yordi. Ook hé, antwoordde ik maar.

Yordi is nog op school. Ik voelde dat mijn hoofd knalrood werd. En waarom zou mij dat interesseren. Ik wist het antwoord wel, en wist ook dat hij het wel wist. Gewoon, omdat als je die jongen al ziet je bijna begint te kwijlen. Gemeen. Dat valt toch best mee? Ik merkte dat ik het zachtjes vroeg. Ondertussen waren we al klaar. Dus nog voor hij iets kon zeggen, zei ik: bedankt voor je hulp, en tot de volgende keer. Ik weet best dat het niet de netste manier was om hem te bedanken, maar als ik Yordi zo zou tegenkomen. Dan zou ik hem nooit meer aan kunnen kijken.

nee (0 x uitgekomen)

plice

kip (0 x uitgekomen)

sorry

Statistieken

Statistieken

Reageer (1)

  • EmsiePemsie

    mooi verhaal,..ik wil weten hoe het verder gaat:)

    byee<3

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen

Wat wil je nu doen?