Zie titel --> Ik zat dus al een maand met vrienden van me op straat, met zowel jongens als meisjes. Uiteindelijk is er iets gegroeid tussen mij en een van hem en zien we elkaar bijna elke dag op straat. Maar nu zijn er klachten van de buren en mag ik niet meer buiten van mijn ouders. Omdat die groep af en toe wat zou drinken en wiet zou pakken. Dat was de enige manier dat ik hem kon zien. De enige afleiding van school, de problemen thuis en de saaiheid op quizlet, netlog en tv. Mijn ouders nemen gewoon alles af wat me lief is, en dat is niet de eerste keer dat ze dat doen. Altijd vergallen ze mijn leven. Ik weet dat ze me gelukkig willen maken, maar zo lukt het helemaal niet. En dan komt er nog bij dat mijn bf huilt omdat ze me mist, omdat alles veranderd is toen ik naar een andere school vertrok. Zij en mijn straatgroepje waren de enige waar dat ik me werkelijk kon uitleven, maar nu... Ik heb het gevoel dat mijn leven helemaal ineen duigt. 
& als de duisternis valt,, schuil 'k bij jou <33
'' woorden en gwn tegeningaan !! doe ik ook altijd ,, alleen soms slaat me ma me dan wel ,, maar als se mij slaat voelt se sich later heeeeeeewll sguldig 
