[RPG] Geen weg meer terug [12] - Speeltopics

Hoi, even een vraagje: Waarom is iedereen dood? Een tweemans RPG'tje kan namelijk net zo goed in storyvorm geschreven worden, jwz .

Ben lui, dus alleen de link van de laatste.

Nummer 11: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

People, can I have your attention please? Will the real Slim Shady- no, just kiddin'. Ik heb alleen even een verzoek, en dat is te melden als je niet meer meedoet in de RPG ipv niks van je te laten horen. Saves us a lot of confusion. Dank je.

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 17 sep 2011 - 22:42 ]

No growth of the heart is ever a waste

Odile - Goede vampier.

Nog steeds staar ik roerloos voor me uit, terwijl mijn hand gedachteloos over de huid van Lew's buik aait. Ja, verantwoording hadden ze zeker. En laat dat nou net iets zijn waar ik niet mee om kan gaan. Ik heb mezelf nooit als ouderfiguur gezien. Baby's of kinderen opvoeden leek me een grote hel, ook al iets wat compleet tegen de idealen van mijn tijd in ging. Ik trek kort een glimlach om Lew's woorden.
'Kwalijk kan ik 't haar niet nemen,' zeg ik dan met een grijnsje. 'Dat was nou niet bepaald lief van je, Lewis,' voeg ik met een zo onschuldig mogelik stemmetje toe. 'Yue is een bijzonder iemand, de eerste sinds jaren die me oprecht.. leek te mogen, er oprecht blij mee leek te zijn als ze bij me was, zonder iets van me te moeten of me in de rug te willen steken. Ze heeft me doen inzien dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn,' glimlach ik en gris gauw een kussen van het bed, dat ik op de vloer leg en mijn hoofd erop laat rusten. Ik ben bijna begraven onder de deken.
'Ik had beloofd om haar iets aan gevechtstraining te geven, maar nu blijkt dat ik het zelf nodig ga hebben. How ironic,' mompel ik. Ik trek even een wenkbrauw op als hij over geld begint. 'Laat ik daarvan nou net voldoende hebben. Alles jatten heeft zo z'n voordelen. Van de kick afgezien, bespaart het me aardig wat centen.' Ik zie Lew mijn kant op kijken, waarna ik even grijns.
'Je dacht toch niet dat met lege handen weg zou gaan uit Fjodor's clan? Hmm, dan ken je Odile nog niet, schatje,' zeg ik plagend en aai over zijn bovenarm. 'Maar ik heb geen idee of het voldoende zal zijn om iemand een fatsoenlijke scholing te bieden. Het zal op een gegeven moment opraken en een bank overvallen is deze dagen ook niet meer te doen. Althans, niet zonder dat je met je kop op een bewakingscamera komt te staan,' mompel ik nors. Waarom weten mensen toch altijd een vampier haar lol af te nemen?
Ik hoor gestommel in de gang en een bekende geur, waarop ik glimlach.
'Laten we het haar zelf vragen,' zeg ik dan, waarna ik in de benen kom en mijn kleding uit de uithoeken van de kamer vis. Als ik mezelf enigszins op orde heb gebracht doe ik de deur open en kom Dewi tegen in de gang. 'Ik zie dat je bent bijgekomen. Waar wil je heen?' vraag ik. Ze kijkt me wat slaperig aan.
'De grens is verbroken. Je kunt weer naar buiten. Waar zal ik je heen brengen?'

No growth of the heart is ever a waste

Dewi
Terwijl ik nog wat over de gangen dwaalde en me afvroeg waar de rest was, kwam Odile opduiken. "Ik zie dat je bent bijgekomen. Waar wil je heen?" vroeg ze me en ik was meteen klaarwakker. "De grens is verbroken. Je kunt weer naar buiten. Waar zal ik je heen brengen?" voegde ze er nog aan toe. "Ik ah.." mompelde ik, maar kwam niet veel verder uit mijn woorden. Ik stak mijn handen in mijn zakken, even staarde ik naar mijn schoenen. Na een zachte zucht keek ik op. "Ik weet het niet," mompelde ik zachtjes. Ik kon eindelijk weg, maar ik had nog altijd geen idee waar ik heen moest. Terug de straat op? Weeshuis? Weesgezin? Geen van allen stond me aan, eigenlijk was het slecht hoe kieskeurig ik was.. Maar ik verafschuwde elk mogelijk idee van waar ik heen kon. "Het spijt me," voegde ik er zachtjes aan toe. "Ik wil niet zo'n last zijn, maar ik weet het echt niet."


Crap, wat een kort tekstje --'' Je personage over de gang laten wandelen is geen goede inspiratiebron.

[ bericht aangepast op 18 aug 2011 - 19:48 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

'Als we een paspoort hadden konden we werken...' Opperde Lew peinzend. 'Die vrienden van je, hebben die geen connecties die ons papieren kunnen vervalsen of zo? Het lijkt me een moelijk werk, maar er moet toch iemand zijn die het kan, right?' Hij keek Odile vragend aan. Zelfs vampiers moesten toch vroeg of laat nood hebben aan een identiteit? Of zouden ze echt gewoon alles nemen? Hij vroeg zich af of ze hun ware aard dan niet op het spel zetten. Lew draaide zijn hoofd opnieuw weg en duwde zijn sigaret uit op de houten vloer. Een vaag gestommel verbrak de stilte. Dewi. 'Laten we het haar zelf vragen,' zei Odile die overeind kwam en haar kleren bij elkaar zocht. Dromerig volgde hij haar kleine gestalte en keek onbeschaamd naar haar naakte huid. Hoewel hij in gedachten verzonken was, verscheen er onwillekeurig toch een glimlach op zijn lippen bij het zien van de lijnen van haar welgevormde lichaam. Uiteindelijk hoorde hij Odile op de gang wat mompelen tegen Dewi, besloot hij dat hij dat gesprek best bijwoonde en klauterde overeind om zijn boxershort aan te trekken. Niet de moeite nemend om de rest van zijn kleren bij elkaar te zoeken, opende hij de deur, glimlachte naar Dewi en leunde dan tegen de deurpost om het gesprek te volgen. 'Misschien is een internaat wat?' stelde hij voor toen Dewi duidelijk maakte dat ze ten einde raad was. 'Dan kun je je opleiding afmaken,'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Hier trouwens links naar vorige topics :'D Is wel handig als je soms wat terug wilt zoeken -lange zoektocht-
Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.
Nummer 10; Blub.

Ik reageer zo, even proberen met een langer en minder crappy post te komen en anders maar wachten op morgen ;o

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Faal, ik lezen wat de rest heeft gepost, vervolgens denken: laat ik maar wachten tot iemand gaat posten en vervolgens na anderhalf uur tot het besef komen dat mensen allang hebben gepost. 't Gaat de goeie kant op, Sam

Odile - Goede vampier.

Wat verbaasd werp ik een blik op Dewi. Ze heeft geen idee.. geen idee waar ze heen wil. Het idee van Lewis dringt tot me door, net als zijn voorstel over paspoorten en papieren. Ik vraag me af hoe Julian en Masha dat doen. Ik ben vijftig jaar geleden al uit het zicht van de wereld verdwenen, het zou op z'n zachtst gezegd apart zijn als ik weer op kwam dagen, vanuit het niets.
"Misschien is een internaat wat," hoor ik Lew zeggen, die tot mijn verbazing ons in zijn boxershort komt vergezellen. Kan hij zich nu niet aankleden, ook al is het voor het fatsoen? vraag ik me innerlijk grinnikend af. Ik knik als ik me zijn plan voor de geest haal. 'En misschien valt het nog te realiseren ook, als ik erachter kan komen of een paar bekenden van me in staat zijn paspoorten te kunnen verkrijgen met onze namen erop. Dan zijn we ook in staat om te gaan werken om je scholing te kunnen betalen, al zou ik het dan bij avonddiensten moeten houden, aangezien ik het niet uit ga houden in het daglicht. Ik zal tijdelijk wel voldoende geld hebben voor de school, maar ik denk dat het niet voldoende zal zijn om de volledige studie te kunnen betalen. Maar het idee is basically dat wij als een soort van.. eh ja, pleegouders gaan fungeren. Als je het ermee eens bent.' Even moet ik onwillekeurig grinniken bij het idee om met Lew naar ouderavonden te gaan, wroetend tussen de menigte van ouders. Ach, zo'n internaat zal vast een stuk beter zijn dan de huishoudschool. Dat is gewoon de hel op aarde.
'En ik kan Julian en Masha vragen of ze wat papieren kunnen fixen, wat makkelijker gezegd is dan gedaan, maar ze zullen hopelijk wel een mannetje of vrouwtje kennen met lange armen die ver reiken. Als je het..' voeg ik aarzelend toe, 'ermee eens bent.'

No growth of the heart is ever a waste

Haha, Sam toch :'D Daar had je zeker ook last van bij pirates? [a']

Dewi
Plots mengde Lew zich in het gesprek, hij stond enkel gekleed in een boxer in de deuropening en stelde voor om naar een internaat te gaan. Odile ging er over door, over dat zij zich voor zouden kunnen doen als pleegouders en dergelijke. "Wel.. Dat zou misschien kunnen, maar ik ben weggelopen op mijn 11e (dat was het toch? Kon het nergens meer vinden, ik en slordig man) en ben toen dus ook gestopt met school.. Schrijven, lezen en dergelijke hebben ik wel geleerd van andere mensen die ik zo hier en daar tegenkwam en heb het mezelf ook een beetje aangeleerd, maar het is nooit genoeg om naar een internaat te gaan." Ik zuchtte zachtjes. "En ik wil jullie niet nog meer meeslepen in mijn problemen, jullie hebben al zoveel voor me gedaan en om jullie dan ook nog op te laten draaien voor kosten.. Begrijp me niet verkeerd hoor, het lijkt me super als het kan, maar het lijkt me bijna onmogelijk.. En dan zou ik ook een andere naam en dergelijke moeten aannemen, want ik neem aan dat ik nog altijd als vermist sta in de computerbestanden bij de politie. Het zou een hoop gedoe veroorzaken als ze me zouden vinden." Ik zweeg weer en dacht na over het idee. Ik kon het proberen, een internaat, met hun als me pleegouders. Maar wacht.. "Maar Yue dan? Wat is zij van plan om te doen?"


Edit; -Facepalm- Waarom lijken die stukken groter als je ze nog typt dan wanneer je ze plaatst?

[ bericht aangepast op 19 aug 2011 - 13:51 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Haha nee :'D Daar zijn maar een paar posts bijgekomen in de tijd dat ik weg was enzo..

Odile - Goede vampier.

Zwijgend hoor ik haar verhaal aan, begin pas voorzichtig te praten als ze klaar is.
'Dus je.. hebt geen ouders om heen te gaan.' Dat was dus de reden dat ze ons niet vertelde waar ze heen ging als de grens gebroken was: ze kón nergens heen. Ik zwijg even en frons de wenkbrauwen als ze over de politie begint. Dan verschijnt er een klein glimlachje op mijn gezicht. 'Ah, het is een voordeel dat alles zo gedigitaliseerd is. Want alles in cyberspace valt te hacken,' zeg ik met een onheilspellende twinkeling in mijn ogen. 'En laat ik daar nou net niet de beroerdste in zijn,' voeg ik met een onschuldig gezichtje toe. 'Even een wachtwoord achterhalen, een paar aanpassingen doen en je bent gewist uit het bestand. Het vervelende is alleen dat ik niet zo handig ben in inbreken vanaf een externe computer - geloof me, die beveiligingssystemen zijn een pain in the ass - maar dat wordt dan maar een extra bezoekje aan het politiebureau. Dan kan ik ook meteen wat aan mezelf doen. Opgejaagd worden begin ik nu wel een beetje beu te vinden.' Dewi begint over Yue en ik knik kort.
'Ik heb er ook over na zitten denken. Ik weet niet of ze met ons mee wil. We zullen het haar moeten vragen. Ze is een vampier en vrij om te gaan waar ze heen wil. Maar ik-' Ik dwing mezelf nu m'n kop te houden. Ik wilde eigenlijk zeggen: maar ik denk dat ik nu haar mentor in de vampierwereld ben geworden, maar dat komt zo ongelofelijk sentimenteel over. En bovendien weet ik niet eens of Yue daar wel zo over denkt, want ik was nou niet bepaald de juiste soort 'mentor' die iemand kon hebben. Het enige goeie aan de zaak was dat ik Yue niet heb meegetrokken in mijn eigen maalstroom van haat en ellende. Ik had het gevoel dat ik iemand in zo'n kwetsbare positie niet kon verpesten, niet zoals dat met mij gedaan werd. Dat zou mij geen haar beter maken dan Fjodor.
Fjodor! Ik werp een korte blik op Dewi. Zal ik het haar vertellen? Ik stoot wat lucht uit bij wijze van ergernis. Beter nu dan wanneer hij voor de stoep staat.
'Er is nog één probleem. Ik heb.. in het verleden de woede van een vampier op me gehaald. Hij kan iemands verleden lezen. Gelukkig weet hij niet van jouw bestaan, maar wel van dat van Lew. Als je met ons meegaat houdt het in dat er een risico is: hij zal niet rusten voor hij me te pakken heeft. En ik, noch Lew zijn sterk genoeg om hem te verslaan.' Ik hou er allerminst van om Dewi met nog meer angst op te zadelen, maar wat moet ik dan? Ik zit vast aan de grond genageld, ik heb geen keus.

[ bericht aangepast op 19 aug 2011 - 17:01 ]

No growth of the heart is ever a waste

Lew grijnsde en trok zijn wenkbrauw op toen Odile zei dat ze toch wat verstand had van hacken. Hij had geen flauw idee wat het was, maar het was tegen de wet had hij begrepen en laat Odile dat net weer kunnen. Kleine duivel dat 't was. 'Waar is ze eigenlijk?' vroeg hij dan toen Odile Yue's situatie aan Dewi uitlegde. Hij had Yue niet meer gezien sinds hij in de bibliotheek naar een oplossing voor zijn geheugenverlies zocht. Ze zou toch niet...? Gawyn en Elif waren ook eerst een tijd vermist voor ze hun lijken terug vonden. Lew slikte en probeerde dat idee van zich af te schudden. Degenen die daarvoor verantwoordelijk waren, die bevonden zich niet meer in het huis... Toch? Inmiddels was het onderwerp Fjodor weer naar boven gekomen. 'En ik, noch Lew zijn sterk genoeg om hem te verslaan.' Lew's kaakspieren verstrakten bij het horen van die woorden. Het klonk alsof hij zwak was. Niet sterk genoeg om zijn geliefde te beschermen. Hij haatte het vanuit het diepste van zijn ziel en wilde eigenlijk niets liever dan bewijzen dat ze ernaast was. Het probleem was dat hij Odile had beloofd om hem niet te zoeken. En er was een deel in hem dat constant mompelde dat ze gelijk had en dat hij niet zo eigenzinnig en idioot moest doen. 'Ik ga mijn kleren aan doen,' mompelde hij, barser dan hij bedoeld had. Hij glimlachte kort om zijn toon te verzachten, draaide zich om en sloot de deur achter zich. Traag raapte hij zijn broek op, trok hem aan en raakte dan afleidt door de wind die zacht met de gordijnen speelde. Zuchtend ging hij op de rand van zijn bed zitten en stak een sigaret op. Odile was onder de indruk van die Fjodor, omwille van zijn kracht. Hoe sterk kon die vent in godsnaam zijn? Hij blies traag een wolk rook uit en keek naar de kronkelende randen. Wat als die gast zijn charme gebruikte om Odile voor zich te winnen... Hij had het eerder gedaan, wie zei dat hij het niet nog eens zou kunnen... Wat als Odile hem achterliet voor iemand die sterker en bekwamer was dan hem? Lew boorde zijn nagels in zijn vel. Was hij nou werkelijk jaloers op de eikel is Odile's leven tot een hel had gemaakt? Maar was dat wel zo? Ze had immers ook gezegd dat het niet altijd slecht was. En ze leek constant aan hem te denken. Tot zijn frustratie merkte Lew dat zijn sigaret alweer volledig op was en stak er geagiteerd nog één op.

[ bericht aangepast op 19 aug 2011 - 17:44 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

hoi hoi. ik denk dat ik vanavond maar eens een stukje van Scott ga plaatsen :'D

En het moeilijkst is niet het communiceren van, maar het toegeven aan jezelf.

Leuk ^^ ben benieuwd. Ik ga eerst douchen en dan tekenen ^o) Later vanavond komt er van mij ook wel een post 8D
-poked Astrid- Ik weet dat Felix je minder nauw aan het hart ligt maar pirates sterft uit en dat is zo zonde Ö Er zijn er al zoveel aan 't uitsterven en alleen pirates valt denk nog te redden. Misschien kunnen we het schip laten zinken en dan stranden ze ergens weet ik veel wat -wel als Els terug is ;p-, dan hebben we weer wat nieuws 8D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

'Maar,' voeg ik toe, 'ik ga mijn best doen en ik hoop dat ik ooit, op een dag, sterk genoeg zal zijn om hem voor eens en altijd uit de weg te ruimen. Ik wil niet dat hij-' "Ik ga mijn kleren aan doen," hoor ik Lew nors zeggen, waarna hij ons een korte glimlach toegooit en vertrekt. Mijn blik kruist even die van Dewi, die ik kort vragend aankijk. 'Ik wil alleen zeggen dat we tijd moeten hebben om ons voor te bereiden en we kunnen hier niet veel langer blijven. Het is een kwestie van tijd voor hij uitvindt waar we wonen, want hij heeft het gezien, de villa. Het laatste waar ik zin in heb is een clanoorlog,' mompel ik. Mijn blik glijdt onwillekeurig naar de kamerdeur waarachter Lew is verdwenen. 'Ik ben zo terug. Denk maar na over het voorstel,' zeg ik met een glimlach, waarna ik achter de deur glip en Lew aantref op zijn bed.
'Is er iets mis?' vraag ik, waarna ik bij hem op bed ga zitten. Ik slaak een korte zucht. 'Had ik.. had ik het haar niet moeten zeggen?' vraag ik voorzichtig. 'Want geloof me Lew, ik wilde het niet, maar ik heb geen keus. Toen ik daar was, in die loods.. met hem.. hij was zo vastberaden om me weer terug te nemen. Hij leek bijna oprecht om me te geven.' Ik trek een spottend glimlachje.
'Daar trap ik niet in. Die ene avond heeft me de ogen geopend, voorgoed.' Hij kijkt me aan en ik probeer zijn emotie te lezen. Zie ik nu.. twijfel? Misschien had ik hem niet moeten zeggen dat ik er serieus over nadacht weer terug te gaan. Verdomme, Odile. Ik leg kort het hoofd op zijn schouder, zucht even. Ik voel de frustratie van hem bijna. Ik weet wat hij denkt: weer problemen. En ik voel me nog schuldiger. 'Het spijt me,' fluister ik voorzichtig. 'Het was niet de bedoeling jullie hiermee op te zadelen. Ik wilde zelf met hem afrekenen als de tijd daar was en ik heb nooit een uitdaging uit de weg gegaan, maar ik kan in deze staat niet tegen hem vechten. Ik heb het gedaan en alles wat ik deed was zinloos. Niemand kan hem verslaan.'

[ bericht aangepast op 19 aug 2011 - 22:26 ]

No growth of the heart is ever a waste

Ik hoop dat het goed is ;d

Aimeé - Mens

Haar ogen glijden even door de omgeving. Hijgend zakt ze neer tegen een boom. Ze heeft zo ontzettend hard gerend dat ze is vergeten op de bordjes te kijken. ‘Heel slim, Aim.’ Fluistert ze. Gefrustreerd kijkt ze rond. Bomen, bomen. En.. Kijk eens een boom! Ironisch rolt ze met haar mosgroene ogen, en dwingt zichzelf op te staan. Haar hart bonst in haar keel, en haar longen snakken naar lucht. Met snelle passen loopt ze door. Haar ouders zullen er straks wel achter komen, en dan moet ze ver genoeg zijn. Dwalend kijkt ze rond. Iedere boom sluit aan op de andere. Geen enkel spoortje van borden, huizen, de rest van de tegenliggende wereld. De steek in haar zij word als maar groter. Ze moet nodig ergens rusten, op krachten komen. Maar waar in hemels naam? Er is hier helemaal niets. Tussen haar wimpers door gluurt ze rond. Haar vingers strijken het zweet van haar voorhoofd, en stoppen de losse, bruine lokken terug in de knot op haar hoofd. In de verte lopen de bomen uiteen. Zou daar iets te vinden zijn? Nieuwsgierig loopt ze naar de plek. ‘Wauw.’ Haar ingehouden stem is niet meer dan een fluistering na een aanblik op de prachtige villa.

Feel the fire, but do not succumb to it.

'Dat is het niet,' reageerde hij zacht toen ze hem vroeg of het een slecht idee was om het aan Dewi te vertellen. 'Ze moet het weten, voor ze zichzelf weer zonder te nadenken ergens in gooit,' Opnieuw inhaleerde hij diep terwijl hij luisterde naar Odiles verhaal over Fjodor. 'Hij leek bijna oprecht om me te geven.' zei ze op een spottend toontje. Léék, Lewis, léék. En ze zegt zelf dat ze er niet in trapt. Zijn mondhoek verstrakte opnieuw. Wat als hij écht om haar gaf ? Hij voelde hoe ze zacht haar hoofd op zijn schouder legde waarna hij het zijne tegen haar kruin aan vleidde. 'Het spijt me,' hoorde hij haar aarzelend zeggen. 'Het was niet de bedoeling jullie hiermee op te zadelen. Ik wilde zelf met hem afrekenen als de tijd daar was en ik heb nooit een uitdaging uit de weg gegaan, maar ik kan in deze staat niet tegen hem vechten. Ik heb het gedaan en alles wat ik deed was zinloos. Niemand kan hem verslaan.' Er klonk iets van wanhoop door haar stem. 'Dat is het niet, liefje. Ik zou de hemel met je verzetten als dat nodig was. Ik loop niet weg van wat moeilijkheden... Het is gewoon... Die...die Fjodor,' Hij zweeg kort en probeerde de woorden te vinden. 'Hield hij ooit van je? Heb jij ... Heb jij ooit van hem gehouden? Hou je nog van hem?' Dat laatste kwam er bang uit. Hij schrok er zelf van en besefte dat hij niks geheim kon houden, zelfs niet zijn eigen gevoelens. Toch zeker niet tegenover Odile.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik haal van verbazing het hoofd van zijn schouder, kijk hem geschokt in de ogen. Nee. Dit is geen zieke grap. Hij is doodserieus.
Hield hij ooit van je?
Heb jij ooit van hem gehouden?
Hou je nog van hem?
De woorden suizen nog in me na en hoe langer ik erover nadenk, hoe minder ik het snap. Ik. Van Fjodor hóuden? Hoe kan hij uberhaupt op het idee komen? Als ik het over Fjodor heb, dan is het direct in lijn met hoe ik hem het beste om zeep kan helpen. Zelfs een geestelijk zieke vampier als ik weet dat je degene om wie je geeft niet op de meest gruwelijke manier wil vermoorden. Hoe komt zo'n gedachte dan in Lew op? Is hij.. Ik werp een blik op hem, zie de twijfeling in zijn ogen. Het lijkt of hij zich ineens zo klein voelt. Is hij diep van binnen bang voor Fjodor? Dat het hem daadwerkelijk lukt om me in te pikken? Ik besef dat ik nu wel akelig lang doe over het beantwoorden van de vraag en zijn onzekerheid wordt met de minuut groter.
'Ik heb me een tijd afgevraagd of hij daadwerkelijk om me gaf. Ik was niet iemand die graag voorgetrokken wilde worden, trainde harder en vaker dan de rest door die verdomde nachtmerries en ik had de wil om sterker te worden. Het laatste wat ik wilde was een herhaling van de geschiedenis. Maar ik denk dat hij van me hield ja, op een vreemde manier. Ik denk dat het is omdat hij een deel van zichzelf in mij herkende. Vastberadenheid, kracht, misschien zelfs eergevoel. En ik.. in die eerste woelige maanden, keek tegen hem op. Hij was tegen iedereen vriendelijk, had een duidelijk doel voor ogen, nam het op voor de mensen die nog niet zo sterk waren in de clan, maar hield zich ook op een gepaste afstand. Maar of ik ooit wat meer in hem zag als een leider en kameraad? Nee. In die tijd had ik maar één iemand om wie ik gaf: een mens, genaamd Mark. Ik kon mezelf nog niet goed beheersen en heb hem vermoord op de avond dat we..' Ik slik even. 'Ik was in wezen nog niet klaar voor nog een relatie na alles. En op een avond, na een paar jaar, werd me duidelijk wat Fjodor echt van me wilde. Hij wilde mij als zijn vrouw. Twee machtige vampiers aan het hoofd van de clan. Hij zei dat het enige wat ik hoefde te doen, was mijn hart te geven. Toen heb ik pas voor het eerst een duidelijke emotie bij hem kunnen zien. Exact dezelfde blik die ik bij Leonid Kazinsky zag. Lust, de drang naar controle. Ik was weggerend en heb een uur boven de wc staan kotsen. Daarna heb ik m'n biezen gepakt en ben hem gesmeerd. Nee. Ik hou niet van degene die me in mijn meest kwetsbare staat heeft gemanipuleerd voor zijn eigen egoïsme. Ik dank god, of de duivel, of wie me ook hielp die avond op m'n blote knieën dat ik nooit heb toegegeven die tijd. En nu, al die decennia later, is hij er nog steeds van overtuigd dat hij het alleenrecht op me heeft. "Geen man zal je nog aan willen raken zodra hij weet dat je al beschadigd bent," is wat hij zei! De vuile, verdomde, zieke klootzak! Ik zal dansen op z'n graf!' Ik leg de armen om Lew heen.
'Ik hou van je, Lewis. Je hebt me weer laten leven, terwijl hij juist het leven van me wegnam voor zijn eigen gewin. Hij is niets vergeleken met jou.'

Lol, postje voor het slapengaan ;o Me is tired.

[ bericht aangepast op 20 aug 2011 - 0:51 ]

No growth of the heart is ever a waste

Same here c: Ik post morgen ^^

Frankly my dear, I don't give a damn.