[RPG] Geen weg meer terug [12] - Speeltopics

Hoi, even een vraagje: Waarom is iedereen dood? Een tweemans RPG'tje kan namelijk net zo goed in storyvorm geschreven worden, jwz .

Ben lui, dus alleen de link van de laatste.

Nummer 11: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

People, can I have your attention please? Will the real Slim Shady- no, just kiddin'. Ik heb alleen even een verzoek, en dat is te melden als je niet meer meedoet in de RPG ipv niks van je te laten horen. Saves us a lot of confusion. Dank je.

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 17 sep 2011 - 22:42 ]

No growth of the heart is ever a waste

Aimeé - Mens
Ze slikt, en laat haar ingehouden adem ontsnappen. Gewoon aanbellen? Bedenkelijk glijden haar ogen over de ramen. Zou er überhaupt iemand voor haar opendoen? Met haar wijsvinger tikt ze een tijdje tegen haar kin. Misschien is er wel helemaal niemand, en verdoet ze haar korte tijd. Maar, wie laat er nou zo'n villa achter? Niemand, dus, gewoon kloppen.. Ze verschuift wat naar de deur toe, en klopt aan. ‘Dat hoort geen hond..’ Haar vingers tasten kort af naar een bel. Als ze iets wat er voor door moet gaan heeft gevonden, drukt ze hem hard in. Na een tijdje laat ze los en wacht gespannen. Wie zou er open doen?
~~

FAIL x'D

Feel the fire, but do not succumb to it.

De opluchting die hij voelde was immens. De gedachte dat Odile hem zou kunnen verlaten voor Fjodor had zich in een korte tijd meester gemaakt van zijn brein en had het ene doemscenario na het andere geschetst. 'Ik hou ook van jou,' antwoordde hij dan waarna zijn lippen tegen de hare duwde en haar stevig tegen zich aan drukte. 'Je hebt geen idee hoe blij ik ben dat je niet met hem bent getrouwd, toen,' vervolgde hij toen hij haar weer los liet en haar grijze ogen zocht. 'Alleen de gedachte al maakt me misselijk...' Op dat moment gaat de deurbel en zette Lew gealarmeerd al zijn zintuigen open. 'Godverdomme... Nog een mens. Misschien moeten we deze iets grover weg sturen? Ik heb geen zin om dat fiasco met Chase weer over te doen. Bovendien hebben onze handen al vol aan eentje...'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik grinnik even en aai langs Lew's wang.
'Twee hanen in een hok, was nooit goed gegaan,' mompel ik als Lew me in zijn armen sluit. 'Weet je Lew, ik heb eigenlijk niet gedacht dat ik na.. na wat er met Chase gebeurde zo makkelijk in staat was om.. Nou ja.' Het stijgt me naar m'n hoofd en ik voel een blos weer op komen. 'Om met je het bed te delen. Of de grond,' voeg ik grinnikend toe. 'Ik heb geen angst of paniekaanvallen. Ik denk dat ik je daar dankbaar voor mag zijn,' zeg ik glimlachend. Tot mijn verbazing hoor ik ineens de deurbel, waarna ik meteen overeind kom. 'Ik ruik.. een mens, als ik me niet vergis,' zeg ik licht geschokt tegen Lew, die het bevestigt. Gelukkig is het Chase, noch Ash. Maar wie dan wel? 'Misschien is dat inderdaad niet het beroerdste idee. Daar zit ik ook niet op te wachten,' mompel ik nors. Ik hol de trap af en doe de deur open.
'Je bent de eerste die aanbelt. Normaal wordt die deur opengetrapt,' begin ik, koeler dan de bedoeling is. En dan slaat de achterdocht toe. Zou dit meisje door Chase gestuurd kunnen zijn? Ik pers de lippen op elkaar. 'Maar geloof me, de situatie ziet er nu een stuk rooskleuriger voor je uit. Ik mag voor jou hopen dat je niet verwikkeld bent in één of ander ziek plan van Chase omdat hij te zwak is om het zelf tegen me op te nemen. Of dat Fjodor je gestuurd heeft. Als het hem is, dan mag je hem zeggen dat hij mag branden in de verdomde hel!' Ze kijkt me wat verschrikt aan. 'Maar goed, dat privilege is voor mij weggelegd,' vervolg ik. 'Waarmee kunnen we je van dienst zijn? Breng het kort en krachtig, want het laatste waar ik op zit te wachten is weer een lijk afvoeren.' En dan komt er een windvlaag voorbij, die haar bloedgeur gevaarlijk dichtbij brengt. Mijn hemel, ik heb zo'n akelige dorst. Ik heb sinds Club 69 geen bloed meer gehad en begin bijna letterlijk te watertanden. Het verbaast me oprecht dat Savoy en Faith haar nog niet hebben opgemerkt en haar nog niet hebben leeggezogen.

No growth of the heart is ever a waste

Aimeé - Mens
‘‘Who the hell is Chase of Fjo the who?’’ Ze schud haar hoofd, en kijkt even om. ‘‘Zou ik hier even uit mogen rusten.. Ik heb geen idee waar ik ben. Mijn vader hij.. Hij.’’ Haar ogen staren even bang over haar schouder. Haar tas voelt te zwaar aan, en haar hart klopt alsnog hard in haar keel. Het meisje was niet erg vriendelijk, maar iedere hulp van God nam ze momenteel aan.


kort, soorry T.T

Feel the fire, but do not succumb to it.

Haha nvm ^^

Odile - Goede vampier.

"Who the hell is Chase of Fjo the who?" Ik neem haar argwanend in me op en kom dan tot de conclusie dat ze hen echt niet kent. "Zou ik hier even uit mogen rusten.. Ik heb geen idee waar ik ben. Mijn vader hij.. Hij." Ik zie haar naar achteren kijken. Is ze bang voor haar vader? Ze ziet er in elk geval vermoeid uit. Als die man haar leven tot zo'n hel heeft gemaakt, dan zou het een duivelse streek zijn om haar daar weer heen te sturen. Ik merk dat ze moeite heeft haar tas te dragen. Ik glimlach kort en pak de tas met een hand aan.
'Laat dat maar aan mij over,' zeg ik als ik haar nog wat langer in me opneem. 'Je bent bang dat hij je volgt, niet waar? Je zal veilig zijn als de nood aan de man komt. Een sterveling verslaan kost geen moeite,' voeg ik toe als ik haar voor ga naar binnen. 'Never mind the mess, de stofzuiger is al een tijd naar de klote en met al die gevechten hier neem ik niet de moeite om het allemaal schoon te vegen. Misschien zou ik het er wel op moeten wagen,' mompel ik, als ik zie dat het echt een enorme zooi is.
'Hier is de keuken. Wil je nog wat eten of drinken voor je rust?' vraag ik. Wat een hel. Haar bloed ruikt werkelijk zo akelig zoet en smakelijk dat ik bijna letterlijk de lippen af lik. Ik bijt op mijn lip om te voorkomen dat ik me al helemaal niet meer in kan houden.

No growth of the heart is ever a waste

Oké., -krabbelt op hoofd- Het wordt maar tijd dat ik terug ga naar school, dan heb ik gek genoeg meer inspiratie.

Dewi
Ik had nog een tijdje nagedacht over het gesprek dat ik had gehad met Lew en voornamelijk Odile. Zij had de woede van een vampier op zich gehaald? Typisch iets voor haar, maar het leek deze keer serieus. Zwijgend was ik na de woonkamer gelopen, ervan uitgaand dat het veilig was, omdat ze me alleen lieten. De rest van het gesprek werd opneiuw afgespeeld in mijn hoofd. Een internaat hè? Ik vroeg me af of ik mee zou kunnen komen en zo ineens weer tussen zoveel mensen komen, dat leek me vreemd. Tssk, dat dacht het meisje die in een huis woonde vol vampieren. Ik moest me niet aanstellen, het was een mooie kans en ik vond het vreselijk lief dat ze me zo wilden helpen. Plots ging de bel en verbaasd ging ik rechtop zitten. Zwijgend luisterde ik of er iemand opendeed, zo te horen was dat Odile. Vaag kon ik een vreemde meisjesstem horen. Een vampier? Mens? Vampierjager? Na ween kort gesprek hoorde ik de deur dichtslaan, gevolgd door voetstappen. "Hier is de keuken," hoorde ik Odile zeggen. Nu werd ik toch nieuwsgierig, als ze haar binnenliet was het vast geen gevaar. Ik stond op en liep richting de keuken. "Bezoek?" vroeg ik, terwijl ik kort naar het meisje keek en toen mijn blik op Odile richtte. Ik bleef in de deuropening staan, als het een mens was, dan had ze nu vast nog niet door dat ze in een nachtmerrie terecht gekomen was. Althans, voor mij was het ooit begonnen als een nachtmerrie, het is niet fijn als ze om je bleod hunkeren weet je, maar ik was het -gek genoeg- wel gewend geraakt en de laatste tijd was de sfeer wel iets beter en er waren minder aanvallen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Hihi. Ik ook hoor. Wiskunde is mijn inspiratieuurtje

Aimeé - Mens
Ze kijkt Odile dankbaar aan. ‘‘Ooh, heel, heel, heel erg bedankt.’’ De woorden rollen zacht over haar zachtroze lippen. Ze bijt op haar onderlip. ‘‘Ehm, een glaasje water zou fijn zijn ik eh, wil niemand tot last zijn.’’ Ze blijft schuifelend, beleeft staan, en kijkt dan naar Dewi. Verlegen slaat ze haar olijfgroene ogen neer naar de grond. Het meisje was erg aardig om haar zoveel aan te bieden. Maar, Aimeé had oog voor details bij persoonlijkheden. Nieuwsgierig gluurde ze rond door haar lange wimpers. Uit haar manieren hield ze het kort, en dus plukte ze al snel verlegen aan haar haar. Een wolgebreide muts die ze half achter op haar hoofd droeg, bedekte de bovenkant van haar lange, krullend, hazelnoot bruine haar. Een versleten jas werd om haar slanktengere lichaam geslagen en haar handen trilden lichtjes. Ook haar adem was op het randje van hyperventileren. De gruwelijke gedachte dat haar vader haar zou vinden, gaf haar al een hart inzinking. Haar grote, olijfgekleurde ogen twinkelden van angst. En haar maag draaide zich om bij elk geluid dat ze waarnam. Al haar gedrag kon je zo linken aan de angst voor haar vader.

[ bericht aangepast op 20 aug 2011 - 23:30 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Lew zuchtte toen hij Odile beneden de deur open hoorde doen. Ze deed een poging om het meisje af te wimpelen, maar die leek nogal wanhopig, waarbij Odile's beschermende kant naar boven kwam en ze het meisje binnen liet. 'This better not be another vampirehunter...' kreunde Lewis, terwijl hij rechtkwam, zijn sigaret opnieuw doofde en snel een T-shirt over zijn hoofd trok. Vervolgens slenterde hij traag naar beneden, volgde Odiles geur en kwam uit bij de keuken, waar zijn vriendin inderdaad stond met Dewi en nog een ander meisje. Die laatste voelde zich duidelijk niet helemaal op haar gemak, wat eigenlijk vrij logisch was, met Odiles geklets over lijken en dergelijke. Onwillekeurig moest Lew grijnzen bij die gedachte. Desodanks ging hij achter haar staan, boog naar voren en fluisterde zo stil dat alleen Odile het kon verstaan: 'Misschien is het best dat ze niet weet wat we zijn. De grens is gebroken, ze moet toch weg zodra het kan,' Om de woorden te camoufleren - en ook half om Odile te kalmeren, de zin naar bloed stond gewoon letterlijk in haar ogen te lezen- drukte hij een kusje op haar wang. Hij begroette het meisje met een glimlach en een knik, zei verder niets en ging aan tafel zitten om de boel in het oog te houden. Als eender wie een verdachte beweging maakte, zou hij klaarstaan om die persoon tegen te houden.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Wat verbaasd werp ik een blik op haar als ze me bedankt, en glimlach dan kort en wat ongemakkelijk, merendeels om het feit dat haar bloed me gek maakt. 'Geen probleem,' zeg ik met een wat krakerige stem en geef haar een glas water. Dewi komt ons ook vergezellen. "Bezoek?" hoor ik haar vragen. Ik knik en stap aan de kant. 'Dewi, ontmoet- eh.. hoe heet je eigenlijk?' vraag ik. 'En heb je soms bij stom toeval een stijltang mee?' voeg ik toe. Ja, ik ben wanhopig en ik verberg het niet meer. Vreemd verzoek, maar verdomd, ze mag blij zijn dat ik haar nek niet door bijt.
Ook Lew komt bij ons staan en fluistert wat in mijn oor. Mijn blik kruist heel even die van hem en ik knik. Ja. Dat is het beste. Dus Odile, zet die moorddialogen en je sadistische plannen van je voorlopig even in de kast. Hij drukt een kus op mijn wang en neemt dan plaats in een stoel.
Mijn ogen glijden weer naar het meisje, die nog steeds in een eigen wereld lijkt te zijn. Ik glimlach even.
'Luister, je bent veilig hier, geloof me maar.' Ik haal mijn - zoveelste - mes uit mijn zak. 'Vlijmscherp en gemaakt om vijanden af te weren.' Ik zal dat mes de komende tijd nog wel nodig gaan hebben, mocht Fjodor en aanhang ineens komen opdagen. We kunnen hier niet al te lang blijven, anders wordt dat onze dood nog eens. Ik slaak een korte zucht en ga naast Lew aan tafel zitten. 'We kunnen hier niet meer lang blijven,' fluister ik voorzichtig. 'Het is een kwestie van tijd voor ze uitvinden waar we zijn.'

No growth of the heart is ever a waste

Aimeé - Mens

Ze zet even een stap achteruit bij het aanblik van het mes. ''Eh, ja. Stijltang..'' Ze kijkt naar haar tas. ''Die moet er wel in zitten..'' Daarna bijt ze zacht op haar onderlip. ''A-Aimeé.'' Zegt ze zachtjes. De mensen hier zijn nogal vreemd. Maar aangezien ze te uitgeput is om er meer achter te gaan zoeken, laat ze zich zakken langs een keukenkastje. ''Sorry.'' Zegt ze zachtjes.


Kort Ik moet echt een inspiratieboom vinden :'DD

Feel the fire, but do not succumb to it.

Alright Leute, I have been thinking.. en ik denk dat ik een soort van mogelijk vervolg heb kunnen bedenken in globale lijnen with a lot of drama. Ik weet niet of jullie 't gaan waarderen, maar het is een poging waard ^^.
Dit is 't scenario wat ik in hoofd had: As everyone knows zit Fjodor achter Odile aan. Nog voor iedereen het huis heeft kunnen verlaten komt hij met een aantal clanleden langs, gijzelt iedereen en zegt Odile om mee terug te komen én met hem te trouwen, of ze zullen sterven. Ze stemt in, maar dan blijkt dat ze het hele groepje meenemen als gijzelaars, om te voorkomen dat Odile alsnog zal vluchten.
Echt veel verder dan dit heb ik het nog niet uit kunnen werken en zit ook nog met de locatie waar iedereen heen wordt gebracht. But it's a start :']

No growth of the heart is ever a waste

Coel ^.^

Feel the fire, but do not succumb to it.

Haha, klinkt wel super chill ^^

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

'Ik dank je hartelijk,' zeg ik en begin meteen te grabbelen naar een stijltang. De spullen die ze in haar tas heeft zijn werkelijk fascinerend. Parfum, mascara, iets wat op foundation lijkt, een pen en wat papier. Oh kom op, Odile. Kappen, je was op zoek naar een stijltang. Bingo! Vol trots hou ik de buit omhoog. 'Eindelijk verlost van die vervloekte krullen!' Ik kan wel dansen en het scheelt weinig of ik doe het nog ook. 'Geen zorgen, ik geef hem in goede staat terug. Ik moet er zelf nog eentje halen in de stad, maar ben er nog niet aan toe gekomen.' En met halen, wordt in mijn taal dus jatten bedoeld, maar daar spreekt Odile niet over. Ik ben allang blij dat ze me niet herkend heeft van die posters. Misschien zijn ze het al opgegeven. Ik snuif even spottend. De politie en opgeven? Het wordt inderdaad tijd dat ik mezelf uit dat bestand wis en gauw. Dan denken ze dat ik allang gepakt ben. Soms Odile, ben je simpelweg briljant. Ineens laat het meisje zich tegen een keukenkastje zakken. Ik sta op. 'Neem hier plaats, Aimeé. Of wil je eerst wat slaap pakken? Ik zal dit geschenk van god zo meteen weer terug leggen in de tas. Ik ben zo terug.' Ik leg de tas op de keukentafel en ik vlieg de keuken uit, de badkamer in. Met een duivelse grijns staar ik naar mijn krullen.
'Het einde is nabij,' zeg ik met een blik van puur sadisme, sluit de stijltang aan en wacht tot deze de juiste temperatuur heeft bereikt. Dan tem ik de eerste lok haar, en de volgende. En die daarna, en die daarna. Tot er geen krul meer in is te vinden. Tevreden staar ik naar mezelf in de spiegel, aai langs mijn steile lokken haar. 'Perfect,' zeg ik en loop met de stijltang weer terug de keuken in.
'Je wil niet weten hoe dankbaar ik je ben,' zeg ik en stop de stijltang weer terug in haar tas. 'Ik ben trouwens Odile, en dit zijn Lewis en Dewi. Ik neem aan dat je nu wel behoefte hebt aan wat rust.'

No growth of the heart is ever a waste

Aimeé - Mens
Ze lacht zachtjes. Ze heeft zowaar gelachen. ''Hou hem maar, je lijkt hem fijner te vinden dan ik.'' Ze staat even wankel op, en haalt haar muts van haar haren. ''Ik ben wel moe, ja.'' Ze bijt op haar onderlip en haalt een hand door haar haren zodat ze wat losser komen te zitten. Ze bekijkt Odile eens goed. Ze is wel aardig, een beetje gek en stelt gelukkig geen vragen. ''Als je wilt kan ik hier ook wel voor je opruimen.'' Ze kijkt rond. Van buiten zag de villa er stukken beter uit. Hier vanbinnen leek het wel een eng hol. Dat kwam ook voornamelijk omdat er gewoon rare mensen in woonden.

[ bericht aangepast op 21 aug 2011 - 13:13 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.