• Dit wordt even een zeik verhaal, maar ik móét het even kwijt.

    Een jaar geleden, in maart kreeg ik dus zeg maar een vriend. En dat ging een halfjaar goed, met ruzies enalles. Meer informatie staat bij mijn blogs... mocht het je intresseren (:
    toen het uitging kreeg hij meteen een nieuwe relatie, maar hij ging mij nog steeds lopen stalken en bedreigen. Hij had foto's.. van mij die hij op internet wilde zetten, dus hebben we de politie ingeschakeld. Alles is nu zo'n beetje opgehouden. Ik heb nog wel contact met een paar van zijn vrienden... Nou zit het zo. Een oud-klasgenootje van mij zit bij mij in de klas, en die vertelt alles door aan hem. Alles wat ik doe, hoe het met mij is, waar ik ben ..ect. Ze probeert mij alleen te zetten, in opdracht van hem.
    Nu heeft een ánder oud-klasgenootje, een relatie met zijn beste vriend, en dat kan hij niet hebben. Ze scheldt hen uit. Hun zijn gelukkig en hij niet, zeg maar. Het is triest, ik weet het. Maar vroeger probeerde hij en ik hun altijd wél te koppelen. En dat wilde ze niet, maar nu hebben ze dus wel een relatie.

    Het is éen grote warboel, ik zit hier helemaal te shaken,sorry als jullie het niet begrijpen. ): Het voelt echt als mijn schuld allemaal, maar ik wéet gewoon dat dat niet zo is. Nu voel ik me klote. Vooral omdat ik ook met hun allemaal op dezelfde school zit, maar ik wílde persé naar die school, om me niet zwak op te stellen zeg maar.

    xxx


    Not every fairy tales ends with: and they lived happily ever after - Prince Harry of Wales

    Je moet hun negeren, en laat die kerel, op een bepaald moment zal hij wel stoppen.


    It's not because I smile, my life is perfect. It's because I appreciate what life gives to me, and what God has blesse

    Adrian schreef:
    Je moet hun negeren, en laat die kerel, op een bepaald moment zal hij wel stoppen.


    Noem mezelf baas, want ze weten wie ik ben.