Raar aangekeken worden op het kerkhof... - Stamcafé

owkeej Mijn beste vriendinnetje is in 2003 dus overleden.
sinds haar begrafenis ga ik altijd naar haar toe minstens 1 keer per week mits ik geen tijd heb maar ik probeer dan wel in die week nog langs te gaan. op haar verjaardag en sterfdag ga ik ook altijd trouw erheen ben nog geen een keer niet geweest.

vandaag was ik er dus weer, ik dacht de zon schijnt lekker laat ik een even langs gaan want ik had eigenlijk beloofd dinsdag al langs te zijn gekomen. mijn gewoonte is dan ook (als het gras droog is) om voor haar graf te gaan zitten en gewoon voluit tegen haar te kletsen en lachen enzo. ik vergeet opdat moment iedereen om me heen.

Dus vandaag deed ik precies hetzelfde als altijd.
maar een eindje verder stond dus een man, en die stond me heen raar aan te kijken alsof het gewoon idioot is dat ik praat en lach enzo.
toen kwam er een vrouw langs hem op en hij hielt haar aan fluisterde wat en toen keken ze ALLEBEI naar mij.... kom op hé!
ik ben niet zo'n iemand die naar het graf gaat bloemen dump (mij raar aan kijkt) en dan weer vertrekt.

ik weet toevallig dat Melissa bij me is.. als iemand begraven is en je hem/haar niet hoort,ziet of voelt betekend niet dat die persoon er niet meer is... ik weet toevallig dat Melissa bij me is ik voel haar gewoon naast me zitten. sinds vorig jaar weet ik het zeker.

sorry, maar dat moest ik ff kwijt(A)
Want ik had echt het idee dat die mensen dachten dat ik gek geworden was....

please geen gemenen reacties zet anders maar geen reactie.

sommige liefdes zijn perfect, andere zijn vervloekt

Ik zou zelf denk ik ook raar opkijken. Aan de ene kant is het iets heel moois, maar aan de andere kant is het vreemd, omdat veel mensen niet graag uit hun comfort-zone stappen en zoiets doen, dus dan kijken ze jou er raar op aan

"I shut my eyes in order to see.'

Ik vind het heel mooi dat je nog steeds iedere week bij haar langs gaat en haar alles vertelt. Ik weet niet of ik dat zelf zou kunnen doen. En ik geloof wel dat mensen je raar aankijken, als je tegen een grafsteen aankletst. Maar gewoon blijven doen (:

Travel far enough, you'll meet yourself

Ik vind het best wel mooi dat jij het zo ziet. En dat je nog steeds tegen haar kunt praten. (:

Die mensen die zo keken zullen eerder zoals mij denken; 'De persoon is dood en kan op geen enkele manier meer contact met je hebben.' Zelf zou ik bijvoorbeeld ook niet naar een kerkhof gaan, omdat ik het pure tijdsverspilling vind. Ik wou eigenlijk dat ik zoals jouw kon denken en er zo in kon geloven, dat moet een stuk gemakkelijker zijn wanneer je een dierbaar iemand verliest.

If we had not a soul, music would have created it.

Kalashnikov schreef:
Ik zou zelf denk ik ook raar opkijken. Aan de ene kant is het iets heel moois, maar aan de andere kant is het vreemd, omdat veel mensen niet graag uit hun comfort-zone stappen en zoiets doen, dus dan kijken ze jou er raar op aan

comfort in c h a o s

Ik vind het geweldig mooi dat je haar nog niet vergeten bent en nog tegen haar praat. You go girl

All I have in life, is my imagniation.

Oh, dat herken ik.
Zelf ga ik bijna altijd elke week na school langs m'n tweelingbroertje. En ik praat zeg maar dan ook gewoon tegen hem.
En als er dan toevallig iemand anders ook daar zo is kijken ze je echt aan van: Eh.. Wat doe jij hier?

Achja, boeit me niet meer zoveel. (:

Fat kids are harder 2 kidnap.

Het is echt onbeleefd van die mensen om je zo aan te kijken, zelfs als ze vinden dat je raar bezig bent - wat ik trouwens niet vind. Blijf gewoon doorgaan met wat je deed. (:

"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

I'll lick the poison from right off your kiss

dat is gewoon super mooi, laat die mensen je lekker raar aan kijken. Als zij niks beters te doen hebben dan bloemetjes dumpen hoef jij dat nog niet. Als ik zo iets zou zien zou ik het mooi vinden, zo iemand geeft echt om degene die overleden is en laat dat zien!

ik vind het het eigenlijk zo mooi wat je doet -pikt traantje weg- :'D

Shoganai i ne~

Ik zou zelf de neiging hebben gehad om naast je te gaan zitten x3. Ik vind dat iedereen op zijn eigen manier ermee omgaat. En jij gaat er zo mee om. Wat maakt dat uit. Ik vind het onbeleefd van die mensen die raar naar je staan te kijken. Ik bedoel zij willen ook niet dat iemand achter hun daar gaan staan te kijken .-.

Padalecki schreef:
Ik vind het best wel mooi dat jij het zo ziet. En dat je nog steeds tegen haar kunt praten. (:

Die mensen die zo keken zullen eerder zoals mij denken; 'De persoon is dood en kan op geen enkele manier meer contact met je hebben.' Zelf zou ik bijvoorbeeld ook niet naar een kerkhof gaan, omdat ik het pure tijdsverspilling vind. Ik wou eigenlijk dat ik zoals jouw kon denken en er zo in kon geloven, dat moet een stuk gemakkelijker zijn wanneer je een dierbaar iemand verliest.

Have you ever been alone in a crowded room?

Je verhaal dat je hier hebt geschreven raakt me best wel. ik vind het heel mooi wat je voor haar doet...
Laat die mensen maar gewoon voor wat ze zijn, niets van aantrekken inderdaad!

Aaah sterkte hoor! En laat die mensen gewoon hun gang gaan. Zij zijn het niet waard dat je je nu druk zit te maken.

It's going to be difficult, but not impossible.

Gewoon doen waar jij je goed bij voelt. <3

ars moriendi