Dit is mijn levensverhaal over een rotte avond. Conclusie; het is lang, en nog deprimerend.
Juist ja. Wat een rotdag vandaag -nou ja, vanavond-.
Allereerst moesten we voorzingen, en ik had het echt super goed voorbereid, gaat het gigantisch mis door de zenuwen, terwijl ik helemaal niet zenuwachtig was. Efin.
Toen hadden we dansen, stootte ik keihard met mijn knie op de grond. En het leek wel mee te vallen.
Maar goed, toen was het allemaal voorbij, en toen kwam niet mijn moeder mij ophalen van muscial, maar mijn vader en mijn zusje. En je raadt het al, mijn zusje zat voor. En als ik ergens niet tegen kan is het wel dat mijn zusje voor zit en ik achter moet zitten. Dus ik vroeg beleefd aan haar of ze achter wilde gaan zitten, maar nog voordat zij kon antwoorden, zei mijn vader al dat ik achter moest gaan zitten. Meh.
Kwam ik thuis, zit mijn moeder Law&Order te kijken, wat ze alleen doet als ze niets te doen heeft. En als mijn moeder tv kijkt, dan moet het muisstil zijn. Goed, in de auto had ik dus al pijn gekregen aan mijn knie, en hij voelde wat dik aan. Dus ik wilde vragen of ik wat theedoeken mocht nemen, kapt ze me al woedend na het eerste woord af. NOU JA, DAN NIET EH!
Dus nu zit ik een beetje boos boven op mijn torenkamertje met een wit, nat lapje om mijn been.
Jullie nog iets meegemaakt vandaag? :'D
Bedankt voor de aandacht, en ik hoef geen advies, ik moest het er gewoon eruit hebben gezien ik niet meer tegen mijn vader en mijn zusje praat en mijn moeder niet wil luisteren.
You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt
