D e v i n
|
De peperdure wijn in haar glas lijkt bijzonder veel op bloed. Devin cirkelt de inhoud in een zwierige beweging rond, de aroma's van een ver, Frans oord opsnuivend voor ze het geheel in een enkele slok achterin haar keel laat verdwijnen. Ze was alweer vergeten dat mensen iets met meer substantie vereisen als maaltijd. Het is pas de vierde dag op rij dat ze zich dat realiseert wanneer de aangename warmte van de alcohol haar lichaam laat smelten tot het precies de juiste vorm heeft. Magisch. Ze zet het lege glas gedachteloos neer tussen een greep blinkende juwelen—niet meer dan vanuit de aangewende gewoonte dat alles normaliter voor haar wordt opgeruimd. De sieraden zijn afkomstig uit het kistje dat ze eerder boven haar kaptafel heeft omgekeerd. Zo heeft ze hen het liefst: uitgestald, vrij voor het oog. Net als ze zich tot de deur wendt valt haar blik op een armband, welke ze zonder een tweede gedachte genoegzaam over de stof van haar zwarte handschoen schuift. Het ornament wordt slechts een seconde door haar kritische kijkers bewonderd voor ze zich naar de wereld buiten haar slaapkamer verplaatst. Naar menselijke maatstaven is dit landhuis allicht het epitome van luxe—Devin zelf snakt meer naar het bruisende hart van een nooit slapende metropool. Dát zijn het soort plekken waar de zielen nooit over uitgesproken raken. Devin treft de keuken leeg aan en komt na een kortstondig, innerlijk beraad tot de conclusie dat ze niet van plan is in de kastjes te snuffelen. Ze neemt genoegen met een appel die, waarschijnlijk vooral voor een plezierige aanblik, op de fruitschaal is gedeponeerd. De ironie van het symbolisme is misschien meer de reden waarom ze hem mee grist. De woonkamer staat helemaal niet op haar uitgestippelde route naar buiten, maar bij het horen van de televisie in de verte laat ze zich er toch toe verleiden. Het zou niet als een verrassing moeten komen dat ze Zenaku opgekruld op de bank vindt, welke ongetwijfeld is uitgekeken op het sportprogramma waarvan ze is vergeten hoe ze die bewuste atleten precies noemen. Geef het de schuld aan haar beperkte kennis omtrent de kneepjes van de moderne, menselijke wereld. Haar kijkers vinden de afstandsbediening, meters vanuit zijn positie. Zo voorspelbaar. Ze overweegt het scherm helemaal uit te zetten, maar de wijn in haar systeem heeft Devin bijzonder goedgehumeurd gestemd. Zonder iets te zeggen duwt ze het apparaat tussen het kussen onder zijn hoofd en de bank, zich alweer omdraaiend voor ze in de verleiding komt een hand over zijn onstuimige lokken te halen. |
|
[ bericht aangepast op 7 mei 2021 - 22:14 ]
Feel the fire, but do not succumb to it.
