• Deze RPG speelt zich af aan het koninklijk hof, meer info hierover vind je hier 'waar speelt het zich af'. De tijd waarin de RPG zich afspeelt, is zoals jullie waarschijnlijk al doorhadden, zijn de Middeleeuwen. Maar niet zoals het werkelijk was, het is namelijk een fantasie wereld.
    Van mensen met toverdrankjes tot reuzachtige draken, het is allemaal toegestaan.

    Elke tien jaar worden er uit de omliggende dorpen dire mensen, die in het rijke bezit zijn van een machtig mythisch wezen, uitgekozen om een training te komen volgen aan het koninklijk hof door de beste meesters die er zijn.

    Het is een eeuwenoude traditie die nooit verdwenen is. De traditie ontstond in tijd van vele oorlogen. Een paar spionnen hielden de bevolking in de gaten en kozen enkel de beste van de beste. Ze moesten natuurlijk wel voldoen aan een aantal eisen, zoals dat ze in het bezit moesten zijn van een mythisch wezen en er mee om moesten kunnen gaan. Enkel de besten werden uitgekozen en mochten naar het hof komen en kregen training van de beste trainers om nog beter met hun dier om te kunnen gaan, maar ook met wapens. Ze werden ingezet in de oorlogen en strijd als aanvoerders van kleine legers of werden uitgezonden op privé missies. Ze worden opgeleid tot echte meesters en meesteressen.
    In andere woorden: Het was een hele eer...

    En dat is het nog altijd. De drie voorheen gewone dorpelingen komen ineens in een heel ander wereldje terecht en plots kijken er mensen naar hun op. Sommigen weten zich erg goed aan te passen, anderen krijgen heimwee en bij enkele stijgt de roem en rijkdom ze naar het hoofd. Hoe reageren de andere bewoners op het koninklijk hof hierop?

    Er wonen dus verschillende mensen aan het koninklijk hof, mensen met verscheidene beroepen en rangen, probeer je ook in te leven in hun wereld, beleefdheden, tradities en dergelijke. Om dit gemakkelijker te maken heb ik zelf wat dingen op een rijtje gezet en die kan je hier lezen.

    Deze RPG heeft zoals jullie merken niet echt een vaste verhaallijn die je moet volgen, jullie zijn dus vooral vrij in wat je wilt schrijven en worden niet beperkt. In andere woorden: Let your creativity flow ^^


    Rollentopic: Hier.

    De bijhorende story: Hier
    Er staat veel info, maar dat is enkel voor als je er geïnteresseerd in bent.
    Mocht je nog ideeën hebben voor feesten, mythen, mythische wezens en dergelijke, laat het me dan alsjeblieft even weten

    Personage story: Hier vind je de story met personages. Als ik je personage goedgekeurd heb krijg je ook auteursrechten en ben je vrij een eigen hoofdstuk te openen met jouw personages.

    [ bericht aangepast op 5 maart 2012 - 19:10 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Ivar

    Ik kijk even onzeker naar Celine, eigenlijk had ik het hier niet over willen hebben hier maar ze zouden er allemaal toch een keer achterkomen. 'Nou ik kom hier recht van de straten in Tharnack.' antwoord ik naar direct, alle beleefdheids normen negerend.


    I only miss you when I'm breathing

    Celine Florance Beaugarde
    Ivar kijkt mij een beetje onzeker aan. ''Nou ik kom hier recht van de straten in Tharnack,' zegt hij dan. Ik verbaas me een beetje over zijn directe toon waarna ik even op mijn lip bijt. 'Wat vreemd dat ik je dan nooit eerder heb gezien,' zeg ik dan een beetje verbaasd. Okee, ik kom dan wel niet heel veel in het dorp maar toch wel vaak genoeg om veel gezichten te herkennen. 'Hoe ben je dan aan je griffioen gekomen?'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Ameline Rose Ermengard

    "Oh, nu weet ik het weer." Zei ik zacht met een kleine grijns op mijn lippen.
    Uit verveling speelde ik wat met mijn mes dat op tafel lag terwijl ik me afvroeg of mensen me hier wel nodig hadden.
    Als ik nog lang op deze manier zou moeten zitten, zo opgetut en stijf, zou ik waarschijnlijk gewoon de zaal verlaten om toch weer naar de stallen te gaan.
    Ik keek op van mijn mes en bekeek de uitverkorene nu erg goed, zodat ik hun gezichten niet zou vergeten.


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Ivar

    'Het is niet heel vreemd, iemand van het Kasteel zou toch nooit omkijken naar iemand zoals mij. Een zwervers jongen,' antwoord ik, dit keer meer beleefd. 'En ik heb het ei van mijn Griffioen gevonden toen ik tien was, ergens in een steegje van de stad.' voeg ik er nog aan toe.


    I only miss you when I'm breathing

    Celine Florance Beaugarde
    'Oh, nu weet ik het weer,' zegt Ameline zacht met een kleine grijns op haar lippen. 'Het is niet heel vreemd, iemand van het Kasteel zou toch nooit omkijken naar iemand zoals mij. Een zwervers jongen,' antwoordt Ivar. Ik tuit mijn lippen even. Daar heeft hij gelijk in. Ik zou niet snel omkijken naar iemand uit het dorp, vooral niet als het zwervers zijn. 'En ik heb het ei van mijn Griffioen gevonden toen ik tien was, ergens in een steegje van de stad,' voegt hij er aan toe. Ik knik even, ik had ook niet verwacht dat hij het ei had gestolen. Hij ziet er niet uit als een dief. 'Vergeef me deze vraag,' zeg ik waarna ik even in zijn ogen kijk, 'maar was je dan een zwerver?'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    [Ik ga slapen :) ]


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Ivar

    'Hmm, je zou het zo,kunnen noemen ja. Dat is de makkelijkste term voor iemand zonder huis,' antwoord ik een beetje pijnzend. 'En het ergste is dat ik nooit heb geweten en nooit zal komen te weten hoe ik op straat terecht ben gekomen,' vervolg ik nog even. Hopelijk zou ze nu niet plots raar tegen me gaan en me anders behandelen.

    [ bericht aangepast op 6 maart 2012 - 0:17 ]


    I only miss you when I'm breathing

    [slaap lekker (:]
    Celine Florance Beaugarde
    'Hmm, je zou het zo,kunnen noemen ja. Dat is de makkelijkste term voor iemand zonder huis,' antwoordt hij een beetje pijnzend. 'En het ergste is dat ik nooit heb geweten en nooit zal komen te weten hoe ik op straat terecht ben gekomen,' vervolgt hij. Ik bijt even op mijn onderlip en krijg een beetje medelijden met hem. Ik heb zin om mijn hand op die van hem te leggen maar dat zou niet erg beleefd zijn en ook niet zo handig aangezien Jeremy en Oliver ook nog aan de tafel zitten. Nu de heer weg is moeten zij waarschijnlijk op mij letten. 'Heb je jouw ouders dan wel gekend?' vraag ik aarzelend op een zachte toon.

    [ bericht aangepast op 6 maart 2012 - 0:16 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Ivar

    Ik schud enig sinds mijn hoofd, ik weet niet of het wel goed en beleefd was alles te zeggen maar het voelde goed. 'Nee, nooit gekend. Anders wist ik waarschijnlijk ook mijn achternaam,' zeg ik.

    [Ik ga nu, laterz]


    I only miss you when I'm breathing

    Celine Florance Beaugarde
    Hij schudt zijn hoofd. 'Nee, nooit gekend. Anders wist ik waarschijnlijk ook mijn achternaam,' zegt hij. Ik bijt weer even op mijn onderlip, een irritante gewoonte die ik heb als ik niet goed weet wat ik moet zeggen. 'Oh, ehm, dat spijt me,' zeg ik zo vriendelijk mogelijk waarna ik naar hem glimlach. Ik denk even na en vraag me af wat er gebeurd zou zijn als mijn ouders vlak na mijn geboorte dood waren gegaan. Dan zou ik waarschijnlijk gelijk hier naar toe zijn gegaan.

    [ik ga ook(:]

    [ bericht aangepast op 6 maart 2012 - 0:23 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Mensen, ik zie nu al rode posts en volgens mij heeft niet iedereen mijn eerste post goed gelezen. De bedoeling was dat de 3 uitverkorene samenkwamen, naar binnen gingen en dat dan de rest zou komen en waar the fuck is nu iedereen? Bedankt voor het wachten, heel sociaal. Ja, dit maakt me pisnijdig. RPG'ers die het fatsoen niet kunnen opbrengen even op de anderen te wachten als hun personages in een groep zijn. ;l


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Endure schreef:
    Mensen, ik zie nu al rode posts en volgens mij heeft niet iedereen mijn eerste post goed gelezen. De bedoeling was dat de 3 uitverkorene samenkwamen, naar binnen gingen en dat dan de rest zou komen en waar the fuck is nu iedereen? Bedankt voor het wachten, heel sociaal. Ja, dit maakt me pisnijdig. RPG'ers die het fatsoen niet kunnen opbrengen even op de anderen te wachten als hun personages in een groep zijn. ;l
    [Je hebt opzich gelijk en in het begin stond ik ook bij jou uitverkorene, maar opeens ging iedereen de eetzaal binnen dus ging ik mee. Ik zeg niet dat ik niks gedaan heb, maar je hebt wel gelijk. We zitten nu allemaal in de eetzaal :S]


    I'm finally back, Finally after a Year break

    [Het is toch een RolePlayerGame? Geen RolePlayerStory? ]

    Ivar

    'Maak niet uit Vrouwe,' antwoord ik, dit keer een stuk meer beleefd. 'U kon het toch ook niet weten,' voeg ik er daarna nog aan toe. Het was wel een hele stap geweest om van pure straattaal naar dit beleefde taaltje te spreken, maar volgens mij lukte het goed.


    I only miss you when I'm breathing

    [Het is toch een RolePlayerGame? Geen RolePlayerStory? ]


    [Nee, maar vanaf dat je mensen begint uit te sluiten, kan je moeilijker inspringen]


    Oliver John ~Zoon heer

    Ik kuchte even luid en keek de tafel rond. Wat een chaos. Mijn blik dwaalde af naar het raam, maar ik negeerde de zonnestralen die me naar buiten lokten. Dat was voor later. Ik stond recht en klopte even op tafel.
    "Stilte," zei ik met luide stem. Ik riep net niet. Mijn blik gleed over alle aanwezigen. Ik huiverde even bij het idee dat vader me gevraagd had een bruid te kiezen voor hij terugkwam. Klinkt simpeler dan gedaan, aangezien ik moest kiezen uit mijn aanwezige nichten. Ik mocht ze een voor een niet.
    "Allereerst, wil ik onze Uitverkorenen welkom heten in ons nederige stulpje."
    Vader zei het ook altijd, en ik vond de woorden 'nederige stulpje' zo belachelijk klinken, maar ik wist dat het moest. Ik hief mijn glas op, en keek ze allemaal aan.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Jade
    Door de jongen die stilte zei schrok ik op. Ik was al stil, maar zijn stem was zo.. Zo. Ik kon de woorden niet vinden. Ik bekeek hem. Hij was niet lelijk. Zeker niet lelijk. Zelfs knap. Ik zuchte en luisterde aandachtig wat hij te zeggen had. De uitverkorene en ik mocht er een trainen. Ik vond het zelf een hele eer. Iets wat echt in mijn geschiedenis boorde. Ik stond net onder de nichtjes omdat ik geen familie was, maar wel als familie beschouwde werd door de heer. Ik keek op toen hij nederig stulpje zei. Ik hield mijn lach onzichtbaar in terwijl ik met mijn grote eerlijke bruine ogen naar hem keek. Aandachtig luisterend.


    I'm finally back, Finally after a Year break