[RPG] Transformation || 1 - Speeltopics

Feel the fire, but do not succumb to it.

[>Mijn topics]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Mijn Topic's.

[Hoe beginnen we?]

[Mijn topics, ik schrijf wel iets als ik thuis ben. Zit nu nog op terras (: ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Je mag gewoon beginnen in het leven van je karakter.]

Malice Abelay O'Clav
Het eindeloze bos van Roemenië glipt aan me voorbij. Mijn poten boren zich diep in de losse aarde voor ze loslaten om een moment door de lucht te blijven zweven. Het is moeilijk me te concentreren wanneer iedere geur smeekt om mensenbloed. Pas wanneer ik me volledig kalm voel suist de ijzige wind langs mijn blanke huid. Na een oplettende blik langs de bomen te hebben laten gaan - kleed ik mezelf langzaam aan. De kou die door mijn huid lijkt te snijden maakt me rustig. Ik. Alfa. Ik schud langzaam mijn blonde lokken heen- en weer. Met een stevige tred verlaat ik het bos. De honger knaagt aan me terwijl de dorst langzaam wegebt.

Feel the fire, but do not succumb to it.

[hoe laat is het ongeveer in rpg?]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Middag, rond een uur of twee.]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Samantha Amèlie Roux
Met een hoge snelheid rende ik het bos in, terwijl ik ondertussen transformeerde. Weg van Mitchell, weg van alles. Ik liet diepe pootafdrukken achter in het zachte zand, en de wind streek langs mijn vacht. De bomen en struiken flitsten voorbij.
Mitchell was verleden tijd. Hij verdient mij niet.. Hoeveel meisjes waren me voor geweest? Hoeveel harten heeft hij nog meer gebroken?
Een zachte grom verliet mijn bek, en ik pauzeerde even met rennen.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Malice Abelay O'Clav
Verderop weerklinkt een ongetwijfeld andere wolf. Ik bijt peinzend op mijn onderlip wanneer ik toch besluit naar huis te gaan. Het word moeilijker te roedel in bedwang te houden nu hun hormonen gieren - ze onder ogen komen te zien dat het onmogelijk is bij mensen te horen. Met een zachte plof glijd de deur in het slot. Ik woon in een open ruimte. Daarmee bedoel ik dat ik vaak niet alleen ben. Het is een plek waarvan de leden altijd hun 'thuis' kunnen noemen. En het is daarmee vooral mijn huis. Moe plof ik neer op de bank. Ik haat het gevoel om opgesloten te zitten.

Feel the fire, but do not succumb to it.

June Lauren Evans
Met de oortjes van mijn iPod in mijn oren loop ik het school gebouw uit.
Normaal gesproken hoef je in Roemenië maar tot je zestiende naar school maar aangezien ik twee jaar hier naar toe verhuisde vanuit Engeland en de taal nog helemaal moest leren hadden ze me een klas lager gezet. Nu heb ik de taal wel onder de knie maar ik ben nog steeds niet aan Roemenië gewend. Gelukkig zit ik nu in het examenjaar.
Het eten, de natuur, de mensen. Alles. Na twee jaar ben ik nog steeds niet gewend.
Ik zucht even en loop dan verder richting mijn scooter. Als ik zeker weet dat mijn helm goed vast zit doe ik mijn rugzak om en begin ik richting huis te rijden.

[ bericht aangepast op 1 mei 2012 - 16:45 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Misschien een overbodige vraag, maar welk seizoen is het? ]

[er staat iets van ijzige wind dus denk winter/herfst?]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Oké. (:]