• Vorige topic was vol (:


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    http://25.media.tumblr.com/tumblr_m3kuaxDITZ1rrdwqqo1_500.gif


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.


    "Robbing someone of their smile and putting it on your face doesn’t make you happy." - Tablo

    Aangekomen bij de lift verdeelden we ons weer in groepjes.
    In de lift zou Philomena snel mijn haar doen en van Minta wed niets meer verwacht dan dat ze erbij zou staan ter controle terwijl Blaine in de tussentijd van de training zijn plannen voor mijn fotoshoot outfits zou uitwerken.
    De fotoshoots waren sinds een paar jaar geleden erbij gekomen.
    De merchandise steeg gestaag en de spelmakers vonden dat het tijd werd voor iets nieuws.
    Van de foto’s die er van alle tributes gemaakt werden kwamen er posters, kaarten, shirts, kaartspellen en noem het allemaal maar voor geks op.
    Zo konden de inwoners altijd tonen voor welke tributen ze zijn of waren.
    Een kleine glimlach golfde over mijn lippen heen.
    Op deze manier zouden ze gelukkig wel wat langer in de herinneringen gegrift staan, dat is al een betere gedachte dan dat je sterft in een spel waarbij niemand ook maar je naam wist.
    De lift ging open en we werden begroet door het alom bekende groepje vredesbewakers die ons het hotel uitleidde richting een busje die voor ons geparkeerd stond.
    Beetje raar, gisteravond moesten we in onze paradekledij het hele stuk lopen, terwijl we, nu we onze trainingsspullen aanhadden met de auto werden vervoerd.
    Ik liet me neerploffen op de zachte donkerblauwe bekleding en trok per direct Callum naast me, waarbij ik even een standvastige blik op Temika wierp die achter ons plaatsnam.
    Vanuit het hotel kwamen al meerdere tributen aanlopen en mijn ogen gleden van Laticia naar het meisje naast haar dat ik herkende als Aphrodite uit district 1, waarmee ze druk in gesprek was.
    Bartelome was aan het lachen samen met de jongen uit district 1.
    ,,zijn naam is Glamor, hij kan opzicht wel vriendelijke trekjes hebben, maar daar houd het ook op, hij is een meedogenloze killer.”
    Ik draaide me even om naar Temika, die dit gezegd had. ,,hoe weet u dat?”
    Ze snoof. ,,denk je dat ik zo niet mijn bronnen heb?”
    Ik liet me weer terug in mijn stoel zakken, blijkbaar had Temika ook niet echt haar dag.
    Of ze was gewoon niet gewend dat mensen tegen haar advies ingaan.
    Mijn humeur klaarde al iets op toen ik Hennessee in de menigte herkende en snel zwaaide ik even naar haar, een gebaar dat ze enthousiast beantwoorde wat tot een ergelijke zucht van Temika leidde.
    Toen iedereen was ingestapt schoot het busje binnen no time van 0 km naar minstens 80.
    De gehele rit duurde nog niet eens vijf minuten, maar hier en daar zag ik een aantal misselijke gezichten, de buschauffeur verdiend een paar dagen vrij om op rust te komen, misschien rijd hij dan wat minder als een op holgeslagen koe.
    Een beetje wankel stapten we allemaal uit het busje, alleen de buschauffeur zag er nog vrolijk uit.
    ,,mij lijkt het nu gewoon het beste als we naar binnen gaan.” Opperde Temika en voor het eerst vandaag was ik het met haar eens.
    De ontvangsthal van het gebouw met diens lichtgrijze muren hadden een verfrissende werking op me en binnen luttele seconden was ik weer helemaal helder in mijn hoofd.
    Om me heen zag ik dat meerdere aanwezigen even met hun hoofd schudde met een vernieuwde blik in hun ogen en al snel begon de stoet door gangen heen gelopen, met vredesbewakers voor en achter ons aan lopend.
    Twee gigantische deuren gingen open en boden ons het eerste aanzicht van het trainingscentrum.
    Mijn mond viel open door de omvang van het gehele gebeuren.
    Verschillende open maar van glas voorziende ruimtes zodat je wel naar binnen kon kijken boden uitzicht op tig oefeningen die er allemaal gedaan konden worden.
    Voor de vredesbewakers een stap achteruit deed werden we in een cirkel om een klein voetstukje heen gezet waar een vrouw van middelbare leeftijd op stond.
    Haar ogen waren al net zo scherp als die van Temika en misschien wel net zo geelgroen als Temika.
    Haar vuurrode haar stond in korte pieken op haar hoofd.
    ,,welkom Tributen.”
    Haar scherpe stem eisten van allen de aandacht op.
    ,,mijn naam is Flie Kano en ik ben hier de hoofdtrainster.”
    Aan de andere kant van de kring hoorde ik iemand grinniken, maar één koele blik van Flie deed diegene het zwijgen op.
    ,,de komende week zullen jullie elke dag, een geheel dagdeel lang hier trainen.”
    Ze stapte van haar voetstuk af en begon langs ons heen te lopen.
    ,,Elke dag zijn er drie verplichte oefeningen die je moet doen, dat kunnen zowel gevechtsoefeningen zijn, maar ook overlevingsoefeningen, want niet iedereen sterft door een wapen, ook uitdroging, vergiftiging of roofdieren kunnen je makkelijk de das omdoen.”
    Voor het kleine meisje dat ik herkende als het meisje uit District 5 bleef ze staan.
    ,,behendigheid kan een grote pluspunt zijn, kracht is altijd meegenomen.”
    Flie begon weer te lopen en liet nauwkeurig haar ogen over de aanwezigen gaan.
    Precies dezelfde blik als die ik bij Temika had gevoeld gleed over mij heen terwijl ze langs me heen kwam.
    ,,vaardigheden, Kennis en uithoudingsvermogen in wat dan ook kunnen je bij het minste of geringste helpen om te overleven.”
    Ze ging weer bij haar voetstuk staan en wees naar een ruimte boven haar.
    ,,hier komen over een halfuur de spelmakers en een aantal sponsoren te zitten, die komen elke dag kijken naar jullie zodat ze jullie aan de eind van de week een score kunnen geven die aangeeft hoe groot ze jullie kansen inschatten.”
    Ieder paar ogen dat in deze zaal was –behalve de vredesbewakers- schoten richting de ruimte die volstond met roze beklede stoelen, banken en tafels.
    ,,elke keer wanneer jullie de bel horen betekend het dat er verzameld word.”
    Flie wees naar de grond. ,,en wel hier, is dat duidelijk?”
    Allemaal knikten we en van sommigen kwam er een zachte. ,,ja mevrouw.” Vanaf.
    Mevrouw Kano knikte. ,,goed dan, dan gaat de training nu van start.”


    Credendo Vides


    As travars

    Je bent niet ingelogd (Log in)


    'Dear girls: a compliment is actually not an invitation to explain how ugly you think you are' - Lisa Cimorelli



    Dit meisje is pas 9 en zingt het U.S.A Anthem tijdens de pauze van een Basketball Match.


    Credendo Vides

    http://i703.photobucket.com/albums/ww31/senorpedrotaco/skandarandwilllll.gif


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.


    As travars

    http://i49.tinypic.com/33njbc1.jpg


    Pshht, I'm an angel undercover.

    http://i40.tinypic.com/1zgyz6a.gif


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.


    Credendo Vides

    Little Chucky Crew


    It's hard to tell if the world we live in is either reality or a dream - Kim Ki-Duk

    TheRumIsGone 8 mei 2012 - 14:46
    TheRumIsGone 8 mei 2012 - 14:45
    WINDSONG 8 mei 2012 - 1:28
    LaCerise 7 mei 2012 - 21:22
    JabberingJay 7 mei 2012 - 20:15
    Dtrix 7 mei 2012 - 19:33
    Dtrix 7 mei 2012 - 19:33
    JabberingJay 7 mei 2012 - 16:12
    McConaughey 7 mei 2012 - 15:31


    Today is the oldest you have ever been, and the youngest you'll ever be.

    6 maanden 1 weken 4 dagen 21 uur


    Full of envy behind that anonymous mask

    2 jaar 9 maanden 2 weken 3 dagen


    Food.