Hallo, ik ben nieuw dus ik zoek story's.
Natuurlijk heb ik wat eisen :p
Hongerspelen
Harry Potter, maar geen Drarry...
Geen 1D of Justin Bieber
Eigenlijk helemaal geen bekende mensen, behalve Emma Watson
Geen (overdreven) romantiek
Wel verhalen over onbekende mensen
En ik sta overal open voor 
Hopelijk kunnen jullie mij aan een hoop abo's helpen!
[ bericht aangepast op 4 mei 2012 - 23:10 ]
ik ben net met iemand aan een hongerspelen fanfictiob begonnen, kijk maar op mijn prifiel en dan het verhaal this houldn' be our home. 
“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”
Ik heb een fanfiction van Death note moet je maar even op mijn profiel kijken (ben pas net begonnen)
Shoganai i ne~
Na een jarenlange oorlog kondigde Noord Amerika het grote nieuws aan dat ze het enige werelddeel waren dat na een lange strijd nog intact was. Ze hernoemden zich als Panem en deelden zich op in twaalf districten, waar de Hongerspelen na een lange tijd van verderf werden ingevoerd als straf en maatregel voor de rebbelen.
Buiten dit alles om werd er een afspraak gesloten. Een afspraak zo goed georganiseerd dat nooit iemand erachter zou gaan komen. Net zoals honderden jaren geleden stonden Rusland en Amerika tegenover elkaar. Atoombommen klaar voor lancering. Ze sloten één afspraak die heel de geschiedenis veranderde. Een leugentje zo klein, die zo’n grote verandering maakte in ieders leven. Het toen nog bestaande Europa zou doen alsof het zou zijn opgeslokt in een vuurzee en opgegaan in as. De oorlog was gedaan, afgelopen en nooit hoorde men nog iets over Europa. Alsof het nooit had bestaan, alsof er nooit een oorlog was geweest.
Voor de burgers van Europa was dit echter een geheel ander verhaal. Zo arm en verzwakt als het was geworden door de oorlog, moest het opnieuw worden gereorganiseerd en hieruit ontstond Latentes dat werd opgedeeld in sections. Na jaren afkijken van Panem liep het nieuws al maanden in de rondte, maar nu is het dan eindelijk zover. Puur om de hoofdstad Maine te vermaken en om het bevolkingsoverschot te verminderen.
Welkom bij de eerste Hongerspelen van Latentes en mogen de kansen ímmer in je voordelen zijn!
“Fifteen sections, thirty children and only one survives.”
Al maanden wordt er op de bekende televisiezender ‘Addicted’ een nieuw programma aangekondigd waarvoor men auditie kan doen. Regret Tomorrow is een programma waarin tien tieners naar een luxe vakantieoord gestuurd zullen worden en mogen doen en laten wat ze willen, feesten, drank, seks en drugs komt allen aan bod. Vrijwel heel Amerika is door het dolle heen en duizenden tieners doen auditie. Uit deze duizenden auditie’s wordt een geselecteerd groepje uitgekozen die op het scherm mogen verschijnen.
Als sneeuw voor de zon zijn de tien deelnemers van de ene op de andere dag verdwenen, waarna ze allen, gezamenlijk in een regelrechte hel bijkomen. Vermaak de kijkers of een straf zal volgen is het motto van het programma en blijkt al snel een kijkcijferhit te zijn. Kijk jij ook al naar Premeditated?
©Rayke & Amy
Her heart was a secret garden and the walls were very high.
Hee,
Misschien vind je mijn verhaal wat? Het gaat over Peter Pan - die wellicht iets ouder is 
- en als je van de Hongerspelen houdt, weet ik zeker dat je dit ook leuk vindt. Veel lezers van mijn THG fanfiction (die je wellicht ook leuk vindt!) lezen dit verhaal leuk.
link; Never thought it could be true
De 17-jarige Anna Rose weet niet goed wat ze met haar leven wilt. Haar ouders hebben haar een studiebeurs aangeboden voor de universiteit, maar ze heeft geen idee of dat wel haar ideaalbeeld is, tot ergernis van haar omgeving. Ze weet dat ze de capaciteiten heeft, maar wat als ze niet wilt? Wat als ze er ongelukkig is? Toch beseft Anna dat dit niet haar enige probleem is. Sinds enige tijd heeft ze het idee dat een schaduw haar volgt en als ze op een dag belaagd wordt door een groep kraaien heeft ze het helemaal gehad. Ze weet dat haar ouders haar met de formule “alles valt op praktische wijze te verklaren” hebben opgevoed maar ze ziet geen uit weg meer en bezoekt een medium die een hele vreemde boodschap voor haar heeft. Diezelfde nacht heeft ze een droom over een bijzondere jongen die net zo makkelijk door de lucht zweeft alsof het ademhalen is. Ergens heeft ze het idee dat ze hem kent, maar kan het niet volledig plaatsen. Hij lijkt alleen wel een stuk ouder dan dat het medium haar voorstelde…
Het is grappig hoe je terugkijkt op je leven als het bijna ten einde is. Op het sarcasme af, eigenlijk. Toch had ik er niets van willen missen. Vooral niets van de laatste weken, of maanden inmiddels? Ach, op een plek als deze vergeet je de tijd al snel. Natuurlijk werkt het feit dat je hier geen klok hebt mee, maar het ligt met name aan het gegeven dat de tijd hier stilstaat. Je blijft hier altijd jong. Maar jong of niet, de dood is onomkeerbaar en zelfs Neverland heeft daar geen oplossing voor. Daarnaast is het ook mijn eigen keuze. Als ik dit niet doe, dan zal heel Neverland gevaar lopen en ik houd nu al teveel van deze plek om dat risico te nemen.
Ik wil niet dat mijn familie, Peter en de Lostboys iets overkomt. Zelfs Tigerlily gun ik dat niet. En dat zegt heel wat aangezien we niet bepaald elkaars beste vrienden zijn. Maar goed, daar hebben we allebei zo onze redenen voor.
Nee, ondanks het feit dat het nu eenmaal zo eindigt, had ik er niets van willen missen. Mijn leven is de laatste tijd zo bijzonder geweest, het heeft al mijn verwachtingen overtroffen. Misschien is het wel goed dat het zo eindigt, zo kan ik mezelf niet meer telleurstellen. Het is goed zo.
Ik beuk een aantal keer tegen de houten deur, die zoals gewoonlijk blijft steken en staar recht in een paar inktzwarte ogen.
‘Ik ben er klaar voor,’ begin ik.
Hij knikt en wijst me de weg. ‘Je weet hoe het in elkaar steekt.’
‘Ja.’ Moedig loop ik verder de grot in. Ik zie geen hand voor ogen en tast voorzichtig de muur af. Stap voor stap met al mijn zintuigen op scherp loop ik verder, totdat een blauw licht de complete omgeving verlicht. Ik knijp mijn ogen toe om het kristal in het midden van de ruimte waar te nemen.
Het pure hart. Galmt er oorverdovend door de ruimte terwijl de grot op zijn grondvesten begint te schudden.
Anna, doe het niet! Hoe ironisch, zelfs nu hoor ik zijn stem nog. Dit is zeker de eerste aanwijzing. Ik ben ervoor gewaarschuwd en loop gestaag verder.
Het pure hart. Klinkt er nogmaals.
‘Ja, ja ik kom al,’ mompel ik binnensmonds terwijl het alsmaar kouder wordt.
Ik nader het kristal en voel hoe het letterlijk het leven uit mijn lijf zuigt. Ik kan amper op mijn benen staan, maar probeer het zolang mogelijk vol te houden. Dit is voor Neverland. Ik pak het mes uit mijn jaszak en steek het met mijn laatste krachten in het kristal. Uitgeput zak ik neer terwijl iedere vorm van mijn leven in mijn lijf lijkt te vervagen.
______________________________
En mijn The Hungergames fanfiction; When Authority speaks
Aimee woont in Andaner, het voormalige Nederland gelegen in Opia, vroeger bekend als Europa. De Machten, oftewel het heerschappij wat als een dictatuur over voormalig Europa heerst is uit op wraak. Ze willen de mensen uit Andaner zwaarder laten boeten dan de mensen uit de andere landen. Andaner is namelijk tot enkele jaren terug de dans van de Hongerspelen ontsprongen. Men was van mening dat het na de vele overstromingen compleet was verzwolgen. Niets bleek minder waar en sindsdien boet Andaner zwaarder dan andere landen in de Hongerspelen; elk jaar moeten ze twee meisjes en twee jongens tussen de 12 en 18 jaar afstaan om elkaar in een onbekend gebied te doen doden totdat er slechts één overblijft. De jongeren uit Andaner zijn bij de andere landen altijd zeer geliefde slachtoffers en worden meestal als eerste gedood. Aimee is erg blij dat ze afgelopen jaren de dans is ontsprongen, maar haar grootmoeder beweert al jaren anders; Aimee zal slachtoffer worden van de Hongerspelen, hoe dan ook. Een ieder verklaard Aimee’s grootmoeder voor gek – maar ze blijkt uiteindelijk tóch gelijk te hebben. Aimee wordt uitgeloot voor de 76ste Hongerspelen. Tot haar verbazing overleeft Aimee de eerste dagen in de arena – totdat er een aantal bijzondere gebeurtenissen in de arena plaatsvinden. Hoe kan het dat de andere Tributen haar niet zien? Waarom lijkt het gevaar haar niet te bereiken? Zijn de kansen ditmaal echt in haar voordeel?
I do not intend to tip-toe through life only to arrive safely at death.
Hi, misschien vind je mijn story wel wat. Het is onbekende personen.
Being happy is a choice ~
If you wanna fly, you got to give up the shit that weighs you down.
Frodo
