RPG HorseLand | 1 - Speeltopics

Lets get it startedd

Regels:

x Je mag voor anderen een beetje zeggen wat ze doen (DAARBIJ NIET: karakter veranderen, situatie veranderen, of andere recente dingen)
x 16+ is toegestaan
x Niet schelden (behalve als het je personage tegen een andere is xd)

Dagroutine:

- Opstaan (uiterlijk tot 12 uur)
- Chillen en doen wat je wilt
- Gezamelijk ontbijt (of brunch, hangt ervan af)
- Vrij rijden [11.30 tot 12.30]
- OF les krijgen, OF les geven aan beginners of kleintjes [1 tot 3]
- Tussendoor kun je altijd lunchen (is niet gezamelijk)
- Vrije tijd [3 tot 4.30]
- Les geven aan jongeren (die al goed zijn) [5 tot 7]
- Dinnertime [7.30 tot 8]
- Vrije tijd [geen limiet (geen tijd dat iedereen binnen moet zijn, dat is vrij)]

Wel aan John melden als je niet voor 12 uur terug bent en buiten hangt s' nachts een lijst (naam aftekenen als je terug bent) zodat we s' ochtends weten dat je terug bent.


HIER IS DE NIEUWE TOPIC

[ bericht aangepast op 30 mei 2012 - 16:07 ]

how dare you speak of grace

Valérie Amélie Vivié
Ik ging verder met Pirate borstelen. Ik ging helemaal op in mijn paard. Toen het poetsen klaar was pakte ik mijn zadel en hoofdstel en ruimde ik de rest van mijn spullen op. Ik zadelde Pirate snel op, want ik wilde graag gaan rijden. Opweg naar de bak zag ik ineens Apollo staan. Ik steeg af en pakte het paard beet.
'Apollo, wat doe jij hier zonder ruiter?' vroeg ik hem.
Ik keek rond en zag toen dat Alex net is gevallen.
'Alex, gaat het?!' roep ik naar hem.

[ bericht aangepast op 26 mei 2012 - 22:12 ]

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Liv:

"Tuurlijk." Mompel ik. En begin te galoperen. "We zijn er binnen een kwatiertje op deze manier." Zeg ik tegen haar. En drink wat uit een flesje water. Dat ging nog net op deze snelheid. "Ik vind het cool, dat je gewoon je school afmaakt." Zeg ik trots.

We've lived in the shadows for far too long.

"Ik vind het cool, dat je gewoon je school afmaakt." ik bloosede "bedankt" roep ik hem toe voordat ik Mason nog net wat harder aanspoor ik zag een iet wat hoge tak op de grond en hoorde Liv nog roepen dat ik uit moest kijken maar hier hadden ik en Mason op geoefend en in een vloeiende beweging sprong Mason over de hoge tak. Voldaan van mezelf van ik hem zachtjes terug in een rustig drafje voordat hij over ging naar stap ik klopte op zijn hals en gaf hem een knuffel "Goed gedaan knul" ik keek achterom om te wachten op Liv.

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

Liv:


Behendig sprong ik er ook overheen. "Goede sprong." Mijn stem klink bewonderend. Dat klink hij normaal nooit. "Maar je moet wel oppassen. Op veel plaatsen waar takken hangen, kun je ook vallende takken verwachten." Zeg ik hoofdschuddend. "Dat was de reden dat ik vorig jaar in het ziekenhuis lag." Zeg ik alsof het doodnormaal is. En ga weer in galop.

We've lived in the shadows for far too long.

Ik lachte over zijn opmerking "bedankt we zijn nu al een tijd aan het oefenen" "Maar je moet wel oppassen. Op veel plaatsen waar takken hangen, kun je ook vallende takken verwachten." zei hij hoofdschuddend. "Dat was de reden dat ik vorig jaar in het ziekenhuis lag." ik keek hem na hoe hij weg galoppeerde en ging hem achterna "wat is er gebeurd dan" vroeg ik hem nog steeds op snelheid.

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

Liv:

"wat is er gebeurd dan" Vroeg ze. "Nou, ik wist dus niet dat er takken
uit de lucht vielen." Ik denk er even aan terug, ookal herrinner ik me
er niet veel van. "Het is allemaal een beetje vaag." Zeg ik daarna. We
waren bijna bij de stad, gelukkig.

We've lived in the shadows for far too long.

Ik zag dat hij er ongemakkelijk van werd dus besloot ik maar om niet door te vragen, ik keek om me heen en we waren al bijna bij de stad zag ik aan het bordje langs de weg. Ik ging van de Galop over in een los drafje waarbij ik Mason wat meer teugel gad zodat hij zijn nek lekekr kon strekken en toen nam ik hem terug in een stap pas. Ik keek Liv aan "Vind je het vervelend dat ik mee ben" en keek hem met grote, vragende ogen aan.

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

Sharone Black

'Holy.' mompelde ik toen Apollo opeens voorbij sjeesde nadat hij Alex had afgeworpen. Valérie liep gelijk naar Apollo om hem te pakken en een ander meisje dat net was komen aanrijden liep naar Alex. 'Alex, gaat het?!' riep Valérie. Ik bukte naar de grond om mijn flesje water ze pakken en nam een slok. Daarna liep ik naar Alex. 'Dat was een mooie duikvlucht vriend.' Ik reek hem mijn hand uit, hij pakte hem aan en ik hielp hem overeind. 'Ja, er is echt iets raars met Apollo.' zei hij. 'Een beetje nerveus door dat nieuwe meisje waarschijnlijk. Wie ben jij eigenlijk?' vroeg ik aan het meisje dat ook bij Alex stond.

how dare you speak of grace

Liv:


"Nee, nee tuurlijk niet. Het is alleen, normaal ga ik alleen." Ik kijk haar aan.
En "ik vind het nogal lullig, want ik neem de andere meiden nooit mee." Ik wijk uit voor een steen. "Al willen ze wel graag." Geef ik toe. Daarna stap ik af. "Je kan je paard heir neerzetten." Ik aai Blaze en zet hem vast.

We've lived in the shadows for far too long.

Ik luisterde naar zijn uitleg ik steeg af en bond Mason vast naast zijn paard op de paal, ik ging naast hem staan en raakte zijn arm arm maar toen hij een stap achteruit deed haalde ik snel mijn hand weg en liet hem slapjes naast mijn lichaam hangen "Sorry" zeg ik "Je hoeft niet aardig tegen me te doen omdat ik nieuw ben" zeg ik en loop met hem mee het dorp binnen.

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

Liv:


"Wil je de waarheid? Mijn beste vriendin is ooit aangereden en heeft het niet overleeft. Daarom mocht ik Blaze ook van mijn ouders, als troost." Ik sla een arm om haar heen. "Je bent echt heel aardig, ik ben gewoon een beetje bang voor nieuwe vrienden." Leg ik uit.

We've lived in the shadows for far too long.

Ik voelde hoe hij zijn arm om me heen legt en zegt "Je bent echt heel aardig, ik ben gewoon een beetje bang voor nieuwe vrienden." ik kijk hem aan en pak zijn hand "Je moest eens weten omdat mijn vader rijk is werd ik altijd uitgescholden als verwend nest en dat soort dingen ik ben gewoon blij dat er iemand is die normaal tegen me doet" ik kijk weer naar de grond "En het spijt me van je vriendin" en ik kijk in zijn ogen.

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

Alicia Tying

Ik stopt Colorado op de AC lijn en steeg af. Daarna tilde ik Nena van Colorado af. 'Moet je niet weer naar oom Sean en tante Mary?' vroeg ik terwijl ik bukte om op haar hoogte te komen. Ze knikte terwijl ze mijn cap afdeed en hem aan mij gaf. 'Nena!' riep iemand in de verte. Het was oom Sean. Hij stond tegen het hek aangeleund en zwaaide. Ik liep met Nena mee naar oom Sean. 'Ik kom Nena ophalen.' zei hij lacherig. Nena liep naar hem toe en gaf hem een knuffel. 'Gaan we naar huis?' 'Ja.' Ze stapten samen in de blauwe ford focus en reden weg. Ik stelde mijn cap weer een stuk groter af. 'Sharone!' Sharone die bij Alex en dat andere meisje stond keek op. 'Ik ga nog even naar de stad, kun jij Colorado afzadelen?' 'Tuurlijk!' riep ze terug en liep gelijk naar Colorado. 'Dankje!' Ik liep naar mijn oude Cadillac en legde mijn cap op de bijzitters stoel. Met een hoop geronk en opwaaiend stof reed ik het terrein af, richting de stad.

Lol hebben met een docent op facebook? JA, dat kan.

Liv:


"Het is al goed." ik loop vrolijk een stukje verder. Ik vergeet wel me arm weg te halen, dus trek haar mee. "En waarom zou ik je anders behandelen omdat je vader rijk is?" Ik schud mijn hoofd. "Nee, dat is onzin." Besluit ik. Wow, ze had best mooie ogen.

We've lived in the shadows for far too long.

Ik vond het fijn dat hij zijn arm nog steeds om me had het gaf een een gevoel van veiligheid, "En waarom zou ik je anders behandelen omdat je vader rijk is?" hoorde ik hem zeggen toen hij zijn hoofd schudden "Nee, dat is onzin." zei hij er nog achteraan, Ik keek hem aan en lachte. Maar zijn blauwe ogen hielden mijn blik vast.

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.