Zoals vet veel mensen waarschijnlijk weten, heb ik het de laatste tijd totaal niet makkelijk. Ik loop al een lange tijd bij een psycholoog (ik heb sinds een tijdje een andere) voor mijn depressie. Ik heb vandaag dan ook geen leuke dag gehad. Het blijkt dat ik alsnog aan de medicijnen moet en dat de situatie thuis voorlopig nog niet op te lossen is. De medicijnen zijn dan het ergste nog niet, dat wil ik wel proberen, maar dat mensen dan van mij blijven verwachten dat ik super happy ben en dat soort dingen.
Ook gaan ze de hele tijd hetzelfde grapje herhalen, terwijl ze weten dat ik er niet tegen kan (ik kan niet tegen grapjes vanwege mijn autisme) doordat ik al de hele fucking dag chagrijnig en moe ben.
Mijn vriend zit ergens in Tjechië en ik mis hem ook gewoon vet erg. Ik voel me ook vet eenzaam en m'n huiswerk is gewoon dikke shit. Er zijn mensen in de klas die hun herbarium al af hebben en dat vol lof aan iedereen gaan lopen vertellen. Ik gun dat hun best wel, maar ik heb het zelf gewoon nog lange niet af en daar baal ik van.
Ik ben nu maximaal gefrustreerd en sorry voor mijn gezeur.
Cheer me up please?
26 - 02 - '16
