[RPG] Fallen Crowns • 1 - Speeltopics

Er was een tijd dat twee koninkrijken in vrede samenleefden.
Twee jonge koningen vochten zij aan zij in elke oorlog die ze vochten en deelden hun overwinningen met grote feesten aan de dorpelingen.
Ze waren als broers voor elkaar en er was niets dat hen kon deren.
Maar de twee koningen werden ouder en groeide na jaren van broederschap uit elkaar.
Huize Norhtwode wilde meer land te veroveren, om meer aan kracht te winnen, terwijl huize Baratheon opzoek was naar meer bondgenoten om wat veiligheid voor de dorpelingen te creëren.
Het koninkrijk van Baratheon groeide uit tot een fort dat bescherming gaf aan zij die het nodig hadden terwijl het koninkrijk van Northwode één van de meest gevreesde koninkrijken was geworden.
Na eeuwen van vrede, verklaarde huize Norhwode de oorlog aan huize Baratheon.
En dat was het begin van een tijdperk vol oorlog en politieke intriges.
Allemaal in het teken van macht en rijkdom.

Regels:

• OOC is altijd tussen haakjes.
• Schelden en 16+ is toegestaan maar probeer het wat netjes te houden.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Er is een minimum van 10 regels, meer regels zijn uiteraard ook toegestaan.
• Reserveringen blijven 2 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
• Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
• Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.

Huize Baratheon

Vrouwen:

- Gipsy - Elizabeth Marique Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Pebble - Catherine Eleanor Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Guinevere - Algerain Catharina Baratheon - Bastaard dochter van de koning/Huurmoordenares.
- Semele - Carmentis Necia Galloway - Hofdame/Schilderes
- mismi - Elena Sophia Collins - Dienstmeid/spion
- Pebble - Gemma Antoinette Treebone - Dienstmeid/naaister
- Exasperated - Helena Florentia Muse - Muzikante
- DreamerN - Fauna Deidre Graham - Hofdame



Mannen:
- 5HELLEY - Raegan Bran Baratheon - Koning Baratheon
- 0o7 - Reagan Theadran Baratheon || - Prins/Zoon van de koning (Troonopvolger)
- mismi - Julius Edward of Monmouth - Ridder
- Squib - Daniëll Liam Graves - Ridder
- 5TYLE5 - Brom Rowan Falcon - Kruidenier/Dokte
- WillNotLearn - Bradley Damon MacGreggor - Burger/Bandiet
-
-




Huize Northwode:

Vrouwen:

- AgentP - Rosebell Scarlett Northwode - Prinses/Dochter van de koning
- Arachno - Aurora Dawn Violet Rose - Hofdame
- Neiva - Floria Ysmay Swift - Dienstmeid
- Vegangirl - Dawn Echo Lyna - Meid/Spion
- Squib - Arissa Illeana Sait - Naaister
- Annabeth - Alena "Lena" Katherina Lancaster - Bediende van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'
- xhansjee - Ruth Rose Burckinson - Burger/Bandiet
- Sheerio - Victoria Annabella Mortmain - Danseres/gevangenen

Mannen:

- WillNotLearn - Ian Alexander Northwode - Prins/Zoon van de koning (troonopvolger)
- Annabeth - Léon Oliver Northwode - Prins/Zoon van de koning
- Gipsy - Jonathan Xander Kingsley - Ridder/zoon van de hertog
- Exasperated - Alain Ian Worthe - Kok
- 5HELLEY - Ilias Aeneas Logan - Schildknaap
- Arachno - Micah Nathaniel Lloyd - Eigenaar van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'.
- 0o7 - Lior- Bandiet
-


Meedoen kan altijd, als je gewoon even hier klikt
Praat-Topic

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 22:51 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Elizabeth Marique Baratheon

"Nee," Zei ik erg kalm en stak koppig mijn kin wat de lucht in. "Dit is de enige moment dat ik alleen kan zijn."
Begreep hij zelf niet hoe vermoeiend het soms was om altijd in het gareel te moeten lopen en dingen te doen die van je verwacht werden.
Soms werd ik er zo ziek van en was het bos mijn enige redding.
"Ik weet perfect waar ik mee bezig ben," Zei ik en fronste even terwijl ik zonder enige moeite het witte paard besteeg. "Ik hoef je bescherming niet."
Niet dat ik een groot ego had, maar ik was een uitstekende ruiter, kon mezelf verdedigen als het moest en was niet zo dom dat ik me in vijandig gebied zou begeven.
In de jaren dat ik dit al deed, was ik nog nooit in de problemen gekomen dus zag ik het probleem niet echt.
Ik keek neer op Sir Graves en schudde haast onzichtbaar mijn hoofd, walgend van het idee dat iedereen me behandelde als een klein kind.
Waarom kon ik niet gewoon een doodnormale burger zijn, dan werd ik gewoon met rust gelaten en zaten mensen me niet altijd op de hielen.
"Trouwens, wie ben jij om mij de les te spellen over dergelijke zaken?" Een uitdagende glimlach speelde op mijn lippen terwijl ik rustig de stal verliet op het witte paard en hem even liet nadenken.
Nog in geen honderd jaar liet ik me doen door iemand, daar was ik eerlijk gezegd te trots voor.
Mijn paard werd nu echt ongeduldig, dus gaf ik hem zachtjes de sporen zodat hij op een traag tempo richting het bos begon te wandelen.
Als de ridder het echt wilde, kon hij me met gemak inhalen maar ik was geneigd om in galop te gaan als hij me echt irriteerde.
Het bos had geen geheimen meer voor me waardoor ik allerlei leuke plekjes kende om de dag door te brengen.
Mijn lievelingsplekje was het kleine meertje waar prachtige bloemen groeiden aan de oever.
Soms, als het echt warm was in de zomer, durfde ik af en toe wel eens een duik te nemen in het frisse water.
Er kwam toch nooit iemand, dus wat kon het kwaad?





Jonathan Xander Kingsley

Wanneer de deur openging, keek ik op en merkte hoe een meid de kamer betrad.
Haar ogen bleven even op mijn lijf gericht waarna ze vrijwel meteen rood aanliep.
"Het spijt me, sir," Hoorde ik het meisje zeggen en kon het niet laten om te grijnzen. "Ik wist niet dat u gezelschap zou hebben."
"Ah geeft niet snoes," Lachte ik en merkte dat mijn shirt aan de deurknop hing.
Ik wandelde naar de deur, trok mijn shirt af de deurknop en trok deze rustig aan alsof er niets gebeurd was.
"Lorelei wilde net vertrekken," Zei ik tegen de meid en wees op de blondine die zich nu ook aan het aankleden was.
"Mijn naam is Amelia," Hoorde ik haar enigszins verontwaardigd zeggen waardoor ik de meid even lachend aankeek en me al snel weer tot de blondine richtte.
"Wat jij wil, liefje." Zei ik droogjes en maakte een kleine buiging met mijn hoofd. "Je laat jezelf wel uit, toch?"
Na een vette knipoog naar de blondine, trok ik nonchalant mijn schoenen weer aan en begaf ik mezelf naar de gang waar ik even tegen de muur aanleunde en de meid aankeek.
"Wat is je naam?" Vroeg ik en nam de dienstmeid zonder enige schaamte even in me op.
Vele vrouwen hadden het daar soms moeilijk mee en konden zichzelf dan geen houding meer geven, iets wat ik altijd wel grappig vond.
Af en toe had je wel eens vrouwen die pittig genoeg waren om de bal terug te slaan, maar daar hield ik wel van.
Vrouwen met pit, dat waren altijd de leukste.
Het jammere hieraan was, dat dit soort vrouwen moeilijk te vinden waren in dit kasteel.
De meesten waren bang om hun werk te verliezen na een uitval tegen iemand met een hoge status.
Niet dat ze daar eigenlijk om hoefden te vrezen.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Daniëll Liam Graves
Ik keek haar zuchtend na en steeg op. Faran had ampe aansporing nodig en al snel reed ik naast de prinses en haar paard. 'Ik wil je niet dwarszitten,' zei ik en ik meende het ook echt. 'Ik snap ook dat je tijd voor jezelf nodig hebt maar of je zit met mij opgescheept of ik meld het wel aan je vader zoals eigenlijk mijn plicht is.'
Zelfs al zou ze me verbieden om iemand te vertellen dat ze 's ochtends in vermomming en zonder een lijfwacht rondreed, de koning stond altijd nog boven de prinses en ik moest hem dit officieel melden. Maar ik mocht de prinses wel voor zover ik haar kende want hoewel ik van adel was en een ridder aan het hof van haar vader was het niet zo dat ik vaak contact met haar had. De conclusie was dat ik heel wat liever zo met haar mee reed als dat ik haar vader over deze uitstapjes vertelde. Ik zou ook helemaal gek worden als ik altijd maar moest vertellen waar ik heen ging en wanneer we niet op voet van oorlogwaren geweest had ik er ook niet op gestaan om met haar mee te gaan maar wat als iemand net als mij door haar vermomming heen had gekeken en haar had verraden? Ik riskeerde mijn positie als ridder trouwens door dit niet te melden om nog niet te spreken over mijn kop, koningen konden blijkbaar nog wel eens lichtgeraakt zijn wanneer het ging overde veiligheid van familieleden. Ik keek even opzij naar de prinses en besefte me maar al te goed dat ze niet blij was met mijn gedrag maar nogmaals, haar veiligheid was op dit moment het belangrijkst.

---

Remember to be ridiculous.

Elizabeth Marique Baratheon

"Heb ik dan een keuze?" Mompelde ik sarcastisch en stroopte mijn mouwen wat op aangezien de kledij voor mij wat te groot was. "Maar dat wil niet zeggen dat ik me voor jou ga inhouden."
Ik trok het hoedje wat meer over mijn hoofd zodat er een lichte schaduw over mijn ogen stond en onderdrukte een glimlach.
Dit was waarvoor ik eigenlijk naar het bos was gekomen, dit gaf me een vrij gevoel.
Zonder er verder bij na te denken, gaf ik de sporen aan de witte hengst en ging er met een volle vaart vandoor.
Mijn handen omklemden de teugels terwijl ik het gevoel had dat ik steeds sneller ging, alsof niemand me iets kon maken.
Normaal gezien was dit niet de vrouwelijke manier van rijden, maar dat kon me momenteel echt niet schelen.
Om te kijken of de ridder me bij kon houden, wierp ik een blik over mijn schouder waardoor het hoedje van mijn hoofd vloog.
Een bos wilde krullen kwamen tevoorschijn en wapperden heftig mee met de wind.
Gelukkig had ik altijd een reservehoedje bij in het kleine zakje van het zadel.
Het gebeurde wel vaker dat ik eens een hoedje kwijt speelde, maar veel maakte dat niet uit aangezien ze er in het dorp nog wel verkochten.
Ik richtte mijn blik weer op de weg, zodat ik nergens tegen zou knallen en kon het niet langer laten om te lachen.
Mijn hart ging als een razende tekeer en voor heel even was ik mijn zorgen vergeten.
Na enkele minuten, besloot ik het paard even te laten rusten en hield halt aan het kleine meertje dat me altijd zo dierbaar was.
Voorzichtig liet ik me van het paard glijden en begeleidde de hengst naar het water om het te laten drinken.
Ik liet mezelf neerploffen in het kleine bloemenveldje en wachtte geduldig tot de ridder zich bij me zou voegen.


[Genoeg voor vandaag...Ik ga eens slapen, I guess. (:]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

{Mijn topicsss}

---

Do what people say you can't.

Gipsy schreef:
(...)
[Inderdaad, Sire of Hoogheid zijn de meest gebruikelijke.]

| 'Mijn koning' word ook nog gesproken in boeken en films. |

---

kindness is never a burden.

Adam James Cordiall

Tik tik tik tik.
Geërgerd lag ik in bed, drukte nog een keer mijn handen tegen mijn oren, maar dat hielp natuurlijk niets. Die houten klok had er al de hele nacht voor gezorgd dat ik geen oog dicht kon doen en nu kreeg ik echt de neiging om dat ding in brand te steken. Maar helaas, hij was van mijn vader, en met spullen van mijn vader ging ik heel zuinig om. Dus gooide ik het deken van me af en stond op uit bed. Gelijk was het een stuk kouder dus sprintte ik naar de kledingkast waar ik mijn standaard set vandaan haalde, maar eerst zette ik mijn bril op. Vervolgens friste ik me een beetje op bij de waterton en liep ik de trap af om naar de keuken te gaan. Ik moest nog even wennen aan dit nieuwe huis. Het was een huis, maar het voelde niet echt als 'thuis'. Door het succes van mijn carrière kon ik nu op mezelf wonen maar het voelde gewoon minder vertrouwd. Honger had ik nog niet dus ik besloot om direct naar buiten te gaan voor een wandeling. Ik volgde dezelfde route die ik iedere ochtend volgde, te voet, want ik had nooit de tijd en het geld gehad voor een paard. Daarnaast was ik een ramp in paardrijden, op een of andere manier hadden die dieren echt een hekel aan me en begonnen te bokken zodra ik een actie ondernam. Nee, het liefst liep ik gewoon met twee benen op de grond, onafhankelijk van wat dan ook, dan had ik tenminste de controle. Onder mijn arm hield ik een schrijfblok vast, om misschien nog wat krabbeltjes te maken over nieuwe soorten planten. Vorige week vroeg een bioloog aan me of hij een schema wou maken van de planten die in lokaal in het bos groeiden en of er misschien nog bijzondere tussen zaten, maar die kans was niet groot. Toch hield ik er niet van om mensen af te wijzen, ik was sowieso niet goed in 'nee' zeggen. Eenmaal het bos bereikt, voelde ik me gelijk een stuk energieker. De geur van de bomen was sterk, vooral in de ochtend en in de verte zag ik nog de rode gloed van de ondergaande zon tussen de bomen door. Er was een klein briesje dat mijn krullende haar in de war bracht. Ik zette even mijn glazen goed want die waren scheef gaan zitten. Ondertussen dat ik door liep keek ik om me heen, mijn blik gleed over de boomstammen en het gras, of daar nog onbekende planten tussen zaten, maar daar leek het niet op. Ik maakte een kleine aantekening in mijn schrijfblok over een kleine vogel die ik had zien zitten. Op het eerste gezicht leek het een mus, door zijn bruine kleur en grootte, maar hij had een rode borst en dat had ik nog nooit eerder gezien. Ik pijnsde even, als ik nog wat planten wou vinden kon ik beter naar het bloemenveld gaan verderop, maar ik hield in mijn achterhoofd dat het sinds kort niet meer al te veilig was om alleen op pad te gaan en ik had echt geen zin in problemen. Natuurlijk kon ik best voor mezelf zorgen en met een duel van man op man had ik best een kans, maar als ik een groep vijandige Northwoders tegen zou komen, kon ik net zo goed van een waterval springen; dan was ik verdoemd. Ik besloot dat die kans heel klein was, zeker nu, dus vervolgde ik mijn pad. Toen ik mijn eerste stap in het open bloemenveld wou zetten zag ik twee figuren, een eindje verderop. Ze konden mij waarschijnlijk nog niet zien want ik stond nog achter een aantal bomen, maar ik kon hen wel zien. Ze reden allebei op een paard, één man voorop en de andere man galoppeerde achter haar aan. Nou ja, blijkbaar was het een vrouw in mannenkleren, haar hoedje vloog van haar hoofd en toen was het wel duidelijk.
Even ging er een pijnlijke herinnering door me heen. Dit was wel heel erg toevallig. Ik had zo hard zijn best gedaan om haar te vergeten, maar nu was het onvermijdelijk. Victoria had ooit precies hetzelfde gedaan, mannenkleren aangedaan om maar geen last te hebben van andere mannen. Best ironisch eigenlijk. De vrouw, of meisje eigenlijk, plofte lachend neer in het bloemenveld en ik kon haar nu van iets dichterbij zien. Ik wou hen echt niet begluren, maar ze kwam me wel heel erg bekend voor. Was dat..? Dat moest haar wel zijn, Elizabeth, de dochter van de koning. Ik had haar wel eens gezien als ik aan het werk was in het koninklijke kasteel, maar nooit echt persoonlijk gesproken. Hoe dan ook, het leek erop dat ze een romantisch moment had met sir-wie-dan-ook, dus gelijk keerde ik om en liep weer terug. Mijn gedachten had ik nog niet helemaal op een rijtje en voor ik het wist knalde ik tegen een boom op. Het geluid van de vogels die vervolgens opstegen van de takken en mijn voorhoofd die tegen de stam aanstoot, was waarschijnlijk door het héle bos te horen. Ik probeerde mijn kreet van pijn zo veel mogelijk in te houden en zakte op de grond, leunend tegen diezelfde boom. Een enorme hoofdpijn volgde en ik hield mijn hand tegen de plek waar later vast een flinke bult zou verschijnen. Gewéldige actie, dit. Zeker omdat vrouwe Elizabeth en haar waarschijnlijke minnaar me zekerweten hadden gehoord nu, maar ik had echt niet de kracht om op te staan en weg te rennen.


[Hopelijk vinden jullie het niet erg dat ik jullie tweeën verstoor? Anders kan ik het veranderen, hoor c; ]

[ bericht aangepast op 3 nov 2012 - 9:57 ]

---

They say before you start a war, you better know what you're fighting for.

Daniëll Liam Graves
Ik zette Faran lachend in galop en we hadden haar bijna ingehaald toen haar hoedje afvloog en recht voor de ogen van Faran begon rond te dansen. Natuurlijk had ik meteen weer een bokkend en stijgerend paard en toen het me na een minuut of wat eindelijk was gekalmeerd had Elizabeth natuurlijk al weer een grote voorsprong te pakken. Ik spoorde FAran opnieuw aan en dit keer wist ik Elizabeth zonder enige problemen te bereiken. Ik steeg af en klopte Faran op zijn nek. 'Goedzo jongen,' zei ik zacht en ik maakte de singel iets losser. Ik liet me ook in het gras zakken. Wat moest ik nu doen? Een gesprek aan knopen en zo ja, hoe? 'Kom je hier vaker?' vroeg ik uiteindelijk maar glimlachend. Plotseling hoorde ik een nogal luidde knal Ik kwam meteen overeind en greep naar mijn strijdbijl maar op dat moment hoorde ik een kreet van pijn en kalmeerde ik een beetje. Het hield nog steeds niet in dat er geen gevaar dreigde maar de kans was een beetje verkleind. 'Wie is daar?' vroeg ik luid. 'Maak je bekend.'
UIt automatisme schermde ik de prinses af van de kant waar het geluid net vandaan kwam. Ik liet mijn bijl intussen een beetje losjes in mijn hand liggen maar als de persoon daar een dreiging vormde voor de prinses of mij of ook maar iemand anders in het koninkrijk dan kon hij er verzekerd van zijn dat diezelfde bijl zijn hoofd er binnen drie seconden af heeft geslagen maar natuurlijk had je ook de kans dat de bijl werd opgeborgen omdat het gewoon ieman was die een boswandeling maakte en ,weet ik veel, struikelde.

[ik niet.]

[ bericht aangepast op 3 nov 2012 - 10:19 ]

---

Remember to be ridiculous.

{Mijn topics. Iemand voor Ian of Bradley?}

[ bericht aangepast op 3 nov 2012 - 11:22 ]

---

Don't be like the rest of them, darling

Elizabeth Marique Baratheon

"Kom je hier vaker?" Net op het moment dat ik antwoord wilde geven, hoorde ik iets een eindje verderop, gevolgd door een pijnkreet.
Automatisch krabbelde ik recht van het bloemenveld en haalde het reservehoedje uit het tasje aan het zadel van mijn paard.
De ridder was al voor me gaan staan om me te beschermen. "Wie is daar? Maak je bekend."
"Doe rustig," Mompelde ik geïrriteerd. "Wie weet is het niets erg."
Terwijl ik mijn haren weer onder het hoedje verstopte, glipte ik onder zijn arm door en wandelde in de richting van het geluid.
Waarschijnlijk zou hij me gek verklaren, maar ik was er van overtuigd dat ik de stem herkende.
Ik moest er alleen nog achter komen van waar.
Geruisloos kwam ik steeds dichterbij en voelde hoe mijn hart steeds sneller begon te slaan van de spanning.
Wanneer ik enkele takken opzij trok, zag ik wie er zo'n kabaal had gemaakt.
"Hé, ik ken jou." Zei ik enigszins verbaasd wanneer ik de man zag die af en toe bij ons op het kasteel was. "Wat doe jij hier?"
Mijn stem klonk niet aanvallend, eerder nieuwsgierig aangezien ik hem hier niet echt had verwacht.
Hoelang had hij hier al gestaan?
Als hij wist wie ik was, dan zat ik waarschijnlijk wel met een groot probleem aangezien ik vandaag dan al 2 keer betrapt was.
Dit was echt mijn dag niet, ik vroeg me af hoeveel erger het nog kon worden.
Zonder aarzeling knielde ik wat bij hem neer en probeerde hem recht te helpen, wetend dat hij geen gevaar voor me vormde.




[Stuur Ian naar Jonathan? Ik ga nu eerst even eten, ben namelijk net wakker.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[ik moet nu echt weg, ik heb snorkel training, ben rond drieën weer terug.]

---

Remember to be ridiculous.

Ian
Geiriteerd werd ik wakker door het licht dat zich door de niet helemaal gesloten gordijnen was geglipt en sloeg ik de dekens van me af om me vervolgens uit te rekken en om te kleden.
mijn vader was vast al aan het eten of vanplan te gaan eten maar inplaats van daar heen te gaan liep ik de kamer uit richting de kamer van Jonathan.
Een eindje voor de kamer zag ik een beetje rood aangelopen meisje zo snel mogelijk weg zien komen dat ze me blijkbaar niet had gezien, niet dat ik dat erg vond. Ik werd gek van de mensen die steeds een buiging maakten als ik langsliep dat ik ze meestal verbood om het te doen.
Bij Jonathan's kamer aangekomen zie ik er ook een dienstmeid staan, blijkbaar om hem wakker te maken -al betwijfelde ik dat hij niet al wakker was geweest- En bleef zelf bij de deuropening staan,
'Mischien moet je je gasten wat beter behandelen, want volgensmij had ze nogal haast om weg te komen' Zeg ik met een grijns tegen Jonathan om vervolgens een blik te werpen op de dienstmeid.

---

Don't be like the rest of them, darling

(Ik zal reageren zodra ik mijn schoolopdracht af heb.)

---

They say before you start a war, you better know what you're fighting for.

[Er kan ook nog steeds iemand naar Aurora.]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Jonathan Xander Kingsley

"Mischien moet je je gasten wat beter behandelen, want volgensmij had ze nogal haast om weg te komen" Hoorde ik de stem van Ian zeggen waardoor ik me met een grote grijns naar hem omdraaide.
"Het is algemeen geweten dat ik vaak dames in verlegenheid breng," Grinnikte ik en haalde nonchalant een hand door mijn haar.
Ik had een erg goede band met Ian, we waren vroeger praktisch opgegroeid waardoor het leek alsof we soms broers waren.
We waren zowat onafscheidelijk en dat vond ik eerlijk gezegd prima zo, ik mocht hem wel.
"Laten we het er op houden dat ze gewoon op de verkeerde moment binnenkwam." Ik keek de vrouw met een kleine, jongensachtige grijns aan en richtte me weer tot de prins. "En wat zijn de plannen voor vandaag?"
De activiteiten waren de laatste tijd wat schaars met de oorlog die er aan zat te komen, maar we vonden altijd wel wat uit.
Het kon variëren van paardrijden tot leuke feestjes met knappe vrouwen, vooral van dat laatste hield ik wel.
Ik was nog nooit echt verliefd geweest, dus een huwelijk zat er ook niet echt aan te komen, niet dat ik daar op zat te wachten.
Nu ik nog jong was, wilde ik van mijn leven profiteren en dingen doen die als een getrouwde man niet kon.
Momenteel had ik nog te veel wilde haren om me te binden met een vrouw.
Automatisch vroeg ik me af wanneer onze prins zou trouwen in het belang van het koninkrijk en vooral met wie.
Ik zou absoluut niet graag in zijn schoenen willen staan, ik had altijd al problemen gehad met de regels en zou volgens mij echt geen goede prins kunnen zijn.
Als troonopvolger moest hij altijd beslissingen nemen die in het voordeel waren van zijn volk en niet voor hemzelf.
Ian zou volgens mij later echt een goede koning worden, het enige wat hij dan nodig was, was een goede vrouw.
De vraag was alleen waar je in hemelsnaam een vrouw kon vinden die niet erg afhankelijk was van haar man.


[Misschien moet je Aurora onze kant opsturen?]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ian
'Het is algemeen geweten dat ik vaak dames in verlegenheid breng' Grinnikte hij en haalde een hand door zijn haar,
'Laten we het er op houden dat ze gewoon op de verkeerde moment binnenkwam' Zei hei vervolgens waarna hij weer naar de dienstmeid keek en vervolgens vroeg wat de plannen voor vandaag waren.
'Ten eerste eten, en volgensmij geeft een van de hertogen vanavond een feest' Ik was bijna altijd verplicht om naar zulke feesten te gaan maar met Jonathan en een paar vrouwen erbij werd het meestal wel leuk, en aangezien de feesten de laatste tijd opraakten aangezien de ruzie en de oorlog die er aan zat te komen met Baratheon.
Ik hielt niet echt van de regels, dit was ook de reden dat ik deze meestal niet opvolgde ik was zoals een prins hoorde te zijn een geboren leider maar wel zelfstandig, iemand die iets liever zelf deed dan afhankelijk te zijn van allemaal mensen.
Natuurlijk zat er één nadeel aan om troonopvolger te zijn, je kon de verantwoordelijkheid niet van je afschuifen, en daarbij was een vrouw een van de noodzakelijke dingen al was binden aan iemand nou niet echt mijn ding.

---

Don't be like the rest of them, darling